Δέκα φόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δέκα φόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου
(Farewell, My Lovely)
ΣκηνοθεσίαΝτικ Ρίτσαρντς[1][2]
ΠαραγωγήΈλιοτ Κάστνερ και Τζέρι Μπρουκχάιμερ
ΣενάριοDavid Zelag Goodman και Ρέημοντ Τσάντλερ
Βασισμένο σεΑντίο, γλυκειά μου (μυθιστόρημα)
ΠρωταγωνιστέςΡόμπερτ Μίτσαμ[3], Σαρλότ Ράμπλινγκ[3], Τζον Άιρλαντ[3], Σίλβια Μάιλς[3], Άντονι Ζέρμπε[3], Χάρι Ντιν Στάντον[3], Jack O'Halloran[3], Τζόι Σπινέλλ[3], Σιλβέστερ Σταλόνε[3], Κέιτ Μέρταγκ[3], Τζον Ο Λίρι[3], Walter McGinn[3], Μπάρτον Γκίλιαμ[3], Τζιμ Τόμσον[3], Τζίμι Άρτσερ[3], Ted Gehring[3], Λόγκαν Ράμσεϊ[3], Τζακ Μπερνάρντι[3], Τζέρι Φουτζικάουα[3], Μαρκ Άλεν[3], Ναπόλεον Γουάιτινγκ[3], Ρέινμποου Σμιθ[3], Στου Γκίλιαμ[3], Wally K. Berns[3], Τζοάν Σολί[3], Έντρα Γκέιλ[3], Σούζαν Στιούαρτ[3] και Σου Λινγκ[3]
ΜουσικήΝτέιβιντ Σάιρ
ΦωτογραφίαΤζον Α. Αλόνζο
ΜοντάζΤζόελ Κοξ
Εταιρεία παραγωγήςITC Entertainment
ΔιανομήEmbassy Pictures
Πρώτη προβολή8  Αυγούστου 1975 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[3][4], 20  Αυγούστου 1975 (Καναδάς)[4], 9  Φεβρουαρίου 1976 (Σουηδία)[4], 12  Φεβρουαρίου 1976 (Ολλανδία)[4], 27  Φεβρουαρίου 1976 (Ηνωμένο Βασίλειο)[4], 12  Μαρτίου 1976 (Φινλανδία)[4], 28  Απριλίου 1976 (Γαλλία)[4], 12  Ιουνίου 1976 (Ιαπωνία)[4], 22  Ιουλίου 1976 (Μεξικό)[3][4], 30  Ιουλίου 1976 (Γερμανία)[3][4], 8  Σεπτεμβρίου 1976 (Δανία)[4], 14  Οκτωβρίου 1976 (Αργεντινή)[4], 16  Νοεμβρίου 1976 (Πορτογαλία)[4], 7  Φεβρουαρίου 1977 (Ισπανία)[4], 11  Οκτωβρίου 1977 (Ουρουγουάη)[4] και Δεκέμβριος 1977 (Τουρκία)[4]
Διάρκεια95 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ηνωμένο Βασίλειο
ΓλώσσαΑγγλικά

Το Δέκα φόνοι για τον Ντετέκτιβ Μάρλοου (πρωτότυπος τίτλος Farewell, My Lovely), είναι αμερικανική νεο-νουάρ ταινία του 1975, σε σκηνοθεσία Ντικ Ρίτσαρντς βασισμένη στη νουβέλα του Ρέημοντ Τσάντλερ "Farewell, My Lovely" (Αντίο, γλυκιά μου). Πρωταγωνιστεί ο Ρόμπερτ Μίτσαμ στον ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου. Σε υποσηρικτικούς ρόλους είναι οι Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Σίλβια Μάιλς, Τζακ Ό Χάλοραν, Τζον Άιρλαντ, και Σιλβέστερ Σταλόνε στην πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση.

Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ θα επιστρέψει ξανά μετά από τρία χρόνια, το 1978 με το ριμέικ της ταινίας "Ο Μεγάλος Ύπνος", κανόντας τον μοναδικό ηθοποιό που θα υποδυθεί τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου σε δύο ταινίες.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1941, στο Λος Άντζελες, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου προσλαμβάνεται από τον ληστή τραπεζών που μόλις έχει αποφυλαχθεί με αναστολή, Μουζ Μαλόι, για να βρει την παλιά του φίλη Βέλμα, την οποία δεν έχει δει εδώ και επτά χρόνια όσο ήταν στη φυλακή. Χρησιμοποιώντας μια φωτογραφία που παρείχε ο παλιός φίλος της Βέλμα στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης Τόμι Ρέι, ο Μάρλοου την εντοπίζει σε ένα τρελοκομείο, αλλά όταν ανακοινώνει τα νέα στον Μαλόι, ανακαλύπτει ότι η φωτογραφία της Βέλμα ήταν στην πραγματικότητα μια άλλης γυναίκας.

Εν τω μεταξύ, ένας άντρας ονόματι Μάριοτ προσλαμβάνει τον Μάρλοου για να τον συνοδεύσει σε ένα ραντεβού όπου θα πληρώσει $15.000 δολάρια λύτρα για την επιστροφή ενός πολύτιμου κολιέ που έκλεψε από μια άγνωστη φίλη. Στην τοποθεσία της αποπληρωμής, ο Μάρλοου πέφτει αναίσθητος από έναν αόρατο δράστη και όταν αναρρώνει, η αστυνομία βρίσκεται στη σκηνή με τον Μάριοτ να έχει δολοφονηθεί. Στο αστυνομικό τμήμα κατά την διάρκεια της ανάκρισης οι αστυνομικοί λένε στον Μάρλοου ότι ο Μαλόι έχει καταφύγει στο Μεξικό και προειδοποιείται να σταματήσει να ψάχνει για τη Βέλμα.

Αποφασίζοντας να διερευνήσει τον θάνατο του Μάριοτ, ο Μάρλοου παίρνει το προβάδισμα σε έναν συλλέκτη πολύτιμων κοσμημάτων που ονομάζεται Μπαξτέρ Γουίλσον Γκρέι, ο οποίος είναι δικαστής και ισχυρή φιγούρα στο Λος Άντζελες. Στην έπαυλη του Γκρέιλ συναντά τον δικαστή και τη γυναίκα του, τη νεότερη και σαγηνευτική Έλεν. Η Έλεν θέλει να μάθει ποιος σκότωσε τον Μάριοτ, τον οποίο γνώριζε χρόνια, και προσλαμβάνει τον Μάρλοου για να το ερευνήσει. Ο Μάρλοου απαγάγεται από αγνώστους και μεταφέρεται σε οίκο ανοχής που διαχειρίζεται η Φράνσις Άμθορ, μια διαβόητη τσατσά. Η Άμθορ αναφέρει τον Μαλόι, μετά χτυπάει και ναρκώνει τον Μάρλοου. Αφού ξυπνά μέσα σε ένα δωμάτιο από τον λήθαργο που προκλήθηκε από τα ναρκωτικά και ανακαλύπτει το σώμα του Τόμι Ρέι, ο Μάρλοου εξουδετερώνει έναν φρουρό και αντιμετωπίζει την Άμθορ, αλλά εκείνη δεν συνεργάζεται. Ωστόσο εκείνη την στιγμή εμφανίζεται ο Τζόνι, ένας υπάλληλος της Άμθορ, την πυροβολεί όταν χτυπάει ένα από τα κορίτσια της και ο Μάρλοου καταφεύγει στο σπίτι του φίλου του Τζόρτζι.

Αργότερα η Έλεν τηλεφωνεί στον Μάρλοου και κανονίζει να τον συναντήσει σε ένα πάρτι αργότερα εκείνο το βράδυ. Στο πάρτι, ο Μάρλοου συναντά τη φιγούρα του υποκόσμου Λέρντ Μπρουνέτ, ο οποίος πληρώνει στον Μάρλοου $2.000 δολάρια για να κανονίσει μια συνάντηση με τον Μαλόι. Αργότερα ο Μάρλοου συναντά την παλιά φίλη της Βέλμα στο νυχτερινό κέντρο, Τζέσι Φλόριαν, η οποία του αναφέρει ότι η Βέλμα επικοινώνησε μαζί της και της ζήτησε να επικοινωνήσει με τον Μαλόι. Ο Μάρλοου συναντιέται με τον Μαλόι στο σπίτι του Τζόρτζι, όπου η Βέλμα τηλεφωνεί και κανονίζει να τον συναντήσει. Ο Μάρλοου τον οδηγεί στο μοτέλ όπου υποτίθεται ότι περιμένει η Βέλμα, αλλά αντ' αυτού πέφτουν σε ενέδρα από δύο ένοπλους, τους οποίους ο Μάρλοου σκοτώνει σε ανταλλαγή πυροβολισμών.

Ο Μάρλοου και η αστυνομία βρίσκουν τη Τζέσι Φλόριαν δολοφονημένη. Ο Μάρλοου προτείνει στον αστυνομικό του φίλο Νόλτι ότι όποιος χρησιμοποίησε την Φλόριαν για να στήσει παγίδα στον Μαλόι στο μοτέλ έβαλε και τον Τόμι Ρέι να του δώσει την ψεύτικη φωτογραφία. Ο Μάρλοου είναι πεπεισμένος ότι ο Μπρουνέτ γνωρίζει τι συμβαίνει, έτσι αυτός και ο Μαλόι επιβιβάζονται κρυφά στο σκάφος τυχερών παιχνιδιών του Μπρουνέτ και τον αντιμετωπίζουν. Εμφανίζεται η Έλεν, όπου αποκαλύπτεται ότι είναι η Βέλμα, μια πρώην πόρνη που δούλευε για την Άμθορ, η οποία παντρεύτηκε τον δικαστή χωρίς αυτός να γνωρίζει για το παρελθόν της. Η Βέλμα συνεργάζεται με τον Μπρουνέτ για να σκοτώσει όποιον γνωρίζει την πραγματική της ταυτότητα. Η Βέλμα πυροβολεί τον Μαλόι και με τη σειρά του ο Μάρλοου την πυροβολεί. Καθώς ο Νόλτι και η αστυνομία φτάνουν, ο Μάρλοου φεύγει και επιστρέφει στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. Αποφασίζει να δώσει τα $2.000 δολάρια που είχε λάβει από τον Μπρουνέτ στη χήρα και τον μικρό γιο του Τόμι Ρέι, τους οποίους είχε γνωρίσει νωρίτερα.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Farewell, My Lovely: Music From The Motion Picture
soundtrack από Ντέιβιντ Σάιρ
Κυκλοφόρησε1975
Διάρκεια33 λεπτά
ΓλώσσαΑγγλικά
ΔισκογραφικήUnited Artists Records

Ένα πρωτότυπο άλμπουμ soundtrack που συνέθεσε ο Ντέιβιντ Σάιρ κυκλοφόρησε το 1975 από την United Artists Records. Το άλμπουμ περιείχε 11 κομμάτια.[5]

Track listing[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλη η μουσική είναι από τον Ντέιβιντ Σάιρ.

Αρ. Tίτλος Διάρκεια
1. "Main Title (Marlowe's Theme)"   2:28
2. "Velma/Chinese Pool Hall/To the Mansion"   2:58
3. "Mrs. Grayle's Theme"   2:25
4. "Amthor's Place"   2:19
5. "Mrs. Florian Takes the Full Count"   1:55
6. "Marlowe's Trip"   3:10
7. "Convalescence Montage"   2:47
8. "Take Me to Your Lido"   3:25
9. "Three Mile Limited"   3:5
10. "Moose Finds His Velma"   2:25
11. "End Title (Marlowe's Theme)"   3:00
Συν. διάρκεια:
33:00

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία 5 από τα 5 αστέρια του και στην κριτική του αναφέρει: Αυτές οι σκηνές είναι τόσο εντυπωσιακές για τον αθάνατο Μάρλοου, τον αρχέτυπο ιδιωτικό ντετέκτιβ του Ρέιμοντ Τσάντλερ που στοιχειώνει τον υπόκοσμο του Λος Άντζελες και εάν είμαστε οπαδοί του Τσάντλερ κρατάμε την ανάσα. Σημειώνοντας πως είναι, πράγματι, η πιο υποβλητική από όλες τις ταινίες με ιδιωτικούς ντετέκτιβ που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο το Τσάιναταουν του Ρόμαν Πολάνσκι, η οποία ασχολήθηκε με μεγαλύτερα θέματα, αλλά στο ίδιο το είδος δεν υπήρξε τίποτα τόσο καλό από τότε που εμφανίστηκε στο Χόλιγουντ ο Φίλιπ Μάρλοου την πρώτη φορά. Ένας λόγος είναι ότι ο Ντικ Ρίτσαρντς ο σκηνοθέτης, παίρνει το σενάριο και το χαρακτήρα του Μάρλοου απολύτως σοβαρά. Δεν είναι ανήσυχος με αυτό, όπως ο Ρόμπερτ Όλτμαν ήταν όταν σκηνοθετούσε την προηγουμένη ταινία με ήρωα τον Μάρλοου και πρωταγωνιστή τον Έλιοτ Γκουλντ να φλερτάρει με την σοβαρότητα στο Ο Μεγάλος αποχαιρέτισμος. Και ούτε ο Ρόμπερτ Μίτσαμ που είναι εμφανώς ένας από τους καλύτερους ρόλους στην καριέρα του και σε ηλικία 57 ετών φαίνεται πως είναι η ιδανική στιγμή να υποδυθεί τον κουρασμένο, κυνικό, πεισματάρη και ρομαντικό Μάρλοου. Η φωνή του, το πρόσωπό του και ο τρόπος που καπνίζει το τσιγάρο του είναι όλα σωστά και φαίνονται εντελώς αληθινά. Αυτό εξάλλου είναι και το εμπορικό σήμα του Φίλιπ Μάρλοου.[6]

Από την άλλη πλευρά το Variety χαρακτηρίζει την ταινία στη κριτική του ως ένα ληθαργικό αόριστο αφιέρωμα στους ιδιωτικούς ντετέκτιβ του Χόλιγουντ της δεκαετίας του 1940 και στον συγγραφέα Ρέιμοντ Τσάντλερ, του οποίου ο χαρακτήρας του Φίλιπ Μάρλοου ενέπνευσε πολλές χαρακτηριστικές ταινίες.[7]

Οι κριτικές ανασκόπησης στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes, δίνουν βαθμολογία θετικής έγκρισης για την ταινία σε ποσοστό 76%, με βάση 21 κριτικές και μέση βαθμολογία 8/10.[8]

Βραβεία & υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[9] Β' γυναικείου ρόλου Σίλβια Μάιλς Υποψηφιότητα
Έντγκαρ Άλαν Πόε Καλύτερης ταινίας Ντέιβιντ Ζέλαγκ Γκούντμαν Υποψηφιότητα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.imdb.com/title/tt0072973/. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2016.
  2. stopklatka.pl/film/zegnaj-laleczko-1975. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2016.
  3. 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 3,16 3,17 3,18 3,19 3,20 3,21 3,22 3,23 3,24 3,25 3,26 3,27 3,28 3,29 3,30 (Αγγλικά) Internet Movie Database.
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 www.imdb.com/title/tt0072973/releaseinfo.
  5. «Farewell, My Lovely: Music From The Motion Picture» (στα Αγγλικά). soundtrackcollector.com. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2024. 
  6. Η κριτική ανάλυση του Ρότζερ Ίμπερτ για την ταινία rogerebert.com ανακτήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2020 (Αγγλικά)
  7. Η κριτική του Variety για την ταινία variety.com ανακτήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2020 (Αγγλικά)
  8. «Η υποδοχή και οι κριτικές θεατών». Rottentomatoes.com. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2020. 
  9. Η 48η τελετή απονομής βραβείων Όσκαρ oscars.org ανακτήθηκε 26 Φεβρουαρίου 2020 (Αγγλικά)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]