Γιούζεφ Άνκφιτς
| Γιούζεφ Άνκφιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Józef Ankwicz (Πολωνικά) |
| Γέννηση | 1750 (περίπου) ή 1750[1] |
| Θάνατος | 9 Μαΐου 1794 Βαρσοβία[1] |
| Αιτία θανάτου | απαγχονισμός |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Τόπος ταφής | Świętokrzyski Cemetery in Warsaw |
| Χώρα πολιτογράφησης | Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Collegium Nobilium |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διπλωμάτης πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Άντζεϊ Αλοΐζι Άνκφιτς |
| Γονείς | Stanisław Ankwicz |
| Οικογένεια | House of Ankwicz |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | πρέσβης deputy to the Sejm of the First Polish Republic deputy d:Q64816504 (1782–1791) |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γιούζεφ Άνκφιτς (πολωνικά: Józef Ankwicz) (1750 – 9 Μαΐου 1794), του οικόσημου Άμπντανκ, ήταν πολιτικός και ευγενής (σλάχτα) στην Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία. Κατείχε το αξίωμα του καστελάνου του Νόβι Σοντς από το 1782. Επίσης, ήταν βουλευτής του Μείζονος Σέιμ, και του πιο διαβόητου, του Σέιμ του Γκρόντνο, όπου για τη δράση του κατά τη διάρκεια του τελευταίου μνημονεύεται ως ένας από τους πιο εξέχοντες συνεργάτες με τους ξένους διαμελιστές της Πολωνίας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γιούζεφ Άνκφιτς ήταν υιός του Στανίσουαφ Βαλέντι Άνκφιτς και της Σαλόμεα Σβάρτσεμπεργκ-Τσέρνι. Ήταν παντρεμένος με την Άννα Μπίμπερσταϊν-Σταροβιέισκα. Απέκτησαν 3 παιδιά, τον Άντζεϊ Αλοΐζι Άνκφιτς (αρχιεπίσκοπος του Λβιβ) και τις Κορντούλα και Κριστίνα.[2]
Τιμήθηκε επίσης με το Τάγμα του Αγίου Στανίσλαου το 1781. Το 1782, έλαβε το αξίωμα του καστελάνου του Νόβι Σοντς.[3] Εξελέγη βουλευτής στα Σέιμ την περίοδο 1782 - 1790, όπου ήταν μέλος της βασιλικής παράταξης.[3] Το 1784, έλαβε το Τάγμα του Λευκού Αετού από τον βασιλιά της Πολωνίας, Στανίσουαφ Αύγουστο Πονιατόφσκι, καθώς και τον τίτλο του κόμη (hrabia) από την Αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία της Αυστροουγγαρίας. Αργότερα, έλαβε επίσης το αξίωμα του αρχιθαλαμηπόλου στην αυστριακή αυλή. Ήταν επικεφαλής της διπλωματικής αποστολής που στάλθηκε στη Δανία το 1791, ενεργώντας ως πρέσβης της Πολωνίας.[3] Ενώ βρισκόταν στη Δανία, υποστήριξε την πολωνική θέση και λέγεται ότι αντιτάχθηκε ρητά στους Ρώσους διπλωμάτες εκεί.
Το 1792, ένας αριθμός πολωνικών διπλωματικών αποστολών ακυρώθηκε και ο Άνκφιτς ανακλήθηκε στη Βαρσοβία. Αυτό σήμαινε ότι έχασε την κύρια πηγή εισοδήματός του. Μπόρεσε να επιστρέψει για λίγο στη Δανία, αλλά το τέλος του Πολέμου Πολωνίας-Ρωσίας του 1792 (μετά την ψήφιση του Συντάγματος της 3ης Μαΐου) τον είδε ξανά στη Βαρσοβία. Γνωστός για τον πλούσιο τρόπο ζωής του, τις φτωχές του επενδύσεις και ως τζογαδόρος,[4][5] έπεσε γρήγορα σε χρέη και στρατολογήθηκε από τον Ρώσο πρέσβη και τον Γιάκομπ φον Σίβερς.[5] Συνδέθηκε με τη Συνομοσπονδία της Ταργκοβίτσα.[3] Στη συνέχεια, ήταν γνωστός για την υποστήριξή του σε ξένες δυνάμεις (Αυστροουγγαρία, Πρωσία, Ρωσική Αυτοκρατορία), κυρίως κατά τη διάρκεια του τελευταίου Σέιμ της Κοινοπολιτείας - του Σέιμ του Γκρόντνο του 1793, όπου ήταν ο ηγέτης του «Ρωσικού Κόμματος»[6] και ο βουλευτής που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απροθυμία άλλων βουλευτών να μιλήσουν (απειλούμενοι από Ρώσους στρατιώτες που ήταν παρόντες στην αίθουσα) σημαίνει ότι αποδέχονται τις απαιτήσεις της Πρωσικής και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (ο δεύτερος διαμελισμός της Πολωνίας).[3][7] Για αυτό ανταμείφθηκε από τους Ρώσους άρχοντές του με σύνταξη και θέση στο Μόνιμο Συμβούλιο.[7]
Κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του Κοστσιούσκο συνελήφθη από τους Πολωνούς επαναστάτες. Κατόπιν αιτήματος των Πολωνών Ιακωβίνων, καταδικάστηκε από το συνοπτικό επαναστατικό δικαστήριο σε απαγχονισμό, μαζί με μερικούς από τους ηγέτες της Συνομοσπονδίας της Ταργκοβίτσα: τον Γιούζεφ Κοσακόφσκι, τον χετμάνο Πιοτρ Οζαρόφσκι και τον χετμάνο Γιούζεφ Ζαμπιέουο.[6] Εκτελέστηκε στις 9 Μαΐου 1794 στη Βαρσοβία, στον απόηχο της Εξέγερσης της Βαρσοβίας, μέρος της Εξέγερσης του Κοστσιούσκο.[3][6] Οι τελευταίες του ενέργειες του κέρδισαν περαιτέρω αναγνώριση, καθώς έδωσε στον δήμιο ένα χρυσό κουτί, για να τιμήσει τη στιγμή της εκτέλεσης, και έβαλε ο ίδιος το σχοινί στο λαιμό του.[4]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1.148.42.
- ↑ «Józef hr. Ankwicz z Posławic h. Awdaniec (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)». Sejm-wielki.pl. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Γιάτσεκ Γέντρουχ (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. σελ. 192. ISBN 978-0-7818-0637-4. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2011.
- ↑ 4,0 4,1 Ραντόσουαφ Τρους (2008). Beskid Mały: przewodnik. Oficyna Wydawnicza "Rewasz". σελ. 267. ISBN 978-83-89188-77-9. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ 5,0 5,1 Γιούζεφ Ιγκνάτσι Κρασέφσκι (1903). Polska w czasie trzech rozbiorów, 1772-1779: 1791-1799. Gebethner i Wolff. σελ. 312. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Νόρμαν Ντέιβις (1982). God's Playground, a History of Poland: The origins to 1795. Columbia University Press. σελ. 540. ISBN 978-0-231-05351-8. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ 7,0 7,1 Γιάτσεκ Γέντρουχ (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. σελ. 186. ISBN 978-0-7818-0637-4. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (πολωνικά) Another genealogical entry
|