Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βλαντίμιρ Β΄ του Κιέβου
από το Μνημείο της Χιλιετίας στο Νόβγκοροντ
Μέγας Πρίγκιπας του Κιέβου
Περίοδος1113 - 1125
ΠροκάτοχοςΣβιατοπόλκ Β΄ του Κιέβου
ΔιάδοχοςΜστισλάβ Α΄ του Κιέβου
Γέννηση1053
Θάνατος19 Μαΐου 1125 (ετών 72)
ΣύζυγοςΓκύθα της Αγγλίας
Ευφημία Κωνσταντινούπολης
Αέπα των Κουμάνων
ΕπίγονοιΜστισλάβ Α΄ του Κιέβου
Γιαροπόλκ Β΄ του Κιέβου
Βιατσεσλάβ Α΄ του Κιέβου
Μαρίνα
Ευφημία
Γιούρι Α΄ του Κιέβου
ΟίκοςΡουρικιδών
ΠατέραςΒσέβολοντ Α΄ του Κιέβου
ΜητέραΑναστασία Μονομαχίνα
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )
Ο Βλαδίμηρος ξεκουράζεται μετά από κυνήγι, πίνακας του Βίκτορ Βασνετσόφ

Ο Βλαδίμηρος B΄ Βσεβολοντόβιτς ο Μονομάχος (ρωσικά: Влади́мир ΙΙ Все́володович Монома́х, 105319 Μαΐου 1125) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν μέγας πρίγκιπας του Κιέβου από το 1113 έως το 1125, κυβερνήτης, αρχηγός και συγγραφέας.

Ὁ Βλαδίμηρος Β’ ὁ Μονομάχος (1113 – 1125) πού διαδέχτηκε τόν Σβιατοπόλκ Β’, θεωρεῖται ὁ σπουδαιότερος ἴσως Μεγ. Ἡγεμόνας τῆς Κιεβινῆς Ρωσίας.[1]

[2] Θεωρείται Άγιος από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και εορτάζεται στις 6 Μαίου.[3]

Αρχή της δράσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας του Βσέβολοντ Α΄ του Κιέβου είχε νυμφευτεί το 1046 την Αναστασία Μονομαχίνα, κόρη του Κωνσταντίνου Θ΄ Μονομάχου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων από τον πρώτο γάμο του με μία από τον οίκο των Σκληρών και από την οποία πήρε το όνομα Μονομάχος.[4] Ο Βλαντιμίρ Β΄ βαπτίστηκε Βασίλειος και κράτησε το επώνυμο της μητέρας του, μια και αυτή ήταν από επιφανές γένος.[5] Η ετεροθαλής αδελφή του Ευπραξία παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ των Σαλίων βασιλιά της Γερμανίας.

Όταν ήταν νέος έγινε πρίγκιπας του Ροστόφ (1066—1073) και του Σμολένσκ από το 1073 έως το 1078. Το 1073 σύναψε ειρήνη με την Πολωνία. Συνεκστράτευε με τον εξάδελφό του Ολέγκ, αλλά το 1076 απεβίωσε ο πατέρας τού Ολέγκ, ο Σβιατοσλάβ πρίγκιπας του Τσέρνιγοβ και ο θείος τους Ιζιασλάβ (ο μεγαλύτερος αδελφός των Σβιατοσλάβ και Βσέβολοντ) έδωσε το Τσέρνιγοβ στον Βσέβολοντ. Τότε ο Ολέγκ συμμάχησε με τους Κουμάνους για να πάρει το Τσέρνιγοβ και από τότε τα δύο εξαδέλφια έγιναν εχθροί, με το μίσος να κληρονομείται στους απογόνους τους. Το 1093 απεβίωσε ο πατέρας του και ο Βλαντίμιρ Β΄ τον διαδέχθηκε στο πριγκιπάτο του Περέγιασλαφ. Ίδρυσε πόλεις, μεταξύ αυτών και τη Βλαντιμίρ, που έγινε η μεσαιωνική πρωτεύουσα της Ρωσίας.

