Ανήλιο Ηλείας
Συντεταγμένες: 37°27′17″N 21°41′05″E / 37.45472°N 21.68472°E
| Ανήλιο | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Ηλείας |
| Δήμος | Ζαχάρως |
| Δημοτική Ενότητα | Ζαχάρως |
| Γεωγραφία | |
| Υψόμετρο | 122 |
| Έκταση | 4,807 (η κοινότητα) |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Γλάτσα |
| Ταχ. κώδικας | 27054 |
| Τηλ. κωδικός | +30 26250 |
| http://www.anilio.gr/ | |
Το Ανήλιο είναι ημιορεινός οικισμός της Ηλείας στην Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας[2][3] σε υψόμετρο 122 μέτρα[4].
Γεωγραφία - Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ανήλιο βρίσκεται κοντά στο κέντρο του Κυπαρισσιακού κόλπου, σε απόσταση 6 χλμ. ΝΑ. από τη Ζαχάρω, 38 χλμ. ΝΑ. από τον Πύργο και 27 χλμ. Β.-ΒΑ. από την Κυπαρισσία. Στην περιοχή υπάρχουν ίχνη κατοίκησής της από την προϊστορική εποχή. Στην τοποθεσία "Κάστρο", περίπου 1,5 χλμ. βορειοανατολικά του χωριού, υπάρχουν ερείπια ακρόπολης των Μεσοελλαδικών χρόνων (2200 π.Χ.) που πιθανολογείται ότι σχετίζεται με το μυκηναϊκό κέντρο του Κακοβάτου. Από τη βυζαντινή περίοδο είναι ο σχεδόν κατεστραμμένος ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, (πιθανόν του 7ου αιώνα)[5] και ο φραγκοβυζαντινός ναός της Παναγιάς της των Πάντων Χαράς (Θεοτόκου) που κτίστηκε τον 13ο αιώνα[6] που από το 1962 έχει κηρυχθεί αρχαίο μνημείο[7].
Διοικητικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παλιά ονομασία του χωριού, από την εποχή της τουρκοκρατίας, είναι Γλάτσα[8] και έτσι αναφέρεται επίσημα μετά την απελευθέρωση το 1835 να προσαρτάται στον τότε δήμο Μακίστου. Το 1912 με το ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας και το 1927 με το ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927 μετονομάστηκε σε Ανήλιον.[9] Σύμφωνα με το Σχέδιο Καλλικράτης μαζί με το Κοτρωνάκι και τον Μπούρμπουλα αποτελούν την τοπική κοινότητα Ανηλίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Ζαχάρως του Δήμου Ζαχάρως και σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως κοινότητα έχει πληθυσμό 109 κατοίκους, ενώ ως οικισμός 57[10]. Η τοπική κοινότητα Ανηλίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 4,807 χμ² (2011). [11]
Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 174 |
| 2001 | 88 (134) |
| 2011 | 57 (109) |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 281 |
| 1971 | 255 |
| 1981 | 206 |
| 1991 | 302 |
| 2001 | 260 (315) |
| 2011 | 57 (108) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Η φραγκοβυζαντινή εκκλησία της Θεοτόκου στο Ανήλιο (τ. Γκλάτσα) της Ηλείας", Χαράλαμπος Μπούρας
- Ανήλιο Τριφυλία: Ένα σημαντικό κέντρο των Προϊστορικών και Ιστορικών χρόνων από τον ιστότοπο https://aristomenismessinios.blogspot.com
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 88, τομ. 4.
- ↑ «Γνωρίστε το Δήμο Ζαχάρως». Zacharo. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Ανήλιο ΗΛΕΙΑΣ, Δήμος ΖΑΧΑΡΩΣ | buk.gr». buk.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Θέματα Ιστορικής Γεωγραφίας του νομού Ηλείας κατά την παλαιοχριστιανική περίοδο, σελ. 6 του pdf. https://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream/10442/413/1/A01.013.42.pdf.
- ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Παναγία Γλάτσας». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «ΔΙΑΡΚΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΚΗΡΥΓΜΕΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΙΩΝ». listedmonuments.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Πανδέκτης: Glatsa -- Anilion». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10731 (σελ. 257 του pdf)
- ↑ 11,0 11,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 3:115
- ↑ ΠΛΜ 9:151
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)
| |||||||||||