Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σφαγή στο Ύψωμα 303

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πτώματα των θυμάτων της σφαγής συγκεντρωμένα κοντά στο Γουεγκγουάν, στη Νότια Κορέα, πολλοί με τα χέρια τους ακόμα δεμένα.

Η Σφαγή στο Ύψωμα 303 (Κορεατικά: 303 고지 학살 사건) ήταν ένα έγκλημα πολέμου που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας στις 17 Αυγούστου του 1950 σε ένα ύψωμα πάνω από το Γουεγκγουάν (Waegwan) της Νότιας Κορέας. Σαράντα ένας Αμερικανοί στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου εκτελέστηκαν με πυρά πολυβόλου από τον Λαϊκό Στρατό της Βόρειας Κορέας, κατά τη διάρκεια μιας από τις ελάσσονες συγκρούσεις της Μάχης της Περιμέτρου Πουζάν (Pusan)​​.
Ενώ επιχειρούσαν κοντά στο Ταεγκού (Taegu) κατά τη διάρκεια της Μάχης του Ταεγκού, στοιχεία του 2ου Τάγματος του Στρατού των ΗΠΑ, 5ο Σύνταγμα Ιππικού, 1η Μεραρχία ιππικού περικυκλώθηκαν από στρατεύματα της Βόρειας Κορέας που διέσχιζαν τον ποταμό Νακτόνγκ (Naktong), στο Ύψωμα 303. Οι περισσότεροι από τους στρατιώτες των ΗΠΑ κατάφεραν να ξεφύγουν, αλλά μία διμοιρία χειριστών όλμων αντελήφθη εσφαλμένα τους στρατιώτες της Βόρειας Κορέας ως ενισχύσεις από τον Νοτιοκορεατικό Στρατό, με αποτέλεσμα να συλληφθούν. Ο Βορειοκορεατικός στρατός κράτησε τους Αμερικανούς στο ύψωμα και αρχικά προσπάθησε να τους μεταφέρει μακριά από τη μάχη, διασχίζοντας τον ποταμό, αλλά δεν κατέστη δυνατό, λόγω της σφοδρής αντεπίθεσης. Οι αμερικανικές δυνάμεις ανέκοψαν τελικά την προέλαση απωθώντας με τα πυρά τους τον όγκο των Βορειοκορεατών. Καθώς άρχισαν να υποχωρούν, ένας από τους αξιωματικούς τους διέταξε να εκτελεστούν οι αιχμάλωτοι, ώστε να μην τους επιβραδύνουν.
Η σφαγή προκάλεσε αντιδράσεις και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης. Οι Αμερικανοί διοικητές με μηνύματα μέσω ασυρμάτου και ρίψη φυλλαδίων απαίτησαν να τιμωρηθούν οι ανώτεροι αξιωματικοί της Βόρειας Κορέας για τη θηριωδία. Οι Βορειοκορεάτες διοικητές, προβληματισμένοι για τον τρόπο που οι στρατιώτες τους μεταχειρίζονταν τους αιχμαλώτους πολέμου, εξέδωσαν αυστηρότερες κατευθυντήριες γραμμές για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων του εχθρού. Αργότερα κατασκευάστηκαν μνημεία στο Ύψωμα 303, από το κοντινό στρατόπεδο Κάρολ (Camp Carroll) για να τιμηθούν τα θύματα της σφαγής.

Γεγονότα που προηγήθηκαν

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έναρξη του Πολέμου της Κορέας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την εισβολή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας στην νότιο γείτονά της, τη Δημοκρατία της Κορέας (Νότια Κορέα) και το ξέσπασμα του Πολέμου της Κορέας στις 25 του Ιουνίου 1950, τα Ηνωμένα Έθνη αποφάσισαν να εισέλθουν στην σύγκρουση στο πλευρό της Νότιας Κορέας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μέλος του ΟΗΕ, απέστειλαν επίγειες δυνάμεις στην κορεατική χερσόνησο με στόχο την απώθηση της βορειοκορεατικής εισβολής και την πρόληψη μιας νοτιοκορεατικής κατάρρευσης.[1]
Η 24η Μεραρχία Πεζικού ήταν ο πρώτος σχηματισμός που έστειλαν οι ΗΠΑ στην Κορέα. Ο σχεδιασμός προέβλεπε να δεχθεί το αρχικό "σοκ" της προέλασης των βορειοκορεατικών δυνάμεων, καθυστερώντας πολύ μεγαλύτερες βορειοκορεατικές δυνάμεις ώστε να κερδηθεί χρόνος για να καταφθάσουν ενισχύσεις.[2] Η μεραρχία ήταν, κατά συνέπεια, μόνη για αρκετές εβδομάδες, καθώς επιχειρούσε να καθυστερήσει τους Βορειοκορεάτες, δημιουργώντας το κατάλληλο χρονικό περιθώριο για την 1η Μεραρχία Ιππικού και τις 7η και 25η Μεραρχίες Πεζικού, μαζί με άλλες υποστηρικτικές μονάδες της Όγδοης Αμερικανικής Στρατιάς, για να μετακινηθούν στις θέσεις τους.[2] Στοιχεία εμπροσθοφυλακής της 24ης Μεραρχίας Πεζικού, γνωστά ως Ομάδα Κρούσης Σμιθ (Task Force Smith), γνώρισαν σοβαρή ήττα στη Μάχη του Οσάν (Osan) στις 5 Ιουλίου, την πρώτη αναμέτρηση μεταξύ των αμερικανικών και των βορειοκορεατικών δυνάμεων.[3] Κατά την διάρκεια του πρώτου μήνα μετά από αυτή την ήττα, η 24η επανειλημμένα ηττήθηκε και απωθήθηκε νότια από βορειοκορεατικές δυνάμεις οι οποίες υπερτερούσαν σε μέγεθος και εξοπλισμό.[4][5] Τα συντάγματα της 24ης Μεραρχίας συστηματικά ωθήθηκαν νότια, σε συγκρούσεις γύρω από το Τσοτσιγόν (Chochiwon), Τσονάν (Chonan) και Πιονταέκ (Pyongtaek).[4] Η 24η έκανε μια τελική προσπάθεια στη μάχη του Ταετζόν (Taejon), όπου καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, καθυστέρησε, ωστόσο, τις δυνάμεις της Βόρειας Κορέας μέχρι την 20η Ιουλίου.[6] Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η δύναμη σε μάχιμο προσωπικό της Όγδοης Στρατιάς ήταν περίπου ίση με τις δυνάμεις της Βόρειας Κορέας που που επιτίθονταν στην περιοχή, με νέες μονάδες του ΟΗΕ να καταφθάνουν κάθε μέρα.[7]
Αφού κατέλαβαν το Ταετζόν, οι βορειοκορεατικές δυνάμεις άρχισαν να περικυκλώνουν την Περίμετρο Πουζάν, σε μια προσπάθεια να την απομονώσουν. Προχώρησαν επί θέσεων του ΟΗΕ με τεθωρακισμένα και αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις, νικώντας επανειλημμένα αμερικανικές και νοτιοκορεατικές δυνάμεις και ωθώντας τους νοτιότερα.[8]

Η Περίμετρος Πουζάν στο Ταεγκού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στρατιώτες της αμερικανικής 1ης Μεραρχίας Ιππικού πυροβολούν κατά Νοτιοκορεατών στρατιωτών που διασχίζουν τον ποταμό Νακτόνγκ κατά τη διάρκεια της Μάχης του Ταεγκού

Εν τω μεταξύ, ο Διοικητής της Όγδοης Στρατιάς Στρατηγός Γουόλτον Γουόκερ (Walton Walker) είχε ορίσει το Ταεγκού ως βάση της Στρατιάς. Ακριβώς στο κέντρο της Περιμέτρου Πουσάν​​, το Ταεγκού βρισκόταν στην είσοδο της κοιλάδας του ποταμού Νακτόνγκ, μια περιοχή όπου αριθμητικά μεγάλες δυνάμεις της Βόρειας Κορέας θα μπορούσαν να προωθηθούν, υποστηριζόμενες μεταξύ τους. Τα φυσικά εμπόδια που παρέχονταν από τον ποταμό Νακτόνγκ στα νότια και τα ορεινά εδάφη στα βόρεια συνέκλιναν γύρω από το Ταεγκού, το οποίο ήταν επίσης ο κύριος συγκοινωνιακός κόμβος και η τελευταία μεγάλη πόλη της Νότιας Κορέας εκτός από το ίδιο Πουζάν που παρέμενε στα χέρια των Ηνωμένων Εθνών.[9] Από το νότο προς το βορρά, η άμυνα της πόλης καλυπτόταν από την Αμερικανική 1η Μεραρχία Ιππικού και τις Νοτιοκορεατικές 1η και 6η Μεραρχίας του 2ου Σώματος Στρατού της Ν. Κορέας. Η 1η Μεραρχία Ιππικού, υπό τις διαταγές του υποστράτηγου Χόμπαρτ Ρ. Γκέυ (Hobart R. Gay), διεσπάρησαν σε μια γραμμή κατά μήκος του ποταμού Νακτονγκ προς τα νότια, με τα 5ο και 8ο Συντάγματά του να κατέχουν μια γραμμή 24 χιλιομέτρων κατά μήκος του ποταμού και το 7ο Σύνταγμα Ιππικού σε εφεδρεία μαζί με τις δυνάμεις πυροβολικού, έτοιμο να ενισχύσει οπουδήποτε θα μπορούσε να επιχειρηθεί μια διείσδυση.[10]
Πέντε μεραρχίες της Βόρειας Κορέας συγκεντρώθηκαν για να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του ΟΗΕ στο Ταεγκού. Από το νότο προς το βορρά, οι 10η,[11] 3η, 15η, 13η,[12] 1η μεραρχίες κατέλαβαν μια γραμμή από το Τουκσόνγκ-ντογκ (Tuksong-dong) και γύρω από το Γουεγκουάν (Waegwan) προς το Κουνγί (Kunwi). Ο στρατός της Βόρειας Κορέας σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το φυσικό διάδρομο της κοιλάδας Νακτόνγκ από το Σανγκτζού (Sangju) ως το Ταεγκού ως κύριο άξονα της επίθεσης για την επόμενη νότια προώθηση.[13] Στοιχεία από την βορειοκορεατική 105η Τεθωρακισμένη Μεραρχία υποστήριζαν επίσης την επίθεση.[10]
Ξεκινώντας την 5η Αυγούστου, αυτές οι μεραρχίες πραγματοποίησαν πολλές απόπειρες να διαβούν τον ποταμό ώστε να επιτεθούν στις δυνάμεις του ΟΗΕ από την άλλη του πλευρά, σε μια προσπάθεια να καταλάβουν το Ταεγκού και να συντρίψουν την τελευταία αμυντική γραμμή του ΟΗΕ. Οι δυνάμεις των ΗΠΑ σημείωσαν επιτυχία στην απόκρουση των επιθέσεων της Βόρειας Κορέας, χάρη στην εκπαίδευσή τους και την υποστήριξη, αλλά οι δυνάμεις στους τομείς ευθύνης της Νότιας Κορέας δεν ήταν το ίδιο επιτυχής.[14] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ​​μεμονωμένες αναφορές και φήμες για εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν και από τις δύο πλευρές άρχισαν να αναδύονται.[15]

Στρατιωτική γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ύψωμα 303 αποτελεί ένα επίμηκες οβάλ μήκους 3,2 χλμ, επί βορειοανατολικού-νοτιοδυτικού άξονα, με μέγιστη ανύψωση 303 μέτρων. Είναι ο πρώτος όγκος που υψώνεται βόρεια του Γουεγκγουάν και η νότια πλαγιά του κατηφορίζει προς την άκρη της πόλης. Το ύψωμα προσφέρει θέση παρατήρησης προς το Γουεγκγουάν, προς το οδικό δίκτυο που εξέρχεται από την πόλη, τις σιδηροδρομικές και οδικές γέφυρες που διασχίζουν τον ποταμό σε εκείνο το σημείο, καθώς και μεγάλα τμήματα της κοιλάδας του ποταμού στο βορρά και στο νότο. Η δυτική του πλαγιά τερματίζει στην ανατολική όχθη του ποταμού Νακτόνγκ. Από το Γουγκγουάν ένας δρόμος οδηγεί προς Βορρά και Νότο κατά μήκος της ανατολικής όχθης του Νακτόνγκ, ένας άλλος βορειοανατολικά μέσα από τα βουνά προς το Ταμπού-ντονγκ, και ακόμα ένας νοτιοανατολικά προς το Ταεγκού. Το Ύψωμα 303 ήταν ένα κρίσιμο χαρακτηριστικό του έδαφος στον έλεγχο της σιδηροδρομικής γραμμής Πουζάν-Σεούλ οδικής διέλευσης του Νακτόνγκ, καθώς και του ίδιου του Γουεγκγουάν.[16]

Η σφαγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ακριβείς λεπτομέρειες της σφαγής είναι αποσπασματικά καταγεγραμμένες και βασισμένες στις περιγραφές των τεσσάρων Αμερικανών στρατιωτών που επέζησαν από το συμβάν. Τρεις Βορειοκορεάτες αιχμάλωτοι καταδείχθηκαν από τους επιζώντες ως συμμετέχοντες στις δολοφονίες, ωστόσο και οι τρεις αυτοί έδωσαν επίσης αντιφατικές πληροφορίες για το τι συνέβη.[17]

Η βορειοκορεατική προέλαση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Γέφυρα του Γουεγκγουάν (μετά την κατάρρευσή της) στον ποταμό Νακτόνγκ. Το Ύψωμα 303 είναι ορατό στην κάτω δεξιά γωνία.

Η βορειότερη μονάδα του τομέα της 1ης Μεραρχίας Ιππικού ήταν ο 7ος λόχος του 5ου Συντάγματος Ιππικού. Κατείχε το Ύψωμα 303, την πλέον ακραία θέση στην δεξιά πλευρά της Όγδοης Στρατιάς.[18] Στα βόρεια βρισκόταν η νοτιοκορεατική 1η Μεραρχία, η πρώτη μονάδα στη γραμμή του στρατού της Νότιας Κορέας.[19]

Για αρκετές ημέρες η κατασκοπεία των δυνάμεων του ΟΗΕ είχαν αναφέρει πυκνές συγκεντρώσεις Βορειοκορεατών σε όλο το Νακτόνγκ, απέναντι από την νοτιοκορεατική 1η Μεραρχία. Νωρίς το πρωί της 14ης Αυγούστου, ένα σύνταγμα της Βόρειας Κορέας διέσχισε το Νακτόνγκ 9,7 χιλιόμετρα βόρεια του Γουεγκγουάν, μέσα στον τομέα της Νοτιοκορεατικής 1ης Μεραρχίας, μέσω μιας υποβρύχιας γέφυρας. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, νοτιοκορεατικές δυνάμεις στο ύψωμα, λίγο βορειότερα του ορίου των στρατών ΗΠΑ-Ν.Κ. δέχθηκαν επίθεση από αυτή τη δύναμη. Μετά το φως της ημέρας, μια αεροπορική επιδρομή κατέστρεψε μερικώς την υποβρύχια γέφυρα. Η επίθεση της Βόρειας Κορέας εξαπλώθηκε νότια και από ώρα 12:00 (KST) βορειοκορεατικά πυρά ελαφρών όπλων έπεσαν στον 7ο λόχο, 5ο Σύνταγμα Ιππικού, στο Ύψωμα 303. Αντί να κινηθούν ανατολικά προς τα βουνά, όπως είχαν κάνει έως τότε σε άλλες αποβιβάσεις, αυτή η δύναμη στράφηκε νότια και κατευθύνθηκε προς το Γουεγκγουάν.[20]
Στις 03:30[18] το πρωί της 15ης Αυγούστου, άνδρες του 7ου λόχου πάνω στο Ύψωμα 303 εντόπισαν 50 στρατιώτες του Βορειοκορεατικού Πεζικού, που υποστηρίζονταν από δύο άρματα Τ-34, να κινούνται νότια κατά μήκος του παραποτάμιου δρόμου στη βάση του υψώματος. Εντόπισαν επίσης και έναν άλλο στίχο να κινείται προς τα πίσω τους, ο οποίος σύντομα ενεπλάκη με τον 6ο λόχο σε ανταλλαγή πυρών. Για να ξεφύγει από την περικύκλωση του εχθρού, ο 6ος λόχος αποσύρθηκε νότια, αλλά δεν έπραξε το ίδιο και ο 7ος λόχος. Μέχρι τις 08:30, οι Βορειοκορεάτες είχαν περικυκλώσει πλήρως τον 7ο λόχο, όπως επίσης και μια διμοιρία υποστήριξης του 8ου λόχου ολμιστών, πάνω στο Ύψωμα 303. Σε αυτό το σημείο, η δύναμη πάνω στο ύψωμα είχε αποκοπεί εντελώς από την υπόλοιπη αμερικανική δύναμη. Ένας στίχος ενισχύσεων, που αποτελείτο από τον 2ο λόχο του 5ου Συντάγματος Ιππικού και έναν ουλαμό από αμερικανικά άρματα, προσπάθησε να προσεγγίσει τον 7ο λόχο, αλλά δεν κατάφερε να διαπεράσει την βορειοκορεατική δύναμη που περιέβαλε το Ύψωμα 303.[19]

Η σύλληψη των Αμερικανών στρατιωτών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με τις καταθέσεις των επιζόντων, πριν από την αυγή της 15ης Αυγούστου, η διμοιρία ολμιστών του 8ου λόχου αντελήφθη την δραστηριότητα του εχθρού κοντά στο Ύψωμα 303.[18][21] Ο αρχηγός της διμοιρίας τηλεφώνησε στον 7ο λόχο του 5ου Συντάγματος Ιππικό, ο οποίος τον ενημέρωσε ότι μια διμοιρία 60 στρατιωτών της Νότιας Κορέας θα έρθει να ενισχύσει τη διμοιρία ολμιστών.[18] Αργότερα το πρωί η διμοιρία είδε δύο βορειοκορεατικά άρματα T-34 που ακολουθούνταν από 200 ή περισσότερους στρατιώτες του εχθρού στο δρόμο κάτω από αυτήν. Λίγο αργότερα, μια ομάδα από Κορεάτες εμφανίστηκαν στην πλαγιά.[21] Μια περίπολος που πήγε να συναντήσει τους Κορεάτες που αναρριχώνταν, τους κάλεσε φωνάζοντας αλλά δέχτηκε ως απάντηση μια ομοβροντία πυρών αυτομάτων όπλων.[18] Ο αρχηγός της διμοιρίας ολμιστών, παρ 'όλα αυτά, πίστευε ότι ήταν φίλιες δυνάμεις.[22] Οι Αμερικανοί που παρακολουθούσαν δεν ήταν πεπεισμένοι ότι οι νέες αφίξεις ήταν στρατιώτες του εχθρού, μέχρι που τα κόκκινα αστέρια στα πηλήκιά τους άρχισαν να διακρίνονται.[21] Όταν έφτασε εκείνη η στιγμή, ήταν πια υπερβολικά κοντά στις αμερικανικές θέσεις.[23] Οι Βορειοκορεάτες έφτασαν μέχρι τα χαρακώματα, χωρίς οποιαδήποτε πλευρά να ρίξει ούτε έναν πυροβολισμό.[21] Ο υπολοχαγός επικεφαλής της διμοιρίας διέταξε να παραδοθούν αμαχητί, καθώς ήταν κατά πολύ λιγότεροι και λιγότερο οπλισμένοι.[22] Οι Βορειοκορεάτες γρήγορα αιχμαλώτισαν και τους 31 ολμιστές.[21][24][25] Σύμφωνα ωστόσο με μία μαρτυρία, 42 άνδρες συνελήφθησαν στο λόφο.[26]
Είχαν συλληφθεί από τον 4ο λόχο, 2ο Τάγμα, 206ο Σύνταγμα Μηχανοκίνητου Πεζικού της Βορειοκορεατικής 105ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Οι Βορειοκορεάτες κατέβασαν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους τους από το λόφο, αφού πήραν από αυτούς τα όπλα και τα τιμαλφή τους.[18][21] Μέσα σε ένα περιβόλι, έδεσαν τα χέρια των κρατουμένων πίσω από τις πλάτες τους, πήραν μερικά από τα ρούχα τους, και αφαίρεσαν τα παπούτσια τους.[22][25] Είπαν στους Αμερικανούς ότι θα αποστέλλονταν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων του πολέμου στη Σεούλ - αν συμπεριφέρονταν καλά.[21]

Κράτηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτοί που συνέλαβαν αρχικά τους Αμερικανούς στρατιώτες δεν είχαν οι ίδιοι τη συνεχή κατοχή των κρατουμένων και τις δύο επόμενες ημέρες. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι κάποια στοιχεία της βορειοκορεατικής 3ης Μεραρχίας τους φρουρούσαν μετά τη σύλληψη. Κατά την πρώτη νύχτα της αιχμαλωσίας, οι Βορειοκορεάτες έδωσαν στους κρατουμένους νερό, φρούτα και τσιγάρα.[27] Οι επιζώντες υποστήριξαν ότι αυτή ήταν η μοναδική τροφή και το νερό που οι Βορειοκορεάτες τους έδωσαν τις τρεις ημέρες της κράτησής τους.[28] Οι Αμερικανοί έσκαψαν τρύπες στην άμμο για να βρουν νερό και να πιουν.[23] Πρόθεση των Βορειοκορεατών ήταν να τους περάσουν απέναντι στο Νακτόνγκ εκείνο το βράδυ, αλλά τα αμερικανικά πυρά εμπόδισαν την ασφαλή διάβαση. Κατά τη διάρκεια της νύχτας δύο από τους Αμερικανούς και μπόρεσαν να χαλαρώσουν τα δεσμά τους, προκαλώντας μια σύντομη αναταραχή. Βορειοκορεάτες στρατιώτες απείλησαν να πυροβολήσουν και να σκοτώσουν τους Αμερικανούς, αλλά, σύμφωνα με τη μαρτυρία ενός επιζώντος, ένας Βορειοκορεάτης αξιωματικός πυροβόλησε έναν από τους άνδρες του για την απειλή αυτή.[27] Οι Βορειοκορεάτες αποπειράθηκαν να κρατήσουν κρυμμένους τους Αμερικανούς κατά τη διάρκεια της ημέρας και να τους μετακινούν τη νύχτα, αλλά επιθέσεις από άλλες αμερικανικές δυνάμεις δυσχέραιναν τις προσπάθειες.[23][24]
Την επόμενη μέρα, 16 Αυγούστου, οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν μαζί με τους φρουρούς τους. Ένας από τους ολμιστές, ο Δεκανέας Ρόυ Λ. Νταίυ (Roy L. Day Jr), μιλούσε ιαπωνικά και μπόρεσε να συζητήσει με μερικούς από τους Βορειοκορεάτες. Εκείνο το απόγευμα είχε κρυφακούσει ένα Βορειοκορεάτη υπολοχαγό να λέει ότι θα σκοτώσει τους αιχμαλώτους, αν προήλαυναν κι άλλες αμερικανικές δυνάμεις πολύ κοντά σε αυτούς.[18][23][27] Αργότερα εκείνη την ημέρα, άλλες αμερικανικές δυνάμεις άρχισαν να επιτίθενται στο Ύψωμα 303 για να ανακαταλάβουν τη θέση. Ο 2ος λόχος και αρκετά αμερικανικά άρματα δοκίμασαν για δεύτερη φορά να ξαναπάρουν το ύψωμα, που είχε πλέον κατ' εκτίμηση ένα τάγμα των 700 ανθρώπων. Η 61η Μοίρα Πυροβολικού και στοιχεία της 82ης Μοίρας Πυροβολικού έβαλλαν με πυρά επί του υψώματος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Εκείνο το βράδυ, ο 7ος λόχος κατάφερε να ξεφύγει από το Ύψωμα 303.[19] Οι φρουροί πήραν πέντε από τους Αμερικανούς κρατουμένους - οι υπόλοιποι δεν ξέρουν τι απέγιναν.[27]
Πριν από την αυγή της 17ης Αυγούστου, τα στρατεύματα τόσο από το 1ο και 2ο Τάγματα του 5ου Συντάγματος Ιππικού, υποστηριζόμενα από έναν λόχο της 70ης Επιλαρχίας Αρμάτων, επιτέθηκαν στο Ύψωμα 303, αλλά πυκνά πυρά βορειοκορεατικών όλμων τους σταμάτησαν στην άκρη του Γουεγκγουάν. Κατά τη διάρκεια του πρωινού, το αμερικανικό πυροβολικό βομβάρδισε σφοδρά τις θέσεις της Βόρειας Κορέας στο ύψωμα.[20] Όλο το πρωί της 17ης Αυγούστου, οι Βορειοκορεάτες φρουροί αντάλλαξαν πυρά με τους στρατιώτες των ΗΠΑ που προσπαθούσαν να αποσπάσουν τους φυλακισμένους. Γύρω στις 12:00, η ​​βορειοκορεατική μονάδα που κρατούσε τους Αμερικανούς τους μετέφερε σε ένα χαντάκι πάνω στο λόφο, με μια ελαφρά συνοδεία 50 φρουρών.[22][27] Πολλοί περισσότεροι Αμερικανοί κρατούμενοι προστέθηκαν στην ομάδα κατά τη διάρκεια της ημέρας, ανεβάζοντας τον αριθμό των κρατουμένων στο Ύψωμα 303 σε 45.[20] Ωστόσο, ένας επιζών εκτίμησε ότι ο αριθμός των κρατουμένων συνολικά ήταν 67, και ότι οι υπόλοιποι κρατούμενοι εκτελέστηκαν στις 15 ή 16 Αυγούστου.[26]

Η εκτέλεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις 14:00 της 17ης Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε μία αεροπορική επιδρομή των Ηνωμένων Εθνών, στρέφοντας επί του υψώματος ναπάλμ, βόμβες, ρουκέτες και πολυβόλα.[29] Εκείνη τη χρονική στιγμή, ένας αξιωματικός της Βόρειας Κορέας ανέφερε ότι οι Αμερικανοί τους πλησίαζαν και δεν μπορούν να συνεχίσουν να κρατούν τους κρατούμενους.[27] Ο αξιωματικός διέταξε να εκτελεστούν οι άνδρες και, ακολούθως, οι Βορειοκορεάτες έθεσαν στα γόνατα τους Αμερικανούς και τους πυροβόλησαν, ενώ βρίσκονταν στο χαντάκι.[25] Ένας από τους Βορειοκορεάτες, ο οποίος αργότερα συνελήφθη, είπε ότι όλοι ή οι περισσότεροι από τους 50 φρουρούς συμμετείχαν,[27][30] αλλά μερικοί από τους επιζώντες είπαν ότι μόνο μια ομάδα από 14 Βορειοκορεάτες φρουρούς, υπό τις διαταγές των υπαξιωματικών τους, τους πυροβόλησαν με υποπολυβόλα τύπου PPSh-41.[23][24] Πριν εγκαταλείψουν όλοι οι βορειοκορεάτες στρατιώτες την περιοχή, κάποιοι επέστρεψαν στο χαντάκι και πυροβόλησαν τους επιζώντες της αρχικής σφαγής.[23][27] Μόνο τέσσερις[22][24] ή πέντε[23][26][31] από τους Αμερικανούς επέζησαν, κρυπτόμενοι κάτω από τις σωρούς των άλλων.[22] Συνολικά, 41 Αμερικανοί αιχμάλωτοι σκοτώθηκαν στο χαντάκι.[27] Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ανθρώπων -26 συνολικά- ήταν από τη διμοιρία των ολμιστών, αλλά επίσης μεταξύ τους ήταν και άνδρες που πιάστηκαν αιχμάλωτοι αλλού.[32]
Η αεροπορική επίθεση των ΗΠΑ και τα πυρά του πυροβολικού απώθησαν τους Βορειοκορεάτες πέρα από το ύψωμα. Μετά την επίθεση, στις 15:30, το πεζικό επιτέθηκε μέχρι στο ύψωμα χωρίς να βρει αντίσταση και τον κατέλαβε στις 16:30. Οι συνδυασμένες δυνάμεις του 5ου και του 6ου λόχου πάνω στο ύψωμα ήταν περίπου 60 άνδρες. Το πυροβολικό και η αεροπορική επιδρομή σκότωσαν και τραυμάτισαν κατ' εκτίμηση 500 στρατιώτες του εχθρού στο Ύψωμα 303, με επιζώντες να υποχωρούν εντελώς άτακτα.[20] Δύο από τους επιζώντες της σφαγής, ενώ κατέβαιναν το ύψωμα και πριν προλάβουν να αναγνωριστούν από τις αντεπιτιθέμενες δυνάμεις προς τις οποίες κατευθύνονταν, δέχθηκαν φιλικά πυρά, χωρίς ωστόσο να τραυματιστούν.[22][27] Οι αμερικανικές δυνάμεις του 5ου Συντάγματος Ιππικού ανακάλυψαν γρήγορα τα πτώματα των Αμερικανών κρατουμένων, οι οποίοι έφερεαν τραύματα από πολυβόλο, ενώ τα χέρια τους ήταν ακόμα δεμένα πίσω από τις πλάτες τους.[33]
Εκείνη τη νύχτα, κοντά στο Γουεγκγουάν, βορειοκορεατικά αντιαρματικά πυρά έπληξαν και ακινητοποίησαν δύο άρματα της 70ης Επιλαρχίας Αρμάτων. Την επόμενη μέρα, 18 Αυγούστου, τα αμερικανικά στρατεύματα βρήκαν τα πτώματα των έξι μελών του πληρώματος των αρμάτων, τα οποία έφεραν ενδείξεις ότι είχαν συλληφθεί και εκτελεστεί με τον ίδιο τρόπο όπως και οι άνδρες στο Ύψωμα 303.[27]

Απολογισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αντίδραση των ΗΠΑ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το περιστατικό στο Ύψωμα 303 οδήγησε τον Διοικητή των δυνάμεων του ΟΗΕ Στρατηγό Ντάγκλας Μακάρθουρ, να απευθυνθεί μέσω ασυρμάτου προς το στρατό της Βόρειας Κορέας στις 20 Αυγούστου, καταγγέλλοντας τις ωμότητες. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ έριξε πολλά φυλλάδια πάνω από εχθρικό έδαφος, που απευθύνονταν προς τους στρατιωτικούς διοικητές της Βόρειας Κορέας. Ο Μακάρθουρ προειδοποίησε ότι θα αποδώσει ευθύνες στους στρατιωτικούς ηγέτες της Βόρειας Κορέας που είναι υπεύθυνοι για το συμβάν, καθώς και για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα πολέμου.[27][31]

