Γουάνγκ Γιανγκ
| Γουάνγκ Γιάνγκ 汪洋 | |
|---|---|
_Washington_2013.jpg) | |
| 9ος Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 14 Μαρτίου 2018 | |
| Αντιπρόεδρος | Τζαν Τσίνγκλι |
| Προκάτοχος | Γιου Τζενσεν |
| Υπό τον Πρωθυπουργό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας | |
| Περίοδος 16 Μαρτίου 2013 – 19 Μαρτίου 2018 | |
| Μαζί με | Λιού Γιαντόνγκ, Τζαν Γκαόλι, Μα Κάι |
| Πρωθυπουργός | Λι Κετσιάνγκ |
| Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κουανγκτούνγκ | |
| Περίοδος 1 Δεκεμβρίου 2007 – 18 Δεκεμβρίου 2012 | |
| Μαζί με | Χουάνγκ Χουαχουα, Ζου Σιαοντάν |
| Προκάτοχος | Τζαν Ντετσιάνγκ |
| Διάδοχος | Χου Τσουνουα |
| Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Τσονγκτσίνγκ | |
| Περίοδος 24 Δεκμεβρίου 2005 – 1 Δεκεμβρίου 2007 | |
| Μαζί με | Γουάνγκ Χοντζιού (δήμαρχος) |
| Προκάτοχος | Χουάγνκ Τζεντόνγκ |
| Διάδοχος | Μπο Σιλάι |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 12 Μαρτίου 1955, Σουτσόου |
| Υπηκοότητα | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Πολιτικό κόμμα | Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας |
| Παιδιά | Wang Xisha |
| Σπουδές | Κεντρική Σχολή του Kόμματος Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας |
| Επάγγελμα | πολιτικός |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Φιλίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| Γουάνγκ Γιάνγκ | |
|---|---|
.svg) Γουάνγκ Γιάνγκ στα Κινεζικά | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Μαρτίου 1955 Σουτσόου[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας |
| Θρησκεία | αθεϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Κεντρική Σχολή του ΚΚΚ Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κίνας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας |
| Πολιτική ιδεολογία | κομμουνισμός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Wang Xisha |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (από 2007) Γραμματέας του ΚΚΚ στη Κουανγκτούνγκ (2007–2012) μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (2017–2022) Αντίπροεδρος του Κρατικού Συμβουλίου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (2013–2018) μέλος του Εθνικού Λαϊκού Κογκρέσου |
| Βραβεύσεις | Τάγμα της Φιλίας |
| Σχετικά πολυμέσα | |
O Γουάνγκ Γιανγκ (κινέζικα: 汪洋, γεννηθείς την 12η Μαρτίου 1955) είναι ένας Κινέζος πολιτικός. Είναι μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, και Πρόεδρος της Πολιτικής Συμβουλευτικής Διάσκεψης του Κινεζικού Λαού. Ο Γουάνγκ ήταν ο ένας από τους τέσσερις Aντιπρόεδρους του Κρατικού Συμβουλίου της Κίνας στην κυβέρνηση του Λι Κετσιάνγκ την περίοδο 2013-2018. Μέχρι το Δεκέμβριο του 2012, ήταν ο Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Κουανγκτούνγκ, το ανώτερο γραφείο στη νότια Κινεζική επαρχία. Το 2005-2007 διετέλεσε γραμματέας του κόμματος στο Τσονγκτσίνγκ, έναν δήμο της ενδοχώρας.[2][3][4]
