Μαρία Ροζέτι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μαρία Ροζέτι
Πορτρέτο της Μαρίας Ροζέτι από τον Κονσταντίν Ντανιέλ Ροζεντάλ [1]
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση14  Σεπτεμβρίου 1819 ή 1819[2]
Γκέρνζι
Θάνατος14ιουλ. / 26  Φεβρουαρίου 1893γρηγ.[3] ή 25  Φεβρουαρίου 1893 ή 1893[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡουμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταδημοσιογράφος
επιμελήτρια[2]
Οικογένεια
ΣύζυγοςC. A. Rosetti
ΤέκναVintilă C. A. Rosetti
ΑδέλφιαEffingham Grant
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μαρία Ροζέτι (γεννημένη ως Μαρί Γκραντ, 1819 – 1893) ήταν πολιτικός ακτιβίστρια, δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος, με έντονο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο. Ήταν Βλάχικης και Ρουμάνικης καταγωγής. Γεννήθηκε στο Γκέρνζι. Ήταν αδελφή του Βρετανού διπλωμάτη Έφινγκχαμ Γκραντ και σύζυγος του ριζοσπαστικού ηγέτη Κ.Α. Ροζέτι, και έπαιξε ενεργό ρόλο στη Βλαχική Επανάσταση του 1848. Διακρίθηκε επίσης για τη μακρά φιλική σχέση της με τον ζωγράφο Κονσταντίν Ντανιέλ Ροζεντάλ και με την Πία Μπρατιάνου, συζύγου του εθνικοφιλελεύθερου πολιτικού Ιόν Μπρατιάνου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένη από τον καπετάνιο Έντουαρντ Γκραντ, κάτοικο του Γκέρνζι, πλοιοκτήτη, και τη σύζυγό του Μαρί Λε Λασέρ, η Μαρί ανήκε στην Εκκλησία της Αγγλίας. [4] Η οικογένειά της, η οποία τελικά εγκαταστάθηκε στο Πλίμουθ, ισχυριζόταν ότι γενεαλογικά καταγόταν από το Σκωτσέζικο Κλαν Γκραντ του Κάννον, αλλά αυτό είναι αβέβαιο. [5]

Το 1837, ο μικρότερος αδελφός της Έφινγκχαμ διορίστηκε γραμματέας του Ρόμπερτ Γκίλμουρ Κόλκχουν, του Βρετανού προξένου στη Βλαχία. Αμέσως μετά, η ίδια η Μαίρη έφτασε στο Βουκουρέστι, όπου άρχισε να εργάζεται ως δασκάλα. [6] Τότε ήταν που γνώρισε τον Ροζέτι, τον στενό φίλο του Έφινγκχαμ Γκραντ και μέλος της οικογένειας των Βογιάρων Ροζέτι, ο οποίος την ερωτεύτηκε. [7] Η Μαίρη Γκραντ εργάστηκε στην οικογένεια του συνταγματάρχη της Βλαχικής πολιτοφυλακής, Ιοάν Οντομπέσκου, και παρέδιδε μαθήματα στα παιδιά του—συμπεριλαμβανομένου του γιου του Αλεξάντρου, του μελλοντικού συγγραφέα και πολιτικού. [7] Εκείνη την εποχή, διέμενε στην περιοχή του Βουκουρεστίου γύρω από την Curtea Veche . [7]

Η Γκραντ παντρεύτηκε τον Κ.Α. Ροζέτι στο σπίτι της οικογένειάς της στο Πλίμουθ, με μια τελετή της Αγγλικανικής Εκκλησίας (31 Αυγούστου 1847). Ξαναπαντρεύτηκαν αργότερα στη Βιέννη, με μια Ορθόδοξη τελετή. [7] Στην τελευταία παρευρέθηκαν οι συνεργάτες του Ροζέτι, Στεφάν και Αλεξάντρου Γκολέσκου, οι οποίοι ήταν νονοί του ζευγαριού. [7] Σύμφωνα με τον ιστορικό Πάουλ Τσερνοβοντεάνου, συνάντησε δυσκολίες στην ενσωμάτωση της κοινωνίας των Βογιάρων, αλλά «οι έμφυτες ιδιότητες, η ευγενής συμπεριφορά, η ευφυΐα και η κουλτούρα [της] συνέβαλαν [...] στο να διακριθεί». [7]

