Βάντα Νοβίτσκα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βάντα Νοβίτσκα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Wanda Nowicka (Πολωνικά)
Γέννηση21  Νοεμβρίου 1956
Λούμπλιν
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠολωνικά
ΣπουδέςΣχολή Πολωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
κλασικός φιλόλογος[1]
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΔημοκρατική Αριστερή Συμμαχία, Κίνημα του Πάλικοτ, Άνοιξη (πολιτικό κόμμα) και New Left
Οικογένεια
ΣύζυγοςΣβιατοσλάβ Νοβίτσκι
ΤέκναMichał Nowicki
ΓονείςKazimierz Albin
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Πολωνικής Δίαιτας[2][3]
Ιστότοπος
www.wandanowicka.pl
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Βάντα Χάννα Νοβίτσκα (πολωνικά: Wanda Hanna Nowicka) (γεννημένη 21 Νοεμβρίου 1956) είναι Πολωνή ακτιβίστρια και πολιτικός, μέλος του Κοινοβουλίου της Πολωνίας κατά την 7η (2011–2015)[4] και την 9η[5] θητεία (2019–2023). Υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Διευθύνων του Σέιμ της Δημοκρατίας της Πολωνίας από τις 8 Νοεμβρίου 2011 έως τις 11 Νοεμβρίου 2015.[6]

Γεννημένη στο Λούμπλιν, φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, αποφοίτησε με πτυχίο στην κλασική φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγήτρια λατινικών και αγγλικών από το 1985 έως το 1993. Το 1990, συνίδρυσε το Neutrum, την Ένωση για την Κρατική Ουδετερότητα, μια οργάνωση που επικεντρώνεται στον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους στη δημόσια ζωή της Πολωνίας.[7] Ήταν επίσης μία από τους ιδρυτές της Ομοσπονδίας για τις Γυναίκες και τον Οικογενειακό Σχεδιασμό το 1991, μια μη κυβερνητική οργάνωση που είναι η συμμαχία του Neutrum και τεσσάρων άλλων οργανώσεων.[8] Ηγήθηκε της Ομοσπονδίας ως Πρόεδρός της για 20 χρόνια, από το 1991 έως το 2011, όταν παραιτήθηκε έχοντας εκλεγεί στο Σέιμ. Στην 9η θητεία του Σέιμ είναι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εθνικών και Εθνικών Μειονοτήτων.[9] Είναι επίσης ιδρύτρια και Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τα δικαιώματα των γυναικών.[10]

Προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών – Διεθνείς δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νοβίτσκα ήταν συνιδρυτικό μέλος της Πολωνικής Επιτροπής ΜΚΟ - Πεκίνο 1995, η οποία οργάνωσε την ενεργό συμμετοχή Πολωνών ακτιβιστών στη διάσημη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, γνωστή ως Τέταρτη Παγκόσμια Διάσκεψη για τις Γυναίκες στο Πεκίνο (ΤΠΔΓΠ).[11] Οι δραστηριότητες περιελάμβαναν την παρουσίαση της έκθεσης των ΜΚΟ για την κατάσταση των γυναικών στην Πολωνία.[12] Σε αυτή τη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, η Νοβίτσκα έκανε μια πολύ γνωστή Δήλωση Μη Περιφέρειας[13] εκ μέρους γυναικών από την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.[14] Το 1999, η Νοβίτσκα συνίδρυσε και ήταν η πρώτη συντονίστρια του ASTRA (Δίκτυο Γυναικών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης για τη Σεξουαλική και Αναπαραγωγική Υγεία και Δικαιώματα).[15] Από το 1995 έως το 2002 υπηρέτησε ως εμπειρογνώμονας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και μέλος του συμβουλευτικού οργάνου του που ονομάζεται Συμβουλευτική Επιτροπή για το Φύλο.[16] Η Νοβίτσκα υπήρξε επίσης μέλος του Κογκρέσου των Πολωνών Γυναικών και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ένωσης Congress of Women που είναι το επιχειρησιακό όργανο αυτού του κινήματος. Μίλησε για τα δικαιώματα γυναικών/ανθρώπων σε πολλές περιπτώσεις σε διεθνή φόρουμ (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, Ευρωπαϊκή Ένωση, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Η Νέα Σχολή, CUNY, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια). Έγραψε πολυάριθμες εκθέσεις προς τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των γυναικών.[17]

Το 2003, η Νοβίτσκα κάλεσε την ΜΚΟ Women on Waves στην Πολωνία. Το πλοίο τους, Langenort, έφτασε για δύο εβδομάδες στο Βουαντισουαβόβο στην πολωνική ακτή για να οργανώσει μαζί με Πολωνές ακτιβίστριες, δράσεις για την ευαισθητοποίηση σχετικά με την καταστολή του νόμου κατά των αμβλώσεων στην Πολωνία και για την παροχή πρόωρων αμβλώσεων σε εξωεδαφικά ύδατα.[18] Αυτές οι ενέργειες δέχθηκαν βίαια επίθεση από ακροδεξιές εθνικιστικές ομάδες όπως η All-Poland Youth και η Ένωση Πολωνικών Οικογενειών, οι οποίες εκφόβισαν σοβαρά τις γυναίκες για να τις εμποδίσουν να επιβιβαστούν στο πλοίο.[19]

Δραστηριότητα στην πολωνική πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικά, η Νοβίτσκα έχει συμμαχήσει με διάφορα κόμματα, αλλά παρέμεινε ασύνδετη εκτός από τη σύντομη συμμετοχή της στο κίνημα Αλληλεγγύη το 1980 και το 1981.[20] Μετά το 1989, ασχολήθηκε με την πολιτική, συνεργαζόμενη με αριστερές ομάδες, παραμένοντας όμως ανεξάρτητη. Αρκετές φορές στάθηκε ανεπιτυχώς σε διάφορες βουλευτικές εκλογές. Το 1991 έθεσε υποψηφιότητα για το Σέιμ από τον κατάλογο της Εργατικής Αλληλεγγύης, το 1997 έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του Γερουσιαστή εκ μέρους του Εργατικού Συνδικάτου με 190.000 ψήφους.[21] Το 1998–2002, εξελέγη στην πρώτη Περιφερειακή Συνέλευση της Μασοβίας με τη Νέα Αριστερά μετά από σύσταση του Πολωνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (ΠΣΚ). Στις βουλευτικές εκλογές του 2011, συμμάχησε με Το Δικό σας Κίνημα και κέρδισε μια βουλευτική έδρα, κερδίζοντας 7.065 ψήφους.[22] Στις 8 Νοεμβρίου 2011 εξελέγη Αντιπρόεδρος του Σέιμ για την 7η θητεία. Τον Φεβρουάριο του 2013 χωρίστηκε με το Το Δικό σας Κίνημα και παρέμεινε ανεξάρτητο μέλος του Σέιμ μέχρι τη λήξη της θητείας.[23] Έλαβε υποψηφιότητα με τον συνασπισμό Europa Plus στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2014 στην περιφέρεια της Βαρσοβίας και έλαβε 7.479 ψήφους (δεύτερο αποτέλεσμα), ωστόσο, το Europa Plus δεν κατάφερε να κερδίσει καμία έδρα στις εκλογές.[24] Στις 21 Φεβρουαρίου 2015, ανακοίνωσε τη συμμετοχή της στις προεδρικές εκλογές για λογαριασμό του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος. Την υποψηφιότητά της υποστήριξαν επίσης τέσσερα πολιτικά κόμματα: η Πολωνική Αριστερά, η Σοσιαλδημοκρατία της Πολωνίας, το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και η Ένωση της Αριστεράς. Συγκέντρωσε 91.000 από τις 100.000 υπογραφές που απαιτούνταν για να εγγραφεί.[25]

Βάντα Νοβίτσκα.

Το 2015, η Νοβίτσκα έθεσε υποψηφιότητα για το Σέιμ με τον συνασπισμό της Ενωμένης Αριστεράς στην περιοχή του Βοεβοδάτου Μασοβίας. Έλαβε 20.503 ψήφους, οι οποίες δεν της έδωσαν δικαίωμα για μια έδρα, επειδή η Ενωμένη Αριστερά δεν πέρασε το όριο του 8% που απαιτείται για τον συνασπισμό κομμάτων.[26]

Το 2019 έθεσε υποψηφιότητα ανεπιτυχώς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Βοεβοδάτο Κουγιαβίας-Πομερανίας με το κόμμα Άνοιξη, που είχε ιδρυθεί πρόσφατα από τον Ρόμπερτ Μπιέντρον.[27] Έλαβε 21.993 ψήφους.[28]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2019, θέτοντας υποψηφιότητα από την πρώτη θέση στον κατάλογο της Αριστερής συμμαχίας στη Σιλεσία (29η περιφέρεια), έλαβε 25.767 ψήφους, κατακτώντας την τρίτη θέση στην εκλογική περιφέρεια και λαμβάνοντας μια θέση ως βουλευτής για την 9η θητεία.[29] Στο Σέιμ, εξελέγη Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικών και Εθνοτικών Μειονοτήτων.[30] Ίδρυσε και έχει εκλεγεί Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τα δικαιώματα των γυναικών.[31]

Εκπαίδευση, διδακτικές δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποφοίτησε με πτυχίο στην κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Το 1985–1993 εργάστηκε ως καθηγήτρια λατινικών, ελληνικών και αγγλικών σε λύκεια της Βαρσοβίας. Το 2007–2008 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς στο Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ στη Σχολή Γυναικείων Υποθέσεων και Σπουδών Φύλου στον Ακτιβισμό για τα Αναπαραγωγικά Δικαιώματα με Εστίαση στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη.[32] Το 2016–2017 δίδαξε Σπουδές Φύλου στο Ινστιτούτο Εφαρμοσμένων Κοινωνικών Επιστημών (Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και Πολωνική Ακαδημία Επιστημών). Το 2016–18 σπούδασε βιοηθική στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας και φιλοσοφία στη Πανεπιστήμιο Σορβόννης στο Παρίσι.[21]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πατέρας της ήταν ο Καζίμιες Νοβίτσκι, πρώην αιχμάλωτος των γερμανικών ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης του Άουσβιτς και του Μπούχενβαλντ, και η μητέρα της η Ιρένα Βιτκόφσκα. Πατριός της ήταν ο Καζίμιες Άλμπιν, πρώην κρατούμενος του Άουσβιτς.[21] Ο σύζυγός της ήταν ο Σφιατόσουαφ Φλόριαν Νοβίτσκι, με τον οποίο απέκτησε τρεις γιους: Φλόριαν, Μίχαου και Τιμοτέους. Ο Φλόριαν, διδάκτωρ φιλοσοφίας, ήταν πολιτικός του Πολωνικού Εργατικού Κόμματος, ο Μίχαου, ιστορικός, ως φοιτητής ήταν γνωστός αριστερός ακτιβιστής[33] και ο Τιμοτέους, αθλητής του κικ μπόξινγκ που κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο στο αγώνισμα δύο φορές.[34]

Δηλώνει τις γνώσεις της σε κλασικές γλώσσες (λατινικά, ελληνικά) και αγγλικά, ρωσικά και γαλλικά, καθώς και την ικανότητα επικοινωνίας στα γερμανικά και τα ιταλικά.[32]

Διακοσμήσεις και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νοβίτσκα έγινε επίτιμος πολίτης του Σπάρτανμπεργκ της Νότια Καρολίνα των ΗΠΑ το 1992. Το 1994 ήταν βραβευμένη στην πολωνική έκδοση του διαγωνισμού Woman of Europe. Το 2000, έλαβε το Βραβείο Rainbow Laurel. Το 2005, έλαβε ένα βραβείο 100.000 £ από το Ίδρυμα Sigrid Rausing για το δίκτυο ASTRA για εξαιρετική ηγεσία (το βραβείο χρησιμοποιήθηκε για τη δημιουργία της ταινίας Breaking Silence).[35] Το 2008, κέρδισε το Βραβείο University-In-Exile από τη Νέα Σχολή στη Νέα Υόρκη,[36] ως αναγνώριση της συμβολής της στον αγώνα για τα δικαιώματα των γυναικών στην Πολωνία και διεθνώς.[36] Για την ενεργό υποστήριξη της διεθνούς συνεργασίας και την προεδρία της Πολωνοελληνικής Κοινοβουλευτικής Ομάδας, η Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας απένειμε στη Νοβίτσκα το Τάγμα της Τιμής δεύτερης τάξης στο βαθμό του Ανώτερου Ταξιάρχη.[37]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  2. Ανακτήθηκε στις 12  Σεπτεμβρίου 2021.
  3. «Wszyscy posłowie». Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  4. «Wanda Nowicka». www.sejm.gov.pl. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  5. «Wanda Nowicka». www.sejm.gov.pl. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  6. Hloušek, Vít (21 Απριλίου 2020). The Rise of Entrepreneurial Parties in European Politics (στα Αγγλικά). Springer Nature. ISBN 978-3-030-41916-5. 
  7. Mishtal, Joanna (2015). The Politics of Morality:The Church, the State, and Reproductive Rights in Postsocialist Poland. Ohio University Press. ISBN 9780821445174. 
  8. «Federation for Women and Family Planning – Federation for Women and Family Planning» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  9. «Komisja Mniejszości Narodowych i Etnicznych». Wanda Nowicka (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  10. «Parlamentarny Zespół Praw Kobiet». Wanda Nowicka (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  11. «Fourth World Conference on Women, Beijing 1995». www.un.org. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  12. «The situation of women in Poland, 1995» (PDF). 
  13. Molony, Barbara· Nelson, Jennifer (9 Φεβρουαρίου 2017). Women's Activism and "Second Wave" Feminism: Transnational Histories (στα Αγγλικά). Bloomsbury Publishing. ISBN 978-1-4742-5052-8. 
  14. «Commitments made twenty years ago have not been achieved yet». UN Women | The Beijing Platform for ActionTurns 20 (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  15. «ASTRA – ASTRA – Central and Eastern European Network for Sexual and Reproductive Health and Rights» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  16. Kramarae, Cheris· Spender, Dale (16 Απριλίου 2004). Routledge International Encyclopedia of Women: Global Women's Issues and Knowledge (στα Αγγλικά). Routledge. ISBN 978-1-135-96315-6. 
  17. «Report» (PDF). Wanda Nowicka (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  18. «Women's solidarity across borders (Solidarność kobiet ponad granicami)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2022. 
  19. «A Rocky Polish Landfall For a Dutch Abortion Boat». The New York Times. 24 June 2003. https://www.nytimes.com/2003/06/24/world/a-rocky-polish-landfall-for-a-dutch-abortion-boat.html. Ανακτήθηκε στις 10 November 2017. 
  20. «Wanda Nowicka: A jednak Palikot» (στα Πολωνικά). Lewica.pl. 30 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2017. 
  21. 21,0 21,1 21,2 «Wanda Nowicka», Wikipedia, wolna encyklopedia, 2020-04-10, https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wanda_Nowicka&oldid=59357617, ανακτήθηκε στις 2020-05-11 
  22. «Wybory 2011. Nowicka "dwójką" Ruchu Palikota w Warszawie» (στα Πολωνικά). Gazeta.pl. 22 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2017. 
  23. Gumowska, Aleksandra (20 Φεβρουαρίου 2013). «Wanda Nowicka. Radykalna dyplomatka». Newsweek (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Νοεμβρίου 2017. 
  24. «Europa Plus», Wikipedia, wolna encyklopedia, 2020-04-16, https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Europa_Plus&oldid=59461023, ανακτήθηκε στις 2020-05-11 
  25. «Wybory prezydenckie. Wanda Nowicka: Więcej kobiet w polityce to więcej demokracji». www.rmf24.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  26. «Wyborcza.pl». biqdata.wyborcza.pl. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  27. WPROST.pl (26 Μαΐου 2019). «Wybory do PE. Kto dostał się do europarlamentu z okręgu nr 2 (kujawsko-pomorskie)?». Wprost (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  28. «Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019». pe2019.pkw.gov.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2020. 
  29. «Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019 r». wybory.gov.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2019. 
  30. «Wybrano nowych przewodniczących komisji sejmowych. Zobacz, kim są». PolskieRadio24.pl. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2019. 
  31. «Parlamentarny Zespół Praw Kobiet». www.sejm.gov.pl. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2019. 
  32. 32,0 32,1 «Wanda Nowicka». Wanda Nowicka (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  33. «Nie urodziłam się liderką». www.styl.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  34. Media, Wirtualna Polska (20 Ιουνίου 2013). «Duch wojownika – rozmowa z Tymoteuszem Nowickim, zawodnikiem sportów walki – WP SportoweFakty». sportowefakty.wp.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  35. «ASTRA NETWORK online». astra.org.pl. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  36. 36,0 36,1 York, The New School 66 West 12th Street New· Ny 10011. «POLAND, EUROPE, WOMEN: Wanda Nowicka on New Forms of Political Engagement, March 12 at 6:30 pm». Transregional Center for Democratic Studies (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  37. Tylec, Anna (27 Ιουλίου 2017). «Wanda Nowicka». wiadomosci.wp.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2020.