Ο Γουάνγκ θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους μεταρρυθμιστές στην ηγεσία της Κίνας, και πρωτοπόρος στο μοντέλο ανάπτυξης της Κουανγκτούνγκ, που χαρακτηρίστηκε από έμφαση στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, οικονομική ανάπτυξη και διεύρυνση του ρόλου της κοινωνίας πολιτών.[5] Θεωρείται ευρέως ως ένα από τα πιο «φιλελεύθερα» μέλη της Κινεζικής ελίτ, υποστηρίζοντας τις οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Παιδική ηλικία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουάνγκ γεννήθηκε στο Σουτσόου της επαρχίας Ανχουέι, σε μια συνηθισμένη αστική οικογένεια της εργατικής τάξης. Ο πατέρας του ήταν εργάτης. [6] Το 1972-1976, εργάστηκε χειρωνακτικά σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας τροφίμων προτού προαχθεί σε προϊστάμενο. Το 1975 εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας. Στη συνέχεια μπήκε στην τοπική Σχολή του Κόμματος ως εκπαιδευτής, προτού ξεκινήσει σπουδές στην πολιτική οικονομία το 1979, στην αυγή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων του Τενγκ Σιαοπίνγκ, στην Κεντρική Σχολή του Κόμματος. Επέστρεψε στην πόλη του ως εκπαιδευτής κομματικής πολιτικής προτού ενταχθεί στην τοπική Κομμουνιστική Ένωση Νέων - από όπου είχε ανοδική πορεία στην επαρχιακή οργάνωση μέχρι το 1984. Στη συνέχεια ανέλαβε τη θέση του Αναπληρωτή Διευθυντή και Διευθυντή του Επαρχιακού Αθλητικού Γραφείου του Ανχουέι, μέχρι το 1988.
Η πρώτη του θητεία στην πολιτική διοίκηση ήταν στο Τόνγκλινγκ του Ανχουέι, με έναρξη το 1988. Εργάστηκε στη δημοτική διοίκηση ως αναπληρωτής γραμματέας του κόμματος, εν ενεργεία δήμαρχος, και δήμαρχος, ενώ παράλληλα συνέχιζε τις σπουδές για το πτυχίο πολιτικής διοίκησης στην Κεντρική Σχολή του Κόμματος. Το επόμενο έτος προάχθηκε σε βοηθό του επαρχιακού Κυβερνήτη, και το 1993-1998 διετέλεσε Υποδιοικητής του Ανχουέι. Τελικά στάλθηκε για να εργαστεί στην κεντρική κυβέρνηση ως αναπληρωτής επικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής Ανάπτυξης και Μεταρρύθμισης, και στη συνέχεια ως αναπληρωτής γενικός γραμματέας του Συμβουλίου της Επικρατείας, το 2003-2005, ως υπεύθυνος για τις καθημερινές διοικητικές εργασίες στο Γενικό Γραφείο του Κρατικού Συμβουλίου.[7]
Τσονγκτσίνγκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 2005-2007 ο Γουάνγκ εργάστηκε ως γραμματέας της κομματικής επιτροπής στο Τσονγκκίνγκ, έναν δήμο στα δυτικά της ενδοχώρας. Ο Γουάνγκ με το ιστορικό των επιτευγμάτων του στο Τσονγκτσίνγκ τράβηξε την προσοχή του έθνους, για το έργο του στο να φέρει μια γεωγραφικά απομακρυσμένη και σχετικά υπανάπτυκτη περιοχή στη διεθνή σκηνή. Στο Τσονγκτσίνγκ, ο Γουάνγκ επαινέθηκε για τον τρόπο που χειρίστηκε μια ευαίσθητη υπόθεση αστικής κατεδάφισης. Επίσης ήταν πρωτοπόρος στις μεταρρυθμίσεις των δημοτικών μέσων ενημέρωσης.[8] Από την 1η Ιανουαρίου 2007, τα μέσα ενημέρωσης του Τσονγκκίνγκ, όσον αφορά την επιλογή των ειδήσεων για τις καθημερινές εκπομπές, σταμάτησαν να δίνουν προτεραιότητα στις δραστηριότητες των δημοτικών αρχηγών, και άρχισαν να επικεντρώνονται στις ιστορίες των απλών ανθρώπων, με αποτέλεσμα αυξημένη κάλυψη σε θέματα για τη γεωργία, την αγροτική ζωή και τους αγροτικούς μετανάστες.