Οργανωτής της ένωσης της Ρωσίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην αυτοβιογραφική Διαθήκη του αναφέρει, ότι πήρε μέρος σε 83 εκστρατείες και έκανε 19 συμφωνίες ειρήνης. Από το 1093 πολεμούσε με τους Κουμάνους Τούρκους - γειτονικούς βαρβάρους λαούς και τον σύμμαχό τους πρίγκιπα Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς. Το 1094 ήταν αναγκασμένος να επιστρέψει τον Τσερνίγκοφ τον Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς και αντί αυτού έγινε πρίγκιπας του Περεγιαροσλάβ, όπου εκτέθηκε στις διαρκές επιθέσεις από τους Κουμάνους. Αυτός είναι ο λόγος, γιατί ο Βλαδίμηρος Μονομάχος ενδιαφερόταν περισσότερο απ΄όλους στον τερματισμό των εμφυλίων πολέμων μεταξύ των πριγκίπων και την ένωση της Ρωσίας εναντίον των Κουμάνων. Τη σκέψη αυτή εξέφραζε επίμονα στα συνέδρια των πριγκίπων (στην πόλη Λιούμπετς τα έτη 1097, 1100, 1103). Μετά το συνέδριο στην Ντόλομπ (1103) ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος έγινε εμπνευστής και διοικητής των πολεμικών εκστρατειών ενάντια στους Πόλοβτσι (1103, 1107, 1111). Άρχισε να χρησιμοποιεί τη λαϊκή μιλίτσια στις καμπάνιες του. Οι Πόλοβτσι νικήθηκαν μερικές φορές και άφησαν τα σύνορα της Ρωσίας για πολύ καιρό.

Μέγας πρίγκιπας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το θάνατο (1113) του μεγάλου δούκα του Κιέβου Σβιατοπόλκ Ισιασλάβοβιτς ξέσπασε λαϊκή εξέγερση στο Κίεβο. Οι ευγενείς του Κιέβου κάλεσαν το Βλαδίμηρο Β΄ Μονομάχο να γίνει μέγας πρίγκιπάς τους. Αυτός κατέστειλε την εξέγερση, παραχωρώντας προνόμια στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Έτσι δημιουργήθηκε «Το Καταστατικό του Βλαδιμήρου Μονομάχου» ή «Το Καταστατικό για τα Ποσοστά», το όποιο έγινε μέρος της επεκτεταμένης σύνθεσης τού «Ρωσικού Δικαίου». Το καταστατικό κατοχύρωσε τους τόκους των δανειστών και καθόριζε τους όρους της σκλάβωσης. Δεν μετέβαλλε τα θεμέλια της φεουδαρχικής κοινωνίας· προσπαθούσε να ελαφρύνει την κατάσταση των χρεωστών και των ζάκουπ, έστω και διακηρυκτικά. (ζάκουπ είναι ένας χωρικός, που δανείστηκε από έναν φεουδάρχη και επειδή δεν ξεχρέωσε, έγινε σκλάβος του (στη Ρωσία IX-XIII). Αυτά τα έτη ήταν και η τελευταία άνθηση των αρχαίων Ρως, διότι μια δεκαετία μετά τον θάνατό του η χώρα σπαράχθηκε από ταραχές. Ετάφη στον καθεδρικό της Αγ. Σοφίας, στο Κίεβο.

Συγγραφέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχουμε τα συγγράμματα του Βλαδίμηρου Β΄ Μονομάχου σε μεγάλο αριθμό ως μέρος της «Χρονογραφίας Λαβρέντιεβσκ». Είναι το μεγάλο μνημείο της αρχαιορωσικής λογοτεχνίας, γραμμένο με ταλέντο και λογοτεχνική λάμψη. Ο χρονικογράφος συνέδεσε τρία έργα του: «Η Διδαχή», που έχει το λεπτομερειακό διήγημα του Βλαδιμήρου Β΄ Μονομάχου για τα παιδιά και τη ζωή του, «Η επιστολή στον Ολέγκ Σβιατοσλάβιτς» (1093) και «Η Προσευχή». «Στη Διδαχή» διαβάζουμε για την ιδανική εικόνα ενός χριστιανού πρίγκιπα, εργατικού, συμφιλιωτή και φιλανθρώπου. «Η Διδαχή» είναι το σύνθετο αριστούργημα, γραμμένο σε μακρό διάστημα. Ο Βλαδίμηρος Β΄ άρχιζε να το γράφει το 1101 κατά το ταξίδι του στο Ροστόφ, μετά την ταραγμένη συνάντηση με τους πρέσβεις και τους διαλογισμούςό για τη ζωή του τον ολοκλήρωσε μετά το 1117. Οι λογοτεχνικές πηγές του έργου είναι τα βιβλικά και λειτουργικά κείμενα, τα απόκρυφα βιβλία και η άλλη βυζαντινή λογοτεχνία, που δεν ήταν μεταφρασμένη στα ρωσικά τότε.

Χαρακτηρισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο χρόνος κατά τον οποίο είχε την εξουσία ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος, ήταν η τελευταίος περίοδος ενίσχυσης της Κιεβικής Ρωσίας. Ο Βλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος και οι συγγενείς του διεύθυναν τα ¾ του εδάφους της Αρχαιορωσίας. Οι εμφύλιοι πόλεμοι στο πριγκιπάτο τερματίστηκαν προσωρινά. Η σταθερότητα του κράτους στηριζόταν στην αυθεντία του Μονομάχου, την ύπαρξη του κοινού εχθρού (των Κουμάνων) και τη συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια του μεγάλου πρίγκιπα. Η εποχή του ήταν για το Κίεβο η χρυσή περίοδος. Τότε ήρθε από την Κωνσταντινούπολη η εικόνα της Παναγίας του Βλαντιμίρ και το στέμμα του Βλαντιμίρ Β΄ Μονομάχου και τα δύο πολύτιμα κειμήλια.


Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από την 1η σύζυγό του, που μάλλον ήταν η Γκύθα των Γκότγουιν, κόρη του Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας, είχε τέκνα:

Κόρη του από τον 1ο ή 2ο γάμο είναι η

  • Μαρίνα, παντρεύτηκε τον Λέοντα Διογένους, (που ισχυριζόταν ότι ήταν γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού Δ΄ Διογένη) διεκδικητή Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Ο Λέων έγινε ηγεμόνας στην Οσετία.

Με τη 2η σύζυγό του Ευφημία, της οποίας η καταγωγή θεωρείται ότι ήταν από τη Κωνσταντινούπολη, είχε τέκνα:

  • Ευφημία, παντρεύτηκε τον Κολομάν των Αρπάντ της Ουγγαρίας & Κροατίας.
  • Γιούρι Α΄ ο μακρόχειρ (dolgoruky) π. 1099-1157, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1149-1151).

Μάλλον νυμφεύτηκε και για 3η φορά με την Αέπα, κόρη του χάνου των Κουμάνων.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μάρκου, Αντώνιος (23 Απριλίου 2009). «Ρωσική Ιστορία - Μητροπολιτική Περίοδος (988-1589)». ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ἰστοσελίδα τοῦ Κέντρου Ἁγιολογικῶν Μελετῶν "Ὅσιος Συμεών ὁ Μεταφραστής". Ὑπεύθυνος: Ἀντ.Μάρκου, Καθηγητής Ἁγιολογίας. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2015. 
  2. The Holy Russian Church and Western Christianity. London: SCM Press. 1996. σ. 5
  3. https://drevo-info.ru/articles/22539.html
  4. Kazhdan 1989, σσ. 416–417
  5. Kazhdan 1991, σ. 1398

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]