Αδαμαντία Κοκοσέλη

Προσθήκη συνδέσεων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αδαμαντία Κοκοσέλη
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1951
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααθλητής
δεδομένα

Η Αδαμαντία (Μαντώ) Κοκοσέλη (γεν. το 1951 στην Καλλιθέα) υπήρξε 14 φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στο στίβο τις δεκαετίες του '60 και '70, ως αθλήτρια του Πανιωνίου Γ.Σ. Αναδείχθηκε δέκα συνεχόμενες χρονιές (1968-1977) πρωταθλήτρια Ελλάδος στη σφαιροβολία είτε στη δισκοβολία. Επίσης, δυο φορές πήρε χρυσό στα 4Χ100. Επίσης, κατέρριψε τα πανελλήνια ρεκόρ στη σφαίρα και στο δίσκο, ενώ διακρίθηκε στα 100μ, στο άλμα εις μήκος και στο πένταθλο.

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Διαμάντω Κοκοσέλη υπήρξε δημιούργημα της ομάδας στίβου του Πανιωνίου, που ήταν μόνιμη πρωταθλήτρια Ελλάδος τις δεκαετίες '50 και '60 με προπονητή τον Ηλία Μισαηλίδη. Ως κορασίδα έκανε με επιτυχία διάφορα αγωνίσματα: δρόμους ταχύτητας 60μ (επίδ. 8.8) και 100μ, άλμα εις μήκος (επίδ. 5,09), άλμα εις ύψος (επίδ. 1,20), σφαιροβολία και τρίαθλο. Στον τύπο αναφέρεται: "Αθλήτρια μεγάλων δυνατοτήτων είναι η δεκαπενταετής Διαμάντω Κοκοσέλη, η οποία θα αφήσει εποχή στον ελληνικό αθλητισμό... παρουσιάζει τόσες προοπτικές που οι προπονητές της δεν ξέρουν σε πιο αγώνισμα να την αφοσιώσουν.[1]

Το 1964 κλήθηκε στη Μικτή ομάδα κορασίδων Νότου για τους αγώνες νεανίδων-κορασίδων Βορείου-Νοτίου Ελλάδος που διεξήχθησαν στην Έδεσσα στις 25-26 Ιουλίου 1964. Εκεί ήρθε 2η: στη σφαίρα με 8,54, στα 100 με 14.1 και στο μήκος με 4,38.[2] Τον Αύγουστο του ίδιου έτους νίκησε στο τρίαθλο κορασίδων με 1.461 β. με επιδόσεις: 14.3 στα 100μ, 3,76 στο μήκος και 7,58 στη σφαίρα.[3] Το επόμενο έτος στο περιφερειακό πρωτάθλημα βελτίωσε την επίδοσή της με 2.092 β.

Το 1965 μετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών σε ηλικία μόλις 15 ετών, με την ομάδα του Πανιωνίου. Τερμάτισε 5η στο άλμα εις μήκος με 4,73 και 6η στο ύψος με 1,20.[4] Λίγες μέρες αργότερα, στα "Λανίτεια", έκανε πανελλήνιο ρεκόρ κορασίδων μήκους με 5,09μ.[5].

Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1966 κατέκτησε τα πρώτα της μετάλλια: ασημένιο στο μήκος με 5,12 και χρυσό με την ομάδα 4Χ100 του Πανιωνίου. Το 1967 θα ασχοληθεί με το πένταθλο και θα πάρει το ασημένιο μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με 3.355 β.[6] Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1967 θα πάρει πάλι το χρυσό με την ομάδα 4Χ100 του Πανιωνίου, το ασημένιο στα 100μ. και το χάλκινο στη σφαίρα με 10,42.[7] Ήταν η πρώτη σημαντική διάκρισή της στη σφαιροβολία, στην οποία θα κυριαρχήσει στην Ελλάδα τα επόμενα δέκα χρόνια με προπονητή το Δημήτρη Καράφλα.

Το 1968 θα κατάκτήσει το χάλκινο στο πένταθλο με 3.208 β. ενώ στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1968 θα κερδίσει το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα, στη σφαιροβολία, με 11,76. Τα επόμενα χρόνια θα αφοσιωθεί στις ρίψεις, κυρίως στη σφαίρα και στο δίσκο, όπου θα κυριαρχήσει. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1969, εκτός από το χρυσό στη σφαίρα, θα κατακτήσει και το ασημένιο στο δίσκο με 35,20. Στο πένταθλο θα βελτιώσει το ρεκόρ της σε 3.520 β, αλλά δεν θα λάβει μέρος στο πρωτάθλημα. Όμως, το 1970 θα πάρει το ασημένιο μετάλλιο με 3.492 β και στη διάρκεια των αγώνων θα κάνει πανελλήνιο ρεκόρ στη σφαίρα με 13,07. Το ρεκόρ αυτό θα βελτιώσει δύο φορές, με 13,33 στους βαλκανικούς και 13,50 στη συνάντηση Ελλάδας-Ισπανίας. Το ίδιο έτος, στη συνάντηση Ελλάδας-Τουρκίας θα κάνει ατομικό ρεκόρ πεντάθλου με 3.732 β. Στη δισκοβολία θα πετύχει ατομικό ρεκόρ 43,68. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών 1970 θα επικρατήσει και στη σφαίρα και στο δίσκο, ενώ δεν παραλείπει να αγωνίζεται και στο άλμα εις μήκος σε δευτερεύοντες αγώνες, όπως τα "Βενιζέλεια" και τα "Αρκάδια".[8]

Τα επόμενα χρόνια θα βελτιώσει κι άλλο το ρεκόρ της σφαίρας, για να το φτάσει στα 14,70 το 1975. Το 1971 θα κάνει και πανελλήνιο ρεκόρ δισκοβολίας με 48,58. Ως το 1977 κατέκτησε 14 πανελλήνιους τίτλους συνολικά, από τους οποίους εννιά στη σφαίρα και τρεις στο δίσκο, όπου είχε πολλά ασημένια μετάλλια. Ταυτόχρονα, βοήθησε το σύλλογό της, τον Πανιώνιο, να κατακτήσει το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου γυναικών τα έτη 1965, 1966, 1967, 1969, 1970, 1971, 1972 και 1974.

Ήταν σταθερά μέλος της Εθνικής ομάδας στίβου για μια δεκαετία περίπου και πήρε μέρος σε Βαλκανικούς και Μεσογειακούς Αγώνες. Για την προσφορά της στο σύλλογο και στον ελληνικό αθλητισμό το 1978 τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου, μια από τις λίγες γυναίκες-αθλήτριες που απονεμήθηκε αυτή η διάκριση. Σταμάτησε τον πρωταθλητισμό το 1979.

Δημιούργησε οικογένεια με το συναθλητή της στον Πανιώνιο, πρωταθλητή των 400μ και 400μ εμπ., Νάσο Λαζαρίδη.

Τίτλοι-Διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Πέτρου Λινάρδου, "Η Σμύρνη του Πανιωνίου", 1998.
  2. Αθλητική Ηχώ.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Αθλητική Ηχώ, 17/12/1965.[νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ Αθλητική Ηχώ, 27/7/1964.[νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ Αθλητική Ηχώ, 7/8/1964.[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 26/7/1965.[νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 29/7/1965.[νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 29/5/1967.[νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 8/6/1967.[νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ Αθλητική Ηχώ, 25/12/1970.[νεκρός σύνδεσμος]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αδαμαντία_Κοκοσέλη&oldid=10217504"