Το 2007 ο Μπο Σίλαι διαδέχθηκε τον Γουάνγκ στη θέση του γραμματέα του κόμματος. Κατόπιν αυτού, ο Μπο οργάνωσε μια εκστρατεία εναντίον υποτιθέμενων τοπικών γκάνγκστερ. Οι πολιτικοί παρατηρητές σημείωσαν ότι ο Μπο, με τις δραστηριότητές του στην καταπολέμηση του εγκλήματος, επέκρινε έμμεσα τον Γουάνγκ Γιάνγκ για ανοχή της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος, και της συναφούς διαφθοράς στην αστυνομία και τους δικαστικούς του Τσονγκτσίγνκ. [9][10] Στη συνέχεια, ο Μπο συνελήφθη για διάφορες κατηγορίες και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, ενώ στην επίσημη αξιολόγηση για την εκστρατεία του καταλογίστηκε ότι περιστοιχίστηκε από σοβαρές παραβιάσεις των πολιτικών δικαιωμάτων, σχεδόν 1.000 άτομα στάλθηκαν σε στρατόπεδα εργασίας, και ως επί το πλείστον ήταν ένα εργαλείο που χρησιμοποίησε ο Μπο Σιλάι για να συγκεντρώσει την εξουσία στα χέρια του και να ελέγχει τους οικονομικούς πόρους. [11] [12] [13]
Κουανγκτούνγκ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά το 17ο Συνέδριο του Κόμματος, στο πλαίσιο της κομματικής πολιτικής ανασχηματισμού της περιφερειακής ηγεσίας, ο Γουάνγκ Γιάνγκ ανέλαβε τη θέση του γραμματέα της κομματικής επιτροπής του Κουανγκτούνγκ, με επίσημη ημερομηνία διορισμού τον Νοέμβριο του 2007. Επρόκειτο για ένα από τα σημαντικότερα περιφερειακά γραφεία στην Κίνα, και συνοδεύτηκε από μία θέση στο Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος, που ιεραρχικά ήταν το δεύτερο ανώτερο διοικητικό συμβούλιο της χώρας. Για ορισμένους παρατηρητές ο προαναφερθείς διορισμός αποτέλεσε απρόσμενη έκπληξη, δεδομένου ότι μέχρι το 2007 ο Γουάνγκ δεν είχε πλήρη συμμετοχή μέλους στην Κεντρική Επιτροπή, ένα μεγαλύτερο σώμα από ~200 μέλη, αποτελούμενο κυρίως από αξιωματούχους περιφερειακού και υπουργικού επιπέδου .
.jpg)
Στην Κουανγκτούνγκ, ο Γουάνγκ αποδείχθηκε τολμηρός μεταρρυθμιστής. Προώθησε σημαντικά την κινητικότητα της επαρχίας, που ήδη είχε σημανθεί ως «τόπος επώασης των μεταρρυθμίσεων» της Κίνας, προς μεγαλύτερες οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες. [14] Επίσης, ο Γουανγκ αντιμετώπισε διαφορετικά την επαρχιακή οικονομία από την παραγωγή, και ευνόησε την ανάπτυξη της Σεντσέν σε κόμβο καινοτομίας για τη νέα Κινεζική οικονομία. Ως ηγέτης επέδειξε μοναδική αξία και ξεχώρισε από τους τυπικούς, αόρατους, και απρόθυμους για ανάληψη κινδύνων, περιφερειακούς διοικητές που παπαγαλίζουν την κομματική γραμμή. Οι πολιτικοί παρατηρητές συχνά τον σύγκριναν με τον Μπο Σιλάι, καθώς και οι δύο θεωρούνταν ως ανερχόμενοι αστέρες της Κινεζικής πολιτικής που συναγωνίζονταν για το καλύτερο γραφείο. Τα γραφεία που κατείχαν ήταν σημαντικά για την οργάνωση της περιφέρειας ως "πεδίο δοκιμών", για πολιτικές που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε εθνικό επίπεδο.
