Κατάλογος δημάρχων Πατρέων
(Ανακατεύθυνση από Δήμαρχος του Δήμου Πατρέων)
Ο Δήμαρχος Πατρέων προΐσταται του Δήμου και των Δημοτικών Υπηρεσιών, των οργανισμών και φορέων που ανήκουν σε αυτόν. Εν ενεργεία Δήμαρχος Πατρέων είναι ο Κωνσταντίνος Πελετίδης.
Οι πρώτες δημοτικές εκλογές της Πάτρας ως πόλη του ελεύθερου πια Ελληνικού κράτους πραγματοποιήθηκαν στις 30 Νοεμβρίου του 1828 με την εκλογή Δημογερόντων σύμφωνα με το Οθωμανικό σύστημα διοίκησης. Με τον νόμο που ψηφίστηκε στις 30 Απριλίου του 1822 από την Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου οι δημογέροντες εκλέγονταν με ετήσια θητεία[1].
Τον Οκτώβριο του 1828 η Πάτρα είχε απαλλαγεί οριστικά από την κυριαρχία των Τούρκων με την βοήθεια του Μαιζώνος, ο οποίος εκδίωξε τους τελευταίους Τούρκους που είχαν μείνει στο κάστρο της πόλης και του Ρίου. Έτσι το 1836 διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για ανάδειξη Δημάρχου. Η Πάτρα είχε ανακηρυχθεί σε Δήμο με Βασιλικό διάταγμα του 1835, το οποίο δεν δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.
Αρχικά ο δήμαρχος είχε αρκετές δικαιοδοσίες με καθήκοντα αστυνομικά, εκλογικά, εκπαιδευτικά και διάφορα άλλα, τα οποία όμως σταδιακά του αφαιρέθηκαν.
Δημογέροντες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κάρολος Δρακόπουλος
- Θάνος Μαντζαβίνος
- Ανδρέας Καλαμογδάρτης
- Δημήτριος Αντωνόπουλος
- Αναγνώστης Γιαννακόπουλος
- Αντώνιος Οικονομόπουλος
- Θάνος Μανζαβίνος
- Μήτρος Παναγόπουλος
- Γεώργιος Μπουκαούρης
- Α. Χρυσανθόπουλος
- Γ. Ζουμπανιώτης
- Δημήτριος Ρετινιώτης
Δήμαρχοι Πατρέων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Διορισμένοι από την κυβέρνηση 1836-1866 | ||||
|---|---|---|---|---|
| Εκλεγμένος ή διορισμένος Δήμαρχος | Γέννηση - Θάνατος | Διάρκεια | Κόμμα | Σημειώσεις |
| Ιωάννης Ζαΐμης[2] | 1797 - 1882 | 26 Ιουνίου 1836 – 25 Ιουνίου 1837 | Επιλέχθηκε μεταξύ τριών υποψηφίων από την Αντιβασιλεία. | |
| Ιωάννης Μπουκαούρης[2] | 17?? - 1852 | 26 Ιουνίου 1837 - 5 Μαΐου 1841 | Αντικατέστησε τον Ιωάννη Ζαΐμη, ύστερα από την παραίτηση του. | |
| Ανδρέας Χ. Λόντος[2] | 1811 - 1881 | 6 Μαΐου 1841-1843 | Αγγλικό κόμμα | Στις εκλογές δήμαρχος αναδείχθηκε ο Αντώνιος Καλαμογδάρτης, αλλά ύστερα από καταγγελίες για νοθεία διορίστηκε ο Ανδρέας Λόντος. |
| Κωνσταντίνος Σκουρλέτης | 18?? - 1888 | 1843 – 1847 | Δημαρχεύων σαν Α΄ Δημαρχιακός Πάρεδρος μετά την εκλογή Λόντου σε βουλευτή[2]. | |
| Αντώνιος Αντωνόπουλος | 1805 - 1887 | 1847 – 1847 | Εκλέχτηκε δήμαρχος Πατρέων αλλά η κυβέρνηση εναντιώθηκε στην εκλογή του με αποτέλεσμα την καθαίρεση του από το αξίωμα του δημάρχου. Ήταν ο πλέον βραχύβιος δήμαρχος Πατρέων αφού παρέμεινε στην θέση για μία μόλις μέρα. | |
