Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γκυ ντε Μωπασσάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γκι ντε Μοπασάν)
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|21|11|2024}}
Γκυ ντε Μωπασσάν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Guy de Maupassant (Γαλλικά)
Γέννηση5  Αυγούστου 1850[1]
Τουρβίλ-συρ-Αρκ
Θάνατος6  Ιουλίου 1893[1][2]
Πασί
Αιτία θανάτουσύφιλη
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς
Κατοικίαd:Q124356325[3]
ΨευδώνυμοJoseph Prunier[4], Guy de Valmont[4] και Maufrigneuse[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[5][6][7]
ΣπουδέςΛύκειο Ερρίκος Δ' (από 1859)
Λύκειο Πιερ-Κορνέιγ (1868–1869)
d:Q123138282 (1863–1868)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιηγηματογράφος
θεατρικός συγγραφέας[8]
δημοσιογράφος
μυθιστοριογράφος
συγγραφέας[9][10][11]
ποιητής[12]
Αξιοσημείωτο έργοΟ Φιλαράκος
Η Χοντρομπαλού
Μια ζωή (Μωπασσάν)
Ο Ορλά
Επηρεάστηκε απόΟνορέ ντε Μπαλζάκ
Εμίλ Ζολά
Περίοδος ακμής1880
Οικογένεια
ΓονείςGustave de Maupassant
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΓαλλοπρωσικός πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Βιτέ (1893)
Ιστότοπος
www.maupassantiana.fr/index.html
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκυ ντε Μωπασσάν ή Γκι ντε Μοπασάν[13][14][15] (γαλλικά: Henry René Albert Guy de Maupassant, 5 Αυγούστου 1850 – 6 Ιουλίου 1893) ήταν Γάλλος συγγραφέας της νατουραλιστικής σχολής. Θεωρείται ο μεγαλύτερος διηγηματογράφος της Γαλλίας.

Βιογραφικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Château de Miromesnil, κοντά στη Διέππη. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τον χωρισμό των γονέων του. Έμεινε ως τα δεκατρία του με τη μητέρα του, στην οποία ήταν αφοσιωμένος, και έτρεφε εχθρικά αισθήματα προς τον πατέρα του (που προβάλλονται σε πολλά από τα έργα του) παρά την κάθε είδους βοήθεια που έπαιρνε από αυτόν.

Αποφοίτησε από το λύκειο της Χάβρης, αφού πρώτα φρόντισε να αποβληθεί από ένα ημιθρησκευτικό εκπαιδευτήριο, και το 1869 άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Παρίσι. Πολέμησε ως εθελοντής στον γαλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 στην πρώτη γραμμή, αλλά ο πατέρας του πέτυχε τη μετάθεσή του σε λιγότερο επικίνδυνη μονάδα. Μετά την αποφοίτησή του από τη νομική σχολή, με τη βοήθεια πάντα του πατέρα του, ο Μοπασάν διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος.

Λογοτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μητέρα του ήταν γνώριμη του Γκιστάβ Φλομπέρ, ο οποίος ανέλαβε τη λογοτεχνική αγωγή του. Στο σπίτι του Φλομπέρ ο Μοπασάν γνώρισε τον Εμίλ Ζολά, τον Ιβάν Τουργκένιεφ, τον Εντμόν ντε Γκονκούρ και τον Χένρι Τζέιμς. Κάποια διηγήματά του δημοσιεύτηκαν με ψευδώνυμο σε επαρχιακά περιοδικά.

Το 1880 κυκλοφόρησε το βιβλίο Les Soirées de Médan που περιείχε έξι πολεμικές ιστορίες ισάριθμων συγγραφέων μεταξύ των οποίων και ο Ζολά. Την καλύτερη εντύπωση έκανε το "Boule de Suif" («Η χοντρομπαλού») του Μοπασάν.

Αμέσως έγινε περιζήτητος από εφημερίδες και περιοδικά, όπου άρχισε να δημοσιεύει άρθρα και τις μάλλον πικάντικες ιστορίες του. Μεταξύ 1880 και 1890 δημοσίευσε 300 διηγήματα, τρία ταξιδιωτικά, μια ποιητική συλλογή και έξι μυθιστορήματα, με γνωστότερο το Bel-Ami (Ο φιλαράκος). Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, ο Μοπασάν ταύτιζε τον εαυτό του με τον ασυνείδητο και αριβίστα ήρωα του έργου του — ή τουλάχιστον θα ήθελε να ταυτιστεί.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είχε πια μεγάλη οικονομική άνεση, άρχισε τα ταξίδια και αγόρασε θαλαμηγό την οποία ονόμασε «Bel-Ami». Οι σχέσεις του με τις γυναίκες έφταναν στα όρια της ερωτομανίας. Τακτικός θαμώνας των οίκων ανοχής (που περιγράφονται σε κάποια διηγήματά του), άρχισε μετά την επιτυχία του να συναναστρέφεται τις εταίρες της εποχής, τις λεγόμενες horizontales, και προχώρησε σε κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Αλλά από τα 20 χρόνια του έπασχε από σύφιλη. Ίσως η ασθένεια να οφειλόταν στην σεξουαλική του ασυδοσία. Αλλά, το γεγονός ότι και αδελφός του έπασχε και πέθανε από αυτή, δείχνει ότι μάλλον ήταν συγγενής. Όσο προχωρούσε η δεκαετία του 1880, τόσο τα συμπτώματα γίνονταν εντονότερα, ιδιαίτερα στον ψυχολογικό τομέα, με χαρακτηριστικότερο τη μανία μετακίνησης από το ένα μέρος της Γαλλίας στο άλλο. Ενδεικτικό της κατάστασης πανικού που τον διακατείχε και προφητικό ήταν το διήγημά του "Ο Ορλά". Έντονος άλλωστε ήταν ο πεσιμισμός του και φανερή η επίδραση του Γερμανού φιλοσόφου Άρτουρ Σοπενχάουερ.

Το 1889 ο αδελφός του πέθανε σε άσυλο ψυχοπαθών. Η λύπη του Μοπασάν και ο τρόμος για την δική του μοίρα επιδείνωσαν την κατάστασή του. Το 1892 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική όπου και πέθανε στα 43 του χρόνια.

Έργα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Une vie (Μια ζωή, 1883)
    • μτφ. Γιάννης Αγγέλου (εκδ. "Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος", 1979)
    • μτφ. Έφη Κορομηλά (εκδ. "Ωκεανίδα", 1994)
    • μτφ. Μαργαρίτα Δούνια (εκδ. "De Agostini Hellas", 2006)
  • Bel-Ami (Ο φιλαράκος, 1885)
    • μτφ. Κλέων Παράσχος (εκδ. "Ζηκάκη", 1925)
    • μτφ. Άγγελος Νίκας (εκδ. "Τέχνη", 1953)
    • μτφ. Άρης Αλεξάνδρου (εκδ. "Αφοι Συρόπουλοι - Κ. Κουμουνδουρέας", 1964)
    • μτφ. Μαρία Φωτεινού-Σοφούλη (εκδ. "Γαλαξίας", 1970)
    • μτφ. Χάρης Μίκογλου (εκδ. "Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος", 1995)
    • μτφ. Φώντας Κονδύλης (εκδ. "Καλέντης", 2000)
    • μτφ. Μαργαρίτα Δούνια (εκδ. "De Agostini Hellas", 2006)
  • Pierre et Jean (1887)
    • μτφ. Δημήτρης Κωστελένος (εκδ. "Κραναός", 1984)
    • μτφ. Νάσια Ντινοπούλου (εκδ. "Ροές", 2011)
  • Mont-Oriol (Το όρος Οριόλ, 1887)
    • μτφ. Βασίλης Πουλάκος (εκδ. "Printa", 2011)
  • Notre cœur (Η καρδιά μας, 1889)
    • μτφ. Άννα Ραδίτσα (εκδ. "Printa", 1999)
  • Fort comme la mort (Κραταιά ως θάνατος, 1889)
    • μτφ. Δημήτρης Χατζόπουλος (εκδ. "Γεωργίου Ι. Βασιλείου", 1925)
    • μτφ. Σοφία Μαυρόχη (εκδ. "Γ. Σίσκου", 1988)
    • μτφ. Βασίλης Πουλάκος (εκδ. "Printa", 2011)

Συλλογές διηγημάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • La Maison Tellier (Ο οίκος Τελιέ, 1881)
    • μτφ. Αλέξης Ζήρας (το επώνυμο διήγημα της συλλογής στο βιβλίο Οκτώ ερωτικές ιστορίες, με σημείωμα του Κωστή Παλαμά, εκδ. "Αιγόκερως", 1988)
  • Mademoiselle Fifi (Δεσποινίς Φιφή, 1882)
  • Contes de la bécasse (Διηγήματα της μπεκάτσας, 1883)
  • Clair de lune (Σεληνόφως, 1883)
    • μτφ. Αλέξης Ζήρας (το επώνυμο διήγημα της συλλογής στο βιβλίο Ο λύκος και άλλα διηγήματα, εκδ. Ρόπτρον, 1991)
  • Le lit 29 (Το κρεβάτι 29, 1884)
  • Miss Harriet (1884)
  • Les Sœurs Rondoli (Οι αδελφές Ροντόλι, 1884)
  • Yvette (1884)
    • μτφ. Γιώργος Κόκκας (εκδ. "Χ. Λαδίκα, Κ. Βαλιούλη & Σια", 1923)
  • Contes du jour et de la nuit (Διηγήματα της μέρας και της νύχτας, 1885)
  • Toine (Τουάν, 1885)
  • Monsieur Parent (Ο κύριος Γονεύς, 1886)
  • La petite Roque (1886)
  • Le Horla (Ο Ορλά, 1887)
    • μτφ. Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος (στον τόμο «Βρικόλακες στην κλασική λογοτεχνία», εκδ. "Ολκός", 1972)
    • μτφ. Ιωάννα Σισσώη (εκδ. "Δωδώνη", 1979)
    • μτφ. Στρατής Πασχάλης ως Ο Οξαποδός και άλλες ιστορίες τρόμου και τρέλας (εκδ. "Ίκαρος", 1992)
  • Le rosier de Mme Husson (Η τρανταφυλλιά της κυρίας Υσσόν, 1888)
  • La main gauche (Το αριστερό χέρι, 1889)
  • L'inutile beauté (Η ανώφελη ομορφιά, 1890)
  • Le Père Milon (Ο μπαρμπα-Μιλόν, 1899)
  • Le colporteur (Ο γυρολόγος, 1900)

Επιλογές διηγημάτων του Μοπασάν μεταφράστηκαν στα ελληνικά με τους πιο κάτω τίτλους:

  • Ο λύκος: Αλέξης Ζήρας (εκδ. "Ρόπτρον", 1991)
  • Διηγήματα: Φοίβος Πιομπίνος (εκδ. "Ηριδανός", 1993)
  • Le vagabond: Φοίβος Πιομπίνος ως Ο αλήτης και άλλα διηγήματα (εκδ. "Ολκός", 1999)
  • Επίλεκτα διηγήματα: Φοίβος Πιομπίνος (εκδ. "Ίκαρος", 2005)
  • Δύο νουβέλες: Φοίβος Πιομπίνος (εκδ. "Ίκαρος", 2008)

Ταξιδιωτικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Au soleil (Στον ήλιο, 1884)
  • Sur l’eau (Πάνω στο νερό, 1888)
  • La vie errante (Η περιπλανώμενη ζωή, 1890)

Μελέτες για τον Μοπασάν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • «Ο φαντασιώδης ρεαλισμός του Γκυ ντε Μωπασσάν», στο Ένας Γραικός στα ξένα. Αναγνώσεις άλλων λογοτεχνιών του Αλέξη Ζήρα (Γαβριηλίδης, 2003)

Πάμπολλα έργα του Μοπασάν μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11915226h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6pc3b3f. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ www.sartrouville.fr/point-d-interet/maison-de-quartier-maupassant/.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990005488. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11915226h. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990005488. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  7. ↑ CONOR.SI. 7392355.
  8. ↑ BeWeB. 1243. Ανακτήθηκε στις 14  Φεβρουαρίου 2021.
  9. ↑ www.nndb.com/edu/749/000068545/.
  10. ↑ www.nndb.com/edu/950/000162464/.
  11. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  13. ↑ Καρυπίδου, Κατρίν (1 Μαρτίου 2015). «Τα ήθη σε περιόδους κρίσης». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
  14. ↑ Μαγκλίνης, Ηλίας (21 Ιανουαρίου 2018). «Η πενθούσα ερωμένη της Μονμάρτρης». Η Καθημερινή. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
  15. ↑ «Μη χάσετε το βιβλίο του σπουδαίου Γάλλου συγγραφέα Γκι Ντε Μοπασάν «Η Ρόζα και άλλα διηγήματα»». www.parapolitika.gr. 14 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκυ_ντε_Μωπασσάν&oldid=10466798"