.jpg)
Εν μέσω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, το Κουανγκτούνγκ αντιμετώπισε ένα μαζικό κύμα από πτωχεύσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Περί αυτού, ο Γουάνγκ απάντησε ότι δεν θα επέμβει διοικητικά προς πρόληψη των πτωχεύσεων. Σχολίασε ότι οι μη κερδοφόρες επιχειρήσεις «δεν είναι παραγωγικές και τελικά θα εξαλειφθούν από την αγορά». [15] Μετά από μια επίσκεψη, στο Δέλτα του ποταμού Περλ, του πρωθυπουργού Ουέν Ζιαμπάο, που τάχθηκε υπέρ της προστασίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την πρόληψη της ανεργίας, ο Γουάνγκ, ως διοικητικός εκπρόσωπος του Κουανγκτούντκ, αντέδρασε και δεν προσκολλήθηκε στις κατευθυντήριες γραμμές της κεντρικής κυβέρνησης που απαιτούσαν βαρύτερη κρατική παρέμβαση.[16]
Το 2009, ο Γουάνγκ προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να επαναφέρει τον θεσμό της Πρωτομαγιάτικης περιόδου διακοπών με επταήμερη διάρκεια, στη Κουανγντούνγκ, που είχε καταργηθεί πριν από λίγα χρόνια.
Ο Γουάνγκ κέρδισε τον διεθνή έπαινο για τον χειρισμό του στις διαδηλώσεις του Γουκάν το 2011. Το Γουκάν είναι ένα ψαροχώρι που υπάγεται στη δικαιοδοσία της πόλης Σανγουέι. Χιλιάδες χωρικοί διαμαρτυρήθηκαν για ό,τι θεώρησαν ως ανεπαρκή αποζημίωση, που χορηγείται στους κατοίκους της περιοχής κατά την πώληση γης από τους υπαλλήλους. Υπό την ηγεσία του Γουάνγκ, η περιφερειακή διοίκηση πρόσφερε παραχωρήσεις στους διαδηλωτές και τους επέτρεψε να διεξάγουν εκλογές για νέο αρχηγό του χωριού. [17]
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Κουανγκτούνγκ, ο Γουάνγκ αποδείχθηκε, επίσης, αυθεντικός κριτικός της διαφθοράς και του νεποτισμού, και φημολογήθηκε ότι ήρθε στα μαχαίρια με την οικογένεια του εκλιπώντος στρατηγού Γε Τζιανίνγκ . Η οικογένεια Γε είχε εκτεταμένα οικονομικά και πολιτικά ενδιαφέροντα στην Κουανγκτούνγκ, και διατηρούσε μεγάλη δύναμη επιρροής μεταξύ των κορυφαίων πολιτικών της χώρας, ιδιαίτερα στους απογόνους των πρώτων επαναστατών του Κομμουνισμού, τους γνωστούς ως «μικρούς Πρίγκιπες». Ο Γουάνγκ επικρίθηκε για «πολιτική αφερεγγυότητα», επειδή κινήθηκε με θρασύτητα επισκιάζοντας το κατεστημένο υπό το οποίο είχαν ωφεληθεί πολύ οι Πρίγκιπες. [18] Κατά την προεκλογική περίοδο του 18ου Εθνικού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ο Γουάνγκ διαφημίστηκε πολύ ως ανερχόμενος αστέρας, και μάλλον τον πλασάρανε για θέση στη Μόνιμη Επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου (ΜΕΠΓ) για το 2012. Ωστόσο, λέχθηκε ότι οι σχέσεις του με την οικογένεια Γε υπονόμευσαν την υποψηφιότητά του. Τελικά, στη 18η ΜΕΠΓ επικράτησαν άνθρωποι που περιγράφονταν ως μικροί Πρίγκιπες.
