Κάρολος Δ΄ της Βουρβόνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάρολος Δ΄ της Βουρβόνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Charles IV de Bourbon (Γαλλικά)
Γέννηση2  Ιουνίου 1489
Βαντόμ
Θάνατος25  Μαρτίου 1537
Αμιένη
Τόπος ταφήςcollégiale Saint-Georges de Vendôme
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦραγκίσκη της Αλανσόν (από 1513)[1]
ΤέκναΑντώνιος της Ναβάρρας
Φραγκίσκος της Βουρβόνης[2]
Κάρολος Α΄ της Βουρβόνης
Λουδοβίκος Α΄ της Βουρβόνης-Κοντέ
Ιωάννης της Βουρβόνης[2]
Mary of Bourbon
Μαργαρίτα του Βαντόμ
Éléonore de Bourbon
Louis de Bourbon, Comte de Marle
Madeleine de Bourbon
Louis de Bourbon
Catherine de Bourbon
Renée de Bourbon
ΓονείςΦραγκίσκος της Βουρβόνης-Βαντόμ και Μαρία του Λουξεμβούργου
ΑδέλφιαLouise de Bourbon
Αντουανέτα των Βουρβόνων
Φραγκίσκος Α΄ του Σαιν-Πολ
Λουδοβίκος της Βουρβόνης-Βαντόμ
ΟικογένειαΟίκος των Βουρβόνων
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάρολος Δ΄ της Βουρβόνης (γαλλικά: Charles IV de Bourbon, 2 Ιουνίου 1489 - 25 Μαρτίου 1537) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν Γάλλος πρίγκιπας και στρατιωτικός διοικητής στην αυλή του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας. Ήταν κόμης του Βαντόμ (1495-1514) και δούκας του Βαντόμ (1514-1537)[3].

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Βαντόμ, ήταν γιος του Φραγκίσκου κόμη του Βαντόμ και της Μαρίας από τον Οίκο του Λουξεμβούργου, κόρης τού Πέτρου Β΄ κόμη τού Σαιν-Πολ. Το 1514 η κομητεία του αναβαθμίστηκε από τον βασιλιά σε δουκάτο.[4] Υπήρξε έμπιστος ακόλουθος του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΒ΄· συμμετείχε στην μάχη του Μαρινιάνο (1515), διορίστηκε από τον βασιλιά στρατιωτικός διοικητής της Ιταλίας και έγινε μέλος της αντιβασιλείας. Σε όλο το διάστημα της απουσίας του την εξουσία στα εδάφη του ασκούσε αντ' αυτού η μητέρα του.

Αρχηγός του Οίκου των Βουρβόνων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά των θάνατο των δυο ξαδέλφων του Καρόλου Δ΄ του Αλανσόν (1525) και Καρόλου Γ΄ του Μπουρμπό ν (1527) έγινε τέταρτος σε σειρά διαδοχής στον βασιλικό θρόνο της Γαλλίας μετά τους γιους του βασιλιά και αρχηγός του Οίκου των Βουρβόνων. Ο μεγαλύτερος γιος του Καρόλου, ο Αντώνιος νυμφεύτηκε την Ιωάννα Γ΄ της Ναβάρας, κόρη της Μαργαρίτας της Ναβάρρας, κληρονομώντας το δουκάτο του Αλανσόν και το βασίλειο της Ναβάρρας. Ο γιος τους θα γίνει αργότερα βασιλιάς της Γαλλίας ως Ερρίκος Δ΄.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον γάμο του με την Φραγκίσκη των Βαλουά, κόρη τού Ρενέ δούκα του Αλανσόν, παιδιά του ήταν: [5]

  • Μαρία 1515-1538, απεβ. 23 ετών.
  • Μαργαρίτα 1516-1589, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Α΄ των Λα Μαρκ δούκα του Νεβέρ.
  • Αντώνιος 1518-1562, δούκας του Βαντόμ. Νυμφεύτηκε την Ιωάννα Γ΄ της Ναβάρρας και είχαν γιο τον:
  • Φραγκίσκος 1519-1546, κόμης του Ανγκιάν.
  • Μανταλένα 1521-1561, ηγουμένη στο αββαείο του Σαιν-Κρουα ντε Πουατιέ.
  • Κάρολος 1523-1590, αρχιεπίσκοπος του Ρουέν.
  • Αικατερίνη 1525-1594, ηγουμένη στο αββαείο του Σουασόν.
  • Ειρήνη 1527-1583, ηγουμένη στο αββαείο του Σέλε.
  • Ιωάννης 1527-1583, κόμης του Σουασσόν & του Ανγκιάν. Νυμφεύτηκε την εξαδέλφη του Μαρία δούκισσα του Εστουτβίλ.
  • Λουδοβίκος Α΄ 1530-1569, πρίγκιπας του Κονντέ.
  • Ελεονώρα 1532-1611, ηγουμένη στο αββαείο του Φοντεβρώ.

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. p11372.htm#i113720. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  3. Achaintre, Nicolas Louis, Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de Bourbon,Vol.1, Rue de L'École de Médecine, 1825.
  4. The Encyclopædia Britannica, Vol.27, Ed. Hugh Chisholm, 1911.
  5. Bulletin de la commission historique et archéologique de la Mayenne, Jan. 1878, Imprimerie De Leon Moreau, 1885.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Achaintre, Nicolas Louis, Histoire généalogique et chronologique de la maison royale de Bourbon,Vol.1, Rue de L'École de Médecine, 1825.
  • The Encyclopædia Britannica, Vol.27, Ed. Hugh Chisholm, 1911.
  • Bulletin de la commission historique et archéologique de la Mayenne, Jan. 1878, Imprimerie De Leon Moreau, 1885.