Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ρόμπερτ Μπράουνινγκ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ρόμπερτ Μπράουνινγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση7  Μαΐου 1812[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Θάνατος12  Δεκεμβρίου 1889[1][2][3]
Βενετία[4]
Τόπος ταφήςΗ Γωνιά των ποιητών[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Ηνωμένο Βασίλειο
Θρησκείααθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεατρικός συγγραφέας
ποιητής[5][8]
συγγραφέας[9]
δραματουργός
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
Αξιοσημείωτο έργοΤο δαχτυλίδι και το βιβλίο
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕλίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ (1846–1861)[10]
ΤέκναRobert Barrett Browning[5]
ΑδέλφιαSarianna Browning
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ (1812 στο Λονδίνο - 1889 στη Βενετία ) ήταν Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, από τους πιο διάσημους της βικτωριανής εποχής.[11]

Η ποίησή του διακρίνεται για την ειρωνεία και το σκοτεινό χιούμορ, την αναφορά σε ιστορικά γεγονότα, το προκλητικό λεξιλόγιο και τη σύνταξη. Χρησιμοποίησε εκπληκτικές αλλαγές εστίασης μέσα στα ποιήματά του και τελειοποίησε τον δραματικό μονόλογο.[12]

Η πρωτοτυπία του ενέπνευσε την ποίηση ορισμένων νέων συγχρόνων και μεταγενέστερων, ιδιαίτερα του Έζρα Πάουντ, του Ρόμπερτ Φροστ και του Τ.Σ. Έλιοτ. Ήταν σύζυγος της ποιήτριας Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ, με την οποία έζησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Ιταλία.[13]

Εργοβιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ γεννήθηκε στο Κάμπεργουελ του νότιου Λονδίνου στις 7 Μαΐου 1812. Ο πατέρας του ήταν υψηλόβαθμος υπάλληλος στην Τράπεζα της Αγγλίας, ο οποίος αγαπούσε τα γράμματα και τις τέχνες και χρησιμοποίησε το αρκετά υψηλό εισόδημά του για να δημιουργήσει μια εκτεταμένη ιδιωτική βιβλιοθήκη, με πολλά σπάνια βιβλία - ένα πάθος που θα επηρέαζε τον Μπράουνινγκ. Ο πατέρας του ενθάρρυνε το ενδιαφέρον του νεαρού Μπράουνινγκ για τη λογοτεχνία και τις τέχνες, όπως και της μικρότερης αδερφής του Σαριάννας, η οποία τον συντρόφευσε στα τελευταία του χρόνια μετά το θάνατο της γυναίκας του το 1861.[14]

Ο Μπράουνινγκ ήταν ένα προικισμένο παιδί: στην ηλικία των 14 ετών είχε μάθει γαλλικά, ιταλικά, αρχαία ελληνικά και λατινικά. Σε ηλικία 16 ετών φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου, αν και για μικρό χρονικό διάστημα. Ως νεαρός διάβαζε τους Άγγλους ρομαντικούς ποιητές, με ιδιαίτερη προτίμηση στον Πέρσι Σέλλεϋ, τον οποίο μιμήθηκε στα νεανικά του έργα.[15]

Πρώτες προσπάθειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1833, το πρώτο του μεγάλο ποίημα Πωλίν: Απόσπασμα μιας εξομολόγησης εκδόθηκε ανώνυμα με την οικονομική υποστήριξη των γονιών του. Σύμφωνα με τον Μπράουνινγκ, δεν πουλήθηκε ούτε ένα αντίγραφο του έργου. Το ποίημα, ένας δραματικός μονόλογος που ενσωμάτωνε πολλά από τα εφηβικά πάθη και αγωνίες του, απέσπασε μερικά ευνοϊκά σχόλια αλλά δέχθηκε κριτική από τον Τζον Στιούαρτ Μιλ, ο οποίος κατέκρινε τον ποιητή γιατί εξέθεσε και εκμεταλλεύτηκε τα προσωπικά του συναισθήματα και το ποίημα για «σπασμωδική νοσηρότητα». Λόγω της κριτικής, αργότερα αποστασιοποιήθηκε από αυτό το πρώιμο έργο και απέφευγε το εξομολογητικό ύφος τύπου Σέλλεϋ. Το 1835 εκδόθηκε το δραματικό ποίημα Παράκελσος, το οποίο περιγράφει σε διαλογική μορφή τους κύριους σταθμούς της ζωής του αλχημιστή Παράκελσου, το οποίο, σε αντίθεση με την Πωλίν, του έφερε μια ορισμένη επιτυχία και τον οδήγησε στις πρώτες επαφές με τη λογοτεχνική σκηνή του Λονδίνου.

