Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χανασίρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 35°47′0″N 37°29′0″E / 35.78333°N 37.48333°E / 35.78333; 37.48333

Χανασίρ
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Χανασίρ
35°47′0″N 37°29′0″E
ΧώραΣυρία
Διοικητική υπαγωγήKhanasir Subdistrict
Πληθυσμός2.397 (2004)[1]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Χανασίρ ή Χαναζίρ (αραβικά: خناصر‎‎)[2] ή Χανασέρ είναι μια πόλη, που βρίσκεται στην Αλ Σαφίρα της Συρίας. Είναι μια από τις είκοσι τέσσερις πόλεις και χωριά, που βρίσκονται στην κοιλάδα Χανασίρ, μια περιοχή με πληθυσμό 11.000 κατοίκων[3].

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Χανασίρ είναι το διοικητικό κέντρο του ναχιγιέ Χανασίρ και του διαμερίσματος Αλ Σαφίρα.

Η πόλη αναφέρεται από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο ως "Χενεσέρι"[4]. Η ετυμολογία της Χανασίρ δεν υπάρχει στα αραμαϊκά και μια αραβική ετυμολογία είναι απίθανη (μια ατεκμηρίωτη εκδοζή είναι ο όρος "Khinsar", που σημαίνει "μικρό δάχτυλο"). Μια ακκαδική ετυμολογία είναι επίσης πιθανή, με την ονομασία να προέρχεται από τη λέξη "Hunsiru", μια παραλλαγή της λέξης "Humsiru", που σημαίνει αρουραίος ή ποντίκι. [5]

Κατά τη βυζαντινή εποχή, η πόλη ήταν γνωστή ως Ανασάρθα, περιβαλλόμενη εντός προμαχώνων στη δυτική Συρία. Ο Ιωάννης Μαλάλας καταγράφει ότι ήταν κάστρον (οχυρωμένος οικισμός στην κορυφή του λόφου), που χαρακτηρίστηκε πόλις από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α' . Ένα κανάτ, το οποίο χρονολογείται από τους βυζαντινούς χρόνους, που χρησίμευε ως πηγή νερού για το χωριό, παρέμεινε λειτουργικό μέχρι τον 20ο αιώνα.

Σύμφωνα με τον Robert L. France, τα ερείπια της βυζαντινής εποχής της Ανασάρθας "είναι ορατά στο δρόμο, σε νεόκτιστα τείχη και μέσα σε κατοικίες" στην Χανασίρ στις μέρες μας.[6] Η Ανασάρθα και τα γύρω χωριά της απολάμβαναν μια περίοδο ευημερίας μεταξύ των τελών του 4ου αιώνα και των αρχών του 6ου αιώνα. Η συντριπτική πλειονότητα των κατοικιών και των εκκλησιών, που ανακαλύφθηκαν σε αυτήν την περιοχή, είναι εκείνης της περιόδου. Η ίδια η εκκλησία στην Ανασάρθα χρονολογείται από το 426.[7] Ο επίσκοπος Μάρας έλαβε μέρος στη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451 και ο διάδοχός του, Κύρος, υπέγραψε την επιστολή, που έστειλαν οι επίσκοποι της επαρχίας το 458 στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Λέοντα Α ' τον Θράκα για να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία του Προτερίου της Αλεξάνδρειας.[8] [9] Ένας άλλος επίσκοπος έχτισε ένα "καταφύγιο" στο γειτονικό Μπουζ αλ Χανζίρ το 506-507.[10]

Η Χανασίρ, γνωστή στους παλαιούς Άραβες ως "Χουνασίρα", έγινε οχυρωμένη κτήση και συχνή κατοικία του χαλίφη των Ομεϋαδών Ουμάρ Β' (βασιλ. 717-720). Πέθανε και θάφτηκε εκεί. [11] [12]

Σύγχρονη εποχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές του 20ού αιώνα[13], Κιρκάσιοι μετανάστες από την Μανμπίτζ[14] βορειοανατολικά του Χαλεπίου, εγκαταστάθηκαν στην Χανασίρ χρησιμοποιώντας παλιά οικοδομικά υλικά από την περιοχή για να αποκαταστήσουν την πόλη.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2016, το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανέφερε ότι το Iσλαμικό Κράτος είχε καταλάβει την πόλη, η οποία βρισκόταν κατά μήκος ενός μεγάλου δρόμου και οδού προμήθειας προς την πόλη του Χαλεπίου. Δύο ημέρες αργότερα, ο Συριακός Στρατός κατάφερε να ανακτήσει την πόλη από το Ισλαμικό Κράτος[15].

Αρχαιολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ανασάρθα είναι ο τόπος ενός αριθμού επιγραφών σε πέτρα. Για παράδειγμα, υπάρχει μια επιγραφή του 425, που σηματοδοτεί τον τόπο ταφής της βασίλισσας Μαβίας, ηγέτιδας της φυλετικής συνομοσπονδίας Τανούκ, η οποία ξεκίνησε μια εξέγερση ενάντια στη ρωμαϊκή κυριαρχία στα τέλη του 4ου αιώνα.[16]

Οι οικοδομικές εργασίες συνεχίστηκαν στην Ανασάρθα τον έβδομο αιώνα και επιγραφές, που βρέθηκαν εκεί, παρέχουν στοιχεία για τη ρωμαϊκή αντίσταση στις περσικές εισβολές . [17]

Κλίμα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με οριακό ξηρό περιβάλλον, η περίοδος βροχών στη Χανασίρ πέφτει μεταξύ Οκτωβρίου και Μαΐου με μέση ετήσια βροχόπτωση 210 χιλιοστά. Η μεταβλητότητα μεταξύ ετών είναι υψηλή, με το 50% των ετών μεταξύ 1929 και 2004 να λαμβάνει πάνω από 200 χιλιοστά και το 25% να λαμβάνει πάνω από 250 χιλιοστά.

Ο Ιούλιος και ο Αύγουστος είναι οι θερμότεροι μήνες με μέση ημερήσια μέγιστη θερμοκρασία τους 37 βαθμούς Κελσίου. Η χαμηλότερη μέση ημερήσια ελάχιστη θερμοκρασία είναι 23 βαθμοί Κελσίου τον Ιανουάριο. Ενώ η θερμοκρασία μπορεί να πέσει υπό του μηδενός τη νύχτα τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο, σχεδόν ποτέ δεν παραμένει τόσο χαμηλή καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας. [18]

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως και οι υπόλοιποι χωρικοί της κοιλάδας Χανασίρ, όσοι ζουν στην πόλη αντλούν το εισόδημά τους από διάφορες πηγές, με την πλειοψηφία να εργάζεται είτε ως γεωργοί, βοσκοί ή εργάτες της γης.[18] Οι γεωργοί αποκομίζουν κατά κεφαλήν εισόδημα 1,30 έως 2 δολάρια την ημέρα. Περίπου το 40% των κατοίκων της κοιλάδας Χανασίρ είναι γεωργοί και αυτό το τμήμα του πληθυσμού περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη ομάδα ιδιοκτητών γης στην περιοχή. Οι κτηνοτρόφοι και οι βοσκοί μεταναστεύουν, κερδίζοντας ένα κατά κεφαλήν εισόδημα από 1 έως 1,50 δολάριο την ημέρα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.humanitarianresponse.info/files/syr_pop_2004_sycensus_0.xls. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7  Μαρτίου 2016.
  2. ↑ France, 2007, p. 243.
  3. ↑ T.L. Nielsen and M.A. Zöbisch (30 May 2001). «Multi-factorial causes of land-use change: land-use dynamics in the agropastoral village of Im Mial, northwestern Syria». Land Degradation & Development (John Wiley & Sons) 12 (2): 143–161. doi:10.1002/ldr.445. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 August 2011. https://archive.today/20110813155113/http://www3.interscience.wiley.com/journal/82003548/abstract. 
  4. ↑ Henderson, Jeffrey. «Pliny Natural History: Book VI: Chapter XXXII». Loeb Classical Library (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020. 
  5. ↑ Astour, Eblaitica (a reconstruction of the history of Ebla) 2002, p. 119.
  6. ↑ France, 2007, p. 244.
  7. ↑ Kennedy, 2006, p. 165.
  8. ↑ Michel Lequien, Oriens christianus in quatuor Patriarchatus digestus, Paris 1740, Vol. II, coll. 787-788
  9. ↑ Siméon Vailhé, v. Anasartha, in Dictionnaire d'Histoire et de Géographie ecclésiastiques, vol. II, Paris 1914, col. 1439
  10. ↑ Kennedy, 2006, p. 166.
  11. ↑ Cobb, P. M. (2000). «ʿUmar (II) b. ʿAbd al-ʿAzīz». Στο: Bearman, P. J., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume X: T–U. Λάιντεν: E. J. Brill, σελ. 822. ISBN 90-04-11211-1. https://dx.doi.org/10.1163/1573-3912_islam_COM_1282. 
  12. ↑ Powers, Stephan, επιμ. (1989). The History of al-Ṭabarī, Volume 24: The Empire in Transition: The Caliphates of Sulaymān, ʿUmar, and Yazīd, A.D. 715–724/A.H. 96–105. SUNY series in Near Eastern studies. (στα Αγγλικά). Ώλμπανυ, Νέα Υόρκη: State University of New York Press. σελ. 75, note 263. ISBN 978-0-7914-0072-2. 
  13. ↑ Burns, 2009, p. 175.
  14. ↑ Musil, 1928, p. 203.
  15. ↑ Newsroom (30 Ιουνίου 2017). «Το Ισλαμικό Κράτος αποχώρησε από την τελευταία περιοχή που κατείχε στην επαρχία του Χαλεπιού». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2020. 
  16. ↑ Ball, 2001, pp. 98–102.
  17. ↑ Greatrex and Lieu, 2002, pp. 244, 245.
  18. ↑ 18,0 18,1 International Center for Agricultural Research in Dry Areas (ICARDA) & The Atomic Energy Commission of Syria (AECS) (Ιανουαρίου 2005). «Sustainable Agricultural development for Marginal Dry Areas: Khanasser Valley Integrated Research Site» (PDF). ICARDA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Σεπτεμβρίου 2006. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χανασίρ&oldid=8886666"