| Κωνσταντίνος Σκουρλέτης[2] | 18?? - 1888 | 2 Μαΐου 1847 - 1851 | Υποψήφιος ήταν και ο έμπορος Μήτρος Παναγόπουλος[3]. | |
| Ιωάννης Αντωνόπουλος[2] | 1810 - 1882 | 23 Νοεμβρίου 1851 – 1855 | ||
| Μπενιζέλος Ρούφος | 1795 - 1868 | 13 Σεπτεμβρίου 1855 – 30 Σεπτεμβρίου 1858 | Ρουφικό | Ο μοναδικός δήμαρχος Πατρέων που κατάφερε να αναδειχθεί πρωθυπουργός της Ελλάδας. Παραιτήθηκε από το αξίωμα του δημάρχου εξαιτίας διαφωνίας του με την κυβέρνηση για την ανάπλαση των Υψηλών Αλωνίων[2]. |
| Περικλής Καλαμογδάρτης[2] | 18?? - 18?? | 1 Οκτωβρίου 1858 - 1862 | Απολύθηκε από τον Όθωνα γιατί έλαβε μέρος στην αντιδυναστική εκστρατεία. | |
| Σπυρίδων Χρυσανθακίδης[2] | 18?? - 1??? | 1862 – 1866 | Αντικατέστησε τον Περικλή Καλαμογδάρτη ως δημαρχιακός πάρεδρος που ήταν. | |
| Εκλεγμένοι 1866-1941 | ||||
| Περικλής Καλαμογδάρτης[2] | 18?? - 18?? | 4 Απριλίου 1866 – 1870 | Ήταν ο πρώτος εκλεγμένος Δήμαρχος Πατρέων. Κέρδισε την δημαρχία με υπεροχή 500 ψήφων. | |
| Γεώργιος Ρούφος | 1841 - 1891 | 1870 - 1874 | Ρουφικό | Στις εκλογές οι Πατρινοί ψήφισαν, εν αγνοία του, τον Περικλή Γερούση, ο οποίος διέμενε μόνιμα στο Λονδίνο. Εκείνος όμως δεν αποδέχτηκε την εκλογή του γι' αυτό και χρίστηκε δήμαρχος ο Γεώργιος Ρούφος, γιος του πρώην δημάρχου Μπενιζέλου Ρούφου. Παρόλα αυτά, σε αφιερώματα του τοπικού τύπου αναφέρεται δήμαρχος για μια ημέρα, 19 Μαρτίου 1870[2]. |
| Γεώργιος Ρούφος[2] | 1841 - 1891 | 1874 – 5 Απριλίου 1875 | Ρουφικό | Καθαιρέθηκε από τον νομάρχη Αχαΐας-Ήλιδος Η. Αθηνάδη γιατί θεωρήθηκε αντιπολιτευόμενος της Κυβέρνησης[4]. |
| Π. Ρουπακιώτης | 18?? - 1??? | 6 Απριλίου 1875 – 7 Ιουνίου 1875 | Αντικατέστησε τον Γεώργιο Ρούφο ως πρώτος δημαρχιακός πάρεδρος[4]. | |
| Περικλής Καλαμογδάρτης[2] | 18?? - 18?? | 8 Ιουνίου 1875 - 7 Απριλίου 1879 | ||
| Αθανάσιος Κανακάρης-Ρούφος[2] | 1830 - 1902 | 8 Απριλίου 1879 – 2 Ιουλίου 1883 | ||
| Δημήτριος Πατρινός [2][5]. | 18?? - 1903 | 3 Ιουλίου 1883 – 30 Σεπτεμβρίου 1887 | Κατά τη διάρκεια της θητείας του εισηγήθηκε την δημιουργία μυστικής δημοτικής αστυνομίας. Πήρε 2.467 ψήφους, 2ος ήταν ο Θάνος Κανακάρης με 2.288 ψήφους. Υποψήφιοι ήταν και οι : Ανδρέας Μ. Κόλλας, Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος, Αριστομένης Κοντογούρης και ο Γεώργιος Παναγόπουλος[6]. | |
| Γεώργιος Ρούφος[2] | 1841 - 1891 | 1 Οκτωβρίου 1887 - 7 Ιουλίου 1891 | Ρουφικό | Ήταν πρώτος με 3.609 ψήφους, 2ος ο Θεοφίλου με 2.447 ψήφους. Υποψήφιοι ήταν και οι Χρήστος Κορύλλος, Αριστομένης Κοντογούρης, Δημήτριος Πατρινός, Θεόδωρος Τζίνης, Νικολόπουλος και ο Γεώργιος Παναγόπουλος[7]. |