Το ποίημα Σορντέλο (1840), το οποίο δραματοποιεί ένα σκοτεινό επεισόδιο από τη μεσαιωνική ιστορία της βόρειας Ιταλίας - συγκεκριμένα τη μοίρα του τροβαδούρου Σορντέλο κατά τη διάρκεια του πολέμου μεταξύ των Γουέλφων και των Γιβελλίνων - ανέστρεψε την πορεία του ως πολλά υποσχόμενος νεαρός συγγραφέας γιατί θεωρήθηκε γενικά δυσανάγνωστο και ακατανόητο, έχει διασωθεί ένα απόσπασμα κριτικής του Άλφρεντ Τέννυσον που γράφει ότι δεν κατάλαβε μέχρι το τέλος αν ο Σορντέλο ήταν πρόσωπο ή πόλη.

Η πιο παραγωγική περίοδος του Μπράουνινγκ άρχισε το 1841 με τη δημοσίευση του έμμετρου θεατρικού έργου Τα περάσματα της Πίπα. Για μερικά χρόνια, μεταξύ 1841 και 1846, έγραψε έμμετρα θεατρικά έργα, μια μορφή που είχε ήδη υιοθετήσει στο Στράφορντ (1837). Με τον γενικό τίτλο Καμπάνες και ρόδια, δημοσίευσε άλλα επτά θεατρικά έργα σε στίχους, μεταξύ των οποίων Τα περάσματα της Πίπα (1841), Ένα στίγμα στον θυρεό (1843) και Λούρια (1846) που τυπώθηκαν με έξοδα της οικογένειάς του και δεν είχαν επιτυχία στη θεατρική σκηνή.

Τα σημαντικότερα έργα της περιόδου 1841 - 1846 είναι οι ποιητικές συλλογές με τις οποίες η φήμη του άρχισε να ανακάμπτει: Δραματικοί στίχοι (1842) και Δραματικά ρομάντζα και ποιήματα (1845), στα οποία ο Μπράουνινγκ ανέπτυξε το είδος του δραματικού μονολόγου, μια μορφή ποίησης στην οποία ο αφηγητής εκφράζει τα συναισθήματά του ή πράξεις σε έναν μονόλογο, με τη μορφή συγκαλυμμένου διαλόγου όπου ο αναγνώστης μπορεί να φανταστεί τις δηλώσεις άλλου ή άλλων προσώπων. Οι δύο τόμοι του 1842 και του 1845 περιέχουν μερικά από τα πιο γνωστά ποιήματα του Μπράουνινγκ: Η τελευταία μου δούκισσα, Ο εραστής της Πορφυρίας, Ο κόμης Γκίσμοντ, Ο αυλητής του Χάμελιν (όλα το 1842). Πώς έφεραν τα καλά νέα από τη Γάνδη στην Αιξ, Ο επίσκοπος παραγγέλλει το μνήμα του στην εκκλησία της Σάντα Πρασσέντε, Το γάντι, Ο Χαμένος Ηγέτης (όλα το 1845).[16] [17]

Η ιταλική περίοδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1845 άρχισε η αλληλογραφία του Μπράουνινγκ με την Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ, η οποία τελικά οδήγησε στο γάμο τους το 1846. Καθώς ο πατέρας της Ελίζαμπεθ δεν ενέκρινε τον γάμο, παντρεύτηκαν και κατέφυγαν στην Ιταλία, όπου μετά από μια σύντομη παραμονή στην Πίζα εγκαταστάθηκαν στη Φλωρεντία. Εκεί γεννήθηκε το 1849 ο γιος τους Πεν. Από την Ιταλία, και οι δύο συνέχισαν να δημοσιεύουν στην Αγγλία σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1850, με τα έργα της Ελίζαμπεθ να βρίσκουν πολύ μεγαλύτερη ανταπόκριση. Τα έργα του ίδιου του Μπράουνινγκ προσέλκυσαν το ενδιαφέρον μόνο μικρού κύκλου αναγνωστών - μεταξύ των οποίων των Προ-Ραφαηλιτών. Κύριο έργο της ιταλικής περιόδου είναι η συλλογή 51 ποιημάτων Άνδρες και Γυναίκες (1855), που περιλαμβάνει πολλούς από τους πιο γνωστούς και καλύτερους δραματικούς μονολόγους του Μπράουνινγκ, όπως Φρα Λίπο Λίπι, Αντρέα ντελ Σάρτο, Κλέων, Έρωτας ανάμεσα στα ερείπια, Μια τοκάτα του Γκαλούπι, Η απολογία του επισκόπου Μπλάουγκραμ, Κοντά στο τζάκι, Μια λέξη παραπάνω, Ο Τσάιλντ Ρόλαντ στον σκοτεινό πύργο.[18]

