Γιούρι Ντολγκορούκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γιούρι Α΄ του Κιέβου)
Γιούρι Ντολγκορούκι
Μέγας Δούκας του Βλαντίμιρ
Περίοδος1096 ή 1113 - 1149
Περίοδος1151 - 15 Μαΐου 1157
ΔιάδοχοςΑντρέι Μπογκολιούμπσκι
Μέγας Πρίγκιπας του Κιέβου
Περίοδος1149 - 1151
ΠροκάτοχοςΙζιασλάβ Β΄
ΔιάδοχοςΙζιασλάβ Β΄
Περίοδος1155 - 15 Μαΐου 1157
ΠροκάτοχοςΡοστισλάβ Α΄
ΔιάδοχοςΙζιασλάβ Γ΄
Γέννηση1099
Θάνατος15 Μαΐου 1157 (58 ετών)
Κίεβο
Τόπος ταφήςΚίεβο
ΣύζυγοςΑγιόροβνα των Κουμάνων
Ελένη εκ Κωνσταντινούπολης
ΕπίγονοιΡοστισλάβ
Αντρέι Μπογκολιούμπσκι
Ιβάν
Γκλεμπ
Μαρία
Μιχαήλ
Βσιέβολοντ Γ΄ του Βλαντίμιρ
κ.ά.
ΟίκοςΡουρικίδες
ΠατέραςΒλαδίμηρος Β΄ Μονομάχος
ΜητέραΓκύθα του Ουέσσεξ
ΘρησκείαΟρθόδοξος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Ο Γιούρι Α΄ Βλαντιμίροβιτς (Ю́рий Влади́мирович, 1099 - 15 Μαΐου 1157), γνωστός με το προσωνύμιο Ντολγκορούκι (Долгорукий, Μακρόχειρας), ήταν πρίγκιπας από τον Οίκο των Ρουρικιδών και ιδρυτής της πόλης της Μόσχας. Βασίλευσε ως μέγας πρίγκιπας του Κιέβου από τον Σεπτέμβριο του 1149 έως τον Απρίλιο του 1151 και πάλι από τον Μάρτιο του 1155 έως τον Μάιο του 1157. Ο Γιούρι διαδραμάτισε βασικό ρόλο στη μετάβαση της πολιτικής εξουσίας από το Κίεβο στο Σούζνταλ μετά τον θάνατο του μεγαλύτερου αδελφού του το 1132.

Η ζωή του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιούρι Α΄ ήταν γιος του Βλαντιμίρ Β΄ Μονομάχου. Σύμφωνα με τη Διαθήκη του πατέρα του, η μητέρα του απεβίωσε το 1107, άρα αυτή ήταν η 2η σύζυγος του πατέρα του Ευφημία. Το 1108 ο πατέρας του τον έστειλε κυβερνήτη στα ΝΑ, στην περιοχή των πόλεων Ροστόβ-Σούζνταλ. Εκεί ήρθε σε αντιπαράθεση με τους βογιάρους του Ροστόβ και μετακίνησε την έδρα του στο Σούζνταλ. Επειδή η περιοχή ήταν αραιοκατοικημένη, ίδρυσε φρούρια, που εξελίχθηκαν σε πόλεις, όπως Ksniatin, Pereslavl-Zalesski, Yuri-Polski, Dmitrov και του αποδίδεται η ίδρυση και άλλων όπως Tver, Kostroma, Vologda. Το 1147 είχε μία συνάντηση στην περιοχή Moscow: το 1156 περιτείχισε την περιοχή με ξύλινο τείχος και τάφρο, ιδρύοντας έτσι τη Μόσχα.

Στην εποχή του η περιοχή των Ρως του Κιέβου ήταν μοιρασμένη σε 7 πριγκιπάτα, με εξέχον αυτό του Κιέβου, που το κατείχε ο μεγαλύτερος αδελφός του Μστισλάβ Α΄. Όταν αυτός απεβίωσε το 1132, ο Γιούρι Α΄, που επιθυμούσε το Κίεβο, αμέσως αναμίχθηκε και στα νοτιότερα της χώρας, γι' αυτό και ονομάστηκε μακρόχειρας. Έτσι κατέλαβε το πριγκιπάτο του Περγιασλάβ, έστειλε τον γιο του πρίγκιπα στο Νόβγκοροντ και κήρυξε τον πόλεμο στον πρίγκιπα του Τσέρνιγοβ και στον αδελφό του Βιατσεσλάβ Α΄, που είχε γίνει μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1132-39).

Το 1147 επανέλαβε τον αγώνα του για το Κίεβο και το κατέλαβε, γενόμενος μέγας πρίγκιπας (1149-51). Αντίπαλοί του ήταν οι γιοί τού Μστισλάβ Α΄, που το ανακατέλαβαν, αλλά κατόρθωσε να επανέλθει στο Κίεβο ως μέγας πρίγκιπας (1155-57). Όταν απεβίωσε, ετάφη στο ναό τού Σωτήρος στο Μπερέστοβο τού Κιέβου. Ονομάστηκε μακρόχειρας, διότι αναμείχθηκε στις υποθέσεις των άλλων πριγκιπάτων, ώσπου κατέλαβε το Κίεβο.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάλλον από την 1η σύζυγο Αγιόροβνα, κόρη του Αγιόρα χάνου των Κουμάνων, είχε τα εξής τέκνα:

  • Ροστισλάβ, απεβ. 1151, πρίγκιπας του Περεγιασλάβ.
  • Αντρέι, π. 1111 - 1174, πρίγκιπας του Βλαντίμιρ-Σούζνταλ. Προσφιλές του ανάκτορο το κάστρο Μπολογιούμποβο.
  • Γκλεμπ, απεβ. 1171, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1169, 70-71).

Η 2η σύζυγός του Ελένη, έπειτα από το θάνατο του Γιούρι Α΄, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Από αυτή την πληροφορία καταλαβαίνουμε, ότι η καταγωγή της ήταν από εκεί και μάλλον[1] είναι η Ελένη Κομνηνή, κόρη τού σεβαστοκράτορος Ισαακίου Κομνηνού, γιου τού Αλεξίου Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Τέκνα τους ήταν:

  • Μιχαήλ, απεβ. 1176, μέγας πρίγκιπας του Κιέβου (1171).
  • Βσέβολοντ Γ΄, 1154 - 1212, πρίγκιπας του Βλαντίμιρ. Είχε 13 παιδιά.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Νικολάι Καραμζίν, Ιστορία του Ρωσικού Κράτους, 1826

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το Πρώτο Χρονικό του μοναχού Νίκωνα.
  • Medieval lands by Charles Cawley.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Yuri I of Vladimir στο Wikimedia Commons