| Αριστομένης Κοντογούρης[2] | 1841 - 1904 | 8 Ιουλίου 1891 – 11 Σεπτεμβρίου 1895 | Δηλιγιαννικό | Ο Αριστομένης Κοντογούρης έλαβε 4.493 ψήφους έναντι των 2.861 ψήφων του Γεράσιμου Κόγκου. Η εκλογή του Αριστομένη Κοντογούρη θεωρήθηκε ως δικαίωση του για τον αγώνα που κατέβαλε εναντίον των απαιτήσεων του μηχανικού Μανιάκ. Ο αντίπαλος υποψήφιος ήταν ο βιομήχανος Γεράσιμος Κόγκος, ο οποίος είχε την υποστήριξη του Ρουφικού κόμματος. |
| Αθανάσιος Κανακάρης-Ρούφος[2] | 1830 - 1902 | 12 Σεπτεμβρίου 1895 – 5 Σεπτεμβρίου 1899 | Ρουφικό | Ο Αθανάσιος Κανακάρης-Ρούφος έλαβε 4.034 ψήφους έναντι των 3.507 ψήφων του Χρήστου Κορύλλου[8]. |
| Δημήτριος Βότσης[2] | 1848 - 1917 | 6 Σεπτεμβρίου 1899 - 7 Σεπτεμβρίου 1903 | Ανεξάρτητος[9] | Ο Δημήτριος Βότσης έλαβε 3.418 ψήφους έναντι των 3.190 ψήφων του Αλέξανδρου Στριφτόμπολα. Υποστηρίχθηκε κυρίως από τον Αχιλλέα Γεροκωστόπουλο αλλά είναι γεγονός ότι ευνοήθηκε από τις πολιτικές συγκυρίες, αφού δύο μέλη της οικογένειας Ρούφου, ο Άγγελος Ρούφος και ο Αθανάσιος Κανακάρης-Ρούφος, κατήλθαν ως αντίπαλοι στις δημαρχιακές εκλογές με αποτέλεσμα να διασπαστεί το Ρουφικό κόμμα[10]. Επί θητείας του, λειτούργησε το πρώτο ηλεκτροκίνητο τραμ, στην πριν του Α' Βαλκανικού Πολέμου, 2η πόλη της χώρας. |
| Δημήτριος Βότσης[2] | 1848 - 1917 | 8 Σεπτεμβρίου 1903 – 1 Ιουλίου 1907 | Ο Δημήτριος Βότσης έλαβε 5.688 ψήφους έναντι των 2.796 ψήφων του Αλέξανδρου Στριφτόμπολα[11]. | |
| Δημήτριος Βότσης[2] | 1848 - 1917 | 2 Ιουλίου 1907 – 9 Φεβρουαρίου 1914[12] | Ο Δημήτριος Βότσης έλαβε 4.880 ψήφους έναντι των 3.974 ψήφων του Ανδρέα Παπαγιαννακόπουλου. Η τελευταία του θητεία, εξαιτίας των Βαλκανικών πολέμων, πήρε παράταση μέχρι το 1914. | |
| Δημήτριος Ανδρικόπουλος-Μπουκαούρης[2] | 1867 - 1948 | 10 Φεβρουαρίου 1914 - 1 Αυγούστου 1920 | Ο Δημήτριος Ανδρικόπουλος-Μπουκαούρης κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 47,78% έναντι του 26,36% του Δημητρίου Βότση. Ήταν ο πρώτος δήμαρχος Πατρέων που εκλέχτηκε με ψηφοδέλτιο. Παύθηκε από την κυβέρνηση[13]. | |
| Γεώργιος Τριάντης | 18?? - 1954 | 2 Αυγούστου 1920 – 14 Αυγούστου 1920 | Ο Γεώργιος Τριάντης ήταν πρώτος δημαρχιακός πάρεδρος. Η δημαρχιακή του θητεία οφείλεται σε παρερμηνεία του νόμου. Ο νόμος όριζε ότι η αναπλήρωση της κενής δημαρχιακής θέσης έπρεπε να γίνει από μέλος της δημαρχιακής επιτροπής που είχε πλειοψηφήσει και όχι από τον δημαρχιακό πάρεδρο. | |
| Γεώργιος Τοπάλης | 18?? - 1954 | 15 Αυγούστου 1920 – 5 Νοεμβρίου 1920 | Ο Γεώργιος Τοπάλης ανέλαβε καθήκοντα δημάρχου, αμέσως μετά την επιστροφή του από την Κέρκυρα, όπου είχε πάει για προσωπικούς λόγους. Έτσι αντικατέστησε τον Γεώργιο Τριάντη ως νόμιμος διάδοχος. | |
| Δημήτριος Ανδρικόπουλος-Μπουκαούρης[2] | 1867 - 1948 | 6 Νοεμβρίου 1920 - 1 Δεκεμβρίου 1925 | Το αξίωμα του δημάρχου επιστράφηκε στον Δημήτριο Ανδρικόπουλο-Μπουκαούρη χωρίς να γίνουν εκλογές, αφού η έκπτωση του θεωρήθηκε άδικη. Παρέμεινε δήμαρχος και μετά την λήξη της θητείας του λόγω πολιτικών συγκυριών. | |
| Ιωάννης Βλάχος[2][14] | 1880 - 1954 | 2 Δεκεμβρίου 1925 – 4 Αυγούστου 1929 | Λαϊκό | Ο Ιωάννης Βλάχος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 37,09% έναντι του 32,27% του Κωνσταντίνο Γκότση. Η νίκη του ήταν πολύ σημαντική για το Λαϊκό κόμμα, αφού ήταν η πρώτη ύστερα από την εκτέλεση του Δημητρίου Γούναρη. Ο Ιωάννης Βλάχος ήταν πρώτος ξάδερφος του Γούναρη και ήταν παρών στην εκτέλεση του. |
| Ιωάννης Βλάχος[14] | 1880 - 1954 | 5 Αυγούστου 1929 – 21 Μαρτίου 1934 | Λαϊκό | Ο Βασίλειος Ρούφος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 50,04% έναντι του 49,96% του Κωνσταντίνο Γκότση. Ουσιαστικά υπερίσχυσε για μόλις 8 ψήφους. |
| Βασίλειος (Λαλάκης) Ρούφος[15] | 1880 - 1960 | 22 Μαρτίου 1934 - 11 Ιουλίου 1941 | Ο Βασίλειος Ρούφος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 49,39% έναντι του 49,13% του Ιωάννη Βλάχου. Κατά την εκλογή του ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες και για την ακρίβεια 68. Παρέμεινε δήμαρχος Πατρέων και μετά την επιβολή της 4ης Αυγούστου αλλά το 1941 παύθηκε από τις κατοχικές δυνάμεις. | |
| Διορισμένοι από την κατοχική κυβέρνηση 1941-1944 | ||||
| Ανδρέας Γαλανάκης | 1891 - 1967 | 12 Ιουλίου 1941 – 30 Σεπτεμβρίου 1941 | ||
| Ιωάννης Βλάχος | 1880 - 1954 | 1 Οκτωβρίου 1941 – 8 Οκτωβρίου 1942 | Παραιτήθηκε από την θέση του δημάρχου, όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν όργανο των κατοχικών δυνάμεων. | |
| Ανδρέας Ζωιόπουλος | 1896 - 1968 | 9 Οκτωβρίου 1942 - 17 Μαρτίου 1943 | ||
| Γεώργιος Πανταζής | 18?? - 19?? | 18 Μαρτίου 1943 – 3 Οκτωβρίου 1944 | Παρέμεινε δήμαρχος μέχρι την απελευθέρωση της Πάτρας. | |
| Διορισμένοι από την κυβέρνηση 1944-1951 | ||||
| Βασίλειος (Λαλάκης) Ρούφος | 1880 - 1960 | 4 Οκτωβρίου 1944 – 19 Ιανουαρίου 1945 | Επανήλθε προσωρινά μέχρι να αποκατασταθεί η τάξη. | |
| Νικόλαος Γιαννακόπουλος | 1894 - 1988 | 20 Ιανουαρίου 1945 - 4 Απριλίου 1945 | Ήταν πρόεδρος στην νέα διοικούσα επιτροπή του Δήμου Πατρέων. Κατ' ουσία δηλαδή δήμαρχος[16]. | |
| Ηλίας Λάζαρης[17] | 1899 - 1962 | 5 Απριλίου 1945 – 30 Μαΐου 1945 | ||
| Χρήστος Φακής | 1870 - 1954 | 31 Μαΐου 1945 – 28 Σεπτεμβρίου 1947 | ||
| Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος | 1890 - 1965 | 29 Σεπτεμβρίου 1947 - 24 Ιουλίου 1949 | Απολύθηκε από τον υπουργό εσωτερικών με την κατηγορία ότι είχε ξανά προσλάβει στον Δήμο νεκροθάφτη που ήταν αριστερός[18]. | |
| Νικόλαος Βέτσος | 1897 - 1979 | 25 Ιουλίου 1949 – 17 Αυγούστου 1950 | ||
| Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος | 1893 - 1965 | 18 Αυγούστου 1950 – 21 Φεβρουαρίου 1951 | Αντικατέστησε τον Βέτσο, καθώς παραιτήθηκε, σύμφωνα με την τότε νομοθεσία που όριζε η αντικατάσταση να γίνεται από δικαστικό. | |
