Αρμάν ντε Περιγκόρ
| Αρμάν ντε Περιγκόρ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Armand de Périgord (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1178[1] |
| Θάνατος | 1247[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Θρησκεία | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Ναού |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέγας Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού (1232–1244) |
| Θυρεός | |
 | |
Ο Αρμάν ντε Περιγκόρ (Διεθνώς: Armand de Périgord ή Hermann de Pierre-Grosse, 1178 – περ. 1247) ήταν απόγονος των κόμητων της γαλλικής περιοχής Περιγκόρ και ο 16ος Μεγάλος Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού από το 1232 έως το 1244.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αρμάν ντε Περιγκόρ ήταν μάγιστρος των επαρχιών της Απουλίας και της Σικελίας από το 1205 έως το 1232, όταν εξελέγη Μεγάλος Μάγιστρος των Ιπποτών του Ναού. Οργάνωσε επιθέσεις στην Κανά, την Σαφίτα, την Σεπφωρίδα, την Πραιτώρια και εναντίον μουσουλμανικών θέσεων γύρω από τη θάλασσα της Γαλιλαίας. Όλες αυτές οι αποστολές είχαν αποτυχίες και μειωμένη αποτελεσματικότητα από πλευράς των Ναϊτών.
Έκτη Σταυροφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1236 στα σύνορα μεταξύ Συρίας και Κιλικίας, 120 ιππότες μαζί με μερικούς τοξότες και τουρκόπουλους, έπεσαν σε ενέδρα κοντά στην πόλη Τραπεσάκ. Στην πρώτη φάση της μάχης, οι Ναΐτες έφτασαν στην πόλη και συνάντησαν σθεναρή αντίσταση. Όταν έφτασαν ενισχύσεις από το Χαλέπι, οι Ναΐτες σφαγιάστηκαν και λιγότεροι από είκοσι κατάφεραν να επιστρέψουν στο κάστρο της Πάγρας, που απείχε δεκαπέντε χιλιόμετρα από το πεδίο της μάχης.[2]
Τον Σεπτέμβριο του 1239, ο Αρμάν ντε Περιγκόρ έφτασε στα Άκρα και έκανε μια συνθήκη με τον σουλτάνο της Δαμασκού, παράλληλα με τη συνθήκη των Ιωαννιτών Ιπποτών με τον σουλτάνο της Αιγύπτου. Το 1244 ο σουλτάνος της Δαμασκού απαίτησε να τον βοηθήσουν οι Ναΐτες να αποκρούσει τους Χορασμιανούς από τη Μικρά Ασία. Τον Οκτώβριο του 1244, οι Ναΐτες, Ιωαννίτες και Τεύτονες Ιππότες, μαζί με τον σουλτάνο της Δαμασκού, αντιμετώπισαν τον σουλτάνο της Αιγύπτου και τους Χορασμιανούς συμμάχους του. Ο Χριστιανο-Μουσουλμανικός συνασπισμός νικήθηκε σε μια μάχη με περισσότερες από 30.000 απώλειες, συνολικά και από τις δύο πλευρές. Μερικοί Ναΐτες και Ιωαννίτες ιππότες έφθασαν στην Ασκελόν, που ήταν ακόμα στα χέρια των χριστιανικών δυνάμεων. Ο Σταυροφόρος Αρμάν ντε Περιγκόρ μπορεί να σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της μάχης, ή μπορεί να συνελήφθη και να επέζησε μέχρι το 1247.[2]
Είναι πιθανό κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του να τον διαδέχτηκε ως υπηρεσιακός Μεγάλος Μάγιστρος ο ιππότης Ρισάρ ντε Μπυρ, ενώ δύο χρόνια αργότερα, το 1247, οι Ναΐτες εξέλεξαν ως Μεγάλο Μάγιστρό τους τον ιππότη Γκιγιόμ ντε Σοννάκ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00559512. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Armand de Perigord (1178–1247)». Templiers Org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2015.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Marillier, Bernard (2000). Armorial des Maîtres de l'Ordre du Temple. Collection "Sinople". Pardès. ISBN 978-2-8671-4222-2.
- Roy, J. J. E. (1999) [1848]. Histoire des Templiers. Pardès. ISBN 978-2-8671-4188-1.
- Grousset, René (1991). Histoire Des Croisades Et Du Royaume Franc De Jérusalem (3 τόμοι) (στα Γαλλικά). Paris: Librairie Académique Perrin. ISBN 978-2-2620-0934-2.
| |||||||||
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |