Χλωριούχο καίσιο

καίσιο χλωρίδιο
Γενικά
Όνομα IUPAC	Χλωριούχο καίσιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	CsCl
Μοριακή μάζα	168,36 g/mol
Αριθμός CAS	7647-17-8
SMILES	[Cs+].[Cl-]
InChI	1S/ClH.Cs/h1H;/q;+1/p-1
Αριθμός EINECS	231-600-2
Αριθμός UN	GNR9HML8BA
ChemSpider ID	22713
Δομή
Κρυσταλλική δομή στερεού	κυβική
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	645 °C
Σημείο βρασμού	1.297 °C
Πυκνότητα	3.990 kg/m3
Διαλυτότητα στο νερό	1.865 kg/m3
Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες	διαλυτό σε αιθανόλη.
Δείκτης διάθλασης , nD	1,64
Εμφάνιση	Λευκό στερεό
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το χλωριούχο καίσιο είναι ένα ανόργανο άλας με χημικό τύπο CsCI. Στις συνηθισμένες συνθήκες (Τ = 25 °C, P = 1 atm) είναι ένα άχρωμο στερεό που αποτελεί μια σημαντική πηγή ιόντων καισίου σε μια ποικιλία εφαρμογών. Η κρυσταλλική του δομή είναι κυβική. Κάθε ιόν καισίου περιβάλλεται από 8 ιόντα χλωρίου σε θέσεις κορυφών κύβου και το αντίστροφο. Οι κρύσταλλοι χλωριούχου καισίου είναι θερμικά σταθεροί, αλλά εύκολα διαλύονται στο νερό κα στο πυκνό υδροχλωρικό οξύ και γι' αυτό σταδιακά αλλοιώνονται όταν εκτίθεται στην ατμόσφαιρα, λόγω της υγρασίας της. Το χλωριούχο καίσιο βρίσκεται στη φύση διαλυμένο σε μεταλλικά νερά και ως πρόσμιξη στα ορυκτά καρναλλίτη (μέχρι 0,002%), συλβίτη και καινίτη. Λιγότεροι από 20 τόννους χλωριούχου καισίου παράγονται ετήσια παγκοσμίως, κυρίως από ορυκτά που περιέχουν το καίσιο ως πρόσμιξη.

Το χλωριούχο καίσιο είναι γενικά ένα υλικό ισοπυκνικής φυγοκέντρισης για το διαχωρισμό διαφόρων τύπων DNA. Είναι ακόμη ένα αντιδραστήριο για την Αναλυτική Χημεία, όπου χρηιμοποιείται για την ταυτοποίηση ιόντων με το χρώμα και τη μορφολογία των ιζημάτων. Όταν εμπλουτίζεται σε ραδιοϊσότοπα, όπως τα ¹³⁷CsCl ή ¹³¹CsCl, το χλωριούχο καίσιο χρησιμοποιείται από την Πυρηνική Ιατρική για τη θεραπεία του καρκίνου και για τη διάγνωση μυοκαρδιακού εμφράγρματος. Σε μια άλλη μορφή θεραπείας του καρκίνου μελετάται η χρήση συμβατικού (μη ραδιενεργού) χλωριούχου καισίου. Αν και το συμβατικό χλωριούχο καίσιο έχει χαμηλή τοξικότητα για τους ανθρώπους και τα ζώα, το ραδιενεργό εύκολα μολύνει το περιβάλλον, εξαιτίας της μεγάλης διαλυτότητάς του στο νερό. Η διάχυση 93 γραμμαρίων ¹³⁷CsCl το 1987 στη Γκοϊάνια της Βραζιλίας κατέληξε σε ένα από τα χειρότερα ατυχήματα διάχυσης ραδιενέργειας παγκοσμίως, σκοτώνοντας 4 και επηρεάζοντας πάνω από 100.000 ανθρώπους.