Η αναγνώριση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1861 η Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ πέθανε και ο Μπράουνινγκ επέστρεψε στην Αγγλία με τον γιο του, όπου εξέδωσε τα Τελευταία Ποιήματα της γυναίκας του. Στην αρχή απέφευγε την κοινωνικότητα, αλλά σταδιακά άρχισε να κινείται στην κοινωνία. Το 1864 κυκλοφόρησε η συλλογή Πρόσωπα δράματος, όπου, με ποιήματα όπως Κάλιμπαν εναντίον Σετέμπος και Ένας θάνατος στην έρημο, ασχολήθηκε όλο και περισσότερο με σύγχρονες αναφορές. Αυτή η ποιητική συλλογή εξελίχθηκε στην πρώτη εμπορική επιτυχία του Μπράουνινγκ και απέκτησε ένα σημαντικό και ενθουσιώδες κοινό. Από το 1868 έως το 1869 δημοσιεύτηκε το μακροσκελές αφηγηματικό ποίημα Το δαχτυλίδι και το βιβλίο, το οποίο αφηγείται ένα πραγματικό έγκλημα που διαπράχθηκε στην Ιταλία στα τέλη του 17ου αιώνα. Το έργο είχε τέτοια επιτυχία που του επέτρεψε να ζήσει ως ανεξάρτητος συγγραφέας χωρίς υλικές ανησυχίες και τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικούς ποιητές της εποχής του.[19]

Τα σημαντικότερα έργα των τελευταίων χρόνων του ήταν τα μεγάλα δραματικά ή αφηγηματικά ποιήματα, που συχνά αφορούσαν σύγχρονα θέματα, όπως Ο πρίγκιπας Χόχενστηλ-Σβανγκάου (1871), Φίφιν στο πανηγύρι (1872), Χώρα της κόκκινης βαμβακερής νυχτερινής σκούφιας (1873), Το λεύκωμα του πανδοχείου (1875) και οι δύο συλλογές Δραματικά ειδύλλια (1879 και 1880). Έγραψε μια σειρά από ποιήματα για κλασικά θέματα, όπως η Απολογία του Αριστοφάνη (1875) και Ο Αγαμέμνων του Αισχύλου (1877). Επίσης δημοσίευσε πολλές συλλογές μικρότερων ποιημάτων: Πατσαρότο και πώς δούλευε με μόρβα (1876), Γιογκοζέρια (1883), Οι φαντασιώσεις του Φεριστάχ (1884) και Ασολάντο: Φαντασιώσεις και πραγματικότητα (1889). Προς το τέλος της ζωής του, εξέδωσε δύο βιβλία ασυνήθιστα προσωπικής εξομολόγησης: Λα Σαιζιάζ (1878), μια ελεγεία για τη φίλη του Αν Έγκερτον -Σμιθ και διαλογισμός για τον θάνατο, και Κουβέντες με ορισμένους σημαντικούς ανθρώπους της εποχής τους (1887), όπου αναφέρθηκε σε βιβλία και ιδέες που τον είχαν επηρεάσει από τη νεότητά του.

Από το 1878 και μετά ο Μπράουνινγκ ταξίδεψε συχνά στην Ιταλία. Πέθανε μετά από κρυολόγημα και βαριά ασθένεια στο σπίτι του γιου του στη Βενετία στις 12 Δεκεμβρίου 1889 και ενταφιάστηκε στη Γωνιά των Ποιητών του Αβαείου του Γουέστμινστερ.[20]

Μεταφράσεις στα ελληνικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η τελευταία μου δούκισσα και άλλοι δραματικοί μονόλογοι, μετάφραση: Άρης Μπερλής, εκδόσεις Άγρα, 2016 [21]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11894226r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Robert-Browning. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 3714.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11894226r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 70444899.
  8. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/33785. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  9. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  10. ↑ p53007.htm#i530068. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  11. ↑ . «britannica.com/biography/Robert-Browning». 
  12. ↑ . «cliffsnotes.com/cliffsnotes/subjects/literature/what-is-a-dramatic-monologue». 
  13. ↑ . «mypoeticside.com/poets/robert-browning-poems». 
  14. ↑ . «poetryfoundation.org/poets/robert-browning». 
  15. ↑ . «bl.uk/learning/langlit/poetryperformance/browning/biography/browningbiography». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2023.  More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
  16. ↑ . «interestingliterature.com/2017/05/10-of-the-best-robert-browning-poems-everyone-should-read/». 
  17. ↑ . «sites.udel.edu/britlitwiki/how-they-brought-the-good-news-from-ghent-to-aix/». 
  18. ↑ . «poets.org/poet/robert-browning». 
  19. ↑ . «studysmarter.co.uk/explanations/english-literature/american-poetry/robert-browning/». 
  20. ↑ . «sites.udel.edu/britlitwiki/robert-browning/». 
  21. ↑ . «politeianet.gr/books/browning-robert-agra-i-teleutaia-mou-doukissa». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ρόμπερτ_Μπράουνινγκ&oldid=10567980"