Ανδρέας Καλαμογδάρτης
| Ανδρέας Καλαμογδάρτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1779 Πάτρα |
| Θάνατος | 1850 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δικαστής |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Θεώνη Καλαμογδάρτη Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου Αντώνιος Καλαμογδάρτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας |
Ο Ανδρέας Καλαμογδάρτης (Πάτρα 1779 - Πάτρα 1850) ήταν πρόκριτος και γερουσιαστής. Καταγόταν από παλιά οικογένεια των Πατρών, που προερχόταν πιθανότατα από τη Δημητσάνα και είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα στις αρχές του ΙΗ αιώνα. Τα αδέλφια του ήταν ο Γιώργος και η Ελένη, σύζυγος του Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλου[1]. Ο Φιλήμων τον περιγράφει ως «οξύνους, ενεργητικός, πολύτροπος και ιδιαιτέρως αντιπολιτευόμενος των προεστώτων της Αχαΐας» [1]και ο Φωτάκος τον χαρακτηρίζει «επιτήδειο προς εξαπάτησιν και μη έχων ιερόν και όσιον»[2].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Πάτρα και ήταν γόνος της πατρινής οικογένειας προυχόντων. Αρχικά ήταν αντίθετος με την ένταξη του στην Φιλική Εταιρεία επειδή δεν ήθελε να προκαλέσει την οργή των Τούρκων στην περίπτωση που αποτύγχανε η επαναστατική κίνηση. Στάλθηκε στην Τρίπολη για να καθησυχάσει τους Τούρκους, διότι κατά τον Κανδηλώρο, «φέρεται έμπιστος εις Τούρκους και Έλληνας, εν μέσω των δύο κομμάτων, εις τα οποία ήσαν διαιρεμένοι οι δημογέροντες της Πελοποννήσου, οι Καλαμογδαρταίοι ετήρουν στάσιν επαμφοτερίζουσαν», [2] αλλά φυλακίστηκε. Μέσα στη φυλακή συνέταξε την ιδιόχειρη διαθήκη του, αλλά γλύτωσε το θάνατο, αποφυλακίστηκε και «μόλις εξήλθεν των φυλακών, έχασε τον πρωτότοκον υιόν του»[1]
Το 1821 γίνεται μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας, η οποία και το επιφόρτισε να καταγράψει τους ελαιώνες της Μεσσηνίας. Διορίστηκε α΄ έπαρχος Τριπόλεως, τον Φεβρουάριο του 1822 διορίζεται έπαρχος Γαστούνης και μετά την επιστροφή του Κουντουριώτη από την εκστρατεία κατά του Ιμπραήμ, διοικητής Ναυπλίας (έδρα κυβερνήσεως). Τον Ιούλιο του 1826 έγινε μέλος και τον Σεπτέμβριο πρόεδρος του προσωρινού εγκληματολογικού Δικαστηρίου Ναυπλίου. Το 1828 έγινε μέλος του Πανελλήνιου και τον επόμενο χρόνο, το 1829 εκλέγεται δημογέροντας της Πάτρας και ήταν αντιπρόσωπος Πατρών στην Εθνοσυνέλευση του Άργους. Εκλέχθηκε μέλος της Γερουσίας που αντικατέστησε το Πανελλήνιον. Στην Πάτρα υπήρξε το «βασικότερο στέλεχος των Γαλλοφρόνων».Τάχθηκε υπέρ της έλευσης στην Ελλάδα του Λεοπόλδου γι' αυτό και έπεσε σε δυσμένεια από τον Καποδίστρια, ο οποίος «έβλαψε σοβαρά τα «οικονομικά και πολιτικά συμφέροντά του». [2]Φαίνεται ότι είχε αναμιχτεί ενεργά «στην προετοιμασία της δολοφονίας του Καποδίστρια», [2]άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι την ημέρα της δολοφονίας του Κυβερνήτη βρισκόταν στο Ναύπλιο, μαζί με το γιό του Αντώνιο Καλαμογδάρτη, ο οποίος «κατηγορήθηκε για συμμετοχή στη δολοφονία και φυλακίστηκε εκεί»[2]. Επί Όθωνα διορίστηκε γενικός οικονομικός επίτροπος των νομών Αχαΐας και Ηλείας. Τέλος είχε χρηματίσει επίτροπος Άμφισσας καθώς και επαρχιακός ταμίας Μεσσηνίας και Αιτωλίας (1842)[3].
Το 1831 αντιτίθεται στην οικογένεια Ρούφου και έκτοτε και ως το 1870 περίπου, «οι δύο οικογένειες και η αντιπαλότητά τους πρωτοστατούν στην πολιτική ζωή του τόπου»[2]
Απεβίωσε το 1850 και ετάφη στο νεκροταφείο του Αγίου Ανδρέα Πατρών, όπου στο τάφο του αναγραφόταν «Άλλοις υπηρετών αναλίσκομαι». [1] Μεταξύ των παιδιών του ξεχωρίζουν ο Αντώνιος Καλαμογδάρτης και η Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Τριανταφύλλου, Κώστας (1980). Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών (Β´ Αναθεωρημένη και Εικονογραφημένη έκδοση). Πάτρα: Κώστας Τριανταφύλλου. σελ. 172,173.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Τζανάκος, Νίκος (2010). Ιωάννης Καποδίστριας/ Ο ιδρυτής της Νέας Πάτρας. Πάτρα: Το Δόντι. σελ. 270,271. ISBN 978-960-98857-8-2.
- ↑ Νίκος Μπακουνάκης, Πάτρα 1828-1860. Μια ελληνική πρωτεύουσα στον 19ο αιώνα, Αθήνα: Καστανιώτης, 1995 (2η έκδοση), ISBN 960-03-0000-3 (1η έκδοση: 1988).
- ↑ Ε΄ Ιστορικά, Πάτρα: Πόλις - λιμάνι, Αθήνα, τεύχος 119, σελ. 21
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τριανταφύλλου, Κώστας (1980). Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών ( Β΄Αναθεωρημένη και Εικονογραφημένη έκδοση). Πάτρα: Κώστας Τριανταφύλλου.
- Τζανάκος, Νίκος (2010). Ιωάννης Καποδίστριας Ο ιδρυτής της Νέας Πάτρας. Πάτρα: Το Δόντι. ISBN 978-960-98857-8-2