Βαρωνία του τάγματος του Ναού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το έμβλημα των Ιπποτών του Ναού

Η Μοναστική Βαρωνία του τάγματος του Ναού, (1209-1312) ή αλλιώς των Ναϊτών Ιπποτών ήταν μεσαιωνικό κρατίδιο-φέουδο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Η Βαρωνία δημιουργήθηκε το 1209 και ήταν μία από τις τρεις μοναστικές βαρωνίες που δημιουργήθηκαν από τον πρίγκιπα Γουλιέλμο Σαμπλίτη με τέσσερα τιμάρια[εκκρεμεί παραπομπή]. Είχε ισότιμο εκπρόσωπο στην Κούρτη, που αποτελούνταν από τους βαρώνους του Πριγκιπάτου, με το δικαίωμα να κρατά ο εκπρόσωπος Φλάμπουρο, αλλά είχε την μοναδική υποχρέωση προς το πριγκιπάτο σε περίπτωση που αυτό χρειαστεί να στείλει στρατιωτική βοήθεια.

Το χρονικό του Μορέως τους αναφέρει "του Τέμπλου" :

τοῦ Τέμπλου ἄλλα τέσσαρα φλάμουρον νὰ σηκώνῃ

— Το Χρονικόν του Μωρέως

Τα φέουδα του τάγματος ήταν στην σημερινή Αχαΐα και Ηλεία. Το 1312 που διαλύθηκε, τα φέουδά του πέρασαν στην βαρωνία των Ιωαννιτών ιπποτών. Στο τάγμα ανήκε και ο ναός του Αγίου Ιακώβου της Ανδραβίδας όπου εκεί εθάβοντο οι πρίγκιπες[1]. Αρχικά ερχόμενοι στη Πελοπόννησο εγκαταστάθηκαν στην Μονή Γηροκομείου δίπλα στην Πάτρα, αλλά το 1210 ο Αρχιεπίσκοπος Πάτρας Άντελμος τους έδιωξε με την βία όπως αναφέρεται, χωρίς να πάρουν και τα πράγματα τους. Τότε το τάγμα απευθύνθηκε στον Πάπα που έδωσε εντολή για ανακρίσεις, που έδωσαν τελικά δίκαιο στους Ναΐτες. Παρ'όλα αυτά δεν πήραν τίποτε πίσω, ούτε χρηματική αποζημίωση.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Περιοδικό Corpus, Αρχαιολογία & Ιστορία των πολιτισμών, Τεύχος 11 Νοέμβριος 1999

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]