Φριτς Βάλτερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φριτς Βάλτερ

1956
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΦρίντριχ Βάλτερ
Ημερ. γέννησης31 Οκτωβρίου 1920
Τόπος γέννησηςΚαϊζερσλάουτερν , Γερμανία
Ημερ. θανάτου17 Ιουνίου 2002 (81 ετών)
Τόπος θανάτουΈνκεμπαχ, Γερμανία
Ύψος1,74 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1928–1929ΦΚ Καϊζερσλάουτερν
1929–19371. ΦΚ Καϊζερσλάουτερν
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1937–19591. ΦΚ Καϊζερσλάουτερν419(397)
Σύνολο419(397)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1940–1958 Δυτική Γερμανία61(33)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Φρίντριχ «Φριτς» Βάλτερ (Friedrich "Fritz" Walter, 31 Οκτωβρίου 1920 – 17 Ιουνίου 2002) ήταν Γερμανός ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν συνήθως ως επιθετικός μέσος και ήταν αρχηγός της Εθνικής της Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954. Αναδείχθηκε σε ένα από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του 20ού αιώνα[1] εκλεγμένος ως 23ος στην ψηφοφορία της IFFHS.[2]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Καϊζερσλάουτερν και το 1928 προσχώρησε στην ακαδημία νέων της πόλης του Καϊζερσλάουτερν, στην οποία έκανε το ντεμπούτο του σε ηλικία 17 ετών και παρέμεινε πιστός σε όλη του την καριέρα.[3][4] Οι μεγάλες ομάδες του εξωτερικού είχαν επανειλημμένα προσφέρει μεγάλα χρηματικά ποσά, αλλά παρά την παρότρυνση της Ιταλίδας συζύγου του, πάντα προτιμούσε να μείνει στην πατρίδα του, την εθνική ομάδα και τον Chef («αφεντικό») Σεπ Χέρμπεργκερ (Sepp Herberger).[5]

Έκανε το ντεμπούτο με τη εθνική ομάδα το 1940 και σημείωσε ένα γκολ κατά της Ρουμανίας.[6] Ο Βάλτερ εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις το 1942, ωστόσο στο τέλος του πολέμου βρέθηκε σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, όπου έπαιζε με φύλακες της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας. Όταν έφθασαν οι Σοβιετικοί πήραν όλους τους Γερμανούς κρατούμενους στα γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης. Ένας από τους φύλακες της ουγγρικής φυλακής είχε δει τον Βάλτερ να παίζει στη Γερμανία και τους είπε ότι ο Βάλτερ δεν ήταν Γερμανός, αλλά από την περιοχή του Σάαρ.[7][8] Τον είχε παρακολουθήσει ως θεατής στον αγώνα των εθνικών ομάδων Γερμανίας - Ουγγαρίας του 1942. Έτσι, πρωτού φθάσει στον τελικό προορισμό, έπαψε αθόρυβα η κράτησή του και επέστρεψε στην πόλη του.[9]

Με την επιστροφή του το 1945 ο Βάλτερ, ο οποίος νόσησε από ελονοσία, ανάρρωσε και επανήλθε στην ομάδα του, οδηγώντας την στα γερμανικά πρωταθλήματα τις αγωνιστικές περιόδους 1950–51 και το 1952–53. Η ομάδα εξελίχθηκε στην πιο επιτυχημένη της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου. Από το 1948 έως το 1954 ήταν έξι φορές πρωταθλητής της Όμπερλιγκα Σουντβέστ, ενώ δύο ακόμα φορές έφτασε στον τελικό του πρωταθλήματος (1948, 1955).[10] Η ομάδα διέθετε ένα εξαιρετικό τρίο στην επίθεση με τον Φριτς Βάλτερ, τον αδερφό του Ότμαρ και τον Βέρνερ Μπάσλερ, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα 151 τέρματα της ομάδας σε 22 αγώνες της Όμπερλιγκα (τότε ανώτερης κατηγορίας) του 1948 και τα 157 σε 30 αγώνες του 1950. Ο Χέρμπεργκερ τον επανέφερε στην εθνική ομάδα το 1951 και τον έχρισε αρχηγό κτίζοντας την εθνική γύρω από αυτόν.[11]

Ήταν ο ηγέτης της ομάδας της Δυτικής Γερμανίας που κατέκτησε το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο το 1954, νικώντας στον τελικό την Ουγγαρία. Η συνεργασία του με τον προπονητή του αποδείχθηκε ότι ήταν καταλυτική για το γερμανικό ποδόσφαιρο: ο Βάλτερ, ως επικεφαλής και πηγή έμπνευσης για τους υπόλοιπους παίκτες, εφάρμοσε τέλεια τις οδηγίες στον αγωνιστικό χώρο.[12] Όταν ξεκίνησε η διοργάνωση η γερμανική ομάδα δεν συμπεριλαμβάνονταν στις πιθανές διεκδικήτριες του τίτλου καθώς ομάδες όπως η «Χρυσή Ομάδα» της Ουγγαρίας πρωτίστως, η παγκόσμια πρωταθλήτρια Ουρουγουάη και η Βραζιλία φαίνονταν σαφώς ανώτερες.[13] Μετά από δύο νίκες στον προκριματικό γύρο και την «τακτική» ήττα (κατά μία άποψη) με ορισμένους από τους θεωρούμενους ως αναπληρωματικούς εναντίον της πανίσχυρης Ουγγαρίας (3–8),[14][15] ένας εξαιρετικός Βάλτερ οδήγησε τους συμπαίκτες του με τη νίκη στα προημιτελικά επί της Γιουγκοσλαβίας (2–0) στους ημιτελικούς. Στον ημιτελικό η Δυτική Γερμανία έκανε την έκπληξη, καθώς διέλυσε με 6–1 την Αυστρία, η οποία πρόβαλε ως το φαβορί για να αντιμετωπίσει στον τελικό την Ουγγαρία. Σημείο κλειδί της αναμέτρησης υπήρξε η αντικατάσταση του βασικού τερματοφύλακα Κουρτ Σμιντ με τον Βάλτερ Τσέσμαν, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τα τέσσερα από τα έξι γκολ, προσφέροντας στους Δυτικογερμανούς το εισιτήριο για τον τελικό. Ο Βάλτερ επιβεβαιώσε την εξαιρετική κατάστασή του με δύο γκολ από το σημείο του πέναλτι.[16]

Στον τελικό με την Ουγγαρία η ομάδα στο Στάδιο Βάνκντορφ της Βέρνης βρέθηκε πίσω στο σκορ με 0–2 μετά τα πρώτα 8 λεπτά, αλλά ισοφάρισε στα επόμενα δέκα. Στο δεύτερο ημίχρονο η συνεχής βροχή ήταν οι συνθήκες παιχνιδιού που ο Βάλτερ προτιμούσε, μένοντας στην ιστορία ως Fritz Walter weather (καιρός Φριτς Βάλτερ)[10][17] και η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου ευνοούσε τους σκληροτράχηλους Γερμανούς σε σύγκριση με τους τεχνίτες Μαγυάρους. Το 3–2 έγινε από τον Χέλμουτ Ραν έξι λεπτά πριν το τέλος του παιχνιδιού, το αουτσάιντερ έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής, αποτέλεσμα που έμεινε γνωστό ως «Θαύμα της Βέρνης» και οι παίκτες με επικεφαλής τον Φριτς Βάλτερ εθνικοί ήρωες.[18][19][20] Η γερμανική εταιρεία κατασκευής εξοπλισμού, των βιδωτών καρφιών ιδανικών για παιχνίδια στη δυνατή βροχή θεωρείται από ορισμένους σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία.[21] Το αποτέλεσμα ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κύπελλων με την Ουγγαρία να διαθέτει ομάδα αήττητη για τέσσερα χρόνια και στη διοργάνωση είχε μόνο νίκες έχοντας σημειώσει μέχρι τον τελικό 25 τέρματα.[22] Τα αδέρφια Βάλτερ, έγιναν τα πρώτα που έπαιξαν σε μια ομάδα που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, τα μόνα που σκόραραν σε μία διοργάνωση, ενώ ο Φριτς συμπεριλήφθηκε στη καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης.[23][24][25] Η υποδοχή 300.000 Γερμανών στο Μόναχο ήταν από ένα ενθουσιώδες πλήθος που ισοδυναμούσε με την αναγέννηση ενός έθνους ταπεινωμένου και διαιρεμένου από τον πόλεμο και αυτό ήταν γεγονός που μεταδίδοταν παγκόσμια μέσω της τηλεόρασης που πρώτη φορά κάλυπτε τη διοργάνωση.[5][12][26] Το «Θαύμα της Βέρνης» παραμένει για πολλούς Γερμανούς, το μεγαλύτερο αθλητικό επίτευγμα της χώρας τους. Κυρίως επειδή αντιπροσωπεύει πολύ περισσότερα από ένα παιχνίδι.[11]

Η νίκη των Γερμανών επισκιάστηκε από την υποψία χρήσης απαγορευμένων ουσιών αμέσως μετά τη λήξη του τελικού. Οκτώ από τους νέους παγκόσμιους πρωταθλητές νοσηλεύονται με ίκτερο, συμπεριλαμβανομένου και του Βάλτερ. Γίνεται λόγος για ντόπινγκ, μετά την ανακάλυψη φιαλιδίων στις τουαλέτες της γερμανικής ομάδας. Παρά τις επίσημες δηλώσεις των Γερμανών ηγετών (οι οποίοι υποστήριξαν ότι υπήρχαν μόνο γλυκόζη και βιταμίνη C στις φιάλες), υπήρχε η υποψία ότι κάποια άλλη ουσία ήταν το περιεχόμενο.[5][27] Η γερμανική Ολυμπιακή Επιτροπή το 2010 αποκάλυψε ότι οι παίκτες είχαν ντοπαριστεί με περβιτίνη, μια μεθαμφεταμίνη επίσης γνωστή ως «φάρμακο του στρατιώτη».[28][29] Το 2013 έρευνα του Πανεπιστημίου του Βερολίνου επιβεβαίωσε την ύπαρξη ενός προγράμματος υψηλού κόστους που υποστηρίζονταν από τη γερμανική κυβέρνηση, το οποίο ξεκίνησε τη δεκαετία του 1940 και συνεχίστηκε για χρόνια.[30][31] Αξίζει να σημειωθεί ότι η FIFA καθιέρωσε το έλεγχο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966.[32]

Είσοδος στο Fritz-Walter-Haus στο Alsenborn, που χτίστηκε το 2006

Το 1956 μετά την καταστολή της Ουγγρικής Επανάστασης, η ουγγρική ποδοσφαιρική ομάδα απομακρύνθηκε από τη χώρα της και για δύο χρόνια ο Φριτς τους προσέφερε οικονομικό στήριγμα.[33] Έκανε την τελευταία του διεθνή εμφάνιση κατά τη διάρκεια του ημιτελικού κατά της Σουηδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, συμπληρώνοντας 61 συμμετοχές και 33 τέρματα [6][34] υπέστη όμως τραυματισμό και έληξε η διεθνής του σταδιοδρομία, ενώ αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1959. Ονομάστηκε επίτιμος αρχηγός της γερμανικής εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου το 1958, στην 65η επέτειο των γενεθλίων του.[3][35] Ο Βάλτερ διέθετε και ηγετικές και εκτελεστικές ικανότητες. Εξακολουθεί να κατέχει τα ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ σε έναν αγώνα, τόσο του πρωταθλήματος (με 13 από το 1942), όσο και του Κυπέλλου (με 11 από το 1940). Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του σημείωσε πάνω από 770 τέρματα σε επίσημους και φιλικούς αγώνες,[36] από τα οποία τουλάχιστον 586 είναι σε 583 επίσημες συναντήσεις.[37]

Το γήπεδο του συλλόγου του μετονομάστηκε σε Fritz-Walter-Stadion το 1985.[38] Το 1999 συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της Γερμανίας του 20ού αιώνα.[39] Ήταν το όνειρό του να δει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006 στην πόλη του, καθώς αυτή δεν είχε επιλεγεί στη διοργάνωση του 1974, αλλά απεβίωσε το 2002. Τον Νοέμβριο του 2003, κατά τον εορτασμό της 50ής επετείου της UEFA, η Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία τον επέλεξε ως το «Χρυσό Παίκτη» των τελευταίων 50 ετών (από το 1954 έως το 2003).[40] Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που εισήχθη στην Αίθουσα Φήμης του γερμανικού ποδοσφαίρου.[34]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γερμανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (2) : 1950–51 , 1952–53
  • Κορυφαίος σκόρερ Oberliga Südwest : 1952–53 (38 γκολ)
  • Παγκόσμιο Κύπελλο : 1954
  • Παγκοσμίου Κυπέλλου μπρούτζινη μπάλα : 1954
  • Παγκόσμιο Κύπελλο καλύτερη ομάδα : 1954
  • ΟΥΕΦΑ χρυσός παίκτης της Γερμανίας των 50 χρόνων : 2003
  • France Football περιοδικό : 9ος καλύτερος παίκτης των Παγκοσμίων Κύπελλων 1930–1990
  • IFFHS : 23ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα
  • Επίτιμος αρχηγός της εθνικής ομάδας της Γερμανίας
  • Μέλος της αθλητικής αίθουσας φήμης της Γερμανίας

Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τάγμα Αξίας της FIFA (Ordre du mérite de la FIFA) : 1995
  • Τάγμα Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (Der Verdienstorden der Bundesrepublik Deutschland) : 1970
  • Τάγμα της Αξίας της Ρηνανίας-Παλατινάτου (Verdienstorden des Landes Rheinland-Pfalz)

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «The best X players of the Century». Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2023. 
  2. «IFFHS Century Elections». Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2020. 
  3. 3,0 3,1 «German Soccer Legend Fritz Walter Passes Away». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  4. «Fritz Walter – Mehr als nur ein Fussballer». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2021. 
  5. 5,0 5,1 5,2 «The Most Important Soccer Game Ever Played». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2021. 
  6. 6,0 6,1 «Fritz Walter - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  7. «Encyclopædia Britannica : Fritz Walter». Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2020. 
  8. «"Du auch Fußballspieler?"». Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2021. 
  9. «Fritz Walter: The World Cup hero whose life was saved by football». Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  10. 10,0 10,1 «Fritz Walter». Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  11. 11,0 11,1 «The Miracle of Bern: the end of one era, the start of another». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  12. 12,0 12,1 «The Miracle of Bern: West Germany's 1954 World Cup win». Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2023. 
  13. «LES HÉROS DE BERNE». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  14. «FOOTBALL – Les 60 ans du "miracle de Berne"». Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  15. «Η ομάδα που θα γινόταν βασίλισσα: Ουγγαρία 1954 εναντίον Ολλανδίας 1974». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020. 
  16. «FIFA : The Miracle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020. 
  17. «FIFA : The Walter-weather miracle men in numbers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  18. «FIFA : The moments before the miracle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  19. «Fritz Walter : a Footballing Grand Master». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2020. 
  20. «Hungría, del 8-3 a Alemania al milagro de Berna». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2021. 
  21. «Magiques Magyars, stade flambant neuf, un Français : cinq choses à savoir sur la Hongrie… et pour briller en société». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2023. 
  22. «10 Biggest World Cup Shocks». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  23. «A brief history of Fifa World Cup: Switzerland 1954, when West Germany stunned the 'Magic Magyars'». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  24. «FIFA World Cup All Star teams». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)
  25. «FIFA MUSEUM : 240 years of Greatness». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2022. 
  26. «Le Monde : Mondial 1954 : le miracle allemand». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  27. «Essere gruppo, diventare Mannschaft». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  28. «Le Monde : Les champions du monde allemands de 1954 étaient dopé». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  29. «Παγκόσμιο Κύπελλο 1954 : Το "θαύμα" της Βέρνης». Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2020. 
  30. «Brian Glanville: German doping report is no surprise». Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2021. 
  31. «The New York Times : Doping Study Throws Shadow Over Germany's Success». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2019. 
  32. «Doping in football». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2023. 
  33. «The World Cup's top 100 footballers of all time – interactive». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  34. 34,0 34,1 «FIFA : Fritz Walter : The legende lives on». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2021. 
  35. «Fritz Walter : Eine legende». Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020. 
  36. Walter Grüber (2011). Fußball-Torjägerstatistik Deutschland Torschützenlisten 1945-2011. ISBN 978-3844862485. 
  37. «RSSSF : Prolific Scorers Data». Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2024. 
  38. «Fritz Walter stadium». Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2020. 
  39. «Fritz Walter». Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2020. 
  40. «UEFA : Golden Players take centre stage». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2020. CS1 maint: Unfit url (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]