Αννίτα Παναρέτου

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αννίτα Παναρέτου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Αννίτα Παναρέτου (Ελληνικά)
Γέννηση1958[1]
Αθήνα, Ελλάδα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕλληνικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΕκπαίδευσηΣχολή Μωραΐτη
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Πανεπιστήμιο Κρήτης
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΣυγγραφέας
Γνωστός γιαΕλληνική Ταξιδιωτική Λογοτεχνία
Αξιοσημείωτο έργο«Συμπληρώνω τη μνήμη του κόσμου…»: Έλληνες όμηροι και αιχμάλωτοι σε ναζιστικά και φασιστικά στρατόπεδα και φυλακές, 1941-1945 (2020)

«Η παρηγορία των επιστολών σου…». Ευανθία Καΐρη και Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου: Αλληλογραφώντας, όπως θα ήθελαν (2007)

Τα πορτραίτα της (2007)
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙωάννης Ηλιόπουλος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Ακαδημίας Αθηνών (1986, 2020)
Εν ενεργεία1986-
δεδομένα

Η Αννίτα Παναρέτου είναι Ελληνίδα συγγραφέας.

Το έργο της καλύπτει ευρύ φάσμα. Κύριες συνεισφορές της αποτελούν η έρευνα και συγγραφή σχετικά με την ταξιδιωτική λογοτεχνία και τους ομήρους και αιχμαλώτους σε ναζιστικά και φασιστικά στρατόπεδα και φυλακές.

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αννίτα Παναρέτου σπούδασε Αγγλική, και αργότερα Ελληνική Φιλολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Κρήτης το 1991, με την διατριβή της "Η Ταξιδιωτική Πεζογραφία του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου".

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Αννίτα Παναρέτου έχει ασχοληθεί με την έρευνα και τη μελέτη θεμάτων και προσώπων της ελληνικής ιστορίας και λογοτεχνίας, με έμφαση στη ταξιδιωτική πεζογραφία.

  • Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος: συνολική θεώρηση του έργου του. Αθήνα, Επικαιρότητα, 1990.[2]
  • Εργογραφία-Βιβλιογραφία Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, Αθήνα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 1990.
  • Μια ιστορία καλοκαιρινή (παιδικό αφήγημα). Αθήνα, Καστανιώτης, 1992.
  • Ελληνική Ταξιδιωτική Λογοτεχνία (5 τόμοι). Πρόλογος Ζακ Λακαρριέρ. Αθήνα, Επικαιρότητα, 1995.
  • Παντελής Πρεβελάκης. Οι δρόμοι του ζωντανού χρόνου. Αθήνα, Καστανιώτης, 1996.
  • Η ηδονή και η οδύνη των βιβλίων. Χρυσόστομου Γανιάρη βίος και έργα. Αθήνα, Ε.Λ.Ι.Α., 2002.
  • Ελληνική ταξιδιωτική λογοτεχνία (στη σειρά «Στα Σταυροδρόμια του νεοελληνικού λόγου»). Αθήνα, Σαββάλας, 2002.
  • Ελλάδα, Διαδρομή Αιώνων. Δίγλωσσο λεύκωμα. Αθήνα, Έφεσος, 2003.
  • «Η παρηγορία των επιστολών σου…». Ευανθία Καΐρη και Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου: Αλληλογραφώντας, όπως θα ήθελαν. Ιστορικό μυθιστόρημα. Αθήνα, Ωκεανίδα, 2007.[3]
  • Τα πορτραίτα της. Ιστορικό μυθιστόρημα. Αθήνα, Εστία, 2011.
  • Ψυχής εγκώμιον. Μαρτυρία. Αθήνα, Εστία, 2014.[4]
  • «Συμπληρώνω τη μνήμη του κόσμου…». Έλληνες όμηροι και αιχμάλωτοι σε ναζιστικά και φασιστικά στρατόπεδα και φυλακές, 1941-1945. Αθήνα, Παπαδόπουλος, 2020.[5][6]
  • «Η παρηγορία των επιστολών σου…». Ευανθία Καΐρη και Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου: Μια ανεκπλήρωτη αλληλογραφία στους χρόνους της Επανάστασης. Δεύτερη έκδοση επηυξημένη. Αθήνα, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων, 2021.
  • Καλλίστη. Νουβέλα. Αθήνα, Αλφειός, 2022.
  • Η Ιστορία ουδέποτε θα λησμονήση. Μικρασιατικά κείμενα του Ηλία Π. Βουτιερίδη. Επιμέλεια, εισαγωγή, σχόλια Αννίτα Π. Παναρέτου. Αθήνα, ΣΩΒ, 2022.
  • Μέρες πολέμου, ώρες ανάπαυλας. Μικρασία 1921. Από το αρχείο του Ηλία Βουτιερίδη. Λεύκωμα. Αθήνα, ΣΩΒ, 2022.

Βραβεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο της «Συμπληρώνω τη μνήμη του κόσμου…»: Έλληνες όμηροι και αιχμάλωτοι σε ναζιστικά και φασιστικά στρατόπεδα και φυλακές, 1941-1945 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (άνευ προκηρύξεως) το 2020.

Η εργασία της (και ύστερα βιβλίο) Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος: συνολική θεώρηση του έργου του βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1986.

Το βιβλίο της «Η παρηγορία των επιστολών σου…». Ευανθία Καΐρη και Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου: Αλληλογραφώντας, όπως θα ήθελαν ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2008.

Το βιβλίο της Τα πορτραίτα της ήταν υποψήφιο για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού (δε)-κατα, 2012.

Συνεργασίες με φορείς του εξωτερικού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τα έτη 2003-2007, συνεργάστηκε με τη Σχολή Σλαβονικών και Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών (SSEES)[7] του βρετανικού Πανεπιστημίου U.C.L. στο πλαίσιο μεγάλου ερευνητικού προγράμματος για την ταξιδιωτική φιλολογία των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.

Συμμετείχε στον τόμο A Bibliography of East European Travel Writing on Europe με επιλογή βιβλιογραφίας της ελληνικής ταξιδιωτικής γραφής (σ. 171-228).[8]

Κυριότερες δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • «Το Βυζάντιο στη νεοελληνική λογοτεχνία». Περιοδικό Βυζαντινός Δόμος, 1 (1987), σ. 43-63.
  • «Μανώλης Αλεξίου, τα τοπία και η μουσική». Περιοδικό Νέα Εστία, 125 (1989), σ.802-14.
  • «Ο ποιητής πριν από τον ποιητή», Αφιέρωμα στον Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο (επιμέλεια Εμ. Κριαρά). Αθήνα, Μαλλιάρης-Παιδεία, 1990, σ.221-29.
  • «Η μορφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου σε μερικές βυζαντινές συνειδήσεις». Περιοδικό Βυζαντιναί Μελέται, 4 (1992), σ.491-99.
  • «Ο Ελληνισμός, μύθος και διάρκεια», Μνήμη του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου (επιμέλεια Π.Δ.Μαστροδημήτρη). Αθήνα, 1993, σ.339-45.
  • «Το περιοδικό Το Νέον Κράτος». Τεύχη του Ε.Λ.Ι.Α., 3 (1993), σ.129-143.
  • «Η ποίηση του Ελύτη και τα παιδιά: μια σχέση εφικτή και καρποφόρα». Aφιέρωμα στον Οδυσσέα Ελύτη.  Περιοδικό Νέα Εστία, 1 και 15 Απριλίου, 1997, σ. 119-26.
  • «100 χρόνια πριν: φυσιογνωμία και προβλήματα των Κυθήρων μέσα από τον τοπικό Τύπο». Πρακτικά Α΄Διεθνούς Συνεδρίου Κυθηραϊκών Μελετών 2000, τόμος Β΄, σ. 445-455. Κύθηρα 2003.
  • “Particularities of Greek Travel Writing in a Balkan and European context. A paper and a debate”. Περιοδικό Journeys-The International journal of Travel and Travel Writing, 2005, σ. 117-35.
  • «Από την Κωνσταντινούπολη στα Επτάνησα: ο λόγιος διδάσκαλος και πατριώτης Θεοδόσιος Δημάδης (1766-1823)». Πρακτικά Η΄ Διεθνούς Πανιονίου Συνεδρίου 2006, τόμος IVβ, σ. 183-97. Κύθηρα, 2009.
  • «Όλγα Νιτσαΐδου, εκ Κωνσταντινουπόλεως: Διδασκαλικόν στάδιον ευδόκιμον, προσωπικός βίος ατυχής». Ιστορίας Μέριμνα. Τιμητικός τόμος στον καθηγητή Γεώργιο Ν. Λεοντσίνη, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2011, τ.Α2, σ. 989-1002.
  • «Στη σκιά της Ιστορίας» Κύθηρα 1821-1926. Από το Αρχείο της οικογένειας Πανάρετου». Πρακτικά Ι΄ Διεθνούς Πανιονίου Συνεδρίου, Κέρκυρα 2014. Κερκυραϊκά Χρονικά Περίοδος Β΄, τόμος ΙΓ΄, 2018, σ. 115-125.
  • «Αυτό το μακρύ, όλο μαγεία ταξίδι». Συμμετοχή στον τόμο Πάτρικ Λη Φέρμορ Και το ταξίδι συνεχίζεται. Μουσείο Μπενάκη, 2017, σ. 179-87.[9]
  • «Εργογραφικά – βιβλιογραφικά Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου: Τριάντα πέντε χρόνια μετά». Επιστημονικό Συνέδριο Το κριτικό έργο του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου . Πρακτικά. Αθήνα, Εκδόσεις της Σχολής Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου, 2018, σ.225-9.
  • «”Κλειούνε δυο χρόνια σήμερα π’ αιχμάλωτος γυρίζω σε ξένη χώρα, άγνωστη, τη γλώσσα δεν γνωρίζω”. Ζακύνθιοι όμηροι στην Ιταλία, 1943-1945». Eταιρεία Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών ΙΑ΄ Διεθνές Πανιόνιο Συνέδριο. Επτανησιακός βίος και πολιτισμός, Κεφαλονιά 21-25 Μαΐου 2018. Πρακτικά  Τόμος ΙΙ: Πολιτική Ιστορία του 20ού αιώνα και ειδικότερες θεματικές. Αργοστόλι 2019, σ.207-13.
  • «Οι αιχμάλωτοι πολέμου στο στρατόπεδο του Busseto”. Επίμετρο στο βιβλίο: π. Μάρκος Φώσκολος, Το «Ελληνικόν Γραφείον Πληροφοριών της Αγίας Έδρας» κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αθήνα, Γραφείον Καλού Τύπου, 2021.

Μεταφραστικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Έρικ Άμπλερ, Υπόθεση Ντελτσώφ. Αθήνα, Κριτική, 1989.  
  • Paul Kennedy, Η Άνοδος και η πτώση των Μεγάλων Δυνάμεων, οικονομική μεταβολή και στρατιωτική σύγκρουση από το 1500 ως το 2000. Αθήνα, Αξιωτέλλης, 1990.
  • Ουίλιαμ Γκόλντινγκ, Το Κωδωνοστάσιο. Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1991

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 opac.academyofathens.gr/cgi-bin/koha/opac-authoritiesdetail.pl?authid=116502.
  2. ↑ «Ενδεικτική Βιβλιογραφία - Σχολή Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου - Ιδιωτικά Σχολεία - Παλλήνη». impanagiotopoulos.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
  3. ↑ Καρκάνη, Γεωργία (10 Οκτωβρίου 2021). «Οι αληθινοί ήρωες της Αννίτας Π. Παναρέτου από την Ελληνική Επανάσταση και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπάρχουν στα βιβλία Ιστορίας - Marie Claire». Marie Claire | Ό,τι έχει σημασία για τις γυναίκες. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
  4. ↑ Σπυροπουλου, Μαριαλενα (29 Ιουνίου 2014). «Αν. Παναρέτου: «Η σχέση με τη μητέρα ενίοτε είναι και προβληματική»». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
  5. ↑ Μαγκλίνης, Ηλίας (11 Μαΐου 2020). «Στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι άγνωστοι όμηροι». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
  6. ↑ Σπυροπούλου, Μαριαλένα (14 Ιουλίου 2020). «Ολες οι μαρτυρίες με συντάραξαν». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
  7. ↑ UCL (7 Αυγούστου 2017). «UCL School of Slavonic and East European Studies (SSEES)». UCL School of Slavonic and East European Studies (SSEES) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2024. 
  8. ↑ A Bibliography of East European Travel Writing on Europe (1 έκδοση). Central European University Press. 2008. ISBN 978-963-9776-12-8. 
  9. ↑ «Benaki Museum Shop». www.benakishop.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2024. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αννίτα_Παναρέτου&oldid=10427614"