| Φώτιος Παλαιολόγος | 1885 - 1954 | 22 Φεβρουαρίου 1951 - 25 Φεβρουαρίου 1951 | Αντικατέστησε τον Λαμπρινόπουλο, ο οποίος είχε παραιτηθεί για να ορκιστεί ισόβιο μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου της Αθήνας, ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Παρέδωσε στον δικαστικό Κωνσταντίνο Μαρμαρά. | |
| Κωνσταντίνος Μαρμαράς | 1??? - 19?? | 26 Φεβρουαρίου 1951 – 6 Ιουνίου 1951 | Αντικατέστησε τον Φώτιο Παλαιολόγο σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία που όριζε η αντικατάσταση να γίνεται από δικαστικό. | |
| Εκλεγμένοι 1951-1967 | ||||
| Βασίλειος (Λαλάκης) Ρούφος | 1880 - 1960 | 7 Ιουνίου 1951 – 27 Νοεμβρίου 1954 | Ο Βασίλειος Ρούφος κερδίζει τις εκλογές με ποσοστό 42,62& έναντι του 31,67% του Θεόδωρου Ζαφειρόπουλου. | |
| Βασίλειος (Λαλάκης) Ρούφος | 1880 - 1960 | 28 Νοεμβρίου 1954 - 15 Μαΐου 1959 | Ο Βασίλειος Ρούφος κέρδισε τις εκλογές στον Β΄ γύρο με ποσοστό 59,94% έναντι του 40,46% του Γεώργιου Παπαγιαβή. Παραιτήθηκε από την θέση του δημάρχου για λόγους υγείας. | |
| Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος | 1925 - 1990 | 16 Μαΐου 1959 – 31 Μαΐου 1959 | Αντικατέστησε τον Βασίλειο Ρούφο μέχρι να αναλάβει ο Νικόλαος Βέτσος, που είχε ήδη ψηφιστεί. | |
| Νικόλαος Βέτσος | 1897 - 1979 | 1 Ιουνίου 1959 – 15 Αυγούστου 1964 | Υπερκομματικός[19] Συνδυασμός "Δράσις"[20] |
Ο Νικόλαος Βέτσος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 35,89% (12.468 ψήφοι) έναντι του 26,11% (9.072 ψήφοι) του Ασημάκη Φωτήλα, ΕΔΑ[21]. Ο Νικόλαος Βέτσος παραιτήθηκε τον Αύγουστο του 1964. |
| Απόστολος Τσιτσάρας | 1909 - 1986 | 16 Αυγούστου 1964 - 6 Σεπτεμβρίου 1964 | Ανέλαβε, ως πρώτος σε ψήφους δημοτικός σύμβουλος, ύστερα από την παραίτηση του Νικολάου Βέτσου. | |
| Θεόδωρος Άννινος | 1923 - 2010 | 7 Σεπτεμβρίου 1964 – 2 Μαΐου 1967 | Από τις πιο περίεργες εκλογικές αναμετρήσεις: Στις εκλογές πλειοψήφησε ο Νικόλαος Βέτσος (37,87%), ο οποίος όμως δεν υπερψηφίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο. Ο Θρασύβουλος Κωνσταντίνου, αρχηγός της αντιπολίτευσης (34,02%), ο οποίος είχε και τη στήριξη του τρίτου των εκλογών, Κωνσταντίνου Φαρμακίδη (28,10%), φαινόταν ότι θα ψηφιζόταν για δήμαρχος. Όμως στις 31 Ιουλίου απεβίωσε αιφνιδίως. Την θέση του εκλιπόντος παίρνει ο Κωνσταντίνος Σερίφης, πρώτος σε ψήφους από τον συνδυασμό του, ο οποίος δεν τυγχάνει της αποδοχής του συνδυασμού του Φαρμακίδη. Εν τω μεταξύ ο Βέτσος παραιτείται (15 Αυγούστου) και δίνει την θέση του στον Τσιτσάρα έως ότου προκύψει νέος δήμαρχος. Τελικά ο Θεόδωρος Άννινος, 6ος κατά σειρά, εκλέγεται δήμαρχος αφού οι προηγούμενοι έχουν παραιτηθεί όλοι υπέρ του[22]. | |