Επαναστατική Ρουμανία, ζωγραφισμένη από τον Ροζεντάλ σε φόρο τιμής στον Ροζέτι[1]

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1848, ο σύζυγός της έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συσπείρωση του πληθυσμού του Βουκουρεστίου για τις επαναστατικές ενέργειες και συμμετείχε στην Προσωρινή Κυβέρνηση. Καθώς τα οθωμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη χώρα, συντρίβοντας την εξέγερση και συλλαμβάνοντας τους αρχηγούς της, συνελήφθη ο ίδιος από τους Οθωμανικούς και, μαζί με άλλους εξέχοντες συμμετέχοντες, μεταφέρθηκε με φορτηγίδα από το Τζιούρτζιου, στο δρόμο του προς την αυστριακή Σβίνιτσα, κοντά στο λιμάνι της Όρσοβα στο Δούναβη. [8] Με τον Εβραίο Κονσταντίν Ντανιέλ Ροζεντάλ, η Μαρία ακολούθησε τα πλοία στην ακτή. Κατά την άφιξή της, επεσήμανε στις τοπικές αρχές ότι οι Οθωμανοί είχαν υπερβεί τη δικαιοδοσία τους, πείθοντας τον δήμαρχο της Σβίνιτσα να αφοπλίσει τους φρουρούς, κάτι που με τη σειρά του επέτρεψε στους κρατούμενους να τραπούν σε φυγή. [9] Στη συνέχεια, οι Ροζέτι συνέχισαν την πορεία τους για τη Γαλλία. [10] Ο ρόλος της σε αυτό το τελευταίο στάδιο της επανάστασης εκθειάστηκε από τον Γάλλο ιστορικό Ζυλ Μισλέ στο δοκίμιό του το 1851 Madame Rosetti [11] και από τον σύζυγό της, ο οποίος τη συνέκρινε με την Ανίτα, τη βραζιλιάνικη σύζυγο του Ιταλού εξεγερμένου Τζουζέπε Γκαριμπάλντι. [12]

Γύρω στο 1850, ο Ροζεντάλ ολοκλήρωσε έναν από τους πιο διάσημους πίνακές του, România revoluţionară ("Επαναστατική Ρουμανία").[1] Μια εθνική προσωποποίηση, που δείχνει μια γυναίκα με ρουμανική λαϊκή φορεσιά, ήταν επίσης ένα πορτρέτο της Μαρίας Ροζέτι.[12][13] Ο καλλιτέχνης πέθανε τον Ιούλιο του 1851, αφού η προσπάθειά του να περάσει στη Βλαχία αναχαιτίστηκε από τις αυστριακές αρχές, οι οποίες τον βασάνισαν μέχρι θανάτου στη γενέτειρά του Βουδαπέστη. [14] Το 1878, η Μαρία Ροζέτι έγραψε ένα άρθρο για το περιοδικό της Mama şi Copilul ("Μητέρα και Παιδί"), στο οποίο επαίνεσε τον αποθανόντα φίλο της: "[ο Ροζεντάλ ήταν] ένας από τους καλύτερους και πιο πιστούς ανθρώπους που δημιούργησε ο Θεός κατ' εικόνα Του. Πέθανε για τη Ρουμανία, για τις ελευθερίες της. Πέθανε για τους Ρουμάνους φίλους του. [. . . ] Αυτός ο φίλος, αυτός ο γιος, αυτός ο μάρτυρας της Ρουμανίας είναι Ισραηλίτης. Το όνομά του ήταν ο Ντανιέλ Ροζεντάλ.» [15]

Κατά τη δεκαετία του 1850, πριν και μετά τη Συνθήκη του Παρισιού του 1856, που επέτρεψε στην οικογένειά της να επιστρέψει στα Παραδουνάβια Πριγκιπάτα, η Μαρία Ροζέτι και ο σύζυγός της υποστήριξαν με όλες τις δυνάμεις τους την Partida Naţională, ζητώντας την ένωση της Βλαχίας με τη Μολδαβία (που πραγματοποιήθηκε το 1859 από την εκλογή του Αλέξανδρου Ιωάννη Κούζα ως Πρίγκιπα της Βλαχίας, και στη συνέχεια Κυρίαρχου των δύο κρατών). [16] Η Μαρία Ροζέτι ήταν συνεργάτης σε πολυάριθμες εκδόσεις του Κ.Α. Ροζέτι, συμπεριλαμβανομένου του Românul, πριν να εκδώσει το δικό της εβδομαδιαίο περιοδικό, Mama şi Copilul . [17] Το τελευταίο, το οποίο περιείχε ως επί το πλείστον συμβουλές για την εκπαίδευση των μικρών παιδιών, και υποκινούμενο από την ανησυχία ότι η κοινωνία είχε αλλάξει μετά την ένωση, [18] δημοσιεύτηκε μόνο μεταξύ 1865 και 1866. Τέτοιες δραστηριότητες δίνουν στη Ροζέτι μια αξίωση για τον τίτλο της πρώτης γυναίκας δημοσιογράφου της Ρουμανίας, μπροστά από τη Μαρία Φλεχτενμάχερ.[19][18]

Στη συνέχεια, η Μαρία Ροζέτι συμμετείχε στην οργάνωση φιλανθρωπικών εκδηλώσεων και δημόσιων τελετών: το 1866–1867, συγκέντρωσε κεφάλαια για την καταπολέμηση της πείνας και, το 1871, οργάνωσε εορτασμούς στη μολδαβική περιοχή Πούτνα. [7] Το κύρος της αυξήθηκε ιδιαίτερα μετά το 1875, όταν ο Κ.Α. Ροζέτι εντάχθηκε στην ηγεσία του Εθνικού Φιλελεύθερου Κόμματος. Ως δημοσιογράφος, έγραψε άρθρα, που προωθούσαν την απελευθέρωση των γυναικών. [7] Το 1877, καθώς η Ρουμανία κήρυξε την ανεξαρτησία της και εντάχθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, η Μαρία Ροζέτι συγκέντρωσε κεφάλαια για να βοηθήσει τους τραυματίες, ιδρύοντας και διευθύνοντας το νοσοκομείο στο Turnu Măgurele.[7][20]

Η Μαρία Ροζέτι και ο Κ.Α. Ροζέτι είχαν οκτώ παιδιά, εκ των οποίων μόνο τα τέσσερα ενηλικιώθηκαν. [7] Αυτά ήταν η κόρη τους, η Ελευθερία Σοφία (κοινώς γνωστή ως Λίμπι, γεννημένη τον Ιούνιο του 1848) και τρεις γιοι που γεννήθηκαν στην εξορία: ο Μίρτσεα, ο Βιντίλα και ο Χόρια Ροζέτι. [7] Ο αδελφός της ήταν κάτοικος Ρουμανίας και είχε παντρευτεί με τη Ζωή, την κόρη του Βλάχου γαιοκτήμονα και πολιτικού Αλεξάντρου Ρακοβίτσα. [21] Μέσω του γάμου του αδερφού της Έφινγκχαμ, η Μαρία Ροζέτι είχε επίσης μακρινή σχέση με την γιατρό Κάρολ Νταβίλα και τον γιο του, θεατρικό συγγραφέα Αλεξάντρου Νταβίλα. [22]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το θάνατό της, δημοσιεύτηκε μία νεκρολογία στην εφημερίδα National Liberal Voinţa Naţională, που την ανακήρυξε ως μια από τις πιο εξαιρετικές Ρουμάνες γυναίκες της γενιάς της. [7] Τα γραπτά της της δεκαετίας του 1860 συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο το 1893. [23] Είναι επίσης ένας από τους χαρακτήρες στο μυθιστόρημα του Καμίλ Πετρέσκου Un om între oameni . Ένας δρόμος στο κέντρο του Βουκουρεστίου, κοντά στο Bulevardul Magheru, ονομάστηκε προς τιμήν της—αποτελεί την ανατολική επέκταση της οδού Κ.Α. Ροζέτι. Ένα σχολείο στη γειτονιά Φλορεάσκα της πόλης πήρε επίσης το όνομά της. Αρκετές μονογραφίες για τη ζωή της εκδόθηκαν στα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος. [23]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Rosenthal – România Revoluționară». mnar.arts.ro (στα Ρουμανικά). National Museum of Art of Romania. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 WeChangEd. www.wechanged.ugent.be/wechanged-database/.
  3. ↑ (Αγγλικά) WomenWriters. 059acddf-97b6-4914-86bc-f756b8f31e4d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Cernovodeanu, p.38, 39
  5. ↑ Cernovodeanu, p.38
  6. ↑ Cernovodeanu, p.38-39
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 Cernovodeanu, p.39
  8. ↑ Frunzetti, p.18-20; Georgescu, p.79-80
  9. ↑ Frunzetti, p.20
  10. ↑ Frunzetti, p.21; Georgescu, p.80; Livezeanu & Farris, p.283
  11. ↑ Cernovodeanu, p.39; Georgescu, p.79; Livezeanu & Farris, p.284
  12. ↑ 12,0 12,1 Alin Ciupală, Femeia în societatea românească a secolului al XIX-lea, Editura Meridiane, Bucharest, 2003, p.69. (ISBN 973-33-0481-6)
  13. ↑ Frunzetti, p.22; Georgescu, p.79
  14. ↑ Frunzetti, p.28
  15. ↑ Ion C. Butnaru, The Silent Holocaust: Romania and Its Jews, Praeger/Greenwood, Westport, 1992, p.13
  16. ↑ Cernovodeanu, p.39; Georgescu, p.79
  17. ↑ Georgescu, p.80; Livezeanu & Farris, p.283
  18. ↑ 18,0 18,1 Livezeanu & Farris, p.246
  19. ↑ (in Romanian) Marian Petcu, "Jurnaliste şi publiciste uitate" Αρχειοθετήθηκε 2011-07-20 στο Wayback Machine., in the University of Bucharest Faculty of Journalism's Revista Română de Jurnalism şi Comunicare Αρχειοθετήθηκε 2011-07-20 στο Wayback Machine., Nr. 2-3/2006, p.129
  20. ↑ "C. A. Rosetti" Αρχειοθετήθηκε 2006-09-09 στο Wayback Machine., in the Ohio University's Encyclopedia of Revolutions of 1848 Αρχειοθετήθηκε 2007-06-23 στο Wayback Machine., retrieved July 16, 2007
  21. ↑ Cernovodeanu, p.39-40
  22. ↑ George Călinescu, Istoria literaturii române de la origini pînă în prezent, Editura Minerva, Bucharest, 1986, p.653
  23. ↑ 23,0 23,1 Livezeanu & Farris, p.284

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Irina Livezeanu, June Pachuta Farris (επιμ. ), Γυναίκες & Φύλο στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, Ρωσία και Ευρασία: μια ολοκληρωμένη βιβλιογραφία, Τόμος Ι: Νοτιοανατολική και Ανατολική Κεντρική Ευρώπη, ME Sharpe, Armonk, 2007.(ISBN 978-0-7656-0737-9)ISBN 978-0-7656-0737-9
  • Paul Cernovodeanu, «Punţi între două lumi. Britanici printre români», στο Magazin Istoric, Ιούλιος 1995
  • Ion Frunzetti, Pictorul revoluţionar C.Rosenthal, Editura de Stat pentru Literatură and Artă, Βουκουρέστι, 1955
  • Elena Georgescu, "La loc de mare cinste în istoria patriei", στο Magazin Istoric, Μάιος 1975


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μαρία_Ροζέτι&oldid=10086784"