Γκάτζο Μοντάνο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 44°12′0″N 10°56′0″E / 44.20000°N 10.93333°E / 44.20000; 10.93333

Γκάτζο Μοντάνο
Comune
Comune di Gaggio Montano
Διοικητικές πληροφορίες
Χώρα    Ιταλία
Περιφέρεια   Εμίλια Ρομάνια
Επαρχία   Μπολόνια
Περιοχή
Πληθυσμός   4.968 (Σεπτέμβριος 2013)
Άλλες πληροφορίες
Ταχυδρομικός  
κώδικας
  
 40041
Ζώνη ώρας   UTC+1
Τοποθεσία
Γκάτζο Μοντάνο is located in Ιταλία
Γκάτζο Μοντάνο
Γκάτζο Μοντάνο
Χάρτης
Θέση του δήμου στην επαρχία της Μπολόνια
Επίσημος ιστότοπος

Το Γκάτζο Μοντάνο (ιταλικά: Gaggio Montano) είναι δήμος της βορειοανατολικής Ιταλίας που βρίσκεται στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνια, στην επαρχία της Μπολόνια.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για έναν ορεινό δήμο που βρίσκεται σε απόσταση 60 περίπου χιλιομέτρων από την Μπολόνια. Το υψόμετρο του είναι 682 μέτρα, η έκταση του δήμου πάει από τα 256 μέτρα ελάχιστο υψόμετρο μέχρι τα 1138 μέτρα μέγιστο, όρος Μπελβεντέρε (Belvedere). Στα όρια του δήμου βρίσκονται πολλές βραχώδης προεξοχές με γεωλογικό ενδιαφέρον καθώς και διάφορες κορυφές όπως το όρος Καστέλλο (Castello). Τον δήμο διασχίζουν ο ποταμός Ρένο και ο χείμαρρος Σίλλα (Silla). Η συνολική έκταση του δήμου είναι 58,68 τ.χλμ. και οι γεωγραφικές του συντεταγμένες είναι: 44°11'52"44 N γεωγραφικό πλάτος και 10°56'2"04 E γεωγραφικό μήκος.

Λόγω της ορεινής μορφολογίας του εδάφους του δήμου οι κάτοικοι του είναι διεσπαρμένοι σε έναν μεγάλο αριθμό κοινοτήτων και δημοτικών διαμερισμάτων που περιλαμβάνουν Αμπετάια, Άφφρικο, Βάινα ντι Σόπρα, Βαλφιορίτα, Βιβάλλε, Βολπάρα, Γκάτζο Μοντάνο, Γκουανέλλα, Γκρίλλα, Κα Φράνκι, Κάζα Τζάνκο, Κανεβάτσια, Καπάννα Φορέστα, Κολλίνα-Μπελβεντέρε, Κολομπάρα, Κροτσιάλε, Λάγκο Μπράγκο, Λαγκόνι, Μαζερόνι, Μαζόντε, Μαράνο, Μολινάτσιο, Μπομπιάνα, Μπόρρα, Ολμέ, Παλάτσο, Πιετρακολόρα, Ρόκα Πιτιλιάνα, Ρονκόνε, Σάντα Μαρία Βιλλιάνα, Σέρρα, Σίλλα, Φάουρο.

Οι δήμοι που συνορεύουν με το Γκάτζο Μοντάνο είναι το Βεργκάτο, η Γκριτζάνα Μοράντι, το Καστέλ ντ Αϊάνο, το Καστέλ ντι Κάζιο, το Λιτζάνο ιν Μπελβεντέρε, το Μοντέζε (δήμος της επαρχίας της Μόντενα και η Πορρέττα Τέρμε.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα εδάφη που καταλαμβάνει ο δήμος υπάρχουν μαρτυρίες της ανθρώπινης παρουσίας από την εποχή του Χαλκού. Στην περιοχή του δημοτικού διαμερίσματος της Σάντα Μαρία Βιλλιάνα έχουν βρεθεί οι βάσεις από καλύβες της περιόδου μεταξύ 1500 και 930 π.Χ. ενώ στα αριστερά του χειμάρρου Σίλλα έχουν βρεθεί τάφοι του Βιλλανοβιάνου πολιτισμού, 930 – 525 π.Χ. αυτά τα ευρήματα αποδεικνύουν την μεγάλη σημασία που ήχε η αρχαία οδός που σύνδεε την Μπολόνια με την Τοσκάνη και ακολουθούσε την κοιλάδα του Ρένο.

Το πρώτο έγγραφο που αναφέρεται στο Γκάτζιο χρονολογείται 10 Φεβρουαρίου του 753 μ.Χ. και εκδόθηκε στην Παβία από τον βασιλιά των Λονγκομβάρδων Αστόλφο (Ιταλ. Astolfo). Με αυτό το έγγραφο ο βασιλιάς παραχωρεί το Gajum Reginae, δηλαδή το δάσος της βασίλισσας στον αδερφό του Ανσέλμο (Ιταλ. Anselmo) ηγούμενο της Νονάντολα. Από την κυριαρχία των Λονγκομβάρδων έχουν μείνει πολλά τοπωνύμια της περιοχής. Τον 13ο αιώνα Γκάτζιο θα περάσει στην κυριαρχία του δήμου της Μπολόνια. Ο οικισμός θα αποκτήσει στρατηγική σημασία επειδή θα βρίσκεται στα σύνορα των εδαφών που ελέγχονται από την Μπολόνια και θα αποτελέσει κέντρο στις διαμάχες μεταξύ του δήμου και διαφόρων αρχόντων της περιοχής με σημαντικότερους την οικογένεια των κόμηδων ντι Πάνικο (Ιταλ. di Panico). Για να ισχυροποιήσει την θέση του ο δήμος, τον 13ο αιώνα, θα χτίσει ένα οχυρό στην βάση μιας βραχώδους προεξοχής, που σήμερα είναι γνωστή με το όνομα ο βράχος του οχυρού και βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Το 1307 οι κόμηδες ντι Πάνικο σε συνεργασία με τον στρατό της οικογένειας Μοντεκούκκολι (Ιταλ. Montecuccoli) θα πολιορκήσουν το φρούριο για δύο μήνες αλλά τελικά δεν θα μπορέσουν να το κατακτήσουν. Το 1309 θα επιτεθούν και πάλι και αυτή τη φορά με επιτυχία. Ο δήμος της Μπολόνια θα επιστρέψει κυρίαρχος του φρουρίου το 1313. Το 1441 η περιοχή θα δεχτεί νέες επιθέσεις και καταστροφές από τον στρατό που ήχε στείλει ο Πάπας Ευγένιος Δ΄ με σκοπό να προκαλέσει προβλήματα στις περιοχές που ανήκαν στον δήμο της Μπολόνιας. Τον 13ο αιώνα ο δήμος θα κατασκευάσει και τα οχυρά του Μπελβεντέρε, του οποίου υπάρχουν ακόμα κάποια ερείπια και του Καστέλ Λεόνε του οποίου σήμερα δεν έχει απομείνει καμία μαρτυρία. Αποδείξεις εκείνης της ταραχώδους περιόδου, που έχουν φτάσει μέχρι τις μέρες μας, είναι και τα διάφορα πυργόσπιτα που βρίσκονται σε κάποιους από τους οικισμούς του δήμου καθώς και κάποιοι οχυρωμένοι οικισμοί. Τον 16ο αιώνα ο δήμος θα εγκαταλείψει ή θα κατεδαφίσει όλα τα φρούρια της περιοχής. Τον μεσαίωνα το δημοτικό διαμέρισμα της Μπομπιάνα ανήκε στην Ματθίλδη της Κανόσα (Ιταλ. Matilde di Canossa) που θα την παραχωρήσει στον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄ που, το 1074, θα το δωρίσει στους επισκόπους της Μπολόνια.

Σε αντίθεση με τους γύρο δήμους και κάποιους από τους οικισμούς, που σήμερα ανήκουν στον δήμο του Γκάτζιο, το Γκάτζο Μοντάνο δεν αποτέλεσε ποτέ φέουδο αλλά παρέμεινε πάντα πιστό στον δήμο της Μπολόνια. Στα τέλη του 15ου αιώνα και στις αρχές του 16ου θα ξεκινήσει η ιστορία της οικογένειας των Τανάρι (Ιταλ. Tanari) που θα παίξει σημαντικό ρόλο στην περιοχή και όχι μόνο και θα αφήσει αρκετά μνημεία. Άλλες ησχυρές οικογένειες που έχουν αφήσει τα ίχνυ τους είναι αυτές των Καπατσέλλι (Ιταλ. Capacelli), των Αλμπεργκάτι (Ιταλ. Albergati) και των Γκράσι (Ιταλ. Grassi). Ο δήμος όπως τον γνωρίζουμε σήμερα δημιουργήθηκε το 1866 με την ένωση των προϋπαρχόντων δήμων του Γκάτζιο, της Μπομπιάνα και της Ρόκα Πιτιλιάνο. Κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο θα υποστεί πολλές καταστροφές με αποκορύφωμα το 1944, οπότε θα βρεθεί πάνω στην Λίνεα Γκότικα (Γοτθική Γραμμή Ιταλ. Linea Gotica).

Μνημεία και πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πολυτάραχη ιστορία του δήμου του προκάλεσε συχνά μεγάλες καταστροφές με αποκορύφωμα τις μεγάλες καταστροφές που υπέστη κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παρόλα αυτά στον δήμο παραμένει ένας μεγάλος αριθμός ενδιαφερόντων μνημείων.

  • Στον κεντρικό οικισμό, Γκάτζιο, το πρώτο αξιοθέατο που τραβάει την προσοχή του επισκέπτη, πριν ακόμα φτάσει στο χωριό, είναι η βραχώδης προεξοχή που βρίσκεται στο κέντρο του οικισμού. Στην κορυφή της υπάρχει ο φάρος των πεσόντων του βουνού, μνημείο στη μνήμη των θυμάτων του πολέμου που κατασκευάστηκε το 1951 στη θέση ενός μικρού κτηρίου, των μέσων του ‘500, με ρολόι και καμπάνα. Γύρο από τον βράχο βρίσκεται ο αρχικός οικισμός, που ονομάζεται Πόντε, με τα παραδοσιακά σπίτια και δρομάκια. Μερικές από τις σημαντικότερες κατασκευές είναι το σπίτι Τανάρι του 13ου – 14ου αιώνα, το σπίτι Καππόνι του 15ου αιώνα, το σπίτι Καπατσέλλι πρόκειται για το παλιό οχυρό που στα μέσα του 16ου αιώνα μετατράπηκε σε οικία. Στην άκρη του κεντρικού οικισμού βρίσκεται η Γκατζάνα, ομάδα κτηρίων του 14ου – 15ου αιώνα κατασκευασμένο από την οικογένεια Τανάρι και στο οποίο βρίσκεται το σπίτι Πάζι της ίδιας περιόδου που ανακαινίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα. Άλλα αξιόλογα μνημεία είναι η ενορία των Αγίων Μιχαήλ και Λαζάρου του 18901898 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας και το δημαρχείο, κατασκευασμένο το 1961 για την επέτειο των 100 χρόνων από την ένωση της Ιταλίας.
  • Στον οικισμό Άφφρικο, έναν από τους παλαιότερους οικισμούς του δήμου, υπάρχει η μονή του Πιτιλιάνο η οποία αναφέρεται σε έγγραφα του 969 και η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του βαπτιστή του 18ου αιώνα.
  • Στον οικισμό Παλάτσο έχουν διασωθεί πολλά από τα μεσαιωνικά πυργόσπιτα.
  • Στην Γκουανέλλα βρίσκουμε ένα αρχιτεκτονικό συγκρότημα του 13ου – 14ου αιώνα με αμυντικές και διοικητικές λειτουργίες και δίπλα του υπάρχει το μνημείο στους βραζιλιάνους στρατιώτες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου.

Πολιτισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος διοργανώνει πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις κατά την διάρκεια όλου του χρόνου. Μερικές από αυτές είναι η γιορτή της μπύρας, η γιορτή του κυνηγού, ας τζιουγκέν λα βιντέλα παιχνίδια μεταξύ των τεσσάρων συνοικιών του Γκάτζιο, γιορτή του κόκορα και γιορτή του παγωνιού.

Πληθυσμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Γκάτζο Μοντάνο είναι ένας μικρός δήμος στον οποίο, σύμφωνα με τα στοιχεία της 1ης Ιανουαρίου του 2011, κατοικούν μόνιμα 5154 άτομα.

Οι ξένοι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στα 571 άτομα και οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι είναι το Μαρόκο με 247 άτομα, η Ρουμανία με 150 άτομα και η Βόρεια Μακεδονία με 34 άτομα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]