.jpg)
Κεντρική κυβέρνηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μολονότι ο Γουάνγκ δεν έφτασε στο απόγειο της Κινεζικής πολιτικής ζωής, όπως είχε προβλεφθεί νωρίτερα από ορισμένους παρατηρητές, στο 18ο Συνέδριο κατάφερε να «ανανεώσει» την θητεία του ως μέλος στο Πολιτικό Γραφείο για άλλα 5 χρόνια. Ακολούθως, στην θέση του στη Κουανγκτούντκ τον διαδέχτηκε ένας άλλος πολιτικός αστέρας, ο Χου Τσουνουα. Στο Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο τον Μάρτιο του 2013, ο Γουάνγκ Γιάνγκ προήχθη στη θέση του Αντιπρόεδρου στην κυβέρνηση του Λι Κετσιάνγκ, επιβλέποντας τα χαρτοφυλάκια της γεωργίας, της διαχείρισης των υδάτων, του εμπορίου, του τουρισμού και της μείωσης της φτώχειας.
Υπό την ιδιότητά του ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο Γουάνγκ συναντήθηκε συχνά με διεθνείς αξιωματούχους και συνόδευσε τους Σι Τζινπίνγκ και Λι Κετσιάνγκ σε ταξίδια στο εξωτερικό. Ωστόσο, οι περιοδικές ενδείξεις των τολμηρών πολιτικών απόψεών του, φαίνεται πως υποχώρησαν στο παρασκήνιο, καθώς η νέα ομάδα των κομματικών αρχηγών σταδιακά σύγκλινε προς την ιδεολογία του Σι Τζινπίνγκ. Μετά την 4η Ολομέλεια της 18ης Κεντρικής Επιτροπής που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2014, ο Γουάνγκ δημοσίευσε ένα άρθρο, εκπροσωπώντας το κόμμα, στην εφημερίδα People's Daily, στο οποίο εξήρε τις νομικές μεταρρυθμίσεις που συζητήθηκαν στην ολομέλεια και δήλωσε ότι η Κίνα θα μάθει από το δικό της πολιτισμό και εμπειρία και ποτέ «δεν θα αντιγράψει ξένα πρότυπα ή φιλοσοφίες» όσον αφορά τη νομική μεταρρύθμιση. [19]
Ο Γουάνγκ έχει ηγηθεί πολλάκις σε ειδικές επιτροπές πολιτικού συντονισμού. Από το 2013 είναι αρχηγός στην ομάδα για την πνευματική ιδιοκτησία και την παραποίηση/απομιμηση προϊόντων [20] και στην ομάδα του Κρατικού Συμβουλίου για τη μείωση της φτώχειας, και αναπληρωτής αρχηγός στην Επιτροπή για την ασφάλεια των τροφίμων. Το 2014 έγινε αναπληρωτής αρχηγός στην ομάδα για την προώθηση και ανάπτυξη της πρωτοβουλίας «Μία Ζώνη - Ένας Δρόμος»[21], και αρχηγός στην ομάδα για τη μείωση της φτώχειας. Το 2017, εν όψει του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος, ο Γουάνγκ θεωρήθηκε ως εξαιρετικός υποψήφιος για θέση στη μόνιμη επιτροπή του Πολιτικού Γραφείου. [22]
Ο Γουάνγκ εξελέγη μέλος της 19ης Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου, τον ανώτατο φορέα λήψης αποφάσεων στην Κίνα, στην 1η Ολομέλεια της 19ης Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ την 25η Οκτωβρίου 2017. [23]
Πολιτικές θέσεις και δημόσια εικόνα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Γουάνγκ θεωρείται συχνά ως ένας προοδευτικός λιμπεραλιστής στην κυρίαρχη ελίτ της Κίνας, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια σχολή σκέψης που υποστηρίζει τη διεύρυνση του ρόλου της ελεύθερης αγοράς, τη βαθμιαία πολιτική φιλελευθεροποίηση, και μια κυβέρνηση που είναι περισσότερο σε επαφή με τις ανάγκες των απλών ανθρώπων. [24] Μολονότι ήταν γενικά πιο παράτολμος, στην αμφισβήτηση της κομματικής ορθοδοξίας, από τους συνομήλικούς του, οι αναλυτές εκτίμησαν ότι είναι απίθανο να αμφισβητήσει άμεσα την κομματική γραμμή.
