Αγγουράκι τουρσί

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αγγουράκι τουρσί
Προέλευση
Άλλη ονομασίαΠίκλα
Πληροφορίες
ΠιάτοΟρεκτικό
Κύρια συστατικάΑγγούρι, άρμη ή ξίδι ή άλλο διάλυμα
δεδομένα (π)

Αγγουράκι τουρσί, γνωστό και ως πίκλα, είναι αγγούρι που έχει γίνει τουρσί σε άλμη, ξύδι, ή άλλο διάλυμα και έχει αφεθεί να ζυμωθεί για κάποιο χρονικό διάστημα, είτε βυθίζοντας τα αγγούρια σε όξινο διάλυμα είτε ξινίζοντάς τα με γαλακτοζύμωση. Τα αγγουράκια τουρσί αποτελούν συχνά μέρος των μικτών τουρσιών.

Ιστορικές καταβολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συχνά υποστηρίζεται ότι τα αγγουράκια τουρσί αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά για τους εργάτες που κατασκεύαζαν το Σινικό Τείχος της Κίνας,[1] αν και μια άλλη υπόθεση είναι ότι παρασκευάστηκαν για πρώτη φορά στην κοιλάδα του Τίγρη της Μεσοποταμίας, χρησιμοποιώντας αγγούρια που έφεραν αρχικά από την Ινδία.[2]

Διατροφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως τα λαχανικά τουρσί, όπως το ξινό λάχανο, τα ξινισμένα αγγούρια (τεχνικά ένα φρούτο) είναι χαμηλά σε θερμίδες. Περιέχουν επίσης μέτρια ποσότητα βιταμίνης Κ, συγκεκριμένα με τη μορφή Κ1. 30 γραμμάρια ξινό αγγουράκι τουρσί προσφέρει 12–16 μγ., ή περίπου 15–20% της Συνιστώμενης Ημερήσιας Δόσης βιταμίνης Κ. Προσφέρει επίσης 3 κιλοθερμίδες, οι περισσότερες από τις οποίες προέρχονται από υδατάνθρακες. Ωστόσο, τα περισσότερα ξινισμένα αγγουράκια τουρσί είναι επίσης πλούσια σε νάτριο. Ένα αγγουράκι τουρσί μπορεί να περιέχει 350–500 μγ.[3]

Τα γλυκά αγγουράκια τουρσί, συμπεριλαμβανομένων των τουρσιών με ψωμί και βούτυρο, είναι υψηλότερα σε θερμίδες λόγω της περιεκτικότητάς τους σε ζάχαρη. Μια παρόμοια μερίδα 30 γραμμαρίων μπορεί να περιέχει 20 έως 30 κιλοθερμίδες. Τα γλυκά αγγουράκια τουρσί τείνουν επίσης να περιέχουν σημαντικά λιγότερο νάτριο από τα ξινά τουρσιά.[4]

Τα τουρσιά ερευνώνται για την ικανότητά τους να λειτουργούν ως λαχανικά με υψηλή περιεκτικότητα σε προβιοτικά. Τα προβιοτικά συνδέονται συνήθως με τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά είδη γαλακτοβάκιλλων όπως το Lactiplantibacillus plantarum και το Levilactobacillus brevis έχει αποδειχθεί ότι προσθέτουν στη θρεπτική αξία των τουρσιών.[5]

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Brown, Amy Christine (1 Ιανουαρίου 2018). Understanding Food: Principles and Preparation (στα Αγγλικά). Cengage Learning. ISBN 9781337557566. 
  2. «History in a Jar: Story of Pickles | The History Kitchen | PBS Food» (στα αγγλικά). PBS Food. 2014-09-03. http://www.pbs.org/food/the-history-kitchen/history-pickles/. Ανακτήθηκε στις 2018-06-12. 
  3. «Nutrition Facts». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015. 
  4. «Nutrition Facts». Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015. 
  5. Tokatli, Mehmet; Gulgor, Goksen; Elmaci, Simel Bagder; Isleyen, Nurdan Arslankoz; Ozcelik, Filiz (17 Μαΐου 2015). «In Vitro Properties of Potential Probiotic Indigenous Lactic Acid Bacteria Originating from Traditional Pickles». BioMed Research International 2015: 1. doi:10.1155/2015/315819. PMID 26101771. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]