Παλλήνη Αντιοχίδας
| Γενικά στοιχεία | |
|---|---|
| Ονομασία | Παλλήνη |
| Κύριος οικισμός | Παλλήνη |
| Διοικητικά στοιχεία | |
| Ταυτότητα | δήμος της αρχαίας Αττικής |
| Ονομασία δήμου | Δήμος Παλλήνης |
| Ονομασία δημότη | Παλληνεύς |
| Φυλή | Αντιοχίδα |
| Τριττύς | Μεσογείων |
| Σύστημα εξουσίας | Πόλη–κράτος |
| Πολιτικό σύστημα | Αθηναϊκή Δημοκρατία |
| Τίτλος ηγέτη | δήμαρχος |
| Λήψη αποφάσεων | Αρχαία Βουλή & Δήμος |
| Αριθμός βουλευτών | |
| 1η περίοδος 508 – 307/306 π.Χ. | 6 ή 7 |
| 2η περίοδος 307/306–224/223 π.Χ. | 9 |
| 3η περίοδος 224/223–201/200 π.Χ. | 9 |
| 4η περίοδος 201/200 π.Χ.– 126/127 | άγνωστος |
| 5η περίοδος 126/127–3ος αιώνας | άγνωστος |
| Ιστορική εξέλιξη | |
| Ίδρυση | 508 π.Χ. |
| Λήξη | 3ος αιώνας |
| Αντικαταστάθηκε από | Δήμος Παλλήνης Αττικής |
| Λατρευτικές παραδόσεις | |
| Ιερά | Ναός της Παλληνίδος Αθηνάς Ναός του Άρη |
| Μυθολογία | Πάλλαντας |
| Αρχαιολογία | |
| Περιοχή | |
| Αρχαία Αθήνα Σήμερα: Σταυρός, Γέρακας, Παλλήνη Αττικής | |
_Attica_Demos_II-el.svg) | |
| Οι δήμοι της αρχαίας Αθήνας | |
Η Παλλήνη (αρχαία ελληνικά: Παλλήνη), (ο δήμος: Παλλήνης) ήταν αρχαίος οικισμός - πόλη και δήμος της Αντιοχίδας (περιοχή της Αρχαίας Αττικής και φυλή της αρχαίας Αθήνας).
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δήμος πήρε πιθανώς το όνομά του,[1] από τον μυθικό επώνυμο ήρωα Πάλλαντα (Πάλλας ή Πάλλαντας), γιου του Πανδίονα και αδελφού του Λύκου, του Νίσου και του Αιγέα (πατέρα του βασιλιά της Αθήνας Θησέα), οι οποίοι ήταν συλλογικά γνωστοί ως οι Πανδιονίδες. Ο Πάλλαντας ήταν επίσης ο πατέρας των 50 Παλλαντιδών, οι οποίοι επαναστάτησαν εναντίον του Θησέα, μετά τον θάνατο του βασιλιά Αιγέα, προκειμένου να βοηθήσουν τον πατέρα τους Πάλλαντα να διεκδικήσει το θρόνο, που κληρονομικά ανήκε στον Θησέα. Ο Παλλάς, βαδίζοντας από τον δήμο του Σφηττού προς την Αθήνα, διαίρεσε τις δυνάμεις του στην περιοχή του δήμου Γαργηττού, δίνοντας στο ένα τμήμα την ηγεσία σε κάποιους από τους γιους του, προκειμένου να περικυκλώσει τις δυνάμεις που διοικούσε ο ανιψιός του Θησέας. Επειδή ο κήρυκας Λέοντας από τον δήμο του Αγνούντα πρόδωσε τους συνωμότες, οι οποίοι σφαγιάστηκαν τελικά από τον εχθρό, η εχθρότητα που επικράτησε μεταξύ των δήμων του Αγνούντα και της Παλλήνης ήταν τέτοιας έντασης, που υπήρξε απαγόρευση των γάμων μεταξύ των δημοτών των δυο αυτών δήμων.[2]
Τοποθεσία του αρχαίου δήμου και ανασκαφές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δήμος της Παλλήνης, ήταν δήμος των Μεσογείων. Βρισκόταν περίπου 20 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του κυρίου οικισμού της αρχαίας Αθήνας, ακριβώς νότια του Πεντελικού όρους, στο δρόμο μεταξύ του Μαραθώνα και του κύριου οικισμού της Αθήνας,[3] στην περιοχή του λόφου Σταυρού[4] του Γέρακα. Έτσι η αρχαία Παλλήνη τοποθετείται δυτικότερα από τη σύγχρονη Παλλήνη, στις τοποθεσίες μεταξύ Μπαλάνας, Γέρακα και Σταυρού. Κατά τις ανασκαφές, για την κατασκευή της Αττικής οδού, βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα για την ιστορία της περιοχής του δήμου. Οι αρχαιολογικές έρευνες επίσης έχουν αναδείξει τον Ναό της Παλληνίδος Αθηνάς, στην οδό Κλεισθένους στον Γέρακα.[1]
Η συμμετοχή του δήμου στην αρχαία Βουλή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δήμος, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώνεται και από διάφορες επιγραφές,[5] ως μέλος της Αντιοχίδας φυλής, συμμετείχε με 6 ή 7 βουλευτές στην αρχαία Βουλή των 500, κατά την πρώτη περίοδο (508 – 307/306 π.Χ.). Κατά τη δεύτερη (307/306 – 224/223 π.Χ.) και την τρίτη περίοδο (224/223 – 201/200 π.Χ.) ο δήμος αντιπροσωπευόταν με 9 βουλευτές στη Βουλή των 600. Κατά την τέταρτη (201/200 π.Χ. – 126/127) και την πέμπτη περίοδο (126/127 – 3ος αιώνας) είναι άγνωστος ο αριθμός βουλευτών–αντιπροσώπων του δήμου.
Οι κάτοικοι της Παλλήνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο δημότης της αρχαίας Παλλήνης ονομαζόταν Παλληνεύς.[6][7] Ειπώθηκε ότι στον δήμο αυτόν ήταν όπου, σύμφωνα με μια μυθολογική εκδοχή, ο Ιόλαος, άρχισε την καταδίωξη, η οποία οδήγησε στη δολοφονία του Ευρυσθέα, όταν αυτός είχε προσπαθήσει αποτυχημένα με την εκστρατεία του, να εκδιώξει τους Ηρακλείδες,[8] μακριά από την Αττική. Σύμφωνα με την παράδοση ο τάφος του Ευρυσθέα, ήταν στην Παλλήνη.[9] Σύμφωνα με άλλες εκδοχές ο τάφος του Ευρυσθέα βρισκόταν στη Μεγαρίδα, προς το μέρος της Κορίνθου, πάνω από τις Σκιρωνίδες Πέτρες (τη σημερινή «Κακιά Σκάλα»), ενώ ο Στράβων αντιθέτως γράφει ότι το σώμα του ετάφη στη περιοχή του δήμου Γαργηττού και το κεφάλι του στην «Μακαρία Κρήνη», ανάμεσα στην Τρικόρυνθο και τον Μαραθώνα. Σύμφωνα με μια από τις εκδοχές της ελληνικής μυθολογίας, ο βασιλιάς των Μυκηνών Ευρυσθέας σκοτώθηκε στην περιοχή του δήμου, κατά τη διάρκεια εκστρατείας εναντίον της πόλης του Μαραθώνα (σύμφωνα με μια εκδοχή από το γιο του Ηρακλή Ύλλο,[8] σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή από τον ανιψιό του Ηρακλή Ιόλαο[10][11]) και στη συνέχεια αποκεφαλίστηκε. Σύμφωνα λοιπόν με την εκδοχή του Στράβωνα, το σώμα του Ευρυσθέα θάφτηκε στον Γαργηττό, ενώ το κεφάλι του[12] θάφτηκε στην Τρικόρυνθο, κοντά στην Μακαρία Κρήνη. Ο τόπος της ταφής ονομάστηκε από τότε Ευρυσθέως Κεφαλή.[11]
Λόγω του κειμένου του Στράβωνα στο οποίο αναφέρονται ξεκάθαρα μόνο έντεκα από τις δώδεκα πόλεις της Δωδεκάπολης του Κέκροπα,[13] υπήρξε κατά το παρελθόν μεγάλος προβληματισμός, στο εάν θα μπορούσε η Παλλήνη να ήταν η δωδέκατη πόλη. Ωστόσο, σήμερα πιστεύεται ότι η 12η πόλη που λείπει από το αρχικό κείμενο είναι η ίδια η πόλη της Αθήνας.