Η αδράνεια εκ μέρους σας και εκ μέρους των ανώτερων διοικητών σας στο πεδίο της μάχης για την αποποίηση αυτής της βαρείας και ομοθυμαδόν αναγνωρισμένης ευθύνης για τη διαταγή μπορεί να ερμηνευθεί μόνον ως συγχώρηση και ενθάρρυνση της εν λόγω ανήκουστης πράξης, για την οποία, αν δεν διορθωθεί εγκαίρως, θα αποδώσω σε εσάς και στους διοικητές σας τις ποινικές ευθύνες, σύμφωνα με τους κανόνες και τα έθιμα του πολέμου. — Καταληκτικό σχόλιο του στρατηγού Μακάρθρουρ στο σήμα του μέσω ασυρμάτου προς το στρατό της Βόρειας Κορέας για το περιστατικό[34]


Το περιστατικό στο Ύψωμα 303 επρόκειτο να είναι μόνο ένα από τα πρώτα από μια σειρά ωμοτήτων για τη διάπραξη των οποίων οι δυνάμεις των ΗΠΑ κατηγόρησαν τους στρατιώτες της Βόρειας Κορέας.[33][35] Στα τέλη του 1953, η Επιτροπή Κυβερνητικών Λειτουργιών της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών, με επικεφαλής τον Τζόζεφ Μακάρθυ, διεξήγαγε έρευνα επί 1.800 αναφερθέντων περιστατικών για εγκλήματα πολέμου που φέρονται ότι διεπράχθησαν στη διάρκεια του Πολέμου της Κορέας. Η σφαγή στο Ύψωμα 303 ήταν ένας από τους πρώτους που διερευνήθηκαν.[36] Οι επιζώντες του περιστατικού κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον της επιτροπής, και η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο στρατός της Βόρειας Κορέας παραβίασε τους όρους της Σύμβασης της Γενεύης και καταδίκασε τις ενέργειές του.[22][37]

Αντίδραση της Βόρειας Κορέας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι το βορειοκορεατικό Γενικό Επιτελείο ενέκρινε την εκτέλεση αιχμαλώτων κατά την πρώιμη φάση του πολέμου.[33] Η σφαγή στο Ύψωμα 303 και παρόμοιες ωμότητες πιστεύεται ότι διεξήχθησαν από "ανεξέλεγκτες μικρές μονάδες, εκδικητικά άτομα, ή λόγω δυσμενών και όλο και πιο απελπιστικών καταστάσεων τις οποίες αντιμετωπίζουν οι δεσμώτες.".[31][34] Ο Τ.Ρ. Φέρενμπαχ (T. R. Fehrenbach), ένας στρατιωτικός ιστορικός, έγραψε σε ανάλυσή του για το γεγονός, ότι τα βορειοκορεατικά στρατεύματα που διέπρατταν αυτές τις πράξεις ήταν πιθανώς συνηθισμένοι σε βασανιστήρια και εκτελέσεις αιχμαλώτων λόγω δεκαετιών υπό την εξουσία καταπιεστικών στρατών της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας μέχρι το Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο.[38]
Στις 28 Ιουλίου 1950, ο στρατηγός Λη Γιονγκ Χο (Lee Yong Ho), διοικητής της βορειοκορεατικής 3ης Μεραρχίας, διαβίβασε διαταγή σχετικά με τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου, που υπογράφηκε από τον Κιμ Τσαέκ (Kim Chaek), Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, και τον Τσόι Γιονγκ-κουν (Choi Yong-kun), διοικητή του Γενικού Επιτελείου του βορειοκορεατικού στρατού, ο οποίος δήλωσε ότι η δολοφονία αιχμαλώτων πολέμου «απαγορεύεται αυστηρά». Έδωσε οδηγίες στα Πολιτιστικά Τμήματα των επιμέρους μονάδων να ενημερώσουν τους στρατιώτες υπό την ευθύνη τους για την διαταγή.[34]
Έγγραφα που αποκτήθηκαν μετά το συμβάν έδειξαν ότι οι ηγέτες του βορειοκορεατικού στρατού γνώριζαν - και ανησυχούσαν - για τη συμπεριφορά ορισμένων από τους στρατιώτες τους. Μια διαταγή που εκδόθηκε από το Πολιτιστικό Τμήμα της 2ης Μεραρχίας της Βόρειας Κορέας την 16 Αυγούστου αναφέρει, μεταξύ άλλων, «Μερικοί από εμάς ακόμα σφαγιάζουμε στρατιώτες του εχθρού που έρχονται να παραδοθούν. Ως εκ τούτου, η ευθύνη της εκπαίδευσης των στρατιωτών στη λήψη αιχμαλώτων πολέμου και στην καλή συμπεριφορά απέναντί τους επαφίεται στο Πολιτικό Τμήμα της κάθε μονάδας».[34]

Μνημείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αμερικανοί και Νοτιοκορεάτες στρατιώτες αποθέτουν τριαντάφυλλα στο μνημείο του Υψώματος 303.

Η ιστορία γρήγορα κέρδισε την προσοχή των μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, και οι περιγραφές των επιζώντων έλαβαν μεγάλη κάλυψη,[39] συμπεριλαμβανομένων σημαινόντων περιοδικών όπως το Time και το Life.[23] Στα χρόνια που ακολούθησαν τον πόλεμο της Κορέας, ο στρατός των ΗΠΑ εγκατέστησε μόνιμη φρουρά στο Γουεγκγουάν, το Στρατόπεδο Κάρολ. Η φρουρά στο Στρατόπεδο Κάρολ συγκέντρωσε κεφάλαια για την κατασκευή ενός μνημείου στο Ύψωμα 303 για τους στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους εκεί. Νοτιοκορεάτες στρατιωτικοί και πολίτες γύρω από το Γουεγκγουάν συμμετείχαν στο ταμείο για αυτό το μνημείο.[40] Το αρχικό μνημείο τοποθετήθηκε πάνω στο λόφο, στις 17 Αυγούστου 2003. Το 2009, στρατιώτες της αμερικανικής 501ης Ταξιαρχία Συντήρησης άρχισε να συγκεντρώνει κεφάλαια για ένα δεύτερο, μεγαλύτερο μνημείο στο λόφο. Με τη βοήθεια Νιοτιοκορεατών βετεράνων, πολιτικών και ντόπιων πολιτών, το δεύτερο μνημείο μεταφέρθηκε μέσω αέρος στην κορυφή του Υψώματος, με ένα ελικόπτερο Σινούκ (CH-47 Chinook) στις 26 Μαΐου 2010, ενέργεια εντασσόμενη στις προετοιμασίες για την 60η επέτειο του συμβάντος.[41] Κάθε χρόνο γίνεται επιμνημόσυνη δέηση στο Ύψωμα για να τιμηθεί ο θάνατος των στρατιωτών. Στρατιώτες της φρουράς του Στρατοπέδου Κάρολ ανεβάινουν στο Ύψωμα και αποθέτουν λουλούδια στο μνημείο, ως μέρος της εκδήλωσης.[28]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Varhola 2000, σελ. 3
  2. ↑ 2,0 2,1 Alexander 2003, σελ. 52
  3. ↑ Catchpole 2001, σελ. 15
  4. ↑ 4,0 4,1 Varhola 2000, σελ. 4
  5. ↑ Alexander 2003, σελ. 90
  6. ↑ Alexander 2003, σελ. 105
  7. ↑ Fehrenbach 2001, σελ. 103
  8. ↑ Appleman 1998, σελ. 222
  9. ↑ Appleman 1998, σελ. 335
  10. ↑ 10,0 10,1 Appleman 1998, σελ. 337
  11. ↑ Appleman 1998, σελ. 253
  12. ↑ Appleman 1998, σελ. 254
  13. ↑ Appleman 1998, σελ. 336
  14. ↑ Appleman 1998, σελ. 338
  15. ↑ Chinnery 2001, σελ. 22
  16. ↑ Appleman 1998, σελ. 345
  17. ↑ Ecker 2004, σελ. 14
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 Chinnery 2001, σελ. 23
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 Appleman 1998, σελ. 346
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 Appleman 1998, σελ. 347
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 21,4 21,5 21,6 Appleman 1998, σελ. 348
  22. ↑ 22,0 22,1 22,2 22,3 22,4 22,5 22,6 22,7 Bell, James (August 28, 1950), «Massacre at Hill 303», TIME Magazine, ISSN 0040-781X, http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,813074-1,00.html, ανακτήθηκε στις 2012-08-18 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 Walker, Hank (September 4, 1950), «What the corporal saw..», Life Magazine Vol. 29 No. 10, ISSN 0024-3019, http://books.google.com/?id=Ck4EAAAAMBAJ&pg=PA35&dq=Hill+303#v=onepage&q=Hill%20303&f=false 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 McCarthy 1954, σελ. 4
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 Millett 2010, σελ. 161
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Ecker 2004, σελ. 16
  27. ↑ 27,00 27,01 27,02 27,03 27,04 27,05 27,06 27,07 27,08 27,09 27,10 27,11 Appleman 1998, σελ. 349
  28. ↑ 28,0 28,1 «Soldiers scale Hill 303 in honor of fallen comrades». Eighth United States Army. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2010. 
  29. ↑ Alexander 2003, σελ. 143
  30. ↑ Chinnery 2001, σελ. 25
  31. ↑ 31,0 31,1 31,2 Alexander 2003, σελ. 144
  32. ↑ Ecker 2004, σελ. 17
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 Fehrenbach 2001, σελ. 136
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 Appleman 1998, σελ. 350
  35. ↑ Millett 2010, σελ. 160
  36. ↑ McCarthy 1954, σελ. 1
  37. ↑ McCarthy 1954, σελ. 16
  38. ↑ Fehrenbach 2001, σελ. 137
  39. ↑ Ecker 2004, σελ. 15
  40. ↑ «Army honors three Koreans with Good Neighbor awards». Stars and Stripes. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010. 
  41. ↑ «US, Korean Soldiers remembered at Hill 303» (PDF). Eighth United States Army. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2010. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντεταγμένες: 35°59′N 128°24′E / 35.983°N 128.400°E / 35.983; 128.400

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σφαγή_στο_Ύψωμα_303&oldid=10616649"