Φιλίπ Λεκλέρ ντε Ωτκλόκ
Ο Φιλίπ Λεκλέρ ντε Ωτκλόκ (Γαλλικά: Philippe Leclerc de Hauteclocque), πλήρες όνομα Φιλίπ-Φρανσουά- Μαρί ντε Ωτκλόκ (22 Νοεμβρίου 1902 - 28 Νοεμβρίου 1947), ήταν Γάλλος στρατηγός, ένας από τους κύριους στρατιωτικούς ηγέτες της Ελεύθερης Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Σκοτώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1947, σε συντριβή αεροπλάνου στη Γαλλική Αλγερία, κατά τη διάρκεια στρατιωτικής αποστολής επιθεώρησης.
Είναι μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην απελευθέρωση της Γαλλίας κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Ονομάστηκε στρατάρχης της Γαλλίας μετά θάνατον το 1952.[6]
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο στρατηγός Λεκλέρ γεννήθηκε στον οικογενειακό πύργο του στο Μπελουά-Σαιν-Λεονάρ στο νομό Σομ το 1902. Ήταν γόνος της αριστοκρατικής οικογένειας ντε Ωτκλόκ και αποφοίτησε από τη στρατιωτική ακαδημία του Σαιν-Συρ το 1924 και τη στρατιωτική σχολή του Σωμύρ το 1925. Μετά από υπηρεσία στη γαλλική κατοχή του Ρουρ και στο Μαρόκο, επέστρεψε στο Σαιν-Συρ ως εκπαιδευτής το 1931. Κατά τη διάρκεια μιας άσκησης με άλογο, το πόδι του έσπασε και έτσι χρησιμοποιούσε ένα μπαστούνι για το υπόλοιπο της ζωής του. Το 1933, του απονεμήθηκε ο Πολεμικός Σταυρός για πολεμικές επιχειρήσεις εξωτερικού για τη δράση του σε σπηλιές και χαράδρες στο Μπου Αμντούν του Μαρόκου. Αυτή την εποχή παντρεύτηκε, γάμο από τον οποίο απέκτησε έξι παιδιά.
Β' Παγκόσμιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου πολέμησε στη μάχη της Γαλλίας. Τον Ιούνιο 1940, ως λοχαγός του πεζικού, τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Γερμανούς αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει και κατέφυγε στην Αγγλία. Παρουσιάστηκε στον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ που συγκέντρωνε τις δυνάμεις της Ελεύθερης Γαλλίας στην Αφρική και προσχώρησε στις δυνάμεις του. Για να μην κινδυνεύσουν από αντεκδικήσεις η γυναίκα και τα παιδιά του στη Γαλλία, υιοθέτησε το ψευδώνυμο Φρανσουά Λεκλέρ.[7]
Στην Αφρική, προήχθη σε συνταγματάρχη και κατήγαγε σειρά εκπληκτικών νικών. Από τη βάση του πραγματοποίησε επιδρομές αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων στη μέση της ερήμου, με εξοπλισμό που δεν ήταν καλά προσαρμοσμένος στις κλιματολογικές συνθήκες και το αμμώδες έδαφος, και κατευθύνθηκε προς τις ιταλικές βάσεις. Έχοντας καταλάβει την όαση της Κούφρας (28 Φεβρουαρίου 1941), σύμβολο της ιταλικής κυριαρχίας στην Αφρική, με ένα κανόνι και 300 άνδρες μόνο (με αιφνιδιασμό, με περιορισμένους στρατιώτες και με μεγάλη ταχύτητα, η οποία αργότερα θα ήταν η τακτική του στις μάχες του στο γαλλικό έδαφος το 1944) , ορκίστηκε με τους στρατιώτες του να μην αφήσουν τα όπλα από τα χέρια τους πριν δουν τη γαλλική σημαία να ανεμίζει πάνω από τον καθεδρικό ναό του Στρασβούργου.[8]
Στις 16 Ιουνίου 1941, η κυβέρνηση του Βισύ του αφαίρεσε τη γαλλική ιθαγένεια με διάταγμα. Στις 11 Οκτωβρίου, καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και σε δήμευση της περιουσίας του για «εγκλήματα και επιχειρήσεις κατά της ενότητας και της σωτηρίας της πατρίδας» .
Ταυτόχρονα, προήχθη σε ταξίαρχο τον Αύγουστο του 1941, αλλά βρίσκοντας πρόωρη αυτήν την προαγωγή, φόρεσε τα νέα διακριτικά του αργότερα. Στη συνέχεια, πραγματοποίησε θεαματική πορεία από το Τσαντ μέχρι τη Λιβύη για να συναντήσει τις βρετανικές δυνάμεις της 8ης Στρατιάς υπό τον στρατηγό Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ, ενώ καθ' οδόν συνελάμβανε ιταλικές φρουρές.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των εκστρατειών, ο Λεκλέρ ζούσε κοντά στους στρατιώτες του, κοιμόταν όπως και αυτοί στο έδαφος, ανησυχώντας ανά πάσα στιγμή για το ηθικό και την τροφοδοσία τους. Η πίστη του στην τελική νίκη, η αίσθηση του τόπου και των επιχειρήσεών του, η διαρκής παρουσία του, τον έκαναν εμβληματική μορφή στα στρατεύματα που του πρόσφεραν αδιάκοπη υποστήριξη και αφοσίωση.[8]
Το 1944, αποβιβάστηκε στη Νορμανδία την 1η Αυγούστου και έλαβε μέρος στη μάχη της Νορμανδίας επικεφαλής της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, συμμετέχοντας στην απελευθέρωση του Παρισιού: Στις 25 Αυγούστου, ο Γερμανός στρατηγός φον Χόλτιτς, στρατιωτικός διοικητής του Παρισιού, παραδόθηκε στον Λεκλέρ και την επόμενη μέρα 26 Αυγούστου, ο Λεκλέρ και ο Ντε Γκωλ εισήλθαν θριαμβευτικά στο Παρίσι.[9]
Ήρωας για τους στρατιώτες του, σεβαστός στους Συμμάχους, ο Λεκλέρ κατήγαγε τη μια στρατιωτική επιτυχία μετά την άλλη, συμπεριλαμβανομένης της κατάληψης του Στρασβούργου στις 23 Νοεμβρίου 1944. Μετά από σκληρές μάχες στα νότια της Αλσατίας για περισσότερο από δύο μήνες ενός ιδιαίτερα σκληρού χειμώνα, η 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία έλαβε μέρος, ως τμήμα της 1ης Γαλλικής στρατιάς, στην απελευθέρωση του Κολμάρ στις 6 Φεβρουαρίου 1945. Δεν υπήρχαν πια Γερμανοί στο γαλλικό έδαφος, με εξαίρεση τους θύλακες του Ατλαντικού, όπου τμήματα των στρατευμάτων του απελευθέρωσαν την Ρουαγιάν τον Απρίλιο του 1945.
Οδήγησε τους άνδρες του στη Γερμανία και κατέλαβε το Μπέρχτεσγκαντεν, όπου και η εξοχική κατοικία του Χίτλερ, τρεις μέρες πριν τη γερμανική συνθηκολόγηση.[8]
Μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη τον Μάιο του 1945, του δόθηκε η ηγεσία του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος της Άπω Ανατολής. Εκπροσώπησε τη Γαλλία στη συνθηκολόγηση της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας στον κόλπο του Τόκιο στις 2 Σεπτεμβρίου 1945.
Μετά τον πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάρτιο του 1946 στάλθηκε στην Ινδοκίνα. Γρήγορα αντιλήφθηκε την αναγκαιότητα μιας πολιτικής λύσης για την αναδυόμενη σύγκρουση στην Ινδοκίνα, παραιτήθηκε από το αξίωμά του και τον Ιούλιο του 1946 ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Επιθεωρητή του Στρατού της Αφρικής.
Το ίδιο έτος μετέβαλε επίσημα το όνομά του από Φιλίπ-Μαρί, υποκόμης του Ωτκλόκ σε Ζακ-Φιλίπ Λεκλέρ ντε Ωτκλόκ, ενσωματώνοντας έτσι το πολεμικό του ψευδώνυμο με το οποίο είχε γίνει γνωστός.
Τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σκοτώθηκε στις 28 Νοεμβρίου 1947, σε συντριβή αεροπλάνου κοντά στο Κολόμπ-Μπεσάρ (Γαλλική Αλγερία), κατά τη διάρκεια στρατιωτικής αποστολής επιθεώρησης. Ενταφιάστηκε στο Μέγαρο των Απομάχων.[10]
Ο Λεκλέρ ονομάστηκε μετά θάνατον Στρατάρχης της Γαλλίας.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11911950b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6z744wr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Jacques-Philippe-Leclerc. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11911950b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Γαλλικά) Mémoire des hommes. m005cc7fcbdf3892.
- ↑ . «herodote.net/Un_heros_francais-synthese-246.php».
- ↑ . «ordredelaliberation.fr/fr/compagnons/philippe-leclerc-de-hauteclocque».
- ↑ 8,0 8,1 8,2 . «edu.fondation-marechal-leclerc.fr/philippe-leclerc-biographie/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ . «liberationroute.com/france/biography/philippe-leclerc-de-hauteclocque».
- ↑ . «europeremembers.com/biography/philippe-leclerc-de-hauteclocque/».
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα, Λεκλέρ, Ζακ-Φιλίπ,τομ. 38, σελ. 65
|