Περιφερειακή επιστήμη

Η περιφερειακή επιστήμη είναι ένα πεδίο των κοινωνικών επιστημών που ασχολείται με αναλυτικές προσεγγίσεις σε προβλήματα αστικά, αγροτικά ή περιφερειακά . Τα θέματα της περιφερειακής επιστήμης περιλαμβάνουν, αλλά δεν περιορίζονται σε θεωρία τοποθεσίας ή χωρικής οικονομίας, μοντελοποίησης τοποθεσίας, μεταφορές, ανάλυση μετανάστευσης, χρήση γης και αστική ανάπτυξη, διβιομηχανικής ανάλυση, περιβαλλοντικής και οικολογικής ανάλυση, διαχείριση πόρων, ανάλυση αστικής και περιφερειακής πολιτικής, Σύστημα Γεωγραφικών Πληροφοριών και ανάλυση χωρικών δεδομένων . Με την ευρεία έννοια, κάθε ανάλυση της κοινωνικής επιστήμης που έχει χωρική διάσταση αγκαλιάζεται από τους επιστήμονες της περιφέρειας.

Προέλευση

Η περιφερειακή επιστήμη ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όταν ορισμένοι οικονομολόγοι άρχισαν να είναι δυσαρεστημένοι με το χαμηλό επίπεδο της περιφερειακής οικονομικής ανάλυσης και ένιωσαν την επιθυμία να την αναβαθμίσουν. Αλλά ακόμη και σε αυτήν την πρώιμη εποχή, οι ιδρυτές της περιφερειακής επιστήμης περίμεναν να τραβήξουν το ενδιαφέρον ανθρώπων από μια μεγάλη ποικιλία επιστημονικών κλάδων. Οι επίσημες ρίζες της περιφερειακής επιστήμης χρονολογούνται από τις επιθετικές εκστρατείες του Walter Isard και των υποστηρικτών του για την προώθηση της «αντικειμενικής» και «επιστημονικής» ανάλυσης των οικισμών, της βιομηχανικής θέσης και της αστικής ανάπτυξης. Ο Isard στόχευσε βασικά πανεπιστήμια και έκανε ακούραστη εκστρατεία. Κατά συνέπεια, η Περιφερειακή Ένωση Επιστημών ιδρύθηκε το 1954, όταν η βασική ομάδα μελετητών και επαγγελματιών πραγματοποίησε τις πρώτες της συναντήσεις ανεξάρτητα από αυτές που είχαν αρχικά πραγματοποιηθεί ως συνεδριάσεις των ετήσιων συνεδριάσεων της Αμερικανικής Ένωσης Οικονομικών. Ο λόγος για ανεξάρτητη συνάντηση ήταν αναμφίβολα η επιθυμία της ομάδας να επεκτείνει τη νέα επιστήμη πέρα από τον μάλλον περιοριστικό κόσμο των οικονομολόγων και να συμμετάσχουν στο κλαμπ φυσικοί επιστήμονες, ψυχολόγοι, ανθρωπολόγοι, δικηγόροι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί επιστήμονες, σχεδιαστές και γεωγράφοι. Τώρα ονομάζεται Regional Science Association International (RSAI), διατηρεί υποεθνικές και διεθνείς ενώσεις, περιοδικά και ένα κύκλωμα συνεδρίων (ιδίως στη Βόρεια Αμερική, την ηπειρωτική Ευρώπη, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα ). Η ιδιότητα μέλους στο RSAI συνεχίζει να αυξάνεται.

Σημαντικές εκδόσεις

Τοπικά μιλώντας, η περιφερειακή επιστήμη απογειώθηκε μετά το βιβλίο του Walter Christaller Die Zentralen Orte in Sűddeutschland (Verlag von Gustav Fischer, Ιένα, 1933, μετάφρ. Central Places στη Νότια Γερμανία, 1966), και σύντομα ακολούθησε το Beiträge zur Standortstheorie του Tord Palander (1935). Ο August Lösch's Die räumliche Ordnung der Wirtschaft (Verlag von Gustav Fischer, Jena, 1940· 2η αναθ. έκδοση, 1944· μετάφρ. The Economics of Location, 1954) ; και τα δύο βιβλία του Edgar M. Hoover-- Location Theory and the Shoe and Leather Industry (1938) και The Location of Economic Activity (1948). Άλλες σημαντικές πρώτες δημοσιεύσεις περιλαμβάνουν: Edward H. Chamberlin 's (1950) The Theory of Monopolistic Competition ; François Perroux 's (1950) Economic Spaces: Theory and Application ; Torsten Hägerