Προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 21: | Γραμμή 21: | ||
Αναλαμβάνοντας ο [[Ντόναλντ Τραμπ]], ως [[Κατάλογος προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών|45ος]] [[Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών]], το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, είχε τον έλεγχο και των δύο σωμάτων (Βουλή και Γερουσία) του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεπώς, αμφότερα ο [[Λευκός Οίκος]] και το [[Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών|Κογκρέσο]], βρισκόταν υπό τον έλεγχο των [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανών]] (trifecta), και ήταν η πρώτη φορά από το 2006. Όταν ο Τραμπ ορκίστηκε, στη [[Γερουσία (ΗΠΑ)|Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών]], οι [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανοί]] κατείχαν 52 έδρες, ενώ οι [[Δημοκρατικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Δημοκρατικοί]] 48. Στη [[Βουλή των Αντιπροσώπων (ΗΠΑ)|Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών]], οι Ρεπουμπλικανοί κατείχαν 241 έδρες, και οι Δημοκρατικοί 194. |
Αναλαμβάνοντας ο [[Ντόναλντ Τραμπ]], ως [[Κατάλογος προέδρων των Ηνωμένων Πολιτειών|45ος]] [[Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών]], το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, είχε τον έλεγχο και των δύο σωμάτων (Βουλή και Γερουσία) του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεπώς, αμφότερα ο [[Λευκός Οίκος]] και το [[Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών|Κογκρέσο]], βρισκόταν υπό τον έλεγχο των [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανών]] (trifecta), και ήταν η πρώτη φορά από το 2006. Όταν ο Τραμπ ορκίστηκε, στη [[Γερουσία (ΗΠΑ)|Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών]], οι [[Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Ρεπουμπλικανοί]] κατείχαν 52 έδρες, ενώ οι [[Δημοκρατικό Κόμμα (ΗΠΑ)|Δημοκρατικοί]] 48. Στη [[Βουλή των Αντιπροσώπων (ΗΠΑ)|Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών]], οι Ρεπουμπλικανοί κατείχαν 241 έδρες, και οι Δημοκρατικοί 194. |
||
Ως εκ τούτου οι προσδοκίες για την νομοπαραγωγή συντηρητικού έργου, ήταν μεγάλη, όμως αποδείχθηκε ότι πολλοί πολιτικοί των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο, ήταν αντίθετοι στον [[Οικονομικός εθνικισμός|οικονομικό εθνικισμό]] και τον [[Προστατευτισμός|προστατευτισμό]] που επιδίωκε ο Τραμπ ενάντια στη παράδοση της [[Προεδρία του Ρόναλντ Ρήγκαν|προεδρίας του Ρόναλντ Ρήγκαν]], και την πολιτική του [[Ελεύθερο εμπόριο|ελεύθερου εμπορίου]].<ref>{{Cite book|title=Η Αμερικανική Πολιτική από τον Φράνκλιν Ρούζβελτ στον Ντόναλντ Τραμπ|first=Χαράλαμπος|last=Παπασωτηρίου|publisher=Εκδόσεις Ποιότητα|isbn=978-960-7803-83-2|year=2018|location=Βάρη Αττικής|page=644}}</ref> |
Ως εκ τούτου οι προσδοκίες για την νομοπαραγωγή συντηρητικού έργου, ήταν μεγάλη, όμως αποδείχθηκε ότι πολλοί πολιτικοί των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο, ήταν αντίθετοι στον [[Οικονομικός εθνικισμός|οικονομικό εθνικισμό]] και τον [[Προστατευτισμός|προστατευτισμό]] που επιδίωκε ο Τραμπ ενάντια στη παράδοση της [[Προεδρία του Ρόναλντ Ρήγκαν|προεδρίας του Ρόναλντ Ρήγκαν]], και την πολιτική του [[Ελεύθερο εμπόριο|ελεύθερου εμπορίου]].<ref>{{Cite book|title=Η Αμερικανική Πολιτική από τον Φράνκλιν Ρούζβελτ στον Ντόναλντ Τραμπ|first=Χαράλαμπος|last=Παπασωτηρίου|publisher=Εκδόσεις Ποιότητα|isbn=978-960-7803-83-2|year=2018|location=Βάρη Αττικής|page=644}}</ref> Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου, κατάφεραν ορισμένες σημαντικές επιτυχίες, όσον αφορά τη συντηρητική νομοπαραγωγική διαδικασία, όπως η αλλαγή της ιδεολογικής σύνθεσης των μελών του [[Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών|Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών]] σε συντηρητικότερες κατευθύνσεις και εν γένει τους διορισμούς συντηρητικών ομοσπονδιακών δικαστών και εφετών ανά την επικράτεια των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]]. |
||
=== Εσωτερική πολιτική === |
|||
Αρχικά, στόχος του προέδρου Τραμπ, ήταν να καταργήσει τον ''νόμο περί προσιτής φροντίδας'' (ευρέως γνωστό ως [[Obamacare]]) καθώς ήταν αντίθετος με |
Αρχικά, στόχος του προέδρου Τραμπ, ήταν να καταργήσει τον ''νόμο περί προσιτής φροντίδας'' (ευρέως γνωστό ως [[Obamacare]]) και να τον αντικαταστήσει με τον ''Αμερικανικό νόμο περί υγείας'', καθώς ήταν αντίθετος με τις κρατικές παρεμβάσεις στην υγεία. Όμως, επειδή το Obamacare, κάλυπτε σημαντικό μέρος των αναγκών περίθαλψης τμημάτων της αμερικανικής κοινωνίας, ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο, το στήριζαν με αποτέλεσμα να αποτύχει εν τέλει να καταργηθεί. Όμως, παρότι δεν κατάφερε να καταργήσει το Obamacare, κατάφερε να το υπονομεύσει μειώνοντας τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό. Επιπλέον, ο Τραμπ, επεδίωξε σημαντικές περικοπές σε μεγάλα προγράμματα πρόνοιας, συμπεριλαμβανομένων των Medicare και Medicaid. Ακόμα, απέσυρε πολλούς περιβαλλοντικούς περιορισμούς σε εταιρείες, και πραγματοποίησε αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από την [[Συμφωνία του Παρισιού]]. |
