Βαρέν-αν-Αργκόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 49°13′41″N 5°2′9″E / 49.22806°N 5.03583°E / 49.22806; 5.03583

Βαρέν-αν-Αργκόν
Ο ποταμός Αιρ στη Βαρέν

Έμβλημα
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΚαντόνιο της Βαρέν-αν-Αργκόν, Μεζ και διαμέρισμα του Βερντέν
Ταχυδρομικός κώδικας55270[1]
Κωδικός Κοινότητας55527[2]
Πληθυσμός633 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση11,81 km²[4]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Βαρέν-αν-Αργκόν
49°13′41″N 5°2′9″E
Ιστότοποςhttp://www.varennesenargonne.fr[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Βαρέν-αν-Αργκόν (γαλλικά: Varennes-en-Argonne) ή απλά Βαρέν είναι κοινότητα στο νομό Μεζ, στην περιοχή Γκραντ Εστ της βορειοανατολικής Γαλλίας, κοντά στα σύνορα με το Βέλγιο.

Έχει πληθυσμό 663 κατοίκους (2016).

Γεωγραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βαρέν είναι μια μικρή κοινότητα στα δυτικά του νομού Μεζ, στην ιστορική και πολιτιστική περιοχή της Λωρραίνης. Έχει πληθυσμό 663 κατοίκους (2016) και συνορεύει στα δυτικά με το δάσος της Αργκόν. Βρίσκεται κοντά στα σύνορα του νομού Μεζ με τους νομούς Αρδέννες και Μαρν. Η πόλη διασχίζεται από τον ποταμό Αιρ που πηγάζει στο νότο του Μεζ και συμβάλλει στον ποταμό Αιν στο Σενύκ (Αρδέννες).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πύργος του ρολογιού με αναμνηστική πλάκα της σύλληψης του Λουδοβίκου ΙΣΤ'

Γαλλική επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό είναι γνωστό από το ιστορικό γεγονός της σύλληψης του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και της βασιλικής οικογένειας που έχοντας διαφύγει από το παλάτι του Κεραμεικού στο Παρίσι προσπαθούσαν να φτάσουν παράνομα τα στρατεύματα που είχαν μείνει πιστά στη μοναρχία και έδρευαν στο κοντινό Μονμεντί ή να διασχίσουν τα σύνορα για να φτάσουν στις Αυστριακές Κάτω Χώρες ( Φυγή στη Βαρέν, στις 20 και 21 Ιουνίου 1791). Ο βασιλιάς και η οικογένειά του συνελήφθησαν όταν στην προηγούμενη στάση τους για αλλαγή αλόγων τους αναγνώρισε ο Ντρουέ, διευθυντής του σταθμού ανεφοδιασμού αλόγων του Σαιντ-Μενού.

Οι τοπικές αρχές του Σαιντ-Μενού, έχοντας αμφιβολίες σχετικά με τους επιβάτες που αναφέρθηκαν στο σταθμό ανεφοδιασμού, ζήτησαν από τον Ντρουέ να προλάβει την άμαξα που είχε σταματήσει στο σταθμό του μια ώρα νωρίτερα. Αυτός πήρε τον ανατολικό δρόμο και συναντήθηκε με αμαξάδες του που τον ενημέρωσαν για τη διαδρομή της άμαξας, που προχωρούσε προς τη Βαρέν. Έφτασε εκεί πριν από την άμαξα. Με τη βοήθεια των τοπικών αρχών, τις οποίες έπεισε να ελέγξουν σχολαστικά τα διαβατήρια των ταξιδιωτών, οργάνωσε ένα οδόφραγμα.

Η βασιλική οικογένεια συνελήφθη. Μια πλάκα, που βρίσκεται κοντά στο σημερινό καμπαναριό της πόλης, δείχνει τη θέση του «πανδοχείου του χρυσού βραχίονα», μπροστά στο οποίο σταμάτησε ο δρόμος της βασιλικής οικογένειας.

Αμερικανός στρατιώτης τραυματισμένος στις 26 Σεπτεμβρίου 1918 στη Βαρέν

Μετά από αυτή την απόπειρα φυγής του βασιλιά από το Παρίσι η ιδέα της δημοκρατίας διαμορφώθηκε στο μυαλό του γαλλικού έθνους. Στη βασίλισσα, που λανθασμένα πίστευε ότι μπορούσε να υπολογίζει στην υποστήριξή του λαού, η απάντηση της συζύγου του ξενοδόχου δείχνει σαφώς την αλλαγή νοοτροπίας των Γάλλων: «Κυρία, εσείς φροντίζετε για τα συμφέροντα του συζύγου σας, επιτρέψτε μου να ενδιαφέρομαι για τα συμφέροντα του δικού μου».

Α' Παγκόσμιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βαρέν κατελήφθη από γερμανικά στρατεύματα στην αρχή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το χωριό ήταν στην πρώτη γραμμή ή κοντά στην πρώτη γραμμή κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης διάρκειας των συγκρούσεων και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τέσσερα χρόνια γαλλικών βομβαρδισμών. Σε αντίθεση με μερικά χωριά του νομού Μεζ που δεν ξανακατοικήθηκαν ποτέ και είναι γνωστά ως «Νεκρά για τη Γαλλία», η Βαρέν ανοικοδομήθηκε πλήρως μετά τον πόλεμο.

Ιστορικοί χώροι και μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Notre-Dame-de-l'Assomption), που καταστράφηκε κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ανοικοδομήθηκε πανομοιότυπα με ένα νεοκλασικό καμπαναριό και την πρόσοψη του 18ου αιώνα. Το κτίριο χαρακτηρίζεται ως ιστορικό μνημείο από το 1914.[6]
  • Το παρεκκλήσι του ιδρύματος-ασύλου των αδελφών του Αγίου Καρόλου. Ιδρύθηκε και λειτουργούσε από το 1291, επισκευάστηκε μετά το 1918.
  • Το μουσείο της Αργκόν με εκθέματα από το παρελθόν του χωριού και της περιοχής του, από τη Γαλατο-Ρωμαϊκή εποχή έως τον 20ό αιώνα, με έμφαση στα γεγονότα της σύλληψης του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και τα δύσκολα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
  • Δίπλα σε αυτό το μουσείο βρίσκεται το Μνημείο της Πενσιλβάνια, που ανεγέρθηκε το 1927 από το Αμερικανική Πολιτεία της Πενσυλβάνια στη μνήμη των αμερικανικών στρατευμάτων που απελευθέρωσαν τη Βαρέν. Αυτό το νεοκλασικό μνημείο, έργο του Γαλλο-αμερικανού αρχιτέκτονα Πωλ Φιλίπ Κρε, κυριαρχεί στο χωριό και από την κορυφή του απλώνεται μια πανοραμική θέα της γύρω περιοχής.
  • Ο Πύργος του ρολογιού με αναμνηστική πλάκα που αναφέρεται στη σύλληψη του Λουδοβίκου ΙΣΤ'. Έχει καταχωρηθεί ως ιστορικό μνημείο από το 1989.[7]
  • Τα καταφύγια του πρίγκιπα Ρούπρεχτ της Βαυαρίας που κατασκευάστηκαν το 1915 από γερμανικά στρατεύματα στο δάσος της Αργκόν έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά μνημεία από το 1922.[8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]