Βαλκανικός λύγκας
| Βαλκανικός λύγκας | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||
| Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Τριώνυμο | ||||||||||||||||
| '''Lynx lynx martinoi (Λύγξ ο λύγξ ο βαλκανικός) |
Ο Βαλκανικός λύγκας ( L. l. martinoi) είναι το πιο σπάνιο υποείδος του ευρασιατικού λύγκα, ενδημικό των Βαλκανίων, που έχει εξαφανισθεί από τον ελλαδικό χώρο.
Οικολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βαλκανικός λύγκας είναι δασόβιο είδος, με προτίμηση στα μεσαίου και υψηλού υψομέτρου βουνά (800 - 1.400 μ.). Αυτά τα βουνά αποτελούνται από διάφορους τύπους δασών, όπου κυριαρχούν τα έλατα, διάφορα είδη πεύκων (Pinus sp.), οξιάς (Fagus orientalis) και ερυθρελάτης (Picea abies), αλλά και σε δάση δρυός (Quercus sp.). Προτιμάει κυρίως περιοχές απομονωμένες και απόκρημνες, με βράχια και πεσμένους κορμούς[1].
Κατάσταση στα Βαλκάνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βαλκανικός λύγκας επιβιώνει στην ανατολική Αλβανία, τη δυτική πρώην Γιουγκοσλαβία, με μικρότερους πληθυσμούς σε Κοσσυφοπέδιο και Μαυροβούνιο. Αποτελεί το σύμβολο της Βόρειας Μακεδονίας και εμφανίζεται στο νόμισμα των πέντε δηναρίων. Πιστεύεται πως υπάρχουν γύρω στους 35-40 βαλκανικοί λύγκες στη χώρα, οι οποίοι περισσότεροι εθεάθησαν στο Εθνικό Πάρκο Μαυροβό. Εθεάθη επίσης την περίοδο 2011-2012 πληθυσμός λυγκών στα βόρεια βουνά της Αλβανίας, συμπεριλαμβανομένων και τα όρια του Εθνικού Πάρκου Σεβενικού. Θεωρήθηκε Κρισίμως κινδυνεύων στην Αλβανία και προστατεύεται με νόμο από το 1969. Υπολογίζεται πως πλέον υπάρχουν περίπου 15-20 λύγκες στη χώρα και σοβαρός λόγος αποτελεί η λαθροθηρία[2]. Στη Βουλγαρία το τελευταίο ζώο που σκοτώθηκε ήταν στο Πιρίν το 1941[3]. Ο βαλκανικός λύγκας βρίσκεται στο χείλος της εξαφάνισης για σχεδόν έναν αιώνα, με οριακό αριθμό λιγότερο των 100 ατόμων.
Κατάσταση στην Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν υπάρχουν δεδομένα για τον πληθυσμό και την τάση του. Η έρευνα που έχει διεξαχθεί μέχρι σήμερα για το λύγκα βασίστηκε κυρίως σε πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν από συνεντεύξεις με ντόπιους κατοίκους από τη Θράκη, τη Ροδόπη, τον Βόρρα[4], τη Β. Πίνδο, τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα[1]. Παράλληλα, σε έρευνα που διεξήχθη στο πεδίο καταγράφηκαν και αρκετά βιοδηλωτικά στοιχεία του είδους. Το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι η παρουσία μεμονωμένων ατόμων λύγκα στην ελληνική επικράτεια μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη τα τελευταία 20 χρόνια, όμως οι ενδείξεις που υπάρχουν δεν είναι αρκετές για να βεβαιώσουν την παρουσία μόνιμου αναπαραγωγικού πληθυσμού στην ελληνική επικράτεια[1] αν και ο λύγκας μπορεί να καλύψει μεγάλες αποστάσεις έως και 300 χιλιόμετρα για να κυνηγήσει και να τραφεί επομένως είναι βέβαιο ότι ο λύγκας μπαινοβγαίνει στην Ελλάδα από την βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία κυρίως από την πρώτη, που υπάρχει ο μεγαλύτερος μόνιμος αναπαραγωγικός πληθυσμός του είδους.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας».
- ↑ «Balkan lynx».
- ↑ «Λύγκας | Δασαρχείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015.
- ↑ ΦύσηΟραμα. 1 Απριλίου 2016.