||
Κατά την [[Πανδημία COVID-19|πανδημία του COVID-19]], ο Τραμπ ειδικά το πρώτο τρίμηνο είχε υποβαθμίσει σταθερά την απειλή που δημιουργούσε ο [[COVID-19]], πραγματοποιώντας αισιόδοξες δημόσιες δηλώσεις. Αν και τα [[Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών]] (CDC) συνιστούσε την εφαμοργή μάσκας προστασίας και την [[Κοινωνική απομάκρυνση|κοινωνική απόσταση]], ο Τραμπ ήταν αντίθετος.<ref>{{Cite web|url=https://www.kathimerini.gr/world/561101242/o-koronoios-mesa-apo-ta-logia-toy-tramp/|title=Ο κορωνοϊός μέσα από τα λόγια του Τραμπ|last=Newsroom|website=www.kathimerini.gr|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
|||
Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου, κατάφεραν ορισμένες σημαντικές επιτυχίες, όσον αφορά τη συντηρητική νομοπαραγωγική διαδικασία, όπως η αλλαγή της ιδεολογικής σύνθεσης των μελών του [[Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών|Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών]] σε συντηρητικότερες κατευθύνσεις και εν γένει τους διορισμούς συντηρητικών ομοσπονδιακών δικαστών και εφετών ανά την επικράτεια των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]]. |
|||
==== Οικονομική και εμπορική πολιτική ==== |
|||
Στην οικονομική πολιτική του, ήταν υπέρμαχος για την περικοπή φόρων, και υπέγραψε τον σχετικό νόμο του 2017 (''Tax Cuts and Jobs Act of 2017''). Επίσης, αποχώρησε από το [[Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού]], υπογράφοντας αντ'αυτού συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], [[Μεξικό|Μεξικού]] και [[Καναδάς|Καναδά]]. Τέλος, επέβαλε [[Δασμός|δασμούς]] ιδαίτερα στον στα πλυντήρια ρούχων και τους ηλιακούς συλλέκτες (από 30% έως 50%), στον χάλυβα (25%) και το αλουμίνιο (10%) στις περισσότερες χώρες. Οι πολιτικές του Τραμπ, οδήγησαν σε [[Εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας|εμπορικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας]], αφού επέβαλε κυρώσεις και υψηλούς δασμούς στην [[Κίνα]]. Συνολικά, οι πολιτικές του Τραμπ, επικεντρώθηκαν στη μείωση φόρων, την αποκανονιστικοποίηση της εμπλοκής του κρατικού τομέα, και στον οικονομικό προστατευτισμό. |
Στην οικονομική πολιτική του, ήταν υπέρμαχος για την περικοπή φόρων, και υπέγραψε τον σχετικό νόμο του 2017 (''Tax Cuts and Jobs Act of 2017''). Επίσης, αποχώρησε από το [[Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού]], υπογράφοντας αντ'αυτού συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]], [[Μεξικό|Μεξικού]] και [[Καναδάς|Καναδά]]. Τέλος, επέβαλε [[Δασμός|δασμούς]] ιδαίτερα στον στα πλυντήρια ρούχων και τους ηλιακούς συλλέκτες (από 30% έως 50%), στον χάλυβα (25%) και το αλουμίνιο (10%) στις περισσότερες χώρες. Οι πολιτικές του Τραμπ, οδήγησαν σε [[Εμπορικός πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας|εμπορικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας]], αφού επέβαλε κυρώσεις και υψηλούς δασμούς στην [[Κίνα]]. Συνολικά, οι πολιτικές του Τραμπ, επικεντρώθηκαν στη μείωση φόρων, την αποκανονιστικοποίηση της εμπλοκής του κρατικού τομέα, και στον οικονομικό προστατευτισμό. |
||
==== Μεταναστευτική πολιτική ==== |
|||
| ⚫ | |||
Η μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ ήταν αμφιλεγόμενη, αφού εφάρμοσε πολιτικές διαχωρισμού των οικογενειών στα πλαίσια της προσέγγισης της «μηδενικής ανοχής» και στην αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης και την θέσπιση αυστηρότερης νομοθεσίας.<ref>{{Cite web|url=https://www.independent.co.uk/news/world/americas/us-politics/un-trump-children-family-torture-separation-border-mexico-border-ice-detention-a8411676.html|title=UN says Trump separation of migrant children from parents 'may amount to torture'|ημερομηνία=2018-06-22|website=The Independent|language=en|accessdate=2022-11-04}}</ref> Ο Τραμπ, είχε χαρακτηρίσει επανειλημμένα τους παράνομους μετανάστες, ως «εγκληματίες».<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2018/06/22/us/politics/trump-immigration-borders-family-separation.html|title=Trump Highlights Immigrant Crime to Defend His Border Policy. Statistics Don’t Back Him Up.|last=Rogers|first=Katie|work=The New York Times|date=2018-06-22|language=en-US|issn=0362-4331|accessdate=2022-11-04}}</ref> Σύμφωνα με τον Ομοσπονδιακό Κώδικα των ΗΠΑ (8 U.S. Code § 1325) η παράνομη μετανάστευση στις [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|Ηνωμένες Πολιτείες]], θεωρείται ομοσπονδιακό [[αδίκημα]], καθιστώντας το άτομο που το διαπράττει ως εγκληματία.<ref>{{Cite web|url=https://www.justice.gov/archives/jm/criminal-resource-manual-1911-8-usc-1325-unlawful-entry-failure-depart-fleeing-immigration|title=1911. 8 U.S.C. 1325 -- Unlawful Entry, Failure To Depart, Fleeing Immigration Checkpoints, Marriage Fraud, Commercial Enterprise Fraud|ημερομηνία=2015-02-19|website=www.justice.gov|language=en|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
|||
[[Αρχείο:President Trump Travels to Arizona (50040937841).jpg|μικρογραφία|Ο Τραμπ το 2020 σε μέρος του συνοριακού τείχους στην [[Αριζόνα]]. ]] |
|||
Ειδικά για χώρες της Μέσης Ανατολής, ο Τραμπ υπέγραψε [[Εκτελεστικό διάταγμα (ΗΠΑ)|εκτελεστικό διάταγμα]], που ανέστειλε επ'αόριστον την είσοδο αιτούντων άσυλο από τον [[Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος|Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο]] και επίσης απαγόρευσε την είσοδο στις ΗΠΑ σε πολίτες από το [[Ιράκ]], τον [[Ιράν]], την [[Υεμένη]], τη [[Λιβύη]], τη [[Σομαλία]], το [[Σουδάν]] και τη [[Συρία]], καθώς επίσης, καθιέρωσε την εφαρμογή ειδικού θρησκευτικού τεστ σε [[Μουσουλμάνος|μουσουλμάνους]] πρόσφυγες.<ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/2017/01/27/us/politics/trump-syrian-refugees.html|title=Trump Bars Refugees and Citizens of 7 Muslim Countries|last=Shear|first=Michael D.|work=The New York Times|date=2017-01-28|last2=Cooper|first2=Helene|language=en-US|issn=0362-4331|accessdate=2022-11-04}}</ref> Αργότερα επέβαλε απαγόρευση εισόδου και για πολίτες από τη [[Βενεζουέλα]], τη [[Βόρεια Κορέα]] και το [[Τσαντ]]. Στη λίστα απαγόρευσης, προστέθηκαν τον Ιανουάριο του 2020, και η [[Νιγηρία]], το [[Μιανμάρ]], η [[Ερυθραία]], το [[Κιργιζία|Κιργιστάν]] και η [[Τανζανία]]. |
|||
| ⚫ | Επίσης, ο Τραμπ ήταν υπέρμαχος της κατασκευής συνοριακού τείχους μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού (βλ. [[Τείχος του Τραμπ]]), λέγοντας ήδη προεκλογικά ότι «θα έχτιζε το τείχος και θα έβαζε το Μεξικό να πληρώσει» κάτι το οποίο τελικά δεν ίσχυσε αφού η χρηματοδότηση για την κατασκευή προήλθε από χρήματα των [[Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής|ΗΠΑ]]. Οι πολιτικές αυτές, είχαν ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη [[Αναστολή λειτουργίας των ομοσπονδιακών υπηρεσιών των Ηνωμένων Πολιτειών|αναστολή λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών]] (Shutdown) στην ιστορία, το οποίο διήρκησε 35 ημέρες (22 Δεκεμβρίου 2018 έως 25 Ιανουαρίου 2019).<ref>{{Cite web|url=https://www.kathimerini.gr/world/1004340/ipa-to-shutdown-einai-pleon-to-megalytero-stin-amerikaniki-istoria/|title=ΗΠΑ: Το «shutdown» είναι πλέον το μεγαλύτερο στην αμερικανική ιστορία|last=Newsroom|website=www.kathimerini.gr|accessdate=2022-11-04}}</ref><ref>{{Cite news|url=https://www.nytimes.com/interactive/2019/01/09/us/politics/longest-government-shutdown.html,%20https://www.nytimes.com/interactive/2019/01/09/us/politics/longest-government-shutdown.html|title=The Government Shutdown Was the Longest Ever. Here’s the History.|last=Zaveri|first=Mihir|work=The New York Times|date=2019-01-09|last2=Gates|first2=Guilbert|language=en-US|issn=0362-4331|last3=Zraick|first3=Karen|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
||
=== Εξωτερική πολιτική === |
|||
Κατά την προεκλογική εκστρατεία του για τις [[Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 2016|προεδρικές εκλογές του 2016]], ο Τραμπ είχε αλλάξει πολλές φορές θέσεις όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, και ως συνέπεια αυτού ήταν δύσκολο να προσδιοριστούν οι κατευθύνσεις του. Κάτω από το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» (America First), η Κυβέρνηση Τραμπ ξεχώριζε σημαντικά ως προς την διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής συγκριτικά με προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως ο θαυμασμός ξένων αυταρχικών κυβερνήσεων και η ρητορική απόρριψης ορισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.<ref>{{Cite journal|title=America First and the human rights regime|url=https://doi.org/10.1080/14754835.2020.1809362|journal=Journal of Human Rights|date=2020-08-07|issn=1475-4835|pages=399–424|volume=19|issue=4|doi=10.1080/14754835.2020.1809362|first=Kurt|last=Mills|first2=Rodger A.|last2=Payne}}</ref> Ως πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτοπροσδιορίστηκε ως [[Εθνικισμός|εθνικιστής]], υποστηρίζοντας προστατευτικές, μη παρεμβατικές και απομονωτικές απόψεις.<ref>{{Cite web|url=http://www.wsj.com/articles/donald-trump-lays-out-protectionist-views-in-trade-speech-1467145538|title=Donald Trump Lays Out Protectionist Views in Trade Speech|last=Nelson|first=Reid J. Epstein and Colleen McCain|website=WSJ|language=en-US|accessdate=2022-11-04}}</ref> Παρόλα αυτά, οι διορισμοί που πραγματοποίησε έδειχναν περισσότερο ότι αποδεχόταν την υπάρχουσα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (η οποία εξ ορισμού είναι αρκετά δύσκαμπτη) παρά ρήξη. |
|||
Γενικότερα η εξωτερική πολιτική του, θεωρήθηκε απρόβλεπτη και ιδιόμορφη, με τον ίδιο και την Κυβέρνησή του, να εφαρμόζουν αντισυμβατικές πολιτικές, με αντιδράσεις πολλές φορές και από παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Ο Τραμπ, ήδη από την ανάληψη των καθηκόντων του, είχε βασιστεί ιδιαίτερα στο στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, περισσότερο από κάθε άλλη Κυβέρνηση από την εποχή του [[Ρόναλντ Ρήγκαν|Ρήγκαν]].<ref>{{Cite web|url=http://www.wsj.com/articles/military-brass-fill-national-security-council-1485478127|title=Military Brass Fill Donald Trump’s National Security Council|last=Solomon|first=Jay|website=WSJ|language=en-US|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
|||
Ως μέρος του δόγματος «Πρώτα η Αμερικη», η Κυβέρνηση Τραμπ, αναθεώρησε και επανεκτίμησε πολλές από τις προηγούμενες πολυμερείς δεσμεύσεις των ΗΠΑ. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ΗΠΑ επί προεδρίας Τραμπ, είχαν δύσκολη σχέση με το [[ΝΑΤΟ]]. Ορισμένες σημαντικές πολιτικές της Κυβέρνησης Τραμπ στην εξωτερική πολιτική, ήταν η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ από ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, η αναγνώριση της [[Ιερουσαλήμ]] ως πρωτεύουσας του [[Ισραήλ]] και οι προσπάθειες για την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου (και οι προσεγγίσεις με τον [[Κιμ Γιονγκ Ουν]]). Επίσης, ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία του [[Ιράν]] και αύξησε κατά πολύ τις κυρώσεις εναντίον του.<ref>{{Cite web|url=https://www.cfr.org/timeline/trumps-foreign-policy-moments|title=Trump’s Foreign Policy Moments|website=Council on Foreign Relations|language=en|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
|||
Οι επιδρομές των ΗΠΑ σε Αφρική και Μέση Ανατολή συνεχίστηκαν (στα πλαίσια του [[Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας|πολέμου κατά της Τρομοκρατίας]]), συμπεριλαμβανομένης της επίβλεψης του θανάτου του χαλίφη του [[Ισλαμικό Κράτος|Ισλαμικού Κράτους]], [[Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι]] και την απόφαση του Τραμπ για την [[Δολοφονία του Κασέμ Σολεϊμανί|δολοφονία]] του Ιρανού στρατηγού [[Κασέμ Σολεϊμανί]].<ref>{{Cite web|url=https://www.politico.com/news/2019/10/27/islamic-statebaghdadi-dead-donald-trump-000300|title=ISIS leader killed in daring U.S. raid in Syria, Trump says|website=POLITICO|language=en|accessdate=2022-11-04}}</ref><ref>{{Cite web|url=https://www.ethnos.gr/World/article/148332/dolofoniasoyleimanioihpaxanadihgoyntaithnistoriameneoaporrhtobinteo|title=Δολοφονία Σουλεϊμανί: Οι ΗΠΑ ξαναδιηγούνται την ιστορία με νέο «απόρρητο» βίντεο|last=Group)|first=Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital|ημερομηνία=1980-01-01|website=ΕΘΝΟΣ|language=el|accessdate=2022-11-04}}</ref> |
|||
== Υπουργικό Συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ == |
== Υπουργικό Συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ == |
||
Έκδοση από την 11:43, 4 Νοεμβρίου 2022
 | |
 Πρόεδρος: Ντόναλντ Τραμπ 20 Ιανουαρίου 2017 – 20 Ιανουαρίου 2021  Ιστοσελίδα: trumpwhitehouse.gov | |
| Πρόσωπα και δομές | |
|---|---|
| Συμμετέχοντα κόμματα | Ρεπουμπλικανικό Κόμμα |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | 8 Νοεμβρίου 2016 |
| Προηγούμενη | Προεδρία του Μπαράκ Ομπάμα |
| Διάδοχη | Προεδρία του Τζο Μπάιντεν |
Η Προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ (αγγλικά: The Presidency of Donald Trump), διήρκησε από τις 20 Ιανουαρίου 2017 έως τις 20 Ιανουαρίου 2021. Ο Ντόναλντ Τραμπ, υπηρέτησε ως 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.[1]
Ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Ντόναλντ Τραμπ, ήταν ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία, που δεν είχε υπηρετήσει προηγουμένως σε κάποια δημόσια αιρετή ή διορισμένη θέση. Ο Τραμπ, ήταν ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2016 με πολιτεία καταγωγής την Νέα Υόρκη, και κατάφερε να κερδίσει την Δημοκρατική υποψήφια, πρώην υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον, με 304 εκλεκτορικές ψήφους έναντι 227 εκλεκτορικές ψήφους της Κλίντον, χάνοντας όμως την πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου σε συνολικό ομοσπονδιακό επίπεδο.
Στις 19 Δεκεμβρίου 2016, η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρική εκλογή του 2016, επικυρώθηκε από το σώμα των εκλεκτόρων, και οριστικοποιήθηκε μετά τη κοινή συνεδρίαση του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 6 Ιανουαρίου 2017.
Η προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ, έληξε την Τετάρτη, 20 Ιανουαρίου 2021 στις 12:00 το μεσημέρι, αφού στις προεδρικές εκλογές του 2020, ο Δημοκρατικός υποψήφιος και πρώην Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, κατάφερε να κερδίσει τον πρόεδρο Τραμπ, με 306 εκλεκτορικές ψήφους έναντι 232. Παράλληλα, στις 20 Ιανουαρίου 2021, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, απώλεσε την πλειοψηφία του στην Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, και το Δημοκρατικό Κόμμα, πλέον απέκτησε τον έλεγχο του Κογκρέσου (Βουλή και Γερουσία), καθώς και την προεδρία.[2]
Προεδρική εκλογή του 2016
Ο δισεκατομμυριούχος πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της "Trump Organization" Ντόναλντ Τραμπ, κατάφερε να κερδίσει και να λάβει επισήμως το εθνικό χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για τις προεδρικές εκλογές του 2016, στο Εθνικό Ρεπουμπλικανικό Συνέδριο (RNC) στις 19 Ιουλίου 2016. Στις 15 Ιουλίου 2016, ο Τραμπ, επέλεξε ως συνυποψήφιό του για την Αντιπροεδρία, τον Κυβερνήτη της Ιντιάνα Μάικ Πενς. Στις 20 Ιουλίου 2016, o Πενς αποδέχθηκε την υποψηφιότητά του.[3]
Στις γενικές εκλογές, στις 8 Νοεμβρίου 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ, κατάφερε να κερδίσει 306 εκλεκτορικές ψήφους, έναντι 232 της Χίλαρι Κλίντον. Τις πρωϊνές ώρες της 9ης Νοεμβρίου 2016, τα ΜΜΕ επιβεβαίωσαν την νίκη του Τραμπ. Παράλληλα, ο Τραμπ έγινε ο 5ος προεδρικός υποψήφιος, που κέρδισε το σώμα των εκλεκτόρων και έχασε την λαϊκή ψήφο κατά 2,1% σε σχέση με την Κλίντον. Συνολικά, έλαβε 62,984,828 ψήφους (46,1%), έναντι 65,853,514 ψήφους (48,2%) της Χίλαρι Κλίντον.[4][5]
Ο Τραμπ, κατάφερε να ανατρέψει πολιτείες που αποτελούσαν παραδοσιακά προπύργια των Δημοκρατικών κατά τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, όπως το Μίσιγκαν, την Πενσυλβάνια, το Ουισκόνσιν, τη Φλόριντα, την Άιοβα, καθώς και το Οχάιο. Όλες αυτές οι πολιτείες, το 2008 και το 2012, είχαν κερδηθεί από τον Μπαράκ Ομπάμα.[6]
Επίσης, οι Ρεπουμπλικανοί, συνέχισαν να κατέχουν την πλειοψηφία, στην Βουλή των Αντιπροσώπων (241 έδρες) και στη Γερουσία (52 έδρες), διατηρώντας έτσι τον έλεγχο του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Προεδρία
Αναλαμβάνοντας ο Ντόναλντ Τραμπ, ως 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, είχε τον έλεγχο και των δύο σωμάτων (Βουλή και Γερουσία) του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Συνεπώς, αμφότερα ο Λευκός Οίκος και το Κογκρέσο, βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Ρεπουμπλικανών (trifecta), και ήταν η πρώτη φορά από το 2006. Όταν ο Τραμπ ορκίστηκε, στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Ρεπουμπλικανοί κατείχαν 52 έδρες, ενώ οι Δημοκρατικοί 48. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Ρεπουμπλικανοί κατείχαν 241 έδρες, και οι Δημοκρατικοί 194.
Ως εκ τούτου οι προσδοκίες για την νομοπαραγωγή συντηρητικού έργου, ήταν μεγάλη, όμως αποδείχθηκε ότι πολλοί πολιτικοί των Ρεπουμπλικανών στο Κογκρέσο, ήταν αντίθετοι στον οικονομικό εθνικισμό και τον προστατευτισμό που επιδίωκε ο Τραμπ ενάντια στη παράδοση της προεδρίας του Ρόναλντ Ρήγκαν, και την πολιτική του ελεύθερου εμπορίου.[7] Παρόλα αυτά, η Κυβέρνηση Τραμπ και οι Ρεπουμπλικανοί του Κογκρέσου, κατάφεραν ορισμένες σημαντικές επιτυχίες, όσον αφορά τη συντηρητική νομοπαραγωγική διαδικασία, όπως η αλλαγή της ιδεολογικής σύνθεσης των μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών σε συντηρητικότερες κατευθύνσεις και εν γένει τους διορισμούς συντηρητικών ομοσπονδιακών δικαστών και εφετών ανά την επικράτεια των ΗΠΑ.
Εσωτερική πολιτική
Αρχικά, στόχος του προέδρου Τραμπ, ήταν να καταργήσει τον νόμο περί προσιτής φροντίδας (ευρέως γνωστό ως Obamacare) και να τον αντικαταστήσει με τον Αμερικανικό νόμο περί υγείας, καθώς ήταν αντίθετος με τις κρατικές παρεμβάσεις στην υγεία. Όμως, επειδή το Obamacare, κάλυπτε σημαντικό μέρος των αναγκών περίθαλψης τμημάτων της αμερικανικής κοινωνίας, ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί στο Κογκρέσο, το στήριζαν με αποτέλεσμα να αποτύχει εν τέλει να καταργηθεί. Όμως, παρότι δεν κατάφερε να καταργήσει το Obamacare, κατάφερε να το υπονομεύσει μειώνοντας τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό. Επιπλέον, ο Τραμπ, επεδίωξε σημαντικές περικοπές σε μεγάλα προγράμματα πρόνοιας, συμπεριλαμβανομένων των Medicare και Medicaid. Ακόμα, απέσυρε πολλούς περιβαλλοντικούς περιορισμούς σε εταιρείες, και πραγματοποίησε αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από την Συμφωνία του Παρισιού.
Κατά την πανδημία του COVID-19, ο Τραμπ ειδικά το πρώτο τρίμηνο είχε υποβαθμίσει σταθερά την απειλή που δημιουργούσε ο COVID-19, πραγματοποιώντας αισιόδοξες δημόσιες δηλώσεις. Αν και τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) συνιστούσε την εφαμοργή μάσκας προστασίας και την κοινωνική απόσταση, ο Τραμπ ήταν αντίθετος.[8]
Οικονομική και εμπορική πολιτική
Στην οικονομική πολιτική του, ήταν υπέρμαχος για την περικοπή φόρων, και υπέγραψε τον σχετικό νόμο του 2017 (Tax Cuts and Jobs Act of 2017). Επίσης, αποχώρησε από το Σύμφωνο Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού, υπογράφοντας αντ'αυτού συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ ΗΠΑ, Μεξικού και Καναδά. Τέλος, επέβαλε δασμούς ιδαίτερα στον στα πλυντήρια ρούχων και τους ηλιακούς συλλέκτες (από 30% έως 50%), στον χάλυβα (25%) και το αλουμίνιο (10%) στις περισσότερες χώρες. Οι πολιτικές του Τραμπ, οδήγησαν σε εμπορικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αφού επέβαλε κυρώσεις και υψηλούς δασμούς στην Κίνα. Συνολικά, οι πολιτικές του Τραμπ, επικεντρώθηκαν στη μείωση φόρων, την αποκανονιστικοποίηση της εμπλοκής του κρατικού τομέα, και στον οικονομικό προστατευτισμό.
Μεταναστευτική πολιτική
Η μεταναστευτική πολιτική του Τραμπ ήταν αμφιλεγόμενη, αφού εφάρμοσε πολιτικές διαχωρισμού των οικογενειών στα πλαίσια της προσέγγισης της «μηδενικής ανοχής» και στην αποτροπή της παράνομης μετανάστευσης και την θέσπιση αυστηρότερης νομοθεσίας.[9] Ο Τραμπ, είχε χαρακτηρίσει επανειλημμένα τους παράνομους μετανάστες, ως «εγκληματίες».[10] Σύμφωνα με τον Ομοσπονδιακό Κώδικα των ΗΠΑ (8 U.S. Code § 1325) η παράνομη μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρείται ομοσπονδιακό αδίκημα, καθιστώντας το άτομο που το διαπράττει ως εγκληματία.[11]
.jpg)
Ειδικά για χώρες της Μέσης Ανατολής, ο Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα, που ανέστειλε επ'αόριστον την είσοδο αιτούντων άσυλο από τον Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο και επίσης απαγόρευσε την είσοδο στις ΗΠΑ σε πολίτες από το Ιράκ, τον Ιράν, την Υεμένη, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και τη Συρία, καθώς επίσης, καθιέρωσε την εφαρμογή ειδικού θρησκευτικού τεστ σε μουσουλμάνους πρόσφυγες.[12] Αργότερα επέβαλε απαγόρευση εισόδου και για πολίτες από τη Βενεζουέλα, τη Βόρεια Κορέα και το Τσαντ. Στη λίστα απαγόρευσης, προστέθηκαν τον Ιανουάριο του 2020, και η Νιγηρία, το Μιανμάρ, η Ερυθραία, το Κιργιστάν και η Τανζανία.
Επίσης, ο Τραμπ ήταν υπέρμαχος της κατασκευής συνοριακού τείχους μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού (βλ. Τείχος του Τραμπ), λέγοντας ήδη προεκλογικά ότι «θα έχτιζε το τείχος και θα έβαζε το Μεξικό να πληρώσει» κάτι το οποίο τελικά δεν ίσχυσε αφού η χρηματοδότηση για την κατασκευή προήλθε από χρήματα των ΗΠΑ. Οι πολιτικές αυτές, είχαν ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη αναστολή λειτουργίας των κρατικών υπηρεσιών (Shutdown) στην ιστορία, το οποίο διήρκησε 35 ημέρες (22 Δεκεμβρίου 2018 έως 25 Ιανουαρίου 2019).[13][14]
Εξωτερική πολιτική
Κατά την προεκλογική εκστρατεία του για τις προεδρικές εκλογές του 2016, ο Τραμπ είχε αλλάξει πολλές φορές θέσεις όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, και ως συνέπεια αυτού ήταν δύσκολο να προσδιοριστούν οι κατευθύνσεις του. Κάτω από το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική» (America First), η Κυβέρνηση Τραμπ ξεχώριζε σημαντικά ως προς την διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής συγκριτικά με προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως ο θαυμασμός ξένων αυταρχικών κυβερνήσεων και η ρητορική απόρριψης ορισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.[15] Ως πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ, αυτοπροσδιορίστηκε ως εθνικιστής, υποστηρίζοντας προστατευτικές, μη παρεμβατικές και απομονωτικές απόψεις.[16] Παρόλα αυτά, οι διορισμοί που πραγματοποίησε έδειχναν περισσότερο ότι αποδεχόταν την υπάρχουσα εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ (η οποία εξ ορισμού είναι αρκετά δύσκαμπτη) παρά ρήξη.
Γενικότερα η εξωτερική πολιτική του, θεωρήθηκε απρόβλεπτη και ιδιόμορφη, με τον ίδιο και την Κυβέρνησή του, να εφαρμόζουν αντισυμβατικές πολιτικές, με αντιδράσεις πολλές φορές και από παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Ο Τραμπ, ήδη από την ανάληψη των καθηκόντων του, είχε βασιστεί ιδιαίτερα στο στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ, περισσότερο από κάθε άλλη Κυβέρνηση από την εποχή του Ρήγκαν.[17]
Ως μέρος του δόγματος «Πρώτα η Αμερικη», η Κυβέρνηση Τραμπ, αναθεώρησε και επανεκτίμησε πολλές από τις προηγούμενες πολυμερείς δεσμεύσεις των ΗΠΑ. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ΗΠΑ επί προεδρίας Τραμπ, είχαν δύσκολη σχέση με το ΝΑΤΟ. Ορισμένες σημαντικές πολιτικές της Κυβέρνησης Τραμπ στην εξωτερική πολιτική, ήταν η απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ από ορισμένες μουσουλμανικές χώρες, η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και οι προσπάθειες για την αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου (και οι προσεγγίσεις με τον Κιμ Γιονγκ Ουν). Επίσης, ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία του Ιράν και αύξησε κατά πολύ τις κυρώσεις εναντίον του.[18]
Οι επιδρομές των ΗΠΑ σε Αφρική και Μέση Ανατολή συνεχίστηκαν (στα πλαίσια του πολέμου κατά της Τρομοκρατίας), συμπεριλαμβανομένης της επίβλεψης του θανάτου του χαλίφη του Ισλαμικού Κράτους, Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι και την απόφαση του Τραμπ για την δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σολεϊμανί.[19][20]
Υπουργικό Συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ
| Υπουργικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Πολιτειών (2017–2021) | ||
|---|---|---|
| Πολιτικό Γραφείο | Όνομα | Θητεία |
| Προεδρία | ||
| Πρόεδρος | Ντόναλντ Τραμπ | 2017–2021 |
| Αντιπρόεδρος | Μάικ Πενς | 2017–2021 |
| Υπουργοί | ||
| Υπουργός Εξωτερικών | Ρεξ Τίλερσον | 2017–2018 |
| Μάικ Πομπέο | 2018–2021 | |
| Υπουργός Οικονομικών | Στίβεν Μνούτσιν | 2017–2021 |
| Υπουργός Άμυνας | Τζιμ Μάτις | 2017–2019 |
| Μαρκ Έσπερ | 2019–2021 | |
| Γενικός Εισαγγελέας | Τζεφ Σέσιονς | 2017–2018 |
| Ουίλιαμ Μπαρ | 2018–2020 | |
| Υπουργός Εσωτερικών | Ράιαν Ζίνκε | 2017–2019 |
| Ντέιβιντ Μπέρνχαρτ | 2019–2021 | |
| Υπουργός Γεωργίας | Σόνι Περντού | 2017–2021 |
| Υπουργός Εμπορίου | Γουίλμπουρ Ρος | 2017–2021 |
| Υπουργός Εργασίας | Αλεξάντερ Ακόστα | 2017–2019 |
| Γιουτζίν Σκαλία | 2019–2021 | |
| Υπουργός Υγείας | Τομ Πράις | 2017 |
| Άλεξ Αζάρ | 2018–2021 | |
| Υπουργός Παιδείας | Μπέτσι Ντέβος | 2017–2021 |
| Υπουργός Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης | Μπεν Κάρσον | 2017–2021 |
| Υπουργός Μεταφορών | Ελέιν Τσάο | 2017–2021 |
| Υπουργός Ενέργειας | Ρικ Πέρι | 2017–2019 |
| Νταν Μπρουλέτ | 2019–2021 | |
| Υπουργός Υποθέσεων Βετεράνων | Ντέιβιντ Σούλκιν | 2017–2018 |
| Ρόμπερτ Γουίλκι | 2018–2021 | |
| Υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας | Τζον Φ. Κέλι | 2017 |
| Κίρστιεν Νίλσεν | 2017–2019 | |
| Τσαντ Γουλφ (υπηρεσιακός) | 2019–2021 | |
| Ισόβαθμα υψηλά ιστάμενα στελέχη | ||
| Προϊστάμενος του Επιτελείου του Λευκού Οίκου | Ράινς Πρίμπους | 2017 |
