Επισκοπική Λατινική Βαρωνία Λακεδαιμονίας
Η Επισκοπική Λατινική Βαρωνία της Λακεδαιμονίας (1209-1262) ήταν θρησκευτικό κρατίδιο-φέουδο υποτελές στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας που δημιουργήθηκε το 1209 από τον πρίγκιπα της ΑχαΐαςΓουλιέλμο Σαμπλίτη.
Ήταν μία από τις επτά εκκλησιαστικές βαρωνίες που δημιούργησε ο Γουλιέλμος Σταμπλίτης το 1209 με τέσσερα τιμάρια. Διοικητής ήταν ο Λατίνος Επίσκοπος Λακεδαίμονος, είχε έδρα την Λακεδαιμονία μεσαιωνική κώμη χτισμένη στα ερείπια της αρχαίας Σπάρτης, στη Λακωνία.
ὅλοι πρὸς τέσσαρα εἴχασιν σὺν τῆς Λακοδαιμονίας
— Χρονικό του Μορέως[1]
Ο επίσκοπος είχε ισότιμη θέση και δικαίωμα ψήφου στην Κούρτη το συμβούλιο του Πριγκιπάτου με τους υπόλοιπους βαρώνους. Είχε προνόμια δικαστή στο φέουδο και στρατιωτική υποχρέωση στον πρίγκιπα όταν αυτό χρειαζόταν. Το 1217 διορίσθηκε από τον πάπα ο πρώτος λατίνος επίσκοπος[2], το 1222 ενσωματώνεται στην λατινική επισκοπή Λακεδαιμονίας η λατινική επισκοπή Αμυλκών μεγαλώνοντας έτσι την θρησκευτική της περιοχή αλλά και την βαρωνία σε φέουδα[3].
Το 1262 μετά την Μάχη της Πελαγονίας το κοντινό κάστρο του Μυστρά δόθηκε στους Βυζαντινούς και οι κάτοικοι της μετακόμισαν εκεί, η κώμη έπαψε να κατοικείται και διαλύθηκε και η επισκοπή.
παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Το Χρονικόν του Μωρέως
- ↑ Καθολική εγκυκλοπαίδεια, Σπάρτη, ανακτήθηκε 7 Μαρτίου 2013
- ↑ Ιερά Μητρόπολη Μαντίνειας & Κυνουρίας, Ιστορικά στοιχεία, ανακτήθηκε 7 Μαρτίου 2013
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τις Σταυροφορίες χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |