Ο πλανητικός γεωλόγος και αστροναύτης της NASAΧάρισον "Τζακ" Σμιτ συλλέγει σεληνιακά δείγματα κατά τη διάρκεια της αποστολής Απόλλων 17 στις αρχές του Δεκεμβρίου 1972Η επιφάνεια του Άρη όπως φωτογραφήθηκε από το διαστημόπλοιο της Βίκινγκ 2 στις 9 Δεκεμβρίου 1977.
Εικόνα της ESA του Χούιγκενςin situ από την επιφάνεια του Τιτάνα - η μόνη εικόνα από την επιφάνεια ενός σώματος πιο μακριά από τον Άρη
Ίδια εικόνα με βελτιωμένη αντίθεση
Η πλανητική γεωλογία, εναλλακτικά γνωστή ως αστρογεωλογία ή εξωγεωλογία, είναι τομέας της πλανητικής επιστήμης που ασχολείται με τη γεωλογία των ουράνιων σωμάτων όπως των πλανητών και των φεγγαριών τους, των αστεροειδών, των κομητών και των μετεωριτών.[1][2] Αν και το πρόθεμα γεω- συνήθως υποδεικνύει θέματα που σχετίζονται με τη Γη, η πλανητική γεωλογία ονομάζεται έτσι για ιστορικούς λόγους και λόγους ευκολίας· εφαρμόζοντας τη γεωλογική επιστήμη σε άλλα πλανητικά σώματα. Λόγω των τύπων των σχετικών ερευνών, είναι επίσης στενά συνδεδεμένη με τη γεωλογία που βασίζεται με τη Γη.
Η πλανητική γεωλογία περιλαμβάνει θέματα όπως τον καθορισμό της εσωτερικής δομής των γήινων πλανητών και εξετάζει επίσης την πλανητική ηφαιστειότητα και τις επιφανειακές διεργασίες όπως τους κρατήρες πρόσκρουσης, τις ποτάμιες και τις αιολικές διεργασίες. Αναλύονται επίσης οι δομές των γιγαντιαίων πλανητών και των φεγγαριών τους, όπως και η σύνθεση των δευτερευόντων σωμάτων του Ηλιακού Συστήματος, όπως οι αστεροειδείς, η ζώνη του Κάιπερ και οι κομήτες.
↑«What is planetary geology?». James F. Bell III (Cornell University), Bruce A. Campbell (Smithsonian Institution), Mark S. Robinson (U.S. Geological Survey). Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2015.
