Ανδρέας Ιωσήφ
| Ανδρέας Ιωσήφ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17 Ιουλίου 1915 Αθήνα |
| Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 2006 Αθήνα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός δημοσιογράφος |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία Ρεζάν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Έλληνας υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) |
Ο Ανδρέας Ιωσήφ (17 Ιουλίου 1915 – 15 Οκτωβρίου 2006) του Μιλτιάδη, ήταν Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός, που υπηρέτησε ως υφυπουργός στην κυβέρνηση του Πλαστήρα.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σπουδές και δημοσιογραφική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1915 στην Αθήνα και ακολούθησε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.[1] Ξεκίνησε να δημοσιογραφεί το 1931 στην Εστία. Κατά την Κατοχή πολέμησε και ήταν παράλληλα ανταποκριτής από το Μέτωπο και εργάστηκε στην αρχισυνταξία του παράνομου εντύπου "Καθημερινά Νέα".[2] Στη συνέχεια δούλεψε στις εφημερίδες Ελληνικόν Αίμα (διευθυντής), Ακρόπολις και Απογευματινή. Ήταν διπλωματικός σχολιαστής στο ΕΙΡ (1946-48) και νωρίτερα επιμελείτο το ραδιοφωνικό δελτίο της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου.[1]
Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές του 1950 και του 1951 εξελέγη βουλευτής Αθηνών με το κόμμα της ΕΠΕΚ.[3] Στην κυβέρνηση του Νικολάου Πλαστήρα χρημάτισε υφυπουργός παρά τη Προεδρία της Κυβερνήσεως (και υπουργός Τύπου) από τις 27 Απριλίου 1951 ως τις 10 Απριλίου 1952, οπότε ο ίδιος παραιτήθηκε.[4] Η παραίτησή του έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του.[5]
Στη συνέχεια δεν ασχολήθηκε ξανά με την πολιτική αλλά επέστρεψε στη δημοσιογραφία, ως σχολιαστής στην ΥΕΝΕΔ. Το 2005, έναν χρόνο πριν πεθάνει, τιμήθηκε με το Βραβείο Μανώλη Λύτινα για την αντιστασιακή του δράση.[2] Πέθανε στην Αθήνα το 2006 και κηδεύτηκε στις 18 Οκτωβρίου από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων, στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[3] Ήταν παντρεμένος με την επίσης δημοσιογράφο, Μαρία Ρεζάν.
Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ανδρέας Ιωσήφ ασχολήθηκε και με τη συγγραφή βιβλίων. Το θεατρικό του έργο "Εκείνο το μεσημέρι στο Ντάλλας" τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στον Καλοκαιρίνειο Διαγωνισμό (1964).
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ελληνικόν Who is Who 1962, Εκδ. οργανισμός Ελληνικών Who is Who, σελ. 188.
- ↑ 2,0 2,1 Πέθανε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Ιωσήφ Αρχειοθετήθηκε 2016-04-13 στο Wayback Machine., Σκάι, 16-10-2006, ανάκτηση 2016-01-14.
- ↑ 3,0 3,1 Έφυγε ο Ανδρέας ιωσήφ, Δελτίο Τύπου της ΕΣΗΕΑ, 16-10-2006, ανάκτηση 2016-01-14 (pdf).
- ↑ ««Κυβέρνησις Νικολάου Πλαστήρα, Από 27.10.1951 έως 11.10.1952»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Μαρία Ρεζάν