Σοφοκλής Δούσμανης
| Σοφοκλής Δούσμανης | |
|---|---|
 Ο Σοφοκλής Δούσμανης σε πίνακα του Γεωργίου Ροϊλού | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σοφοκλής Δούσμανης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 25 Δεκεμβρίου 1868ιουλ. / 6 Ιανουαρίου 1869γρηγ. Κέρκυρα |
| Θάνατος | 6 Ιανουαρίου 1952 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (έως 1888) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Βίκτωρ Δούσμανης |
| Συγγενείς | Λάμπρος Ευταξίας (ανιψιός) |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ναύαρχος/Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1914–1917) Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1921–1922) |
| Βραβεύσεις | Ανώτερος Ταξιάρχης του Σωτήρος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Σοφοκλής Δούσμανης (1868 - 1952) ήταν Έλληνας ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, που υπηρέτησε ως αρχηγός ΓΕΝ.[1]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια ηπειρώτικης καταγωγής, η οποία συγγένευε με βασιλικούς και πριγκιπικούς οίκους.[2] Παππούς του ήταν ο Αντώνιος Λευκόχειλος-Δούσμανης, διαπρεπής πολιτικός, ενώ μεγαλύτερος αδερφός του ήταν ο στρατηγός Βίκτωρ Δούσμανης. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1888 και έλαβε μέρος στον Πόλεμο του 1897. Το 1912 τοποθετήθηκε διευθυντής της διοικητικής υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και εν συνεχεία κυβερνήτης του θωρηκτού "Γεώργιος Αβέρωφ", και αρχιεπιστολεύς (δηλ. άμεσος βοηθός του Διοικητή στην εκτέλεση της αποστολής του και υπεύθυνος για την άρτια λειτουργία του επιτελείου) του Στόλου του Αιγαίου.[3] Το 1914 προήχθη σε υποναύαρχο και τοποθετήθηκε διοικητής της μοίρας θωρηκτών. Τον επόμενο χρόνο ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΝ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1917, οπότε και αποστρατεύθηκε.[4] Εξορίστηκε ως φιλοβασιλικός στη Σαντορίνη και επανήλθε στην ενεργό δράση το 1920.[3] Το 1921 έγινε αρχηγός του Στόλου του Αιγαίου και το ίδιο έτος τοποθετήθηκε για δεύτερη φορά στην αρχηγία του ΓΕΝ, στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1922.[4] Τον Ιανουάριο του 1923 προήχθη σε αντιναύαρχο και αποστρατεύθηκε.
Το 1935 διορίστηκε υπουργός Ναυτικών στην κυβέρνηση Παναγή Τσαλδάρη και προήχθη σε ναύαρχο.[5] Είχε συγγράψει το ημερολόγιον του κυβερνήτου του "Γ. Αβέρωφ" κατά τους πολέμους 1912-1913 (Αθήνα, 1939).[6] Είχε τιμηθεί με τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος.
Απεβίωσε στις 6 Ιανουαρίου 1952 στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Βούρου και δεν είχαν παιδιά. Ανιψιός του ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Στοιχεία για τον Σοφοκλή Δούσμανη, από την ιστοσελίδα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδόσεις Τεγόπουλου - Μανιατέα, τόμος 10, λήμμα Δούσμανης, σελ. 244
- ↑ 3,0 3,1 Αρχείο Δούσμανη, από το αρχείο του ΕΛΙΑ
- ↑ Κυβέρνηση Τσαλδάρη Αρχειοθετήθηκε 2010-04-12 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Κυβερνήσεως
- ↑ Βιβλία του Δούσμανη[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα protoporia.gr