| Διορισμένοι από τη Χούντα των Συνταγματαρχών 1967-1974 | ||||
| Νικόλαος Βέτσος | 1897 - 1979 | 3 Μαΐου 1967 - 19 Αυγούστου 1967 | Διορίστηκε από τον στρατιωτικό διοικητή Κωνσταντίνο Γεωργόπουλο, με αντιδήμαρχο τον Απόστολο Τσιτσάρα[23]. | |
| Διονύσιος Τσερώνης | 1915 - 1999 | 20 Αυγούστου 1967 - 19 Ιανουαρίου 1970 | Είχε αναπληρωτή τον Στυλιανό Γερακάρη.[24] Στην αυτοβιογραφία του έγραψε: «Σα δήμαρχος δεν έκανα τίποτα. Όχι πως μου δεν ήθελα ή δεν προσπάθησα ή μου 'φταιγε η Δικτατορία και οι Συνταγματαχαίοι. Τουναντίον με βοηθάγανε όσο μπορούσανε. Οι Πατρινοί είναι υπεύθυνοι για την κατάντια της πόλεως τους». | |
| Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος | 1925 - 1990 | 20 Ιανουαρίου 1970 – 22 Σεπτεμβρίου 1974 | ||
| Εκλεγμένοι 1974- | ||||
| Κωνσταντίνος Μπλέρης | 1905 - 1987 | 23 Σεπτεμβρίου 1974 – 31 Μαρτίου 1975 | Ο Κωνσταντίνος Μπλέρης δεν ήταν εκλεγμένος, απλώς αντικατέστησε τον Γκολφινόπουλο μετά το τέλος της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών. | |
| Θεόδωρος Άννινος | 1923 - 2010 | 1 Απριλίου 1975 - 31 Δεκεμβρίου 1978 | Κ.Κ.Ε. | Στις εκλογές του 1975 ο Θεόδωρος Άννινος συγκέντρωσε το 71,07% έναντι του 28,93% του Βασίλειου Πιλάλη. Η πιο ευρεία επικράτηση υποψηφίου δημάρχου στην ιστορία της πόλης. |
| Θεόδωρος Άννινος | 1923 - 2010 | 1 Ιανουαρίου 1979 - 31 Δεκεμβρίου 1982 | Κ.Κ.Ε. Συνδυασμός "Δημοκρατία Πρόοδος" |
Στις εκλογές του 1978 ο Θεόδωρος Άννινος συγκέντρωσε το 57,31% έναντι του 22,13% του Κωνσταντίνου Γκολφινόπουλου. |
| Θεόδωρος Άννινος | 1923 - 2010 | 1 Ιανουαρίου 1983 - 31 Δεκεμβρίου 1986 | Κ.Κ.Ε. Συνδυασμός "Δημοκρατία Πρόοδος" |
Στις εκλογές του 1982, στον Β΄ γύρο, ο Θεόδωρος Άννινος συγκέντρωσε το 52,28% έναντι του 47,72% του Γρηγόριου Σολωμού[25]. |
| Ανδρέας Καράβολας[26] | 1937 | 1 Ιανουαρίου 1987 - 31 Δεκεμβρίου 1990 | ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνδυασμός "Ενότητα Συμμετοχή Δημοκρατία" |
Στις εκλογές του 1986, στον Β΄ γύρο, ο Ανδρέας Καράβολας συγκέντρωσε το 57,26% έναντι του 42,74% του Κωνσταντίνου Γούδα. |
| Ανδρέας Καράβολας[26] | 1937 | 1 Ιανουαρίου 1991 - 31 Δεκεμβρίου 1994 | ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνδυασμός "Συνεργασία για την Πάτρα" |
Στις εκλογές του 1990, στον Α΄ γύρο, ο Ανδρέας Καράβολας συγκέντρωσε το 58,47% έναντι του 37,11% του Νίκου Νικολόπουλου. |
| Ανδρέας Καράβολας[26] | 1937 | 1 Ιανουαρίου 1995 - 31 Δεκεμβρίου 1998 | ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνδυασμός "Συνεργασία για την Πάτρα" |
Στις εκλογές του 1994, στον Β΄ γύρο, ο Ανδρέας Καράβολας συγκέντρωσε το 57,73% έναντι του 42,27% του Ανδρέα Ζαΐμη. |
| Ευάγγελος Φλωράτος[26] | 1936 | 1 Ιανουαρίου 1999 - 31 Δεκεμβρίου 2002 | Ν.Δ. Συνδυασμός "Φλωράτος για σύγχρονη πόλη" |
