Μετάβαση στο περιεχόμενο

Συλλάβετε τον Κάρτερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Συλλάβετε τον Κάρτερ
(Get Carter)
ΣκηνοθεσίαΜάικ Χότζες
ΠαραγωγήΜάικλ Κλίγκερ και Μάικλ Κέιν[1]
ΣενάριοΜάικ Χότζες και Τεντ Λιούις
Βασισμένο σεJack's Return Home[2]
ΠρωταγωνιστέςΜάικλ Κέιν, Ίαν Χέντρι, Τζων Όσμπορν, Μπριτ Έκλαντ, Ρόι Μπαντ, Αλούν Άρμστρονγκ, Μπέρναρντ Χέπτον, Τζορτζ Σούελ, Petra Markham και Geraldine Moffat
ΜουσικήΡόι Μπαντ
ΦωτογραφίαΒόλφγκανγκ Σούτσιτσκι
ΜοντάζJohn Trumper
Εταιρεία παραγωγήςMetro-Goldwyn-Mayer
ΔιανομήMetro-Goldwyn-Mayer
Πρώτη προβολή3  Φεβρουαρίου 1971 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[1][3], 18  Φεβρουαρίου 1971 (Καναδάς)[3], 12  Μαρτίου 1971 (Ηνωμένο Βασίλειο)[4], 18  Μαρτίου 1971 (Ινδία)[4], 7  Απριλίου 1971 (Ιταλία)[4], 12  Ιουλίου 1971 (Σουηδία)[4], 22  Ιουλίου 1971 (Αργεντινή)[4], 6  Αυγούστου 1971 (Γερμανία)[4], 6  Αυγούστου 1971 (Φινλανδία)[4], 12  Αυγούστου 1971 (Ελλάδα)[4], 30  Σεπτεμβρίου 1971 (Μεξικό)[4], 1  Οκτωβρίου 1971 (Δανία)[4], 3  Νοεμβρίου 1971 (Γαλλία)[4], 18  Νοεμβρίου 1971 (Νορβηγία)[4], 4  Φεβρουαρίου 1972 (Αυστραλία και Πορτογαλία)[4], 11  Φεβρουαρίου 1972 (Ιαπωνία)[4], 6  Απριλίου 1972 (Ουρουγουάη)[4], 3  Απριλίου 1974 (Τουρκία)[4] και 14  Φεβρουαρίου 1977 (Μαδρίτη)[4]
Διάρκεια107 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο
ΓλώσσαΑγγλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Συλλάβετε τον Κάρτερ (Πρωτότυπος τίτλος: Get Carter) είναι βρετανική αστυνομική ταινία του 1971 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Μάικ Χότζες στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο και με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Κέιν, Ίαν Χέντρι, Τζων Όσμπορν, Μπριτ Έκλαντ και Μπράιαν Μόσλεϊ.

Βασισμένη στο μυθιστόρημα Jack's Return Home (1970) του Τεντ Λιούις, η ταινία ακολουθεί τον Τζακ Κάρτερ (Κέιν), έναν Λονδρέζο γκάνγκστερ που επιστρέφει στη γενέτειρά του στη Βορειοανατολική Αγγλία για να μάθει για τον υποτιθέμενο τυχαίο θάνατο του αδελφού του. Υποψιαζόμενος ότι είναι ένα στημένο παιχνίδι, και έχοντας στο μυαλό του την εκδίκηση, ερευνά και ανακρίνει, ανακτώντας μια αίσθηση για την πόλη και το σκληρό-εγκληματικό στοιχείο της.

Ο παραγωγός Μάικλ Κλίγκερ επέλεξε το μυθιστόρημα του Λιούις λίγο μετά τη δημοσίευσή του και έκανε συμφωνία με την χρεοκοπημένη τότε Metro-Goldwyn-Mayer για τη χρηματοδότηση και την κυκλοφορία της ταινίας, κάνοντας το Συλλάβετε τον Κάρτερ το τελευταίο έργο που εγκρίθηκε από την θυγατρική εταιρεία του στούντιο πριν από το κλείσιμό του. Η παραγωγή διήρκησε οκτώ μήνες, με την κύρια φωτογραφία να λαμβάνει χώρα από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 1970 μέσα και γύρω από το Νιούκασλ, το Γκέιτχεντ και την Κομητεία Ντάραμ. Ο Χότζες, ο Κλίνγκερ και ο Κέιν σκόπευαν να δημιουργήσουν μια πιο ρεαλιστική απεικόνιση της βίας και της εγκληματικής συμπεριφοράς από ό,τι είχε εμφανιστεί προηγουμένως σε βρετανικές ταινίες. Ο Κέιν, ο οποίος υπηρέτησε επίσης ως συμπαραγωγός χωρίς πιστοποίηση, ενσωμάτωσε πτυχές εγκληματικών νοοτροπιών στον χαρακτήρα του Κάρτερ, ενώ ο Χότζες διεξήγαγε έρευνα για τον εγκληματικό υπόκοσμο του Νιούκαστλ (ιδιαίτερα τη δολοφονία ληστών με όπλο). Ο κινηματογραφιστής Βόλφγκανγκ Σουτσίτζκι συνεργάστηκε με τον Χότζες για να δώσει στις σκηνές μια νατουραλιστική αίσθηση, βασιζόμενος σε μεγάλο βαθμό στο υπόβαθρό τους σε ταινίες ντοκιμαντέρ.

Έχοντας ένα αξιοσέβαστο κέρδος κατά την αρχική της κυκλοφορία στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Συλλάβετε τον Κάρτερ αρχικά προσέλκυσε μικτές κριτικές. Οι κριτικοί εκτίμησαν διστακτικά τα τεχνικά επιτεύγματα της ταινίας και την ερμηνεία του Κέιν ενώ επέκριναν την περίπλοκη υπόθεση, τη βία και τον αμοραλισμό, ιδιαίτερα την προφανή έλλειψη τύψεων του Κάρτερ για τις πράξεις του. Οι Αμερικανοί κριτικοί ήταν γενικά πιο ενθουσιώδεις, ενώ η MGM εστίασε τους πόρους της στην παραγωγή του Hit Man, ενός ριμέικ της ταινίας.

Το Συλλάβετε τον Κάρτερ απέκτησε τελικά αναγνώριση και από σκηνοθέτες όπως ο Κουέντιν Ταραντίνο και ο Γκάι Ρίτσι, η οποία οδήγησε στην κριτική επανεκτίμηση της ταινίας, [5] με την απεικόνιση της ταξικής δομής και ζωής στη Βρετανία της δεκαετίας του 1970 και τη μινιμαλιστική τζαζ μουσική του Ρόι Μπαντ που λαμβάνει σημαντική έπαινο. [6]

Το 1999, το Συλλάβετε τον Κάρτερ κατατάχθηκε 16ο στις 100 κορυφαίες βρετανικές ταινίες του 20ου αιώνα του BFI . Πέντε χρόνια αργότερα, μια έρευνα βρετανών κριτικών κινηματογράφου στο περιοδικό Total Film την επέλεξε ως τη μεγαλύτερη βρετανική ταινία. [7] Το 2000 κυκλοφόρησε ένα δεύτερο ομώνυμο ριμέικ με κακή αποδοχή, με τον Σιλβέστερ Σταλόνε να υποδύεται τον Τζακ Κάρτερ και τον Κέιν σε υποστηρικτικό ρόλο.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο γεννημένος στο Νιούκασλ γκάνγκστερ Τζακ Κάρτερ ζει στο Λονδίνο εδώ και χρόνια ως υπάλληλος των αφεντικών του οργανωμένου εγκλήματος Τζέραλντ και Σιντ Φλέτσερ. Ο Τζακ κοιμάται με τη φίλη του Τζέραλντ, την Άννα και σχεδιάζει να δραπετεύσει μαζί της στη Νότια Αμερική, αλλά πρέπει πρώτα να επιστρέψει στο Νιούκαστλ και στο Γκέιτχεντ για να παραστεί στην κηδεία του αδελφού του, Φρανκ, ο οποίος πέθανε σε ένα υποτιθέμενο ατύχημα μετά από οδήγηση υπό την επήρεια μέθης. Τα αφεντικά του τον προειδοποιούν να μην προκαλέσει προβλήματα, καθώς είναι φιλικά με τον υπόκοσμο του Νιούκαστλ. Μη ικανοποιημένος με την επίσημη εξήγηση, ο Τζακ ερευνά για λογαριασμό του. Στην κηδεία, ο Τζακ συναντά την έφηβη ανιψιά του Ντορίν και την ερωμένη του Φρανκ, Μάργκαρετ.

Ο Τζακ πηγαίνει στον ιππόδρομο του Νιούκαστλ, αναζητώντας τον παλιό του γνωστό Άλμπερτ Σουίφτ για πληροφορίες σχετικά με τον θάνατο του αδερφού του, αλλά ο Σουίφτ τον αποφεύγει. Ο Τζακ συναντά έναν άλλο παλιό συνεργάτη, τον Έρικ Πέις, ο οποίος αρνείται να πει στον Τζακ ποιος τον απασχολεί ως σοφέρ. Ωστόσο ο Έρικ τον οδηγεί στο εξοχικό του αφεντικού του εγκλήματος Σύριλ Κίνερ. Ο Τζακ έρχεται αντιμέτωπος με τον Κίνερ αλλά μαθαίνει λίγα από αυτόν. Συναντά επίσης μια μεθυσμένη γυναίκα, την Γκλέντα. Καθώς ο Τζακ φεύγει, ο Έρικ τον προειδοποιεί να μην καταστρέψει τις σχέσεις μεταξύ του Κίνερ και των Φλέτσερ. Πίσω στην πόλη, ο Τζακ απειλείται από μπράβους που τον καλούν να φύγει από την πόλη, αλλά τους πολεμά, αιχμαλωτίζοντας και ανακρίνοντας έναν για να μάθει ποιος κρύβεται από πίσω τους. Τελικά του λένε το όνομα «Μπράμπι».

Ο Τζακ γνωρίζει τον Κλιφ Μπράμπι ως επιχειρηματία με ελεγχόμενα συμφέροντα σε τοπικές παραθαλάσσιες επιχειρήσεις ψυχαγωγίας. Επισκεπτόμενος το σπίτι του Μπράμπι, ο Τζακ ανακαλύπτει ότι ο άντρας δεν ξέρει τίποτα γι' αυτόν και, πιστεύοντας ότι έχει στηθεί, φεύγει. Το επόμενο πρωί δύο από τους συναδέλφους του Τζακ στο Λονδίνο – ο Κον ΜακΚάρθι και ο Πίτερ ο Ολλανδός – φτάνουν, σταλμένοι από τους Φλέτσερ να τον πάρουν πίσω, αλλά αυτός δραπετεύει. Ο Τζακ συναντά τη Μάργκαρετ για να μιλήσει για τον Φρανκ, αλλά οι άντρες των Φλέτσερ περιμένουν και τον κυνηγούν. Σώζεται από την Γκλέντα, η οποία τον παίρνει με το σπορ αυτοκίνητό της για να συναντήσει τον Μπράμπι στο νέο του εστιατόριο στην κορυφή ενός πολυώροφου πάρκινγκ. Ο Μπράμπι προσδιορίζει τον Κίνερ ως τον άνθρωπο πίσω από τον θάνατο του Φρανκ, εξηγώντας επίσης ότι ο Κίνερ προσπαθεί να αναλάβει την επιχείρησή του. Προσφέρει στον Τζακ 5.000 λίρες για να σκοτώσει το αφεντικό του εγκλήματος, κάτι που εκείνος αρνείται να το κάνει.

Ο Τζακ κάνει σεξ με την Γκλέντα στο διαμέρισμά της, όπου βρίσκει και παρακολουθεί μια πορνογραφική ταινία στην οποία η Ντορίν αναγκάζεται να κάνει σεξ με τον Άλμπερτ. Οι άλλοι συμμετέχοντες στην ταινία είναι η Γκλέντα και η Μάργκαρετ. Ο Τζακ εξοργίζεται και σπρώχνει το κεφάλι της Γκλέντα κάτω από το νερό καθώς εκείνη κάνει μπάνιο. Του λέει ότι η ταινία ήταν του Κίνερ, και ότι πιστεύει ότι η Ντορίν τραβήχτηκε στην παραγωγή από τον Έρικ. Αναγκάζοντας την Γκλέντα να μπει στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου της, ο Τζακ φεύγει για να βρει τον Άλμπερτ.

Ο Τζακ εντοπίζει τον Άλμπερτ, ο οποίος ομολογεί ότι είπε στον Μπράμπι ότι η Ντορίν ήταν κόρη του Φρανκ. Ο Μπράμπι έδειξε στον Φρανκ την ταινία για να τον παρακινήσει να καλέσει την αστυνομία στον Κίνερ. Ο Έρικ και δύο από τους άντρες του κανόνισαν τον θάνατο του Φρανκ. Έχοντας αποσπάσει αυτές τις πληροφορίες, ο Τζακ μαχαιρώνει θανάσιμα τον Άλμπερτ. Ο Τζακ δέχεται επίθεση από τους γκάνγκστερ του Λονδίνου και τον Έρικ, ο οποίος έχει ενημερώσει τον Φλέτσερ για την υπόθεση του Τζακ και της Άννας. Στη συμπλοκή που ακολούθησε, ο Τζακ πυροβολεί τον Πίτερ και τον σκοτώνει. Καθώς ο Έρικ και ο Κον δραπετεύουν, σπρώχνουν το σπορ αυτοκίνητο στο ποτάμι, χωρίς να γνωρίζουν ότι η Γκλέντα είναι στο πορτμπαγκάζ. Επιστρέφοντας στο πάρκινγκ, ο Τζακ βρίσκει και χτυπά τον Μπράμπι μέχρι θανάτου. Στη συνέχεια δημοσιεύει την ταινία στην ομάδα της Σκότλαντ Γιαρντ .

Ο Τζακ απαγάγει τη Μάργκαρετ. Τηλεφωνεί στον Κίνερ στη μέση ενός ξέφρενου πάρτι, λέγοντάς του ότι έχει την ταινία και κάνει συμφωνία για τον Κίνερ να του δώσει τον Έρικ σε αντάλλαγμα για τη σιωπή του. Ο Κίνερ συμφωνεί, στέλνοντας τον Έρικ σε μια συμφωνημένη τοποθεσία. Ωστόσο, στη συνέχεια τηλεφωνεί σε έναν συνεργάτη του. Ο Τζακ οδηγεί τη Μάργκαρετ στους χώρους του κτήματος του Κίνερ, τη σκοτώνει με μια μοιραία ένεση και αφήνει το σώμα της εκεί. Στη συνέχεια καλεί την αστυνομία για να κάνει έφοδο στο πάρτι του Κίνερ.

Ο Τζακ κυνηγά τον Έρικ σε μια παραλία, όπου και τον αναγκάζει να πιει ένα μπουκάλι ουίσκι όπως είχε κάνει ο Έρικ στον Φρανκ και μετά τον χτυπά μέχρι θανάτου με το κυνηγετικό του όπλο. Έχοντας εκδικηθεί τον Φρανκ και την Ντορίν, ο Τζακ περπατά κατά μήκος της ακτογραμμής – όπου πυροβολείται από απόσταση από τον συνεργάτη του Κίνερ.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζακ Κάρτερ όπως φαίνεται στο τρέιλερ της ταινίας
Η Άννα όπως φαίνεται στο τρέιλερ της ταινίας

Υπήρχε πίεση από την MGM να έχει περισσότερα μεγάλα ονόματα Αμερικανών σταρ στην ταινία, η οποία αντιστάθηκε με επιτυχία από τον Χότζες. Εκτός από τον Τέλι Σαβάλας, τα ονόματα που τέθηκαν από τον Κλίνγκερ και τα στελέχη του στούντιο ήταν η Τζόαν Κόλινς και κάποιος που ο Χότζες περιέγραψε ως την Καναδή πρωταγωνίστρια στη τηλεοπτική σειρά Peyton Place, κάτι που πιθανότατα αναφέρεται στην Μπάρμπαρα Πάρκινς. [8] Η παραγωγή χρησιμοποίησε επίσης έναν μεγάλο αριθμό κομπάρσων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ντόπιοι που απλώς έτυχε να βρίσκονταν στη σκηνή όταν γίνονταν τα γυρίσματα. Άλλα προέρχονταν από την τοπική εταιρεία casting Beverley Artistes, η οποία έστειλε όλους τους κομπάρσους στη παραγωγή για οντισιόν, μία από αυτές ήταν η Ντίνα Γουάιλντ, η οποία επιλέχτηκε ως τραγουδίστρια της παμπ. Αρκετοί από τους ηθοποιούς της εταιρείας συμμετείχαν επίσης στα πλάνα της ταινίας, όπως στο καζίνο, τους δρόμους, τα μπαρ και τη σκηνή της αστυνομικής επιδρομής. [9]

Πραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Freebase Data Dumps. Google.
  2. ↑ (Σουηδικά) Svensk Filmdatabas. Svenska Filminstitutet. 35286.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0067128/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 21  Απριλίου 2022.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 www.imdb.com/title/tt0067128/releaseinfo.
  5. ↑ Crossan, Rob (12 September 2009). «Defining Moment: 'Get Carter' rewrites the gangster movie, March 1971». Financial Times Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-12-10. https://ghostarchive.org/archive/20221210231207/https://www.ft.com/content/25adefe8-9c0f-11de-b214-00144feabdc0#axzz1pJXFzqcD. Ανακτήθηκε στις 16 March 2012. 
  6. ↑ «Get Carter, AFI Catalog of feature films». AFI Catalog. AFI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. 
  7. ↑ «Get Carter tops British film poll». BBC News. 3 October 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 May 2006. https://web.archive.org/web/20060515044118/http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/film/3711460.stm. Ανακτήθηκε στις 6 April 2012. 
  8. ↑ Klinger, Tony· Andrew Spicer. «Interview with Mike Hodges». The Michael Klinger Papers. University of West England. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2012. 
  9. ↑ «Get Carter celebrates its 40th anniversary». BBC News. 11 March 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 October 2012. https://web.archive.org/web/20121031003242/http://news.bbc.co.uk/local/tyne/hi/front_page/newsid_9421000/9421191.stm. Ανακτήθηκε στις 20 February 2012. 

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Steve Chibnall: Get Carter . Οδηγοί Βρετανικού Κινηματογράφου #6. IB Taurus, 2003,(ISBN 978-1-86064-910-3).
  • Steve Chibnall & Robert Murphy: British Crime Cinema, Routledge, 1999,(ISBN 978-0-415-16870-0)
  • Steven Paul Davies: Get Carter And Beyond: The Cinema Of Mike Hodges, Batsford, 2003,(ISBN 0-7134-8790-9)
  • Douglas Keesey: Neo-Noir: Contemporary Film Noir From Chinatown to The Dark Knight Kamera Books, 2010,(ISBN 978-1-84243-311-9)

Eξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Συλλάβετε τον Κάρτερ στο Wikimedia Commons

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συλλάβετε_τον_Κάρτερ&oldid=9862967"