Ο Γουάνγκ θεωρείται επίσης ως υπέρμαχος των αγορακεντρικών λύσεων στην οικονομική ανάπτυξη. Αν η οικονομική ανάπτυξη παρομοιαστεί με το ψήσιμο ενός κέικ, ο Γουάνγκ είπε ότι τότε η προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι περισσότερο το «ψήσιμο του κέικ» παρά η διαίρεσή του σε κομμάτια, δηλαδή, η οικονομική ανάπτυξη έχει μεγαλύτερη προτεραιότητα από την αναδιανομή του πλούτου. Αντίθετα, ο Μπο Σιλάι υποστήριξε το «πρότυπο Τσονγκτσίνγκ», σύμφωνα με το οποίο η δίκαιη αναδιανομή του πλούτου προηγείται ή είναι ταυτόχρονη με την οικονομική ανάπτυξη. [25] Οι αντίθετες απόψεις των Γουάνγκ και Μπο στη «Θεωρία του κέικ» έχουν χαρακτηριστεί ως ένα αυξανόμενο εμφανές ιδεολογικό χάσμα «αριστεράς-δεξιάς» στην κυρίαρχη ελίτ της Κίνας.
Ο Γουάνγκ είναι χαμογελαστός στο κοινό και αποφεύγει τη βαφή μαλλιών, σε αντίθεση με τους περισσότερους συναδέλφους του. Είναι γνωστός για τους απροσχεδίαστους και αστειευόμενους σχολιασμούς που συχνά έχει κάνει δημόσια. Ως κορυφαίος οικονομικός αξιωματούχος που εκπροσώπησε την Κίνα στον Στρατηγικό και Οικονομικό Διάλογο ΗΠΑ-Κίνας του 2013, ο Γουάνγκ παρομοίασε τη σχέση μεταξύ των δύο χωρών με τη σχέση ενός παντρεμένου ζευγαριού. Σε συνάντηση με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Τζέικομπ Τζακ Λιου, ο Γουάνγκ δήλωσε: «Γνωρίζω ότι στις ΗΠΑ επιτρέπονται οι γάμοι ομοφυλοφίλων, αλλά δεν νομίζω ότι ο Τζέικομπ και εγώ είμαστε πρόθυμοι για κάτι τέτοιο». Αργότερα πρόσθεσε ότι η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες καλύτερα να μην «επιλέξουν την πορεία ενός διαζυγίου», αιτιολογώντας, «όπως αυτό των Γουέντι Ντενγκ και Ρούπερτ Μέρντοχ, είναι απλά πανακριβό». [26]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ china
.org .cn /china /2012-05 /14 /content _25375991 .htm. - ↑ «Ο Γουάνγκ Γιάνγκ εξελέγη πρόεδρος του κορυφαίου πολιτικού συμβουλευτικού σώματος της Κίνας--china radio international». greek.cri.cn. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Ο Γουάνγκ Γιάνγκ εξελέγη πρόεδρος του κορυφαίου πολιτικού συμβουλευτικού σώματος της Κίνας--china radio international». greek.cri.cn. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «Στις 6 & 7 Ιουνίου ο όγδοος στρατηγικός και οικονομικός διάλογος Κίνας - ΗΠΑ». www.economy365.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «ΙΑΤΕ: civil society».
- ↑ Johnson, Ian (13 November 2012). «Dynasty of Different Order Is Reshaping China». New York Times. https://www.nytimes.com/2012/11/14/world/asia/chinas-princelings-wield-influence-to-shape-politics.html?pagewanted=all&_r=0.
- ↑ Xinhua's Official Biography of Wang
- ↑ Fang, Tak-ho (3 May 2007). «Wang Yang: A rising star in China». Asia Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-04-17. https://web.archive.org/web/20120417205855/http://www.atimes.com/atimes/China/IE03Ad02.html. Ανακτήθηκε στις 26 March 2012.
- ↑ Ewing, Kent. (19 March 2010). "Bo Xilai: China's Brash Populist Αρχειοθετήθηκε 2011-11-28 στο Wayback Machine.". Asia Times. Retrieved 16 June 2011.
