Μητροπολίτης Χίου Πλάτων Φραγκιάδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πλάτων
Μητροπολίτης Χίου
Από25 Ιανουαρίου 1817
Έως23 Απριλίου 1822
ΠροκάτοχοςΠαρθένιος
ΔιάδοχοςΔανιήλ
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό ΌνομαΠανταλέων Φραγκιάδης ή Φραγκιάς
Γέννηση1775
Χίος, Χίος, Ελλάδα
Θάνατος1822
Χίος, Χίος, Ελλάδα
ΕθνικότηταΈλληνας
ΣπουδέςΠατριαρχική Σχολή Ξηροκρήνης
ΔόγμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Αγιοποίηση
ΕορτασμόςΚυριακή του Παραλύτου
Τιμάται απόΕκκλησία της Ελλάδος
Αγιοποίηση15 Ιουλίου 2021

Ο Μητροπολίτης Χίου Πλάτων Φραγκιάδης ήταν Έλληνας Εθνοϊερομάρτυρας Επίσκοπος της Χίου και Άγιος της Εκκλησίας.

Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώιμα έτη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατά κόσμον Πανταλέων Φραγκιάδης ή Φραγκιάς γεννήθηκε στη Χίο το 1775, όπου και έλαβε τα πρώτα γράμματα στη Σχολή της Χίου, έχοντας ως Σχολάρχη τον Άγιο Αθανάσιο τον Πάριο.

Το 1803 συνέχισε τις σπουδές του στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε στην Πατριαρχική Ακαδημία (μετέπειτα Πατριαρχική Σχολή Ξηροκρήνης και ακολούθως Μεγάλη του Γένους Σχολή), υπό του μετέπειτα Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Δωρόθεου του Πρώιου, που διηύθυνε την Ακαδημία έως της εκλογής του σε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας το 1807. Ο Δωρόθεος του ανέθεσε το έργο του βιβλιοθηκάριου της Σχολής, συμμετέχοντας έτσι στην έκδοση του λεξικού «Κιβωτός της Ελληνικής Γλώσσης». Το 1807 διαδέχθηκε στη Σχολαρχία τον Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Δωρόθεο, έως το 1809.

Το 1807 διαδέχθηκε τον Δωρόθεο Πρώιο στη Σχολαρχία της Πατριαρχικής Σχολής Ξηροκρήνης, ως το 1809. Ακολούθως, δίδασκε ιδιωτικά σε οικογένειες Χίων και άλλων ομογενών της Κωνσταντινούπολης αλλά και άσκησε καθήκοντα Ιεροκήρυκα σε διάφορους Ναούς της Κωνσταντινούπολης.

Το 1812 κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Πλάτων. Λίγο αργότερα χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος στην Κωνσταντινούπολη.

Μητροπολίτης Χίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 25 Ιανουαρίου 1817, η Μέγαλη του Χριστού Εκκλησία τον εξέλεξε Μητροπολίτη Χίου, σε αντικατάσταση του Μητροπολίτη Παρθενίου. Ως Μητροπολίτης Χίου έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παιδεία, φροντίζοντας για τη στέγαση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, ιδρύοντας Τυπογραφείο και φροντίζοντας για τη λειτουργία της Σχολής της Χίου.

Ο τότε Σχολάρχης της Σχολής της Χίου Νεόφυτος Βάμβας, προσπάθησε να πείσει τον Μητροπολίτη και τους προκρίτους της Χίου να συμμετέχουν ενεργά στον ένοπλο αγώνα, αλλά οι προεστοί γνώριζαν καλά ότι οι Χιώτες δεν διέθεταν την απαιτούμενη στρατιωτική υποδομή για ένα τέτοιο εγχείρημα. Ο Βάμβας πήγε τον Απρίλιο του 1821 (πριν από την καταστροφή της Χίου) στην Ύδρα, όπου με θέρμη παρότρυνε τους Υδραίους να εκστρατεύσουν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, αφού στη Χίο υπήρχε αρκετός πλούτος και η επανάσταση θα ενισχυόταν οικονομικά. Πράγματι, 21 πλοία υδραίικα, σπετσιώτικα και ψαριανά υπό τον Ιάκωβο Τομπάζη, έφτασαν πρώτα στα Ψαρά και κατόπιν κινήθηκαν στη Χίο. Οι Τούρκοι κλείστηκαν στο Κάστρο της Χίου, παίρνοντας μαζί τους ως ομήρους κάποιους από τους προκρίτους και τον Μητροπολίτη Πλάτων.

Φυλάκιση και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάρτιο του 1822 η Χίος επαναστάτησε, όταν ο Χιώτης πρώην αξιωματικός του Γαλλικού Στρατού Αντώνιος Μπουρνιάς με διακόσιους άνδρες αποβιβάστηκαν στη Σάμο και κάλεσαν τον Λυκούργο Λογοθέτη να συμμετάσχει στην επανάσταση της Χίου, κάτι που έγινε και αποβιβάστηκαν στη Χίο με 2500 άνδρες. Αμέσως, οι Τούρκοι συνέλαβαν τον Μητροπολίτη Πλάτων, επίλεκτους κληρικούς και τους προκρίτους του νησιού και τους φυλάκισαν μέσα στο Κάστρο της Χίου. Επί 41 ημέρες στερήθηκαν την τροφή και το καθαρό νερό. Την Κυριακή 23 Απριλίου 1822, εισήλθε στο σκοτεινό κελί ο Βαχίτ πασάς, οι ιεροδικαστές και οι δήμιοι και αναγνώστηκε η απόφαση: «Ο Αρχιερεύς Πλάτων και οι λοιποί κατηγορηθέντες ότι έλαβον μέρος εις την ενεργηθείσαν στάσιν της νήσου, απεδείχθησαν ένοχοι της αποδιδομένης εις αυτούς πράξεως, όθεν και καταδικάζονται εις την ποινήν του θανάτου». Ακολούθως, άρχισαν να τους εξάγουν από την φυλακή, αγνώριστους από τις κακουχίες και την πείνα. Πρώτοι ήταν ο Μητροπολίτης Πλάτων με τον Αρχιδιάκονο Μακάριο Γαρή ή Γέμελο και εννέα προύχοντες, και ακολούθησαν ανά δέκα οι υπόλοιποι. Τους κρέμασαν στην Κεντρική Πλατεία "Βουνάκι" της Χίου και μετά από τρείς ημέρες έριξαν τα σώματά τους στην θάλασσα.

Το σώμα του Μητροπολίτη Πλάτωνα έφθασε λόγω των κυμάτων στις Οινούσσες και το αναγνώρισε ο ιερέας του νησιού Γεώργιος Λαιμός και το παρέλαβε και έθαψαν τον Μητροπολίτη σε έναν παρακείμενο αγρό. Μετά από 4 χρόνια ο Διάκονος Δημήτριος Λαιμός μετέφερε τα οστά του Μητροπολίτη στη Σύρο, στον Ιερό Ναό Μεταφορφώσεως του Σωτήρος, όπου και έμειναν έως το 1930. Στις 15 Ιουνίου 1930, τα οστά μεταφέρθηκαν και πάλι στις Οινούσσες και τέθηκαν σε μαρμάρινο μνημείο εντός του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Οινουσσών.

Τα οστά του Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Πλάτωνα ήλθαν στη γενέτειρά του το 1973, επί Μητροπολίτου Χίου Χρυσοστόμου Γιαλούρη και τοποθετήθηκαν στον μαρμάρινο αδριάντα που καλλιτεχνήθηκε προς τιμήν του, μπροστά από το Δημαρχείο της Χίου. Ο αδριάντας του Μητροπολίτη Πλάτωνα συνεχίζει να στέκει στην Κεντρική Πλατεία Βουνακίου.

Στις 19 Ιουνίου 2013 ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Μάρκος μετέφερε με ιεροπρέπεια μέρος των οστών στον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου Χίου[1][2] και ένα άλλο μέρος στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στις Οινούσσες[3].

Αγιοκατάταξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατόπιν της πρότασης του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών Μάρκου και αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αναγράφηκαν στις Αγιολογικές Δέλτους ο Ιερομάρτυρας Πλάτωνας Φραγκιάδης και οι συν αυτώ αναιρεθέντες κατά την Σφαγή της Χίου Κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Η ιερά μνήμη τους θα εορτάζεται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Χίου την Κυριακή του Παραλύτου εκάστου έτους[4][5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]