Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ίσμαρος (αρχαία πόλη)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Ίσμαρος.
Ίσμαρος
Προβλήματα στο <mapframe>:
  • Η παράμετρος "latitude" έχει μια μη έγκυρη τιμή
  • Η παράμετρος "longitude" έχει μια μη έγκυρη τιμή
Γεωγραφικές συντεταγμένες
Προβλήματα στο <maplink>:
  • Η παράμετρος "latitude" έχει μια μη έγκυρη τιμή
  • Η παράμετρος "longitude" έχει μια μη έγκυρη τιμή
ΤοποθεσίαΕπαρχία Θράκης
ΧώραΕλλάδα

Ο Ίσμαρος ή Ισμάρα, είναι αρχαία παραθαλάσσια θρακική πόλη των Κικόνων που αναφέρεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια. Αποτέλεσε τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού του Οδυσσέα μετά την καταστροφή της Τροίας. Στη ραψωδία ι, ο Οδυσσέας διηγείται ότι ο άνεμος έφερε τα πλοία του στην Ίσμαρο, την οποία κυρίευσε με τους συντρόφους του. Αφού σκότωσαν τους άνδρες, πήραν πολλά λάφυρα και δούλες, φροντίζοντας να μοιραστούν όλα εξ ίσου. Ο Οδυσσέας προέτρεψε τους συντρόφους του να αποχωρήσουν το συντομότερο δυνατό, όμως αυτοί έστησαν φαγοπότι και μέθυσαν. Στο μεταξύ, οι επιζήσαντες Κίκονες της πόλης ζήτησαν ενισχύσεις από τους Κίκονες της ενδοχώρας, οι οποίοι κατέφθασαν σε μεγάλους αριθμούς, έφιπποι και πεζοί[1]. Στη μάχη που ακολούθησε οι Κίκονες επικράτησαν των Αχαιών, από τους οποίους πέθαναν έξι από κάθε καράβι και οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή προς τα πλοία[2].

Το κρασί που πρόσφερε ο Οδυσσέας στον Πολύφημο του είχε δοθεί στην Ίσμαρο ως δώρο από τον Μάρωνα, ιερέα του πολιούχου Φοίβου Απόλλωνος, επειδή σεβάστηκαν τον ίδιο και την οικογένειά του[3].

Ορισμένοι ιστορικοί ταυτίζουν την Ίσμαρο με τη Μαρώνεια[4], αν και στον Στράβωνα αναφέρονται ως διαφορετικές πόλεις των Κικόνων:[5] «Μετά δε την ανά μέσον λίμνην (Βιστονίδα) Ξάνθεια, Μαρώνεια και Ίσμαρος...».

  1. Ἰλιόθεν με φέρων ἄνεμος Κικόνεσσι πέλασσεν, Ἰσμάρῳ· ἔνθα δ' ἐγὼ πόλιν ἔπραθον, ὤλεσα δ' αὐτούς. ἐκ πόλιος δ' ἀλόχους καὶ κτήματα πολλὰ λαβόντες δασσάμεθ', ὡς μή τίς μοι ἀτεμβόμενος κίοι ἴσης. ἔνθ' ἦ τοι μὲν ἐγὼ διερῷ ποδὶ φευγέμεν ἡμέας ἠνώγεα, τοὶ δὲ μέγα νήπιοι οὐκ ἐπίθοντο. ἔνθα δὲ πολλὸν μὲν μέθυ πίνετο, πολλὰ δὲ μῆλα ἔσφαζον παρὰ θῖνα καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς. τόφρα δ' ἄρ' οἰχόμενοι Κίκονες Κικόνεσσι γεγώνευν, οἵ σφιν γείτονες ἦσαν, ἅμα πλέονες καὶ ἀρείους, ἤπειρον ναίοντες, ἐπιστάμενοι μὲν ἀφ' ἵππων ἀνδράσι μάρνασθαι καὶ ὅθι χρὴ πεζὸν ἐόντα.
  2. ...καὶ τότε δὴ Κίκονες κλῖναν δαμάσαντες Ἀχαιούς. ἓξ δ' ἀφ' ἑκάστης νηὸς ἐϋκνήμιδες ἑταῖροι ὤλονθ'· οἱ δ' ἄλλοι φύγομεν θάνατόν τε μόρον τε.
  3. ἀτὰρ αἴγεον ἀσκὸν ἔχον μέλανος οἴνοιο, ἡδέος, ὅν μοι δῶκε Μάρων, Εὐάνθεος υἱός, ἱρεὺς Ἀπόλλωνος, ὃς Ἴσμαρον ἀμφιβεβήκει, οὕνεκά μιν σὺν παιδὶ περισχόμεθ' ἠδὲ γυναικὶ ἁζόμενοι· ᾤκει γὰρ ἐν ἄλσεϊ δενδρήεντι Φοίβου Ἀπόλλωνος.
  4. Benjamin H. Isaac, The Greek Settlements in Thrace Until the Macedonian Conquest (Studies of the Dutch Archaeological and Historical Society 10), Brill Academic Publishers, 1997 (ISBN 90-04-06921-6), σ.113.
  5. «Κίκονες». mythotopia.eu. Ινστιτούτο Επεξεργασίας του Λόγου. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023.