Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος
Γέννηση270[1]
Άσσια
Κοίμηση348
Τρεμετουσιά/Ερντεμλί
Εορτασμός12 Δεκεμβρίου
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άγιος Σπυρίδων ο θαυματουργός, αναφερόμενος και απλά ως Άγιος Σπυρίδωνας (περ. 270-348), είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ήταν επίσκοπος της κωμοπόλεως Τριμυθούντος[2]. Αποτελεί προστάτη άγιο των τσαγκάρηδων - υποδηματοποιών.[3][4][5]

Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325.

Γεννήθηκε περί το 270 στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια της Κύπρου. Στα νεανικά του χρόνια ζούσε ως απλός αλλά ενάρετος βοσκός. Παντρεύτηκε και απόκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Μετά τη χηρεία του ασπάσθηκε το μοναχικό βίο, μελέτησε πολύ, απόκτησε μεγάλη σοφία και χάρη στις θρησκευτικές του αρετές έγινε Επίσκοπος της Τριμυθούντας και υπήρξε πολέμιος του Αρειανισμού. Έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας το 325. Πέθανε το 348.

Μάλιστα θαυματούργησε, προσπαθώντας να αντικρούσει τον αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος διέδιδε ότι ο Χριστός δεν είναι Υιός του Θεού, αλλά δημιούργημα του Θεού, αμφισβητώντας το θεμελιώδες για τον Χριστιανισμό δόγμα της Αγίας Τριάδας. Για να αποδείξει το αβάσιμο των δοξασιών του Αρείου, έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι. Δείχνοντάς το στους παρισταμένους στη Σύνοδο, με το δεξί του χέρι έκανε το σημείο του σταυρού και είπε:

- «Εις το όνομα του Πατρός». Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του Σπυρίδωνα, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε προς τα πάνω.

- «Και του Υιού», πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το κεραμίδι, έτρεξε προς τα κάτω.

- «Και του Αγίου Πνεύματος» συμπλήρωσε και το χώμα έμεινε στο χέρι του.

Και αμέσως μετά απευθυνόμενος στους παρισταμένους συνοδικούς είπε:

- Αδελφοί και πατέρες μου, όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο - φωτιά, νερό, χώμα - έτσι κι ο Άγιος Θεός. Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, - ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεός Του - λέμε και τονίζουμε: Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Είναι το λεγόμενο «Θαύμα της Κεράμου», το οποίο αποδίδεται στον Άγιο Σπυρίδωνα.[6]

Ο άγιος Σπυρίδων τιμάται ως άγιος από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Προστάτης άγιος των τσαγκάρηδων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο άγιος Σπυρίδων αποτελεί τον προστάτη άγιο των τσαγκάρηδων.[7]

Στη Θεσσαλονίκη, στον προσφυγικό συνοικισμό της Τριανδρίας, ο πρώτος ναός στεγάστηκε σε στάβλο το 1915 με την έλευση των πρώτων Μικρασιατών προσφύγων. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 στη θέση της παλιάς εκκλησίας (στάβλος), χτίστηκε ξύλινος Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος και αφιερώθηκε στον Άγιο διότι αποτελεί προστάτη των τσαγκαράδων (υποδηματοποιών), τέχνη που ασκούσαν οι περισσότεροι Μικρασιάτες πρόσφυγες της περιοχής.[8]

Ο Ναός στην Κέρκυρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καμπαναριό του ναού του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα.
Η Λιτανεία του Αγίου στην Κέρκυρα, με τη λάρνακα που φιλοτεχνήθηκε στη Βιέννη το 1867.

Ο ναός ο οποίος στεγάζει σήμερα το σκήνωμα του αγίου, κτίστηκε στα 1589 και ανήκει στο ρυθμό της μονόκλιτης βασιλικής. Το ψηλό και πυργωτό καμπαναριό, ως συμπλήρωμα του ναού, κτίστηκε το 1620. Το σημερινό τέμπλο του ναού, κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου, κατασκευάστηκε το 1864 και είναι έργο του αυστριακού αρχιτέκτονα Μάουερς. Η ουρανία είναι ζωγραφισμένη από τον Κερκυραίο ζωγράφο Νικόλαο Ασπιώτη το 1852, ενώ οι εικόνες του τέμπλου είναι φτιαγμένες από τον επίσης Κερκυραίο ζωγράφο, Σπύρο Προσαλένδη.

Η λάρνακα φιλοτεχνήθηκε στη Βιέννη το 1867. Είναι από σκληρό ξύλο με εξωτερική ασημένια επένδυση. Βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στην κρύπτη, η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να δεχθεί το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνα, το οποίο επισκέπτονται χιλιάδες ξένοι και ντόπιοι επισκέπτες. Είναι ένα από τα τρία άφθορα λείψανα στο Ιόνιο, του Άγιου Σπυρίδωνα, του Άγιου Γεράσιμου και του Αγίου Διονυσίου.

Στην Κέρκυρα το σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνος λιτανεύεται τέσσερις φορές το χρόνο. Την Κυριακή των Βαΐων για την απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης το 1629. Το Μεγάλο Σάββατο γιατί το έτος 1533 το νησί επλήγη από μεγάλη καταστροφή της σοδιάς των σιτηρών. Την 11η Αυγούστου για την διάσωση του νησιού από σφοδρή επιδρομή των Τούρκων το 1716 και την πρώτη Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου για δεύτερη επιδημία πανώλης το 1673.

Ο Άγιος Σπυρίδων απέθανε το 348 μ.Χ. Το λείψανο τοποθετήθηκε σε μαρμάρινη λάρνακα δίπλα στην είσοδο του Ναού της Τριμυθούντος της Κύπρου και παρέμεινε τριακόσια χρόνια μετά τον θάνατό του. Η μαρμάρινη λάρνακα παραμένει ακόμα και σήμερα στο ίδιο ακριβώς μέρος. (Βιογράφος του Αγίου Σπυρίδωνος ο επίσκοπος Πάφου Θεόδωρος).

Τα 648 μ.χ. η Κύπρος αντιμετώπιζε μεγάλες επιδρομές από τους Σαρακηνούς και το λείψανο μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Τοποθετήθηκε σε ναό μαζί με το λείψανο της Αυγούστας Θεοδώρας. Παρέμεινε στην βασιλίδα των πόλεων μέχρις ότου ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος λίγες μέρες πριν την πτώση πήρε τα δύο λείψανα και τα μετέφερε μέσω Σερβίας, Θράκης και Μακεδονίας στη Παραμυθιά της Ηπείρου. Τρία χρόνια περιπλανήθηκε από τόπο σε τόπο μέχρις ότου φτάσει στην Κέρκυρα. Όλο αυτό το διάστημα είχε τοποθετήσει τα λείψανα σε σακιά με άχυρα και όποιος τον ρωτούσε τους έλεγε πως είναι τροφή για το υποζύγιό του. Το 1456 έφτασε στην Κέρκυρα γιατί πίστευε πως τα λείψανα θα ήταν ασφαλισμένα. Τα Επτάνησα εκείνη την εποχή βρίσκονταν κάτω από την εξουσία των Ενετών. Ο ιερέας Γρηγόριος Πολύευκτος βρήκε ένα συμπολίτη του πρόσφυγα τον ιερέα Γεώργιο Καλοχαιρέτη και του κληροδότησε το λείψανο του Αγίου.

Μετά τον θάνατό του ο Γεώργιος Καλοχαιρέτης άφησε κληρονομιά στους γιούς του Λουκά και Φίλιππο το λείψανο του Άγιου Σπυρίδωνα. Οι δύο αδελφοί θέλησαν να μεταφέρουν το λείψανο στη Βενετία. Η υπόθεση μάλιστα εκδικάστηκε από την Ενετική Γερουσία. Το ανώτατο δικαστικό όργανο του κράτους αποφάσισε ότι το λείψανο αποτελεί ιδιοκτησία των αδελφών, άρα διατηρούν το αναφαίρετο δικαίωμα να το μεταφέρουν όπου εκείνοι επιθυμούν. Τελικά όμως η μεταφορά δεν πραγματοποιήθηκε διότι υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από τον κερκυραϊκό λαό και το ανώτατο δικαστικό όργανο δεν επέμεινε και επικράτησε η σκέψη ότι δεν έπρεπε να δημιουργούνται δυσαρέσκειες στους λαούς οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τη Βενετική σημαία. Το 1512 συντάχθηκε στην Άρτα δωρητήριο συμβόλαιο στο όνομα της Ασημίνας Καλοχαιρέτη, κόρη του Φιλίππου, η οποία παντρεύτηκε τον Σταμάτιο Βούλγαρι(η) και η οποία με τη σειρά της άφησε διαθήκη που χρονολογείται από τις 25 Νοεμβρίου 1571 και ορίζει πως το Ιερό Λείψανο του Αγίου παραμένει ως κληρονομιά στους γιούς της και στους απογόνους τους.