Μάχη της Παλλήνης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 546 π.Χ. ο τύραννος Πεισίστρατος ήρθε στην εξουσία για τρίτη φορά, καθώς επιστρέφοντας από την εξορία του με μεγάλο στρατό μισθοφόρων, βρήκε τους Αθηναίους μη επαρκώς προετοιμασμένους για αυτήν την απειλή, τους συνάντησε κοντά στον ναό της Παλληνίδος Αθηνάς, όπου είχε συσταθεί στρατόπεδο από ένοπλους πολίτες και με μια αιφνιδιαστική επίθεση, στην Μάχη της Παλλήνης, ο τύραννος νίκησε τους δημοκρατικούς Αθηναίους.[14] Μετά τον τύραννο αυτόν, ανέλαβαν την εξουσία και οι γιοι του, μέχρι το 510 π.Χ., έτος πτώσης της τυραννίας, όταν η εξουσία πέρασε στα χέρια των Αλκμεωνιδών. Πιθανολογείται ότι σε ανάμνηση της νίκης στην Μάχη της Παλλήνης στήθηκε ο μαρμάρινος Λέων, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Λεοντάριο Παλλήνης, γνωστό και ως Κάντζα.[1]
Αμεινίας ο Παλληνεύς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωταγωνιστικό ρόλο κατά τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.Χ., διαδραμάτισε ο Αμεινίας ο Παλληνεύς, ένα από τα σημαντικά ιστορικά πρόσωπα, του δήμου της αρχαίας Παλλήνης. Ο Αμεινίας ο Παλληνεύς βρισκόταν στο πλευρό του Θεμιστοκλή και βύθισε πρώτος την περσική ναυαρχίδα, στην οποία επέβαινε ο αρχηγός του περσικού στόλου Αριαβίγνης, αδελφός του Ξέρξη δημιουργώντας πανικό στον εχθρό. Στη συνεχεία βύθισε και άλλο περσικό πλοίο, που ήταν έτοιμο να εμβολίσει την τριήρη, πάνω στην οποία βρισκόταν ο Θεμιστοκλής.[1]
Λατρευτικές παραδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στην αρχαία Παλλήνη βρισκόταν ο περίφημος ναός της Αθηνάς της Παλληνίδος και ο δήμος ήταν επίσης το κέντρο της θρησκευτικής συμμαχίας–συνομοσπονδίας, γνωστής ως η «Κοινωνία της Αθηνάς Παλληνίδος». Η θρησκευτική αυτή συμμαχία περιλάμβανε κυρίως, εκτός από τον δήμο της Παλλήνης, τους δήμους του Γαργηττού, των Αχαρνών και των Παιονιδών, αλλά δεν αποκλείεται η πιθανότητα συμμετοχής και άλλων δήμων. Ο Κλεισθένης τοποθέτησε βέβαια αυτούς τους τέσσερις δήμους σε ξεχωριστές φυλές και τριττύες, με κύριο στόχο να υπονομεύσει την εξουσία της θρησκευτικής αυτής ένωσης, η οποία, όπως και άλλες εντός της Αττικής, βρίσκονταν υπό τον έλεγχο της αριστοκρατίας.
Τον πέμπτο αιώνα π.Χ. στην Παλλήνη υπήρχε επίσης ο Ναός του Άρη, ο οποίος διαλύθηκε και μεταφέρθηκε στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας, κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Η εξέλιξη ως τη σύγχρονη πόλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατοίκηση της Παλλήνης συνεχίστηκε και στα χρόνια που ακολούθησαν την κλασική εποχή. Την αδιάσπαστη συνέχεια της κατοίκησης στην περιοχή έως σήμερα επιβεβαιώνουν, διάφορα σωζόμενα κατάλοιπα από την ρωμαϊκή και υστερορωμαϊκή εποχή. Η κατοίκηση του χώρου κατά τα υστερορωμαϊκά και βυζαντινά χρόνια συμπληρώνεται από μεγάλες αγροικίες και εξοχικές κατοικίες. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας η περιοχή της Παλλήνης αποκαλούνταν Χαρβάτι. Το 2001, η Παλλήνη υπολογίζονταν σε 33.611 κατοίκους και το 2011, με βάση την επίσημη απογραφή, σε 54.415 κατοίκους.
Προσωπικότητες από την Παλλήνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπήρξαν διάφοροι γνωστοί πολίτες από τον δήμο της Παλλήνης, όπως ο Βάλγιος (Αύλος Βάλγιος Βάσσος) ο Παλληνεύς, ο Βάτραχος ο Παλληνεύς, ο Βούλων ο Παλληνεύς γιος του Λεωστράτου, ο βουλευτής Γαϊανός (Φλάβιος) ο Παλληνεύς, ο άρχων Γάιος Ελβίδιος Σεκούνδος ο Παλληνεύς, ο βουλευτής Γλαύκος ο Παλληνεύς ο Πρεσβύτερος γιος του Αλεξάνδρου, ο ηγεμών Γναίος (Αττικός) ο Παλληνεύς, ο βουλευτής Γοργίας ο Παλληνεύς γιος του Μοσχίωνος, ο ιερέας Δεινίας ο Παλληνεύς, ο Δήμαρχος ο Παλληνεύς γιος του Δημάρχου, ο βουλευτής Δημοκλής ο Παλληνεύς, ο στρατηγός Δημόστρατος ο Παλληνεύς γιος του Διονυσίου, ο Διογένης ο Παλληνεύς γιος του Διονυσίου, ο βουλευτής Διόδοτος ο Παλληνεύς, ο βουλευτής Διομήδης ο Παλληνεύς γιος του Τρύφωνος, 9 συνονόματοι βουλευτές με το όνομα Διονύσιος ο Παλληνεύς, ο Διονυσόδωρος ο Παλληνεύς γιος του Ευτυχίδου, ο βουλευτής Διοφάνης ο Παλληνεύς κ.α.[15] Από τους πλέον γνωστούς, οι οποίοι είχαν κάποιου είδους σχέση με το δήμο ή την περιοχή του ήταν επίσης οι:
- Αμεινίας ο Παλληνεύς, γεννήθηκε στα τέλη του έκτου αιώνα π.Χ., (είχε ενταχθεί στον δήμο).
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές - σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Παλλήνη, στην ιστοσελίδα: www.pallini.gr του Δήμου Παλλήνης Αττικής.
- ↑ Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Θησεύς», 13.1-3: [...] "13.1] οἱ δὲ Παλλαντίδαι πρότερον μὲν ἤλπιζον αὐτοὶ τὴν βασιλείαν καθέξειν Αἰγέως ἀτέκνου τελευτήσαντος• ἐπεὶ δὲ Θησεὺς ἀπεδείχθη διάδοχος, χαλεπῶς φέροντες εἰ βασιλεύει μὲν Αἰγεὺς θετὸς γενόμενος Πανδίονι καὶ μηδὲν Ἐρεχθείδαις προσήκων, βασιλεύσει δ᾽ ὁ Θησεὺς πάλιν ἔπηλυς ὢν καὶ ξένος, εἰς πόλεμον καθίσταντο. [13.2] καὶ διελόντες ἑαυτοὺς οἱ μὲν ἐμφανῶς Σφηττόθεν ἐχώρουν ἐπὶ τὸ ἄστυ μετὰ τοῦ πατρός, οἱ δὲ Γαργηττοῖ κρύψαντες ἑαυτοὺς ἐνήδρευον, ὡς διχόθεν ἐπιθησόμενοι τοῖς ὑπεναντίοις. ἦν δὲ κῆρυξ μετ᾽ αὐτῶν, ἀνὴρ Ἁγνούσιος, ὄνομα Λεώς. οὗτος ἐξήγγειλε τῷ Θησεῖ τὰ βεβουλευμένα τοῖς Παλλαντίδαις. [13.3] ὁ δὲ ἐξαίφνης ἐπιπεσὼν τοῖς ἐνεδρεύουσι πάντας διέφθειρεν. οἱ δὲ μετὰ τοῦ Πάλλαντος πυθόμενοι διεσπάρησαν. ἐκ τούτου φασὶ τῷ Παλληνέων δήμῳ πρὸς τὸν Ἁγνουσίων ἐπιγαμίαν μὴ εἶναι, μηδὲ κηρύττεσθαι τοὐπιχώριον παρ᾽ αὐτοῖς "ἀκούετε λεῷ•" μισοῦσι γὰρ τοὔνομα διὰ τὴν προδοσίαν τοῦ ἀνδρός". [...]
- ↑ Ηρόδοτος, «Ιστορίαι», Βιβλίο Α' - «Κλειώ», 62.1-4: [...] "62.1 ἐξ Ἐρετρίης δὲ ὁρμηθέντες διὰ ἑνδεκάτου ἔτεος ἀπίκοντο ὀπίσω, καὶ πρῶτον τῆς Ἀττικῆς ἴσχουσι Μαραθῶνα. ἐν δὲ τούτῳ τῷ χώρῳ σφι στρατοπεδευομένοισι οἵ τε ἐκ τοῦ ἄστεος στασιῶται ἀπίκοντο ἄλλοι τε ἐκ τῶν δήμων προσέῤῥεον, τοῖσι ἡ τυραννὶς πρὸ ἐλευθερίης ἦν ἀσπαστότερον. 62.2 οὗτοι μὲν δὴ συνηλίζοντο, Ἀθηναίων δὲ οἱ ἐκ τοῦ ἄστεος, ἕως μὲν Πεισίστρατος τὰ χρήματα ἤγειρε, καὶ μεταῦτις ὡς ἔσχε Μαραθῶνα, λόγον οὐδένα εἶχον• ἐπείτε δὲ ἐπύθοντο ἐκ τοῦ Μαραθῶνος αὐτὸν πορεύεσθαι ἐπὶ τὸ ἄστυ, οὕτω δὴ βοηθέουσι ἐπ᾽ αὐτόν. 62.3 καὶ οὗτοί τε πανστρατιῇ ἤισαν ἐπὶ τοὺς κατιόντας καὶ οἱ ἀμφὶ Πεισίστρατον, ὡς ὁρμηθέντες ἐκ Μαραθῶνος ἤισαν ἐπὶ τὸ ἄστυ, ἐς τὠυτὸ συνιόντες ἀπικνέονται ἐπὶ Παλληνίδος Ἀθηναίης ἱρόν, καὶ ἀντία ἔθεντο τὰ ὅπλα. 62.4 ἐνθαῦτα θείῃ πομπῇ χρεώμενος παρίσταται Πεισιστράτῳ Ἀμφίλυτος ὁ Ἀκαρνὰν χρησμολόγος ἀνήρ, ὅς οἱ προσιὼν χρᾷ ἐν ἑξαμέτρῳ τόνῳ τάδε λέγων"• [...]
- ↑ John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 139.
- ↑ Παλλην Attica (IG I-III), στην ιστοσελίδα: epigraphy.packhum.org
- ↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "έστι δε και δήμος Αττικός της Αντιοχίδος φυλής ούτω λεγόμενος, Παλλήνη. ο δημότης Παλληνεύς". [...], σελ. 221.
- ↑ Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Παλλήνη, δήμος της Αττικής, εκ της Αντιοχίδος φυλής (Κάτοικ. Παλληνεύς)". [...], σελ. 305.
- ↑ 8,0 8,1 Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Δ, 57: [...] "Ἡμῖν δ´ ἀρκούντως ἐξειργασμένοις τὴν περὶ τῶν Ἀργοναυτῶν ἱστορίαν καὶ τὰ ὑφ´ Ἡρακλέους πραχθέντα οἰκεῖον ἂν εἴη κατὰ τὴν γενομένην ἐπαγγελίαν ἀναγράψαι τὰς τῶν υἱῶν αὐτοῦ πράξεις. μετὰ τὴν Ἡρακλέους τοίνυν ἀποθέωσιν οἱ παῖδες αὐτοῦ κατῴκουν ἐν Τραχῖνι παρὰ Κήυκι τῷ βασιλεῖ. μετὰ δὲ ταῦτα Ὕλλου καί τινων ἑτέρων ἀνδρωθέντων, Εὐρυσθεὺς φοβηθεὶς μὴ πάντων ἐνηλίκων γενομένων ἐκπέσῃ τῆς ἐν Μυκήναις βασιλείας, ἔγνω τοὺς Ἡρακλείδας ἐξ ὅλης τῆς Ἑλλάδος φυγαδεῦσαι. διὸ Κήυκι μὲν τῷ βασιλεῖ προηγόρευσε τούς τε Ἡρακλείδας καὶ τοὺς Λικυμνίου παῖδας ἐκβαλεῖν, ἔτι δὲ Ἰόλαον καὶ τὸ σύστημα τῶν Ἀρκάδων τῶν Ἡρακλεῖ συνεστρατευκότων, ἢ ταῦτα μὴ ποιοῦντα πόλεμον ἀναδέξασθαι. οἱ δ´ Ἡρακλεῖδαι καὶ οἱ μετ´ αὐτῶν θεωροῦντες αὑτοὺς οὐκ ἀξιομάχους ὄντας Εὐρυσθεῖ πολεμεῖν, ἔγνωσαν ἑκουσίως φεύγειν ἐκ τῆς Τραχῖνος• ἐπιόντες δὲ τῶν ἄλλων πόλεων τὰς ἀξιολογωτάτας ἐδέοντο δέξασθαι σφᾶς αὐτοὺς συνοίκους. μηδεμιᾶς δὲ τολμώσης ὑποδέξασθαι, μόνοι τῶν ἄλλων Ἀθηναῖοι διὰ τὴν ἔμφυτον παρ´ αὐτοῖς ἐπιείκειαν προσεδέξαντο τοὺς Ἡρακλείδας• κατῴκισαν δὲ αὐτοὺς μετὰ τῶν συμφυγόντων εἰς Τρικόρυθον πόλιν, ἥτις ἐστὶ μία τῆς ὀνομαζομένης τετραπόλεως. μετὰ δέ τινα χρόνον ἁπάντων τῶν Ἡρακλέους παίδων ἠνδρωμένων, καὶ φρονήματος ἐμφυομένου τοῖς νεανίσκοις διὰ τὴν ἀφ´ Ἡρακλέους δόξαν, ὑφορώμενος αὐτῶν τὴν αὔξησιν Εὐρυσθεὺς ἐστράτευσεν ἐπ´ αὐτοὺς μετὰ πολλῆς δυνάμεως. οἱ δ´ Ἡρακλεῖδαι, βοηθούντων αὐτοῖς τῶν Ἀθηναίων, προστησάμενοι τὸν Ἡρακλέους ἀδελφιδοῦν Ἰόλαον, καὶ τούτῳ τε καὶ Θησεῖ καὶ Ὕλλῳ τὴν στρατηγίαν παραδόντες, ἐνίκησαν παρατάξει τὸν Εὐρυσθέα. κατὰ δὲ τὴν μάχην πλεῖστοι μὲν τῶν μετ´ Εὐρυσθέως κατεκόπησαν, αὐτὸς δ´ ὁ Εὐρυσθεύς, τοῦ ἅρματος κατὰ τὴν φυγὴν συντριβέντος, ὑπὸ Ὕλλου τοῦ Ἡρακλέους ἀνῃρέθη• ὁμοίως δὲ καὶ οἱ υἱοὶ τοῦ Εὐρυσθέως πάντες κατὰ τὴν μάχην ἐτελεύτησαν". [...]
- ↑ Ευριπίδης, «Ηρακλείδαι», στιχ. 1025-1035: [...] "Εὐρυσθεύς: Κτεῖν', οὐ παραιτοῦμαί σε• τήνδε δὲ πτόλιν, / ἐπεί μ' ἀφῆκε καὶ κατῃδέσθη κτανεῖν, / χρησμῷ παλαιῷ Λοξίου δωρήσομαι, / ὃς ὠφελήσει μείζον' ἢ δοκεῖ χρόνῳ. / [1030] Θανόντα γάρ με θάψεθ' οὗ τὸ μόρσιμον, / δίας πάροιθε παρθένου Παλληνίδος• / καὶ σοὶ μὲν εὔνους καὶ πόλει σωτήριος / μέτοικος αἰεὶ κείσομαι κατὰ χθονός, / τοῖς τῶνδε δ' ἐκγόνοισι πολεμιώτατος, / [1035] ὅταν μόλωσι δεῦρο σὺν πολλῇ χερὶ / χάριν προδόντες τήνδε". [...]
- ↑ Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 44.10: [...] "προελθοῦσι δὲ ἐς τὸ πρόσω μνῆμά ἐστιν Εὐρυσθέως• φεύγοντα δὲ ἐκ τῆς Ἀττικῆς μετὰ τὴν πρὸς Ἡρακλείδας μάχην ἐνταῦθα ἀποθανεῖν αὐτὸν ὑπὸ Ἰολάου λέγουσιν. ἐκ ταύτης τῆς ὁδοῦ καταβᾶσιν Ἀπόλλωνος ἱερόν ἐστι Λατῴου καὶ μετ᾽ αὐτὸ Μεγαρεῦσιν ὅροι πρὸς τὴν Κορινθίαν, ἔνθα Ὕλλον τὸν Ἡρακλέους μονομαχῆσαι πρὸς τὸν Ἀρκάδα Ἔχεμον λέγουσιν". [...]
- ↑ 11,0 11,1 Στράβων, «Γεωγραφικά», Βιβλίο Η', 6.19: [...] "Ἑξῆς δὲ λέγωμεν περὶ τῶν ὑπὸ Μυκήναις καὶ τῶι Ἀγαμέμνονι τεταγμένων τόπων ἐν τῶι καταλόγωι τῶν νεῶν• ἔχει δ᾽ οὕτω τὰ ἔπη «οἳ δὲ Μυκήνας εἶχον, ἐυκτίμενον πτολίεθρον, ἀφνειόν τε Κόρινθον ἐυκτιμένας τε Κλεωνάς, Ὀρνειάς τ᾽ ἐνέμοντο Ἀραιθυρέην «[τ᾽ ἐρατεινὴν] καὶ Σικυῶν᾽, ὅθ᾽ [ἄρ᾽] Ἄδρηστος πρῶτ᾽ «ἐμβασίλευεν, οἵ θ᾽ Ὑπερησίην τε καὶ αἰπεινὴν Γονόεσσαν Πελλήνην τ᾽ εἶχον, ἠδ᾽ Αἴγιον ἀμφενέμοντο, Αἰγιαλόν τ᾽ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ᾽ Ἑλίκην εὐρεῖαν.» αἱ μὲν οὖν Μυκῆναι νῦν οὐκέτ᾽ εἰσίν, ἔκτισε δ᾽ αὐτὰς Περσεύς, διεδέξατο δὲ Σθένελος, εἶτ᾽ Εὐρυσθεύς• οἱ δ᾽ αὐτοὶ καὶ τοῦ Ἄργους ἦρξαν. Εὐρυσθεὺς μὲν οὖν στρατεύσας εἰς Μαραθῶνα ἐπὶ τοὺς Ἡρακλέους παῖδας καὶ Ἰόλαον βοηθησάντων Ἀθηναίων ἱστορεῖται πεσεῖν ἐν τῆι μάχηι, καὶ τὸ μὲν ἄλλο σῶμα Γαργηττοῖ ταφῆναι, τὴν δὲ κεφαλὴν χωρὶς ἐν Τρικορύνθωι, ἀποκόψαντος αὐτὴν Ἰολάου περὶ τὴν κρήνην τὴν Μακαρίαν ὑπὸ ἁμαξιτόν• καὶ ὁ τόπος καλεῖται Εὐρυσθέως κεφαλή." [...]
- ↑ Διονύσιος Σουρμελής, "Αττικά: ή περί δήμων Αττικής εν οις και περί τινων μερών του Άστεως". Υπό Διονύσιου Σουρμελή. Έκδοσις πρώτη. Τύποις Αλεξάνδρου Κ. Γκαρπολά, Εν Αθήναις 1854 και "Attika hē peri dēmōn Attikēs en hois kai peri tinōn merōn asteōs", Dionysios Surmelēs, Gkarpola, 1854, σελ. 68: [...] "η δε κεφαλη αυτού αποκοπείσα του σώματος υπό του Ιολάου, ή υπό του Ύλλου κατ' άλλους, ετάφη χωρίς εν Τρικορύθω παρά την Μακαρίαν πηγήν (Στράβ. β. ή. κ. Δ'. § 19)". [...]
- ↑ Στράβων, «Γεωγραφικά», Βιβλίο Θ', 1.20: [...] "Τοσαῦτ᾽ οὖν ἀπόχρη προσθεῖσιν ὅτι φησὶ Φιλόχορος πορθουμένης τῆς χώρας ἐκ θαλάττης μὲν ὑπὸ Καρῶν ἐκ γῆς δὲ ὑπὸ Βοιωτῶν, οὓς ἐκάλουν Ἄονας, Κέκροπα πρῶτον εἰς δώδεκα πόλεις συνοικίσαι τὸ πλῆθος, ὧν ὀνόματα Κεκροπία Τετράπολις Ἐπακρία Δεκέλεια Ἐλευσὶς Ἄφιδνα (λέγουσι δὲ καὶ πληθυντικῶς Ἀφίδνας) Θόρικος Βραυρὼν Κύθηρος Σφηττὸς Κηφισιά * * * πάλιν δ᾽ ὕστερον εἰς μίαν πόλιν συναγαγεῖν λέγεται τὴν νῦν τὰς δώδεκα Θησεύς". [...]
- ↑ Αριστοτέλης, «Αθηναίων Πολιτεία», XV: [...] "νικήσας δὲ τὴν ἐπὶ Παλληνίδι μάχην καὶ λαβὼν τὴν πόλιν καὶ παρελόμενος τοῦ δήμου τὰ ὅπλα, κατεῖχεν ἤδη τὴν τυρρανίδα βεβαίως"• [...]
- ↑ Δημότες της Παλλήνης Αρχειοθετήθηκε 2019-04-04 στο Wayback Machine.. Αναζήτηση με τη λέξη-κλειδί στον τόπο (Place): PALLHNEUS (στα κεφαλαία αγγλικά), στις ιστοσελίδες: empressattica.com και atheniansproject.com του Προγράμματος «Αθηναίοι» = Athenians Project
Πηγές – βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρωτογενείς πηγές
- Αριστοτέλης, «Αθηναίων Πολιτεία», XV.
- Διόδωρος Σικελιώτης, «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Δ, 57.
- Ευριπίδης, «Ηρακλείδαι», στιχ. 1025-1035.
- Ηρόδοτος, «Ιστορίαι», Βιβλίο Α' - «Κλειώ», 62.1-4.
- Παυσανίας, «Ελλάδος περιήγησις», «Αττικά», 44.10.
- Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι», «Θησεύς», 13.1-3.
- Στράβων, «Γεωγραφικά», Βιβλίο Η', 6.19 και Βιβλίο Θ', 1.20.
- Ελληνικές επιγραφές - IG Παλλην Attica (IG I-III).
Δευτερογενείς πηγές
- Ουίλλιαμ Σμιθ,
Το συγκεκριμένο λήμμα περιλαμβάνει περιεχόμενο από πηγή, η οποία αποτελεί, πλέον, κοινό κτήμα:
(Αγγλικά) Smith, William, επιμ. (1854–1857). «Attica – 32 (Pallene)». Dictionary of Greek and Roman Geography. Λονδίνο: John Murray. Attica – 32 (Pallene) - John S. Traill: The political organization of Attica: a study of the demes, trittyes, and phylai, and their representation in the Athenian Council, “Attica”. Princeton: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA), 1975, ISBN 978-0-87661-514-0
- John S. Traill: Demos and trittys. Epigraphical and topographical studies in the organization of Attica. Athenians Victoria College, Toronto 1986, p. 139.
- Peter Siewert, "Die Trittyen Attikas und die Heeresreform des Kleisthenes", C.H. Beck, München 1982, ISBN 3406080634, ISBN 9783406080630
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Pallene». www.ancientworlds.net (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2014.
- Δήμος Παλλήνης, στην ιστοσελίδα: www.pallini.gr του Δήμου Παλλήνης Αττικής.
- Traill, J. «Places: 580051 (Pallene)». Pleiades. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2017.
- Pallene, Stavros Byzantine chapel, στις ιστοσελίδες: http://imperium.ahlfeldt.se & https://web.archive.org/web/20170808012018/http://dare.ht.lu.se/, Ψηφιακός Άτλας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ("Digital Atlas of the Roman Empire", Johan Ahlfeldt, Department of Archaeology and Ancient History, Lund University, Sweden), Πανεπιστήμιο Λουντ, Λουντ, Σουηδία, πρόγραμμα: Pelagios.
- Pallene, Pallene Icons, στην ιστοσελίδα: ASCSA Digital Collections και https://web.archive.org/web/20170422162836/http://www.ascsa.edu.gr/ της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
- Pallene, Lexicon of Greek Personal Names (LGPN).
- Pallene, Attic Inscriptions Online.
| |||||||||||