| Τζον Φ. Κέλι | 2017–2019 | |
| Μαρκ Μέντοους | 2020–2021 | |
| Διευθυντής της Υπηρεσίας για την Προστασία του Περιβάλλοντος | Σκοτ Προυτ | 2017–2018 |
| Άντριου Ρ. Γουίλερ | 2018–2021 | |
| Διευθυντής του Γραφείου Διοίκησης και Προϋπολογισμού | Μικ Μαλβέινι | 2017–2020 |
| Ράσελ Βόουτ | 2020–2021 | |
| Πρέσβειρα των ΗΠΑ στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών | Νίκι Χέιλι | 2017–2018 |
| Κέλι Κραφτ | 2019–2021 | |
| Αντιπρόσωπος Εμπορίου | Ρόμπερτ Λάιτχαϊζερ | 2017–2021 |
| Διευθύντρια της Υπηρεσίας Μικρών Επιχειρήσεων | Λίντα Μακμάν | 2017–2019 |
| Τζοβίτα Καράνσα | 2019–2021 | |
| Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών | Νταν Κόατς | 2017–2019 |
| Τζον Ράτκλιφ | 2020–2021 | |
| Διευθυντής/-τρια της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (CIA) | Μάικ Πομπέο | 2017–2018 |
| Τζίνα Χάσπελ | 2018–2021 | |
Δείτε ακόμα
- Υπουργικό Συμβούλιο των ΗΠΑ
- Υπουργικό Συμβούλιο του Ντόναλντ Τραμπ
- Πρόεδρος των ΗΠΑ
- Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ
- Γραφείο του Λευκού Οίκου
Παραπομπές
- ↑ «Donald J. Trump – The White House». trumpwhitehouse.archives.gov. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Analysis | Trump set to be first president since 1932 to lose reelection, the House and the Senate» (στα αγγλικά). Washington Post. ISSN 0190-8286. https://www.washingtonpost.com/politics/2021/01/06/trump-set-be-first-president-since-1932-lose-reelection-house-senate/. Ανακτήθηκε στις 2022-03-13.
- ↑ Editors, History com. «The 2016 U.S. Presidential Election». HISTORY (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ «United States Presidential Election of 2016 | History & Facts | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ «Presidential Election of 2016 - 270toWin». 270toWin.com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ «2016 Electoral College Results». National Archives (στα Αγγλικά). 5 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2022.
- ↑ Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος (2018). Η Αμερικανική Πολιτική από τον Φράνκλιν Ρούζβελτ στον Ντόναλντ Τραμπ. Βάρη Αττικής: Εκδόσεις Ποιότητα. σελ. 644. ISBN 978-960-7803-83-2.
- ↑ Newsroom. «Ο κορωνοϊός μέσα από τα λόγια του Τραμπ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «UN says Trump separation of migrant children from parents 'may amount to torture'». The Independent (στα Αγγλικά). 22 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Rogers, Katie (2018-06-22). «Trump Highlights Immigrant Crime to Defend His Border Policy. Statistics Don’t Back Him Up.» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2018/06/22/us/politics/trump-immigration-borders-family-separation.html. Ανακτήθηκε στις 2022-11-04.
- ↑ «1911. 8 U.S.C. 1325 -- Unlawful Entry, Failure To Depart, Fleeing Immigration Checkpoints, Marriage Fraud, Commercial Enterprise Fraud». www.justice.gov (στα Αγγλικά). 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Shear, Michael D.; Cooper, Helene (2017-01-28). «Trump Bars Refugees and Citizens of 7 Muslim Countries» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/01/27/us/politics/trump-syrian-refugees.html. Ανακτήθηκε στις 2022-11-04.
- ↑ Newsroom. «ΗΠΑ: Το «shutdown» είναι πλέον το μεγαλύτερο στην αμερικανική ιστορία». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Zaveri, Mihir; Gates, Guilbert; Zraick, Karen (2019-01-09). «The Government Shutdown Was the Longest Ever. Here’s the History.» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/interactive/2019/01/09/us/politics/longest-government-shutdown.html,%20https://www.nytimes.com/interactive/2019/01/09/us/politics/longest-government-shutdown.html. Ανακτήθηκε στις 2022-11-04.
- ↑ Mills, Kurt; Payne, Rodger A. (2020-08-07). «America First and the human rights regime». Journal of Human Rights 19 (4): 399–424. doi:. ISSN 1475-4835. https://doi.org/10.1080/14754835.2020.1809362.
- ↑ Nelson, Reid J. Epstein and Colleen McCain. «Donald Trump Lays Out Protectionist Views in Trade Speech». WSJ (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Solomon, Jay. «Military Brass Fill Donald Trump's National Security Council». WSJ (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «Trump's Foreign Policy Moments». Council on Foreign Relations (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «ISIS leader killed in daring U.S. raid in Syria, Trump says». POLITICO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Group), Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital (1 Ιανουαρίου 1980). «Δολοφονία Σουλεϊμανί: Οι ΗΠΑ ξαναδιηγούνται την ιστορία με νέο «απόρρητο» βίντεο». ΕΘΝΟΣ. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2022.