Στην Κύπρο υπάρχουν πολλοί ναοί αφιερωμένοι στον Άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος τιμάται ιδιαίτερα καθώς κατάγεται από αυτήν. Μερικοί απ΄αυτούς τους ναούς είναι οι ομώνυμοι ναοί στο Συνοικισμό Προσφύγων Στρόβολος ΙΙ, στο κέντρο της Λευκωσίας και στην περιοχή της Ομόνοιας στη Λεμεσό. Κοντά στους ναούς στο Στρόβολο και τη Λεμεσό έχουν χτιστεί και δημόσια δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία που φέρουν το όνομα του Αγίου Σπυρίδωνα. Από τη σχολική χρονιά 2008 - 2009 τα σχολεία αυτά έχουν ως επίσημη αργία τις 12 Δεκεμβρίου, ημέρα εορτής του αγίου.[εκκρεμεί παραπομπή]

Απολυτίκιο (ήχος α΄)

Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης ἀνεδείχθης ὑπέρμαχος,
καὶ θαυματουργὸς θεοφόρε Σπυρίδων Πατὴρ ἡμῶν·
διὸ νεκρᾷ σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς,
καὶ ὄφιν εἰς χρυσοῦν μετέβαλες·
καὶ ἐν τῷ μέλπειν τὰς ἁγίας σου εὐχάς,
Ἀγγέλους ἔσχες συλλειτουργοῦντάς σοι Ἱερώτατε.
Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστό· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι·
δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιο (ήχος β΄)

Τω πόθω Χριστού τρωθείς, ιερώτατε
τον νουν πτερωθείς, τη αίγλη του Πνεύματος,
πρακτική θεωρία την πράξιν εύρες, Θεόπνευστε,
θυσιαστήριον θείον γενόμενος
αιτούμενος πάσι θείαν έλλαψιν

Μεγαλυνάρια του Αγίου

Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή,
χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός
χαίροις της Τριάδος ο θείος μυστολέκτης,
Πατέρων μέγα κλέος, Σπυρίδων Άγιε.

Πρέσβευε Σπυρίδων Θαυματουργέ, υπέρ Ορθοδόξων, και εμού του αμαρτωλού, όπως των πταισμάτων την λύτρωσιν, λαβόντες παρά Θεού σε πάντες πόθω γεραίρωμεν.

Δέησιν προσάγαγε τω Θεώ, Σπυρίδων Παμμάκαρ, υπέρ δούλων των σων Σοφέ, των τυραννουμένων, υπό παντοίων νόσων, θλίψεων και κινδύνου, και τούτους λύτρωσαι.

Σπυρίδων τα όμματα της εμής, ψυχής τυφλωθέντα, αμαρτήμασι χαλεποίς, φώτισον λιταίς σου, φωτί θεογνωσίας, και ρύσαι με των Άδου, πικρών κολάσεων.

  1. Catalogue of the National Library of Greece. 45600.
  2. (ονομαστική: Τριμυθούς), το σημερινό χωριό Τρεμετουσιά στην Κύπρο
  3. «Ο Άγιος Σπυρίδων Προστάτης των Τσαγκάρηδων, 12 Δεκ. 2015». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. «12 Δεκεμβρίου εορτάζεται η μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνος και είναι προστάτης των τσαγκάρηδων, 11/12/2018». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2019. 
  5. Άγιος Σπυρίδωνας, ο προστάτης των υποδηματοποιών της πόλης της Κοζάνης από τις αρχές του 1900, kozanilife.gr
  6. Σήμερα .gr, Σαν. «Άγιος Σπυρίδων». Σαν Σήμερα .gr. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2024. 
  7. Ο Άγιος Σπυρίδων Προστάτης των Τσαγκάρηδων, laosnews.gr
  8. «Το πιο νοσταλγικό ταξίδι στην παλιά Τριανδρία». Parallaxi Magazine. 20 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2022. 
  • Αθανάσιος Χ. Τσίτσας, πρωτοπρεσβύτερος, Ο Ιερός Σπυρίδων, Κέρκυρα 1967
  • Νίκος Κοσκινάς, Τοπική Ιστορία της Κέρκυρας από τους μυθικούς χρόνους έως και το 1864, ΕΚΕΚ ΤΑ Κερκύρας, Π.Ε.Ε., Κέρκυρα 1999-2000
  • Θεοδόσης Νικολαΐδης, «Η λατρεία του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα (16ος-18ος αι.)», Τα Ιστορικά, τόμ. 29, 56 (Ιούνιος 2012), σελ. 101-130 & τχ.57 (Δεκέμβριος 2012), σελ. 313-344

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]