Στις εκλογές του 1998, στον Β΄ γύρο, ο Ευάγγελος Φλωράτος συγκέντρωσε το 52,20% έναντι του 47,80% του Ανδρέα Καράβολα[27]. |
| Ανδρέας Καράβολας[26] | 1937 | 1 Ιανουαρίου 2003 - 31 Δεκεμβρίου 2006 | ΠΑ.ΣΟ.Κ. Συνδυασμός "Συνεργασία για την Πάτρα" |
Στις εκλογές του 2002, στον Β΄ γύρο, ο Ανδρέας Καράβολας συγκέντρωσε το 51,40% έναντι του 48,60% του Ευάγγελου Φλωράτου[28]. |
| Ανδρέας Φούρας[26] | 1947 | 1 Ιανουαρίου 2007 – 31 Δεκεμβρίου 2010 | ΠΑ.ΣΟ.Κ., Συνδυασμός "Πάτρα Πρωτεύουσα Πόλη" |
Στις εκλογές του 2006, στον Β΄ γύρο, ο Ανδρεάς Φούρας συγκέντρωσε το 53,15 % έναντι του 46,85 % του Ευάγγελου Φλωράτου[29]. |
| Γιάννης Δημαράς | 1946 | 1 Ιανουαρίου 2011 – 31 Αυγούστου 2014 | Ανεξάρτητος Συνδυασμός: "Τώρα για την Πάτρα" |
Στις εκλογές του 2010, στον Β΄ γύρο, ο Γιάννης Δημαράς συγκέντρωσε 53,63 % έναντι του 46,37 % του Δημήτρη Κατσικόπουλου[30][31]. |
| Κώστας Πελετίδης | 1953 | 1 Σεπτεμβρίου 2014 - 31 Αυγούστου 2019 | Κ.Κ.Ε. Συνδυασμός: "Λαϊκή Συσπείρωση" |
Στις εκλογές του 2014, στον Β΄ γύρο, ο Κώστας Πελετίδης συγκέντρωσε 63,53% έναντι 36,47% του Κώστα Χριστόπουλου[32]. |
| Κώστας Πελετίδης | 1953 | 1 Σεπτεμβρίου 2019 - | Κ.Κ.Ε. Συνδυασμός: "Λαϊκή Συσπείρωση" |
Στις εκλογές του 2019, στον Β΄ γύρο, ο Κώστας Πελετίδης συγκέντρωσε 70,91% έναντι 29,09% του Γρηγόρη Αλεξόπουλου[33]. Η δεύτερη πιο ευρεία επικράτηση υποψηφίου δημάρχου στην ιστορία της πόλης. Επί θητείας του ανοικτό παραμένει το ζήτημα από το 2020 της επαναλειτουργίας της απευθείας σιδηροδρομικής σύνδεσης της πόλης των Πατρών με την Αθήνα, με το τμήμα Αίγιο-Ρίο να έχει χρονοδιάγραμμα παράδοσης το 2025. |
Παραπομπές και υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Γ.Π. Παρασκευόπουλος, Οι Δήμαρχοι των Αθηνών (1835-1907): μετά προεισαγωγής περί δημογεροντίας, Τυπ. Ρουφτάνη-Παππαγεωργίου, Εν Αθήναις 1907. Από την "Ανέμη".
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 Νεολόγος, φύλλο 10 Σεπτεμβρίου 1930, άρθρο του Στ. Θωμόπουλου με τίτλο: "Οι Δήμαρχοι Πατρέων από το 1863 μέχρι του 1930". Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα, Αθήνα: Καστανιώτης, 1995 (2η έκδοση), σελ. 232. ISBN 960-03-0000-3 (1η έκδοση: 1988).
- ↑ 4,0 4,1 Φορολογούμενος, φύλλο 11 Απριλίου 1875. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Επί τα Πρόσω, Τα πλήρη εκλογικά αποτελέσματα Αρχειοθετήθηκε 2020-09-18 στο Wayback Machine. φύλλο 13 Ιουλίου 1883. Από το ψηφιακό Αρχείο της Βουλής των Ελλήνων.
- ↑ Φορολογούμενος, φύλλο 8 Ιουλίου 1883, αποτελέσματα των εκλογών στον Δήμο Πατρέων. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Φορολογούμενος, φύλλο 10 Ιουλίου 1887, αποτελέσματα των εκλογών στον Δήμο Πατρέων. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ ΣΚΡΙΠ, φύλλο 14/9/1895.
- ↑ Εμπρός, φύλλο 2 Σεπτεμβρίου 1899.
- ↑ Εμπρός, φύλλο 6/9/1899.
- ↑ ΣΚΡΙΠ, φύλλο 8/9/1903.
- ↑ Υπήρξαν πολλές συμπλοκές, μία από αυτές στο εκλογικό κέντρο Αγίου Δημητρίου είχε και νεκρούς. Εμπρός, φύλλο 2/7/1907.
- ↑ Τρίτος ήταν ο Χαϊδάς, σύμφωνα με τον τύπο πήρε το λιγότερο τους μισούς ψήφους σε όλα σχεδόν τα εκλογικά τμήματα. Εμπρός, φύλλο 10/2/1914.
- ↑ 14,0 14,1 Νεολόγος, φύλλο 12 Φεβρουαρίου 1934, ανασκόπηση εκλογικών αναμετρήσεων 1925 & 1929 στον Δήμο Πατρέων. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Νεολόγος, φύλλο 14 Φεβρουαρίου 1934, αποτέλεσμα εκλογών στον Δήμο Πατρέων. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Τα υπόλοιπα μέλη της εννεαμελής επιτροπή ήταν οι Κων. Στεφανόπουλος, Ζωγόπουλος, Φαρμακίδης, Δεκής, Σταθόπουλος, Παπαδημητρίου, Γκότσης και Κουλουμπής. Πηγή: Βασίλης Κ. Λάζαρης, Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαΐα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006. ISBN 960-451-017-7.
- ↑ Η Σημερινή (Των Πατρών), φύλλο 6 Απριλίου 1945. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Πηγή: Βασίλης Κ. Λάζαρης, Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαΐα, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2006, σελ. 144. ISBN 960-451-017-7.
- ↑ εφημ. Ελευθερία, φύλλο 7/4/1959. Από το ψηφιακό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
- ↑ εφημ. Ελευθερία, φύλλο 8/4/1959. Από το ψηφιακό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
- ↑ 3ος ήταν ο Φαρμακίδης με 7.674 ψήφους και 4ος ο Κοτρωνόπουλος με 5.528 ψήφους. Πηγή: εφημ. Ελευθερία, φύλλο 7/4/1959. Από το ψηφιακό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης
- ↑ Βλ. Τσιλίρας 2014, σελ. 68-69.
- ↑ Πελοπόννησος, φύλλο 4 Μαΐου 1967. Από την ιστοσελίδα του Μουσείου Τύπου Πατρών.
- ↑ Επιθεώρησις Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, τχ. ΙΒ΄ (Δεκέμβριος 1967), σελ. 1122.
- ↑ Ο Γρηγόρης Σολωμός υποστηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ. Επίσης υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές ήταν και ο Αντώνιος Φίλιας, που υποστηριζόταν από την Νέα Δημοκρατία. Βλ. Η Ημέρα, φύλλο 6 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 26,4 26,5 Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Ε.Τ.Α.Α.) - Η Αυτοδιοίκηση σήμερα / Αποτελέσματα Εκλογών Δ. Πατρέων N. Αχαΐας[νεκρός σύνδεσμος].
- ↑ ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α., Αποτελέσματα Δημοτικών & Νομαρχιακών Εκλογών 1998. Ανακτήθηκε: 03/06/2019.
- ↑ ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α., Αποτελέσματα Δημοτικών & Νομαρχιακών Εκλογών 2002. Ανακτήθηκε: 03/06/2019.
- ↑ ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α., Αποτελέσματα Δημοτικών & Νομαρχιακών Εκλογών 2006. Ανακτήθηκε: 03/06/2019.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, εκλογικά αποτελέσματα 2010. Ανακτήθηκε: 03/06/2019.
- ↑ Γιάννης Δημαράς: έγινε η μεγάλη αλλαγή, η νίκη είναι της κοινωνίας, thebest.gr, 14/11/2010. Ανακτήθηκε: 04/09/2016.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, εκλογικά αποτελέσματα 2014. Ανακτήθηκε: 03/06/2019.
- ↑ «Υπουργείο Εσωτερικών, εκλογικά αποτελέσματα 2019». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2019.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμοι Α'-Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση.
- Ανδρέας Τσιλίρας (επιμέλεια), Δημοτικές εκλογές στην Πάτρα, Εκδόσεις Πελοπόννησος, Πάτρα 2014. ISBN 978-960-88372-9-4.
- Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007. ISBN 978-960-88046-2-3.