Γεώργιος Σερεμέτης
| Γεώργιος Σερεμέτης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γεώργιος Σερεμέτης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1879 Συκαμινέα Λάρισας |
| Θάνατος | 1950 Θεσσαλονίκη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (έως 1902) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός της τοπικής αυτοδιοίκησης δικηγόρος |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Καλλιόπη Τάττη |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος Θεσσαλονίκης (1943–1944, Δήμος Θεσσαλονίκης) |
Ο Γεώργιος Σερεμέτης (1879-1950) ήταν Έλληνας νομικός, ο οποίος επί Κατοχής τοποθετήθηκε από τη δοσιλογική κυβέρνηση στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης[1]. Για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο αντιμετωπίζει επικρίσεις με το σκεπτικό πως ως δήμαρχος και επιφανής παράγοντας της πόλης δεν προέβη σε ενέργειες προστασίας ή συμπαράστασης της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης[2].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1879 στην Σκαμνιά Ελασσόνας της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά τη γέννησή του, η οικογένεια του μετοίκησε στη Λάρισα. Το 1897 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή Αθηνών από όπου αποφοίτησε το 1902. Εξάσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου στη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Σερεμέτης υπήρξε επί σειρά ετών επιφανές μέλος του δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος από το 1927 μέχρι και το 1943[3]. Μαζί με τον τότε πρόεδρο του Ταμείου Νομικών Δ. Βλάχο, συνέβαλε στην ίδρυση του ταμείου προνοίας δικηγόρων στη Θεσσαλονίκη.[εκκρεμεί παραπομπή] Παράλληλα συμμετείχε στη διοίκηση του Παπαφείου Ιδρύματος[4].
Δήμαρχος Θεσσαλονίκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1943 διορίστηκε στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης ως αντικαταστάτης του Κωνσταντίνου Μερκουρίου[5]. Επί δημαρχίας Σερεμέτη ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες της καταστροφής του Εβραϊκού Νεκροταφείου και της απαλοιφής των υπαρχόντων εβραϊκών ονομάτων από τις οδούς της πόλης, οι οποίες είχαν ξεκινήσει από το προηγούμενο έτος[6]. Επιπλέον, τους πρώτους μήνες της θητείας του πραγματοποιήθηκαν απολύσεις των Εβραίων δημοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι απουσίαζαν λόγω του περιορισμού τους σε γκέτο και του επικείμενου εκτοπισμού τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σύμφωνα με μεταγενέστερη έρευνα πάνω στα διαθέσιμα αρχεία της περιόδου, οι δημοτικές αρχές δεν προέβησαν σε κάποια κίνηση υποστήριξης ή έκφρασης συμπάθειας προς τους διωκόμενους[7].
Παραιτήθηκε από τη θέση του δύο ημέρες πριν την απελευθέρωση της πόλης. Απεβίωσε το 1950.
Υστεροφημία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014, υποψήφιοι της - προσκείμενης στον ΣΥΡΙΖΑ - δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Ανοιχτή πόλη» υπό τον επικεφαλής του συνδυασμού, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη, προχώρησαν σε συμβολική αποκαθήλωση των πορτρέτων του Σερεμέτη και του προκατόχου του, Κ. Μερκουρίου από το δημαρχείο, προσάπτοντας σε αμφότερους την κατηγορία του δοσιλογισμού[1][8]. Η συγκεκριμένη κατηγορία απορρίφθηκε από τον ιστορικό Στράτο Δορδανά, ενώ η όλη ενέργεια χαρακτηρίστηκε αυθαίρετη από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου[8]. Το ζήτημα της οριστικής αποκαθήλωσης των πορτρέτων τέθηκε το επόμενο έτος στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, ωστόσο αποσύρθηκε έπειτα από εισήγηση του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος χαρακτήρισε την υπόθεση ως μη ώριμη. Η αναβολή της συζήτησης προκάλεσε την αντίδραση - μεταξύ άλλων- και της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης[9].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Λυκεσάς, Απόστολος (9 Ιουνίου 2015). «Ξεκρεμούν τους... διορισμένους». efsyn.gr. Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Στο φως τα σκοτεινά μυστικά της Θεσσαλονίκης: Πώς εξόντωσαν τους Εβραίους της πόλης, ΕΘΝΟΣ
- ↑ «Ιστορικό Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης». dsth.gr. Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «Το Παπάφειο πριν». papafio.gr. Παπάφειο Ίδρυμα. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Saltiel, Leon (2017). Reactions to the persecution of the Jews of Τhessaloniki, 1942-1943. Thessaloniki: Πανεπιστήμιο Μακεδονίας-Διδακτορική Διατριβή. σελ. 120, 190.
- ↑ Saltiel (2017). σελ. 76-79, 124-126.
- ↑ Saltiel (2017). σελ. 130-134.
- ↑ 8,0 8,1 «Θεσσαλονίκη: Διαφωνία για την αποκαθήλωση «δωσίλογων δημάρχων»». tvxs.gr. TVXS. 14 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ Ζούκα, Βαρβάρα (16 Ιουνίου 2015). «Δήμος Θεσσαλονίκης: Συνεχίζεται η μάχη του... πορτρέτου». makthes.gr. Μακεδονία. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2023.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ» τ. 47 του 1993 (περιοδική έκδοση του Δικηγορικού συλλόγου Θεσσαλονίκης)
| |||||||||||||
