Ασώτιος Β΄ της Αρμενίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ασώτιος Β΄ της Αρμενίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Աշոտ Բ Երկաթ (Αρμενικά)
Θάνατος928[1] ή 929[2]
Εραζγκαβόρς
ΘρησκείαΑρμενική Αποστολική Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακυβερνητικός υπάλληλος
μονάρχης
Οικογένεια
ΓονείςΣεμπάδ Α΄ της Αρμενίας[2]
ΑδέλφιαΑμπάς της Αρμενίας
ΟικογένειαBagratid dynasties και Δυναστεία των Μπαγκρατουνί
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΓκαγκίκ Β΄ της Αρμενίας (από 914)[2]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ασώ(τιος) Β΄ ο Σιδηρούς, αρμενικά: Աշոտ Բ‎‎ Ashot II (βασ. 914–929) από τον Οίκο των Βαγρατιδών ήταν βασιλιάς της Αρμενίας. Ήταν γιος και διάδοχος του βασιλιά Σμπατ Α΄. Η βασιλεία του ήταν γεμάτη εξεγέρσεις από τους υποψηφίους του θρόνου και ξένες εισβολές, τις οποίες ο Ασώτ Β΄ πολέμησε με επιτυχία, για τις οποίες τον θυμούνται με το επίθετο ο σιδερένιος (Երկաթ Yerkat).

Βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα άγαλμα του Ασώτ Β΄ στο Iτζεβάν.

Ο Ασότ Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του Σμπατ Α΄ μετά το τέλος τού τελευταίου το 914. Ο Σμπατ Α΄ είχε καταπολεμήσει μία εισβολή, που είχε εξαπολύσει ο εμίρης της Ατροπατινής, Γιουσούφ ιμπν Αμπιίλ-Σατζ, αλλά όταν ο Σμπατ Α΄ παραδόθηκε, βασανίστηκε και αποκεφαλίστηκε από τον Γιουσούφ στο Γερντζάκ. Με τον έλεγχό του στα κεντρικά εδάφη της Αρμενίας, ο Γιουσούφ εγκατέστησε τον Ασότ, γιο του Σαπούχ και εξάδελφο του Ασότ Β΄, στο Ντβιν ως «αντίπαλο βασιλιά» της Αρμενίας των Βαγρατιδών. [3] Ανήσυχος από τις δυνάμεις του Γιουσούφ, ο Ασότ Β΄ επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη και ζήτησε ενίσχυση από την αυτοκράτειρα Ζωή Καρβονοψίνα. [4] Ο Ασότ Β΄ έτυχε καλής υποδοχής και συγκροτήθηκε ένα Ρωμαϊκό/Βυζαντινό στρατιωτικό σώμα για να βοηθήσει την Αρμενία και να νικήσει τους Άραβες. Η δύναμη, που θα συνόδευε τον Ασότ Β΄ με επικεφαλής τον δομέστικο των Σχολών Λέοντα Φωκά τον Πρεσβύτερο, ξεκίνησε τον επόμενο χρόνο και αφού βάδισε κατά μήκος του Άνω Ευφράτη, εισήλθε στο Tαρόν, έχοντας συναντήσει ελάχιστη αντίθεση από τους Άραβες. [5]

Ο Ασότ ο αντίπαλος βασιλιάς και οι στρατοί τού Γιουσούφ δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τη Ρωμαϊκή/Βυζαντινή προέλαση, η οποία δεν κατάφερε να καταλάβει το Ντβιν λόγω της έναρξης τού χειμώνα. Παρ' όλα αυτά, η δύναμη είχε επαναφέρει τον Aσότ Β΄ σε ισχυρή θέση στην Αρμενία και κατάφερε να προκαλέσει μεγάλες απώλειες στους Άραβες. [6] Αυτό άφησε τον Aσότ τον αντίπαλο βασιλιά να έχει τον έλεγχο του Ντβιν και ο εμφύλιος πόλεμος μαινόταν από το 918 έως το 920, όταν ο σφετεριστής παραδέχτηκε τελικά την ήττα του. Πολλές άλλες εξεγέρσεις έλαβαν χώρα επίσης στην Αρμενία, αλλά ο Aσότ Β΄ κατάφερε να νικήσει καθεμία από αυτές. Το 919 ο Γιουσούφ, που είχε υποκινήσει μία αποτυχημένη εξέγερση εναντίον του χαλίφη, αντικαταστάθηκε από έναν πολύ πιο καλοπροαίρετο Άραβα κυβερνήτη, τον Σουμπούκ. Το 922 ο Ασότ Β΄ αναγνωρίστηκε ως ηγεμόνας της Αρμενίας από τον χαλίφη των Αββασιδών στη Βαγδάτη και ο Σουμπούκ τον αναγνώρισε ως βασιλιά των βασιλέων (shahanshah). [7]

Οι Ρωμαίοι/Βυζαντινοί ήταν δυσαρεστημένοι από τις στενές σχέσεις του Ασότ Β΄ με τους Άραβες και έστειλαν μία νέα δύναμη υπό τον δομέστικο των Σχολών Ιωάννη Κουρκούα, επίσης Αρμενικής καταγωγής, για να διαταράξουν τη θέση του Ασότ Β΄ ως βασιλιά και να υποστηρίξουν τους επαναστάτες, που τον πολεμούσαν. Το 928 ο Κούρκουας έφτασε στο Ντβιν και έκανε μία ανεπιτυχή προσπάθεια να καταλάβει την πόλη, που την υπερασπιζόταν τόσο οι Άραβες, όσο και ο Ασότ Β΄. Το 923 ο χαλίφης, που αντιμετώπιζε προβλήματα στο σπίτι του, ελευθέρωσε τον Γιουσούφ, ο οποίος ταξίδεψε πίσω στην Αρμενία για να εξαπολύσει την οργή του εναντίον τού Ασότ Β΄. [8] Άρχισε να απαιτεί φόρο υποτέλειας από τους Αρμένιους ηγεμόνες, αλλά αντιμετώπισε σημαντική αντίσταση από τον Ασότ Β΄. Πάλι και πάλι, ο Ασότ Β΄ ήταν σε θέση να νικήσει και να κατατροπώσει τους Αραβικούς στρατούς, που στελνόταν εναντίον του για αρκετά χρόνια. επίσης ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός άλλαξε την προσοχή του από τα ανατολικά, και την κατεύθυνε στο να πολεμήσει τους Άραβες στη Συρία. Ο Ασότ Β΄ απεβίωσε χωρίς γιους ή κληρονόμους. Τον διαδέχθηκε το 929 ο αδελφός του Αμπάς Α΄.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του πρίγκιπα Σαχάκ, ιδρυτή του βασιλείου του Αρτσάχ. [9] Ο Αρμένιος χρονικογράφος Στεφέν του Ταρόν δεν αναφέρει παιδιά. Ένας αμφισβητούμενος ισχυρισμός αναφέρει μία κόρη με το όνομα Ριψιμίε, η οποία παντρεύτηκε έναν άνδρα που μετακόμισε στη Βουλγαρία και κυβέρνησε ως κόμης Νικόλαος στα εδάφη της Α΄ Βουλγαρικής αυτοκρατορίας. Ήταν οι συνιδρυτές της δυναστείας των Κομητοπούλων της Βουλγαρίας και ο μικρότερος γιος τους ήταν ο "τσάρος" Σαμουήλ της Βουλγαρίας. [10] [11] [12]

Στη σύγχρονη Αρμενία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της παρέλασης για την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του 2016, οι τιμητικές φρουρές ανάρτησαν τη σημαία του βασιλιά Aσότ Β΄ του Σιδηρού πριν από τις διαδικασίες της παρέλασης. [13] Ο Aσότ Β΄ αναφέρεται συχνά ως «Φύλακας του Αρμενικού Στρατού», τίτλος που δόθηκε το 2012. [13] [14]

Λαϊκή κουλτούρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ασότ Β΄ κατέχει εξέχουσα θέση ως πρόσωπο στο ιστορικό μυθιστόρημα Γκεβόργκ Μαρζπετουνί του Mουρατσάν, έργο του 19ου αι.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ p67220.htm#i672197.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Armenian Encyclopedia Publishing House. 1974.
  3. ↑ Garsoïan, Nina G. (1997), "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia" in The Armenian People from Ancient to Modern Times, Volume I, The Dynastic Periods: From Antiquity to the Fourteenth Century, ed. Richard G. Hovannisian. New York: St. Martin's Press, pp. 158-59.
  4. ↑ Runciman, Steven (1929), The Emperor Romanus Lecapenus and His Reign: A Study of Tenth-Century Byzantium. Cambridge: Cambridge University Press, pp. 129-33, 154-56.
  5. ↑ Runciman. Romanus Lecapenus, p. 131.
  6. ↑ Treadgold, Warren (1997). A History of Byzantine State and Society. Stanford: Stanford University Press. σελίδες 474. 
  7. ↑ Garsoïan. "The Independent Kingdoms of Medieval Armenia," p. 160.
  8. ↑ Runciman. Romanus Lecapenus, p. 134.
  9. ↑ Yovhannes Drasxanakertc'i (1987), History of Armenia, trans. Krikor Maksoudian. Atlanta, GA: Scholar's Press, p. 290, note 8.
  10. ↑ Adontz, Nicholas (1938). «Samuel l'Armenien, roi des Bulgares» (στα French). Mar BCLSMP (39): 37. 
  11. ↑ David Marshall Lang, The Bulgarians: from pagan times to the Ottoman conquest, Westview Press, 1976, p. 67.
  12. ↑ Tom Winnifrith, Badlands, Borderlands: A History of Northern Epirus/Southern Albania, Duckworth, 2002, p. 83.
  13. ↑ 13,0 13,1 LLC, Ayb Solutions. «ՄԵՐ ԻՐԱՎՈՒՆՔԸ ԵՎ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՇՏՊԱՆՈՂ ՈՒԺԸ». Hay Zinvor (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  14. ↑ «Հայոց բանակին պահապան հռչակվեց Աշոտ Երկաթ թագավորի Սուրբ Խաչը» (στα Αρμενικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
Προκάτοχος
{{{before}}} 		{{{title}}}
{{{years}}} 		Διάδοχος
{{{after}}}
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ασώτιος_Β΄_της_Αρμενίας&oldid=9866988"