Ανάκτορο των Πολυέδρων
| Ανάκτορο των Πολυέδρων | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | ανάκτορο και ορόσημο |
| Αρχιτεκτονική | Ιταλική Αναγέννηση |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 55°45′1″N 37°37′0″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Tverskoy District |
| Χώρα | Ρωσία |
| Έναρξη κατασκευής | 1487 |
| Ιδιοκτήτης | Ιβάν Γ΄ της Ρωσίας |
| Αρχιτέκτονας | Μάρκο Ρούφο και Πιέτρο Αντόνιο Σολάρι |
| Προστασία | μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το ανάκτορο των Πολυέδρων (ρωσικά: Грановитая Палата, Γκρανοβιτάγια Παλάτα) είναι κτίριο στο Κρεμλίνο της Μόσχας, στη Ρωσία, - η κύρια αίθουσα δεξιώσεων και συμποσίων των Τσάρων στη Μόσχα . Είναι το παλαιότερο διατηρητέο κοσμικό κτίριο στη Μόσχα. Βρίσκεται στην πλατεία των Καθεδρικών Ναών του Κρεμλίνου, μεταξύ του Καθεδρικού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του Καθεδρικού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου. Επί του παρόντος, είναι μια επίσημη αίθουσα τελετών στην κατοικία του Προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας και επομένως η είσοδος περιορίζεται μόνο σε προκαθορισμένες ξεναγήσεις.
Κτίριο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πήρε το όνομά του από την χαρακτηριστική λιθοδομή του, η ανατολική πρόσοψη είναι κτισμένη με οριζόντιες σειρές από πέτρες με πολυεδρικές άκρες. Το ανάκτορων των Πολυέδρων είναι ό,τι έχει απομείνει από ένα μεγαλύτερο βασιλικό ανάκτορο από λευκό ασβεστόλιθο. Αν και από την πρόσοψη φαίνεται να είναι ένα τριώροφο ορθογώνιο κτίριο από έξω, στην πραγματικότητα είναι ένα μονώροφο κτίριο με ημιυπόγειο. Στη δυτική πλευρά, το κτήριο συνδέεται απευθείας με το κεντρικό κτήριο του Μεγάλου Ανακτόρου του Κρεμλίνου.
Ο πρώτος όροφος του Ανακτόρου των Πολυέδρων αποτελείται από την κύρια αίθουσα και τον παρακείμενο ιερό προθάλαμο. Και τα δύο είναι διακοσμημένα με πλούσιες τοιχογραφίες και επιχρυσωμένα γλυπτά. Η θολωτή κύρια αίθουσα έχει έκταση περίπου 500 τ.μ. Ολόκληρος ο θόλος και οι τοίχοι είναι τοιχογραφημένοι με περίτεχνα διάφορα θέματα από την ιστορία του Ρωσικού Κράτους και της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Αυτή χρησιμοποιήθηκε ως αίθουσα θρόνου και αίθουσα δεξιώσεων για τους τσάρους του 16ου και του 17ου αι. και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση επίσημων κρατικών δεξιώσεων. Οι πίνακες αποκαταστάθηκαν τη δεκαετία του 1880 από αγιογράφους από το Πάλεκχ με εντολή του Τσάρου Αλέξανδρου Γ'.
Στη νότια πρόσοψη του ανακτόρου βρίσκεται η Κόκκινη Βεράντα, μια εξωτερική σκεπαστή βεράντα με σκάλα διακοσμημένη με στυλιζαρισμένα γλυπτά λιονταριού στα κάγκελα. Οι τσάροι περνούσαν από αυτή τη σκάλα στο δρόμο τους προς τον Καθεδρικό Ναό της Κοιμήσεως για τη στέψη τους. Η τελευταία τέτοια πομπή ήταν στη στέψη του Νικολάου Β' το 1896. Στην εξέγερση του Στρέλτσι το 1682, αρκετοί από τους επαναστάτες συγγενείς του Τσάρου Πέτρου Α΄ του Μεγάλου εκσφενδονίστηκαν από τη σκάλα επάνω στα ξίφη της φρουράς του Στρέλτσι. Κατεδαφίστηκε από τον Ιωσήφ Στάλιν τη δεκαετία του 1930 και αντικαταστάθηκε με μια καντίνα για τους εργάτες του Κρεμλίνου, αλλά η σκάλα ξανακτίστηκε το 1994.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1487 ο μέγας δούκας Ιβάν Γ' ανέθεσε σε δύο Ιταλούς αρχιτέκτονες της Αναγέννησης, τον Μάρκο Ρούφο και τον Πιέτρο Σολάριο, να κτίσουν ένα πέτρινο ανάκτορο, μετά από μια σειρά πυρκαγιών που είχαν ρημάξει το Κρεμλίνο, το οποίο ήταν τότε κυρίως ξύλινο. Το νέο ανάκτορο ολοκληρώθηκε το 1492 και χρησίμευσε ως ο πιο σημαντικός χώρος για επίσημες δεξιώσεις του Τσάρου, εορτασμούς στέψης, εορτές και κρατικές τελετές. Ο Τσάρος Ιβάν Δ΄ ο Τρομερός εόρτασε την κατάκτηση του χανάτου του Καζάν στο ανάκτορο των Πολυέδρων για τρεις ημέρες το 1552. Ομοίως, ο Τσάρος Πέτρος Α΄ ο Μέγας χρησιμοποίησε το ανάκτορο για να εορτάσει τη νίκη του το 1709 επί της Σουηδίας στη μάχη της Πολτάβα και το τέλος του Μεγάλου Βόρειου Πολέμου το 1721. Ήταν επίσης εντός του ανακτόρου των Πολυέδρων, που πραγματοποιήθηκε το Ζέμσκυ Σόμπορ το 1654, με αποτέλεσμα τη Συνθήκη του Περεγιασλάβ, που ένωσε τη Ρωσική Αυτοκρατορία με την Ουκρανία.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων, το ανάκτορο των Πολυέδρων υπέστη επανειλημμένα μεγάλες ζημιές από πυρκαγιές και ξανακτίστηκε αρκετές φορές στην ιστορία του. Ωστόσο, συνέχισε να χρησιμοποιείται για κρατικές δεξιώσεις ακόμη και στη σύγχρονη εποχή, συμπεριλαμβανομένης της κρατικής επίσκεψης της Ελισάβετ Β' του Ηνωμένου Βασιλείου το 1994. Τον Ιούνιο του 2012, μετά από εκτεταμένη αποκατάσταση, το ανάκτορο των ΠΟλυέδρων άνοιξε ξανά για το κοινό,[2] αν και στην πράξη είναι διαθέσιμες μόνο οργανωμένες εκ των προτέρων ξεναγήσεις.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κλάιν, Μίνα. Το Κρεμλίνο: Ακρόπολη της Ιστορίας . MacMillan Publishing Company (1973).(ISBN 0-02-750830-7)
- Τρόπκιν, Αλέξανδρος. Το Κρεμλίνο της Μόσχας: ιστορία του μοναδικού μνημείου της Ρωσίας . Εκδοτικός Οίκος "Russkaya Zhizn" (1980). ASIN: B0010XM7BQ