Τζιχαντισμός

Ο Τζιχαντισμός (επίσης γνωστό

ως τζιχαντιστικό κίνημα ή κίνημα του τζιχάντ) είναι μια έννοια αναφερόμενη στο κοράνι, η οποία θεωρεί ότι οι μουσουλμάνοι έχουν καθήκον να μεταδώσουν τη μουσουλμανική θρησκεία με τη βία ή χωρίς τη βία.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Το τζιχάντ σημαίνει στην Αραβική, (αγώνας, πάλη, μάχη), στην ουσία σημαίνει οποιαδήποτε σύγκρουση η οποία προκαλείται για λόγους αρχής ή πίστης, και συχνά μεταφράζεται ως ιερός πόλεμος.

Ο Τζιχαντισμός είναι η ιδεολογία των Μουτζαχεντίν (ενόπλων πολεμιστών) και των Ισλαμιστών τρομοκρατών, ενώ αυτή η ιδεολογία άκμασε από τα τέλη του 20^ου αιώνα και έπειτα. Από την δεκαετία του 1990 αντιπροσωπεύεται από την τρομοκρατική οργάνωση Αλ Κάιντα, το Μέτωπο Άλ Νούσρα, ενώ το τελευταίο διάστημα η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, που δρα στη Συρία και το Ιράκ, ακολουθεί ακόμα πιο ριζοσπαστικές μεθόδους με αποτέλεσμα να θεωρείται πιο ακραία και από την Αλ Κάιντα.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Οι τζιχαντιστές θεωρούν ως εχθρούς τους τους Χριστιανούς, τους Εβραίους, τους Παγανιστές, τους Αθέους, τους Ινδουιστές, τους Βουδιστές και άλλες διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο Συριακό Εμφύλιο Πόλεμο, στρέφονται εναντίον των Σιιτών μουσουλμάνων και των Αλεουιτών.^[1]^[2]^[3] Ειδική μεταχείριση επιφυλάσσεται για όσους ομολογούν πίστη σε μια θεία αποκάλυψη, ιδιαίτερα για τους Χριστιανούς και τους Εβραίους, οι οποίοι έχουν την επιλογή είτε να ασπασθούν το Ισλάμ ή να υποταχθούν στην Ισλαμική κυριαρχία και να καταβάλλουν κεφαλικό και έγγειο φόρο. Αν απορριφθούν και οι δύο αυτές επιλογές, τότε κηρύσσεται τζιχάντ.

Η κραυγή Allah Akbar, που σημαίνει Ο Θεός είναι ο μέγιστος, Θεός μοναδικός, ο μόνος μέγας ακούγεται από τη φωνή του μουεζίνη, όταν καλεί σε προσευχή από τον μιναρέ. Είναι επίσης η κραυγή των επιτιθέμενων μουσουλμανικών στρατευμάτων ή των τρομοκρατών που γίνονται καμικάζι αυτοκτονίας.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}