Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος
| Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1925 |
| Θάνατος | 26 Νοεμβρίου 1990 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος του Δήμου Πατρέων |
Ο Κωνσταντίνος Γκολφινόπουλος (1925 - 26 Νοεμβρίου 1990) ήταν Έλληνας νομικός, διπλωμάτης, και είχε διατελέσει δήμαρχος Πατρέων.
Γεννήθηκε στην Πάτρα και είχε σπουδάσει νομικά, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες καθώς και φιλολογία. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός και έφτασε μέχρι τον βαθμό του ταγματάρχη. Ασχολήθηκε με την δικηγορία και το 1954 πρωτοεκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος. Στις 16 Μαΐου του 1959 ο Γκολφινόπουλος ανέλαβε χρέη δημάρχου ύστερα από την παραίτηση για λόγους υγείας του Βασίλειου Ρούφου[1]. Έτσι έγινε ο νεότερος δήμαρχος Πατρέων. Παρέδωσε τη θέση του λίγες μέρες αργότερα, στις 31 Μαΐου, στον Νικόλαο Βέτσο. Το 1963 χρημάτισε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Είχε επίσης διατελέσει γραμματέας του δικηγορικού συλλόγου και ήταν πρόξενος της Δυτικής Γερμανίας στην Πάτρα.
Τοποθετήθηκε δήμαρχος Πατρέων από τη Χούντα το 1970 μέχρι το 1974[2]. Κατά τη θητεία του πραγματοποίησε πολλά δημοτικά έργα, όπως η ανάπλαση του Δημοτικού θεάτρου, η διαμόρφωση της Πλατείας Υψηλών Αλωνίων και της Πλατείας Γεωργίου, ενώ τοποθέτησε πολλούς παλιούς παραδοσιακούς φανούς. Τόλμησε όμως να κατεδαφίσει τον Φάρο στην προβλήτα της Αγίου Νικολάου, ένα σύμβολο της ακμής της πόλης παρελθόντων περιόδων. Από τότε το σύμβολο αυτό (ο φάρος) μπαίνει σαν έμβλημα σε αθλητικά σωματεία και συλλόγους.
Το 1975 έθεσε υποψηφιότητα για τη δημαρχία, χωρίς όμως επιτυχία και παρέμεινε μέλος του δημοτικού συμβουλίου μέχρι το 1981. Ήταν παντρεμένος με την Ευγενία Λαδοπούλου και είχε μία κόρη, τη Μαρία. Απεβίωσε στις 26 Νοεμβρίου του 1990. Στην ιδιοκτησία του όσο και του αδελφού του Σπύρου, ήταν το θαυμάσιο κτίριο της Αλάμπρας στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων. Το δικό του μερίδιο έχει περάσει στην κόρη του Μαρία και το μερίδιο του αδελφού του, στον ανιψιό του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Νεολόγος, 17 Μαΐου 1959, παραίτηση Β. Ρούφου, από το μουσείο τύπου Πάτρας
- ↑ Νίκος Ε. Πολίτης, Το καρναβάλι της Πάτρας, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1987
Βιβλιογραφία - Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νίκος Ε. Πολίτης, Το καρναβάλι της Πάτρας, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1987
- Πέτρος Ψωμάς, Δήμαρχοι Πατρέων 1836-2006, Εκδόσεις "Το Δόντι", Πάτρα 2007 ISBN 978-960-88046-2-3
| ||||||||||||||||||||||||||