Μικόλα Λίσενκο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μικόλα Λίσενκο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Микола Лисенко (Ουκρανικά)
Γέννηση22  Μαρτίου 1842[1][2][3]
Hrynky[4]
Θάνατος6  Νοεμβρίου 1912[1][2][5]
Κίεβο[6]
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο Μπαϊκοβέ[7]
ΚατοικίαΚίεβο[8]
ΨευδώνυμοБоян
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΟυκρανικά[9][4]
ΣπουδέςΑνώτερη Σχολή για τη Μουσική και το Θέατρο «Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι»[10]
Εθνικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου «Ταράς Σεβτσένκο»[11][10]
Εθνικό Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο[12][4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας
κλασικός συνθέτης[4]
πιανίστας[4]
μουσικός παιδαγωγός[4]
εθνομουσικολόγος[4]
συνθέτης[13]
ΕργοδότηςΕθνικό Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο
Lysenko Music and Drama School
Αξιοσημείωτο έργοPrayer for Ukraine[4]
Taras Bulba[14]
Natalka Poltavka[14]
Nocturne[14]
Koza-Dereza[14]
Περίοδος ακμής1869
Οικογένεια
ΣύζυγοςOlha Antonivna Lypska
ΤέκναOstap Lysenko[15]
Katerîna Masleannîkova
Mariana Lîsenko
Halyna Lysenko-Shylo
ΓονείςLysenko Vitaly
ΑδέλφιαSofiia Starytska
Andrew Lyssenko
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Μικόλα Βιταλίγιοβιτς Λίσενκο (ουκρανικά: Мико́ла Віта́лійович Ли́сенко‎‎; 22 Μαρτίου 1842 – 6 Νοεμβρίου 1912 [17] ) ήταν Ουκρανός συνθέτης, πιανίστας, μαέστρος και εθνομουσικολόγος της ύστερης ρομαντικής περιόδου. Στην εποχή του ήταν το κεντρικό πρόσωπο της ουκρανικής μουσικής, με έργο που περιλαμβάνει όπερες, έντεχνα τραγούδια, χορωδιακά έργα, ορχηστρικά και κομμάτια δωματίου και μια μεγάλη ποικιλία μουσικής για σόλο πιάνο. Συχνά του αποδίδεται η ίδρυση μιας εθνικής μουσικής παράδοσης κατά τη διάρκεια της ουκρανικής εθνικής αναγέννησης, σύμφωνα με συγχρόνους όπως ο Γκριγκ στη Νορβηγία, οι Ομάδα των Πέντε στη Ρωσία καθώς και οι Σμέτανα και Ντβορζάκ στη σημερινή Τσεχική Δημοκρατία. [18]

Μελετώντας και αντλώντας από την ουκρανική λαϊκή μουσική, προωθώντας τη χρήση της ουκρανικής γλώσσας και διαχωρίζοντας τον εαυτό του από τη ρωσική κουλτούρα, οι συνθέσεις του αποτελούν αυτό που πολλοί θεωρούν την πεμπτουσία της ουκρανικής μουσικής. [19] Αυτό αποδεικνύεται καλύτερα στην επική του όπερα Taras Bulba βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νικολάι Γκόγκολ, στην οποία η μεγαλοπρέπεια, η πολυπλοκότητα και η χρήση της ουκρανικής εμπόδισαν τη σκηνοθεσία της όσο ζούσε Λίσενκο. [20] Το μουσικό του σκηνικό ενός πατριωτικού ποιήματος από τον Ολεξάντρ Κονίσκι, γνωστό ως «Προσευχή για την Ουκρανία», έχει γίνει ο πνευματικός ύμνος της χώρας.

Για να προωθήσει και να καλλιεργήσει την ουκρανική κουλτούρα, ο Λίσενκο έθεσε έργα πολλών Ουκρανών ποιητών, ιδιαίτερα του Ταράς Σεβτσένκο, στον οποίο ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένος. Ο Λίσενκο άσκησε βαθιά επιρροή στους μεταγενέστερους Ουκρανούς συνθέτες, όπως ο Στάνισλαβ Λιούντκεβιτς, ο Αλεξάντερ Κόσιτς, ο Κιρίλο Στετσένκο, ο Γιακίβ Στεπόβι και κυρίως ο Μικόλα Λεοντόβιτς. Είναι ο συνονόματος του Διεθνούς Μουσικού Διαγωνισμού Μικόλα Λίσενκο και του μουσικού σχολείου Λίσενκο, το οποίο τώρα είναι το Εθνικό Πανεπιστήμιο Κιέβου Θεάτρου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Καρπένκο-Κάρι. Παρά την τεράστια φήμη του στην Ουκρανία, ο Λίσενκο παραμένει σχετικά άγνωστος εκτός της πατρίδας του.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μικόλα Λίσενκο το 1865

Ο Μικόλα Βιταλίγιοβιτς Λίσενκο, που μεταγράφεται επίσης ως Nikolay Vital'yevich Lïsenko, γεννήθηκε στο Χρίνκι, κοντά στο Κρεμεντσούγκσκι Ουγιέζντ του Κυβερνείου της Πολτάβα (τώρα Κρεμεντσούκ, Περιφέρεια της Πολτάβα, Ουκρανία) στις 22 Μαρτίου 1842. [21] Το χωριό, που γεννήθηκε ήταν ένα μικρό χωριό κοντά στον ποταμό Δνείπερο και μεταξύ των μεγάλων πόλεων του Κιέβου και του Ντνιπροπετρόβσκ. [22] Εκείνη την εποχή, η σύγχρονη περιοχή της Ουκρανίας χωρίστηκε υπό τον ξένο έλεγχο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας. [18] Η οικογένεια Λίσενκο ήταν πλούσια και μορφωμένη. [18] Ήταν μια παλιά αριστοκρατική οικογένεια, που καταγόταν από τους Κοζάκους του 17ου αιώνα. [22] Μεταξύ των απογόνων τους ήταν ο συνταγματάρχης Ιβάν Λίσενκο (Лисенко Іван Якович [uk]) ( d. 1699), που διοικούσε το σύνταγμα του Τσέρνιγκοφ και πολέμησε τόσο στις εκστρατείες Τσιχίριν όσο και στις εκστρατείες του Αζόφ. Ο γιος του Ιβάν Λίσενκο, Φεντίρ Λίσενκο (Лисенко Федір Іванович [uk]) ( d. 1751 ) είχε υπηρετήσει ως Γιεσαούλ και γενικός δικαστής (Генеральний суддя [uk] ). Ο πατέρας του Μικόλα Λίσενκο ήταν ο Βιτάλι Ρομάνοβιτς Λίσενκο (Лисенко Віталій Романович (старший) [uk]), ο δισέγγονος του Φεντίρ και συνταγματάρχης ο ίδιος. [23] Ο συνθέτης είχε δύο μικρότερα αδέρφια, την αδερφή του Σταρίτσκα Σοφία Βιταλίιβνα (Старицька Софія Віталіївна [uk]) και τον αδελφό του Αντρίι Βιταλίγιοβιτς Λίσενκο (Лисенко Андрій Віталійович [uk]). [24]

Ο Λίσενκο σπούδασε μουσική σε νεαρή ηλικία, πρώτα από την διδασκαλία πιάνου με την καθοδήγηση της μητέρας του. [21] Στην ηλικία των εννέα ετών, ο Λίσενκο μεταφέρθηκε στο Κίεβο για να συνεχίσει τις μουσικές σπουδές σε οικοτροφεία. [21] [22] [25] Σπούδασε πιάνο κοντά στον Αλόις Πανοτσίνι (Паночіні Алоїз Йосипович [uk]) και μουσική θεωρία με τον Νεϊνκεβίτς. [21] Οι πρώτες του συνθέσεις σώζονται από αυτή την εποχή, συμπεριλαμβανομένης μιας Πόλκα ( π. 1851 ) και ενός Νυχτερινού (1859–1860) για πιάνο, καθώς και ένα κομμάτι για ορχήστρα εγχόρδων, Moldavskaya, Russian Pizzicato (1859–1860). [21] Το 1860, ο Λίσενκο φοίτησε στο Γυμνάσιο του Χάρκοβο και σπούδασε φυσικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της πόλης και αργότερα στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου. [21] Στο τελευταίο συνέχισε τις μουσικές σπουδές με τους Ντμιτρίγιεφ, Βίλτσεκ και Βόλνερ, [21] και αποφοίτησε το 1865 με πτυχίο στις φυσικές επιστήμες. [25] Ο Λίσενκο συμπλήρωσε στη συνέχεια δύο χρόνια δημόσιας υπηρεσίας στην κομητεία Ταράστσα, ως διαμεσολαβητής για ειρήνευση ( Мировой посредник (должность) [uk; ru]) για διαφορές που αφορούν πρώην δουλοπάροικους και τις αξιώσεις ιδιοκτησίας γης. [25] [22] Ακολούθησε περαιτέρω μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Λειψίας, Γερμανία, από το 1867 έως το 1869, όπου οι κύριοι δάσκαλοί του περιελάμβαναν τον Καρλ Ράινεκε για πιάνο καθώς και τον Ερνστ Ρίχτερ για σύνθεση και θεωρία. [20]

Αναδυόμενος συνθέτης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από τη νεανική του ηλικία, ο Λίσενκο είχε αναπτύξει έναν έντονο ενθουσιασμό για την ουκρανική μουσική και τον πολιτισμό, ιδιαίτερα από την επιρροή των παππούδων του [25] και της απόλαυσής του με τα αγροτικά τραγούδια. [21] Στις αρχές της δεκαετίας του 1860 άρχισε να συλλέγει και να δημοσιεύει ουκρανικά λαϊκά τραγούδια, συχνά με τη βοήθεια του μενεστρέλου Οστάπ Βερεσάι. [21] Αργότερα θα εκδώσει επτά τόμους με διασκευές και μεταγραφές αυτών μεταξύ 1868 και 1911. [21] Οι φιλόσοφοι Βησσαρίων Μπελίνσκι, Νικολάι Τσερνισέφσκι και Αλεξάντερ Χέρτσεν τον επηρέασαν. [21] Τα πρώτα του έργα περιελάμβαναν μουσικά σκηνικά Ουκρανών ποιητών, ιδιαίτερα του Ταράς Σεβτσένκο, σημαντικής μορφής της πρώιμης ουκρανικής λογοτεχνίας, το κείμενο του οποίου έθεσε στο χορωδιακό έργο Zapovit («Η Διαθήκη»). [20] [27] Δύο άλλοι παράγοντες ήταν σημαντικοί για την εθνικιστική του ζέση: οι στενές σχέσεις με τον ξάδερφό του, Μιχαήλο Σταρίτσκι, τον ιστορικό Βολοντίμιρ Αντόνοβιτς και τον λόγιο Ταντέι Ρίλσκι και επίσης η συσχέτισή του με τη χρωμάδα (μυστική οργάνωση) στο Κίεβο, την Στάρα Χρωμάδα («Παλιά Οργάνωση», Стара громада [uk] ). [25] Ο Λίσενκο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μουσική ήταν ο καλύτερος τρόπος, που μπορούσε να εκφράσει τον πατριωτισμό του και είχε στόχο να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη σχολή ουκρανικής μουσικής, αντί να αντιγράψει τα υπάρχοντα στυλ της δυτικής κλασικής μουσικής. [22] Το 1869 ο Λίσενκο επέστρεψε στο Κίεβο, και σύμφωνα με τα λόγια του ιστορικού της μουσικής Ρίτσαρντ Ταρούσκιν, «επέστρεψε στην πατρίδα του ένας αφοσιωμένος μουσικός εθνικιστής». [20]

Κατά την επιστροφή του στο Κίεβο συνέχισε να διασκευάζει και να μελετά ουκρανικές λαϊκές μελωδίες. [22] Μοίρασε τον χρόνο του ανάμεσα σε πολυάριθμες δραστηριότητες, δίνοντας μαθήματα πιάνου, εργαζόταν στο τμήμα της Ρωσικής Μουσικής Εταιρείας (RMS) στο Κίεβο και συνθέτοντας. [20] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Λίσενκο έγραψε την πρώτη του όπερα Chernomortsy (οι «Ναύτες της Μαύρης Θάλασσας») μεταξύ 1872 και 1873. [20] Επίσης, μεταξύ αυτών των ετών έγραψε μια ορχηστρική φαντασίωση, με τίτλο Ukraïns′kyy kazak-shumka (Ουκρανικό Κοζάκικο Τραγούδι) και ένα κομμάτι μουσικής δωματίου για φλάουτο, βιολί και πιάνο, το Φαντασία σε Ουκρανικά Θέματα. [21] Ο Λίσενκο πήγε στην Αγία Πετρούπολη από το 1874 έως το 1876, για να σπουδάσει ενορχήστρωση με τον Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ. [21] Εκτός από τον Ρίμσκι-Κόρσακοφ, συναντήθηκε με άλλα μέλη των Πέντε, ιδιαίτερα με τον Μοντέστ Μουσόργκσκι, ο οποίος δούλευε σε ένα σκηνικό όπερας στην Ουκρανία, την Έκθεση στο Σοροχίντσι. [20] Κατά τη διάρκεια αυτής της σύντομης παραμονής στην Αγία Πετρούπολη, ο Λίσενκο διηύθυνε μια χορωδία, [21] και έγραψε πολλές συνθέσεις για πιάνο, γράφοντας περισσότερα από 10 έργα σε διάφορα είδη. [21]

Εγκατάσταση στο Κίεβο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τάφος του Μικόλα Λίσενκο στο νεκροταφείο Μπαϊκοβέ στο Κίεβο.

Ο Λίσενκο ηγήθηκε μιας άλλης χορωδίας, όταν επέστρεψε στο Κίεβο το 1876. [21] Πολλοί από τους χορωδούς υπό τις οδηγίες του Λίσενκο θα γίνονταν συνθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λέβκο Ρεβούτσκι, Πορφίριι Ντεμούτσκι, Κιρίλο Στετσένκο και Οστάπ Λίσενκο (Лисенко Остап Миколайович [uk]). [28] Άλλες δραστηριότητες περιελάμβαναν την οργάνωση συναυλιών για τους Βερεσάι και την παροχή μαθημάτων μουσικής, συχνά στο Ινστιτούτο των Θυγατέρων των Ευγενών (Киевский институт благородных девиц [uk; ru] ). [20] [25]

Στα τέλη της δεκαετίας του 1870, ο Λίσενκο αναγνωρίστηκε ως ηγετική φυσιογνωμία στην ουκρανική μουσική. [21] Ως Ουκρανός συνθέτης που ζούσε σε ένα κράτος, που ελέγχεται από τη Ρωσία, υπέμεινε συνεχείς δυσκολίες από την κυβέρνηση. [18] Η σχέση του με το RMS σταδιακά επιδεινώθηκε, μέχρι που αγνοήθηκε εντελώς. [21] Σε αντίθεση με τους Ρώσους συναδέλφους του, ο Λίσενκο δεν έλαβε κρατική υποστήριξη και μερικές φορές ενεργή αντίσταση από Ρώσους αξιωματούχους. [18] Οι πολιτικές του δραστηριότητες για την υποστήριξη της ουκρανικής κουλτούρας τον έκαναν ιδιαίτερα καχύποπτο στους πολιτικούς αξιωματούχους. [21] Παρακολουθήθηκε επανειλημμένα από την κυβέρνηση και συχνά δέχτηκε επίθεση στον τοπικό Τύπο. [18] Αυτές οι δραστηριότητες περιελάμβαναν συχνές συναντήσεις με άλλους Ουκρανούς πατριώτες, και αργότερα, την υποστήριξή του στην επανάσταση του 1905. Τέθηκε επίσης επικεφαλής της Ουκρανικής Λέσχης. [21] [25] Φυλακίστηκε για τη στάση του στην επανάσταση το 1907. [21]

Το διάταγμα Εμς Ουκάζ του 1876 απαγόρευε τη χρήση της ουκρανικής γλώσσας σε έντυπη μορφή, και αυτό ήταν ένα από τα εμπόδια για τον Λίσενκο. Έπρεπε να δημοσιεύσει κάποιες από τις παρτιτούρες του στο εξωτερικό, ενώ οι εκτελέσεις της μουσικής του έπρεπε να εξουσιοδοτηθούν από την αυτοκρατορική λογοκρισία. [18] Για το λιμπρέτο της όπερας του, ο Λίσενκο επέμενε να χρησιμοποιεί μόνο την ουκρανική γλώσσα. Σκόπευε να προωθήσει και να εξυψώσει την ουκρανική κουλτούρα, και έτσι αρνήθηκε να επιτρέψει τη μετάφραση της όπεράς του Taras Bulba και υποστήριξε ότι ήταν πολύ φιλόδοξο να ανέβει σε ουκρανικές σκηνές όπερας. Ο Τσαϊκόφσκι εντυπωσιάστηκε από την όπερα και θέλησε να ανεβάσει το έργο στη Μόσχα. Η επιμονή του Λίσενκο να παιχτεί στην ουκρανική γλώσσα, όχι στα ρωσικά, εμπόδισε την παράσταση να πραγματοποιηθεί στη Μόσχα. [20]

Μετέπειτα καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τελευταία του χρόνια, ο Λίσενκο συγκέντρωσε κεφάλαια, για να ανοίξει μια Ουκρανική Μουσική Σχολή, γνωστή ως μουσική σχολή Λίσενκο. Η κόρη του Λίσενκο, Μαριάνα, ακολούθησε τα βήματα του πατέρα της ως πιανίστας και ο γιος του Οστάπ δίδαξε επίσης μουσική στο Κίεβο.

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνθέτης, πιανίστας, μαέστρος και εθνομουσικολόγος, [29] ο Λίσενκο ήταν το κεντρικό πρόσωπο της ουκρανικής μουσικής στην εποχή του. [30] Ήταν ένας παραγωγικός συνθέτης, γράφοντας πολλά κομμάτια για πιάνο, πάνω από εκατό έντεχνα τραγούδια, όπερες, καθώς και ορχηστρική μουσική, μουσική δωματίου και χορωδιακή μουσική. [29]

Όπερες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ostap's aria
Ostap's aria from the opera Taras Bulba
Έχετε προβλήματα με αυτό το αρχείο; Δείτε βοήθεια πολυμέσων.

Ο Λίσενκο έγραψε μια σειρά από οπερατικά έργα, συμπεριλαμβανομένης της κλασικής ουκρανικής όπερας Natalka Poltavka, Utoplena (Η πνιγμένη κοπέλα, επηρεασμένος από τη Νύχτα του Μάη του Γκόγκολ) και Taras Bulba, Νυκτερινό, και δύο όπερες για παιδιά: Κόζα-ντερέζα, Pan Kocký . [21]

Έντεχνα τραγούδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Art songs by Lysenko
The Dnieper River Rages
Lyrics by Taras Shevchenko. Performed by Pavlo Hunka (bass-baritone) and Albert Krywolt (piano)
Nothing, Simply Nothing
Lyrics by Mykola Voronyi.
On a Clear Night («В ясну ніч»)
Lyrics by Oleksandr Konysky. Performed by Mariana Pochapska (soprano) and Ilona Eltek (piano)
Oriental Melody
Lyrics by Lesia Ukrainka. Performed by Krisztina Szabó (mezzo-soprano) and Albert Krywolt (piano)
Έχετε προβλήματα με αυτά τα αρχεία; Δείτε βοήθεια πολυμέσων.

Από τους Ουκρανούς συναδέλφους του, ο Λίσενκο ήταν ο πιο αφοσιωμένος συνθέτης στα έντεχνα τραγούδια (ουκρανικά: lirychni pisni‎‎). [29] Τα έργα του σε αυτό το είδος αριθμούν 133 και «αναφέρουν μια θαυμάσια περιγραφική και παθιασμένη ιστορία της ευρωπαϊκής ζωής του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα». [29] Αυτά τα τραγούδια είναι συνήθως μελοποιημένα και προσέχουν τις λεπτομέρειες του κειμένου. [18] Η προσέγγισή του συνδυάζει χαρακτηριστικά από την παραδοσιακή ουκρανική μουσική και τη δυτική κλασική μουσική. [18] Από τα πρώτα είναι η συχνή χρήση διακοσμητικών, ασυνήθιστων μέτρων και επιρροών, που μοιάζουν με λαϊκή μελωδία, ενώ από την κλασική μουσική υπάρχει μια ρομαντική χρήση έντονου χρωματισμού και γρήγορες εναλλαγές μεταξύ τονικών κέντρων, τυπικά της κλασικής μουσικής του 20ού αιώνα. [18] Τα τραγούδια του καλύπτουν μια μεγάλη ποικιλία θεμάτων, τα οποία περιγράφονται από τη μουσικολόγο Νταγκμάρα Τούρτσιν ως «εκπληκτικά ευρείας [κλίμακας] — παθιασμένοι δραματικοί μονόλογοι και στοχαστικές ελεγείες, βαθιές φιλοσοφικές δηλώσεις και πολύχρωμες λαϊκές σκηνές, λυρικές σερενάτες και εκστατικά τραγούδια αγάπης, μελαγχολικά βαλς και μια ηρωική δούμα, μια εκτενής ρομαντική μπαλάντα και ένα τονικό ποίημα». [18]

Ο Λίσενκο μελοποίησε πολλούς ποιητές, ιδιαίτερα τους Ουκρανούς μοντερνιστές, [18] βρίσκοντας τον καλύτερο τρόπο να εκφράσει τις πατριωτικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. [21] Μεταξύ αυτών ήταν οι Ιβάν Φράνκο, Γιεβγέν Χρεμπίνκα, Ολεξάντρ Όλες, Στέπαν Ρουντάνσκι (Руданський Степан Васильович [uk]), Στεγκόλεφ, Σταρίτσκι και Λέσια Ουκραΐνκα, αλλά και άλλοι όπως ο Χάινριχ Χάινε, ο Άνταμ Μιτσκιέβιτς και ο Συμεών Νάντσον. [21] Ήταν ιδιαίτερα αφοσιωμένος στον Ταράς Σεβτσένκο και συνέθεσε 82 κείμενα από τη συλλογή Kobzar του ποιητή. [25] Στην Ουκρανία, γίνονται συχνά συγκρίσεις μεταξύ του Λίσενκο και του Σεβτσένκο, οι οποίοι και οι δύο αποτελούν αυτό που πολλοί Ουκρανοί θεωρούν την ουσία του πολιτισμού και της ταυτότητάς τους. [18]

Άλλη φωνητική μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από έντεχνα τραγούδια, το φωνητικό έργο του Λίσενκο περιλαμβάνει τρεις καντάτες για χορωδία και ορχήστρα, όλες σε κείμενα του Ταράς Σεβτσένκο: Raduisia nyvo nepolytaia (Χαίρε, Απότιστο Χωράφι), Biut' porohy (Κτυπήστε την πυρίτιδα), Na vichnu pamiat’ Kotliarevs’komu (Στην Αιώνια Μνήμη του Κοτλιαρέφσκι). [25] Διασκεύασε επίσης περίπου 500 δημοτικά τραγούδια για φωνή και πιάνο, χορωδία και πιάνο ή χορωδία a cappella. [25] Έγραψε δύο έργα για επετείους του θανάτου του Σεβτσένκο, μια Νεκρική Πορεία (1888) με λόγια στα Ουκρανικά για την 27η και μια Καντάτα (1911) για την 50η. [21]

Το χορωδιακό του σκηνικό του 1885 με ένα πατριωτικό ποίημα του Ολεξάντρ Κονίσκι, που αρχικά προοριζόταν για παιδική χορωδία, έγινε διεθνώς γνωστό ως «Προσευχή για την Ουκρανία», ένας πνευματικός ύμνος για τη χώρα.

Μουσική για πιάνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα μεγαλύτερα έργα του Λίσενκο για πιάνο περιλαμβάνουν την Ουκρανική Σουίτα σε Μορφή Αρχαίων Χορών, δύο ραψωδίες (η δεύτερη, Dumka-shumka είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα του), Ηρωικό σκέρτσο και Σονάτα σε Α ελάσσονα. Έγραψε επίσης δεκάδες μικρότερα έργα όπως νυχτερινά, πολωνέζες, τραγούδια χωρίς λόγια και κομμάτια προγράμματος. Ορισμένα από τα έργα του για πιάνο δείχνουν την επιρροή του στυλ του Φρεντερίκ Σοπέν.

Μουσική δωματίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μουσική δωματίου του Λίσενκο περιλαμβάνει ένα κουαρτέτο εγχόρδων, ένα τρίο για δύο βιολιά και βιόλα και μια σειρά από έργα για βιολί και πιάνο.

Εθνομουσικολογικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μικόλα Λίσενκο έκανε τις πρώτες μουσικο-εθνογραφικές μελέτες για τον τυφλό κομπζάρο Οστάπ Βερεσάι τις οποίες δημοσίευσε το 1873 και το 1874. Εξακολουθούν να είναι υποδειγματικοί. Ο Λίσενκο συνέχισε να ερευνά και να μεταγράφει το ρεπερτόριο άλλων κομπζάρων από άλλες περιοχές όπως ο Οπάνας Σλάστιον από την Πολτάβα και ο Π΄βλο Μπρατίτσια από το Τσερνίχιβ. Έκανε επίσης μια ενδελεχή μελέτη και άλλων ουκρανικών λαϊκών οργάνων όπως το τορμπάν. Η συλλογή του με δοκίμια για τα ουκρανικά λαϊκά όργανα τον καθιστά ιδρυτή της ουκρανικής οργανολογίας και έναν από τους πρώτους οργανολόγους στη Ρωσική Αυτοκρατορία.

Γραπτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγή: [21]

  • Lysenko, Mykola (1874). Kharakteristika muzïkal'nïkh osobennostey malorusskikh dum i pesen, ispolnyayemïkh kobzarem Veresayem. Kyiv: Kobzar Ostap Veresay: Yego muzïka i ispolnyayemïye im narodnïye pesnï. 
  •    (July 1888). «Duma o Khel′nitskom i Barabashe [The ballad of Khel'nitsky and Barabash]». Kievskaya starina. 
  •    (March 1892). «O torbane i muzïke pesen Vidorta». Kievskaya starina 381. 
  •    (1894). «Narodnïye muzïkal′nïye instrumentï na Ukraine [Folk instruments in the Ukraine]». Zorya (Lviv) (4–10). 
  • Lysenko, Mykola (1955). Hordiychuk, Mykola, επιμ. Pro narodnu pisnyu i pro narodnist' v muziki. Kyiv. 

Κληρονομιά και επιρροή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιρροή της μουσικής και του εθνικιστικού του στυλ ήταν τεράστια για τους επόμενους Ουκρανούς συνθέτες. Συνθέτες όπως οι Στάνισλαβ Λιόντκεβιτς, Αλεξάντερ Κόσιτς, Κιρίλο Στετσένκο, Γιακίβ Στέποβι, και κυρίως ο Μικόλα Λεοντόβιτς, έχουν αναγνωρίσει την επιρροή του. [29] Παρά την υψηλή φήμη του στην Ουκρανία, ο Λίσενκο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός εκτός της χώρας. [18]

Από το 1950 έως το 1959, τα πλήρη έργα του Λίσενκο εκδόθηκαν στο Κίεβο σε 22 τόμους. [29]

Μια ομάδα Ουκρανών συνθετών και μουσικών, συμπεριλαμβανομένης της Γιελιζαβέτα Τσάβνταρ (Чавдар, Елизавета Ивановна [uk; ru]), η Αριάντνα Λίσενκο (η εγγονή του συνθέτη), ο Γιεβγέν Ρζάνοφ, ο Αντρίι Στοχαρένκο, ο Μιροσλάβ Σκόρικ και ο Γιεβγέν Στάνκοβιτς ίδρυσαν τον Διεθνή Μουσικό Διαγωνισμό Μικόλα Λίσενκο το 1962 προς τιμήν του Λίσενκο. [31] Το σπίτι του Λίσενκο στο Κίεβο, στο οποίο έμεινε από το 1894 έως το 1912, μετατράπηκε σε Μουσείο-Σπίτι Μικόλα Λίσενκο το 1987, ένα από τα πολλά μουσεία της πόλης για σημαντικές πολιτιστικές προσωπικότητες. [32]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13993928k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6281n47. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 International Music Score Library Project. Category:Lysenko,_Mykola. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 (Αγγλικά) Internet Encyclopedia of Ukraine. Canadian Institute of Ukrainian Studies. www.encyclopediaofukraine.com/display.asp?linkpath=pages%5CL%5CY%5CLysenkoMykola.htm. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2022.
  5. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 9596. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ 7,0 7,1 www.findagrave.com/memorial/9596/mikola-lysenko. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2022.
  8. ↑ doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.17272. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2022.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13993928k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ 10,0 10,1 www.ukrainianartsong.ca/composers-1-1-1. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2022.
  11. ↑ Ανακτήθηκε στις 9  Ιουλίου 2019.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 9  Ιουλίου 2019.
  13. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20030216062. Ανακτήθηκε στις 27  Φεβρουαρίου 2023.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Lysenko, Mykola Vytaliyovych». Lysenko, Mykola Vytaliyovych. 2001. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2022.
  15. ↑ «Lysenko, Mykola Vytaliyovych». Lysenko, Mykola Vytaliyovych. 2001. Ανακτήθηκε στις 3  Μαρτίου 2020.
  16. ↑ Spencer 2001, § para. 1.
  17. ↑ Ορισμένες πηγές καταγράφουν τη ζωή του Λίσενκο στο σύστημα ημερομηνιών με το Παλαιό ημερολόγιο. Σε αυτήν την περίοδο η ζωή του Λίσενκο θα ήταν 10 Μαρτίου 1842 – 6 Νοεμβρίου 1912[16]
  18. ↑ 18,00 18,01 18,02 18,03 18,04 18,05 18,06 18,07 18,08 18,09 18,10 18,11 18,12 18,13 Turchyn 2006.
  19. ↑ Baley & Hrytsa 2001.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 20,8 Taruskin 2002.
  21. ↑ 21,00 21,01 21,02 21,03 21,04 21,05 21,06 21,07 21,08 21,09 21,10 21,11 21,12 21,13 21,14 21,15 21,16 21,17 21,18 21,19 21,20 21,21 21,22 21,23 21,24 21,25 Spencer 2001.
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 Predota 2022.
  23. ↑ Filenko & Bulat 2001, σελ. 13.
  24. ↑ Filenko & Bulat 2001, σελ. [Χρειάζεται σελίδα].
  25. ↑ 25,00 25,01 25,02 25,03 25,04 25,05 25,06 25,07 25,08 25,09 Wytwycky 2010.
  26. ↑ Predota 2022, § para. 5.
  27. ↑ Όταν ο Ταράς Σεβτσένκο πέθανε και το σώμα του μεταφέρθηκε στην Ουκρανία το 1861, ο Λίσενκο ήταν νεκροπομπός στην κηδεία του.[26]
  28. ↑ Katchanovski και άλλοι 2013, σελ. 344.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 29,3 29,4 29,5 Ukrainian Art Song Project.
  30. ↑ Kryzhanivsky 2022.
  31. ↑ «Competition History». bizcard.com.ua. Ministry of Culture and Tourism of Ukraine. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2022. 
  32. ↑ «Музей выдающихся деятелей украинской культуры - Леси Украинки, Михаила Старицкого, Николая Лысенка, Панаса Саксаганского» [Museum of prominent figures of Ukrainian culture - Lesya Ukrainka, Mykhailo Starytsky, Mykola Lysenok, Panas Saksagansky] (στα Russian). Первое экскурсионное бюро [The First Excursion Bureau]. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2022. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μικόλα_Λίσενκο&oldid=10162463"