- ↑ Sisci, Francesco. (20 April 2011). "Bo Xilai Focuses Multiparty Vision Αρχειοθετήθηκε 2016-07-04 στο Wayback Machine.". Asia Times. Retrieved on 16 July 2011.
- ↑ Keith B. Richburg, After Bo's fall, Chongqing victims seek justice, The Washington Post, 19 April 2012.
- ↑ Tania Branigan, Bo Xilai: downfall of a neo-Maoist party boss who got things done, The Guardian, 20 March 2012.
- ↑ Dan Levin and Michael Wines, Cast of Characters Grows, as Does the Intrigue, in a Chinese Political Scandal, The New York Times, 8 March 2012.
- ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2012-09-14 at Archive.is China's Shenzhen starts spreading the news
- ↑ Oriental Daily. «Guangdong's regionalism and its disapproval from the Central Government (广东本位主义麻木不仁 中央很不满意)» (στα Chinese). UKChinese.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «台媒：民生议题 温汪爆三次交锋». Duowei News. 14 October 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-04. https://web.archive.org/web/20160304033415/http://china.dwnews.com/news/2011-10-14/58214534.html. Ανακτήθηκε στις 2019-10-06.
- ↑ «Southern Chinese Leader Wang Yang's Star Rises With Angela Merkel's Visit». Bloomberg News. 2 February 2012. https://www.bloomberg.com/news/2012-02-03/southern-chinese-leader-wang-yang-s-star-rises-with-angela-merkel-s-visit.html. Ανακτήθηκε στις 22 March 2012.
- ↑ Johnson, Ian (13 November 2012). «Dynasty of Different Order Is Reshaping China». New York Times. https://www.nytimes.com/2012/11/14/world/asia/chinas-princelings-wield-influence-to-shape-politics.html?pagewanted=all&_r=0.
- ↑ «汪洋定调涉外法治 决不照搬外国模式». Duowei News. 5 November 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-11-19. https://web.archive.org/web/20141119164843/http://china.dwnews.com/news/2014-11-05/59617123.html. Ανακτήθηκε στις 2019-10-06.
- ↑ «汪洋在京主持召开全国打击侵权假冒工作领导小组第六次全体会议». http://www.gov.cn/guowuyuan/2014-08/26/content_2740062.htm.
- ↑ «ΙΑΤΕ: One Belt, One Road».
- ↑ «十九大常委布局引猜测 王岐山下王沪宁上？». Duowei News. 11 February 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-06-07. https://web.archive.org/web/20150607172315/http://china.dwnews.com/news/2015-02-11/59635441.html. Ανακτήθηκε στις 2019-10-06.
- ↑ Wen, Philip; Blanchard, Ben (24 October 2017). «China unveils new leadership line-up with no clear successor to Xi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-08-01. https://web.archive.org/web/20200801151700/https://uk.reuters.com/article/uk-china-congress/china-unveils-new-leadership-line-up-with-no-clear-successor-to-xi-idUKKBN1CT34E. Ανακτήθηκε στις 26 October 2017.
- ↑ Jacobs, Andrew (5 November 2012). «As China Awaits New Leadership, Liberals Look to a Provincial Party Chief». New York Times. https://www.nytimes.com/2012/11/06/world/asia/liberals-in-china-look-to-guangdongs-party-chief.html?_r=0.
- ↑ Fang, Ming (14 July 2011). «路线之争？汪薄"蛋糕论"各出招 (Is Bo & Wang's spat a war over party line?)». Duowei. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-05-20. https://web.archive.org/web/20120520043505/http://china.dwnews.com/news/2011-07-14/57906363.html. Ανακτήθηκε στις 15 April 2012.
- ↑ Boehler, Patrick (11 July 2013). «Chinese vice-premier's gay marriage joke at US summit applauded at home». South China Morning Post. http://www.scmp.com/news/china/article/1280133/chinese-vice-premier-wang-yang-gay-marriage-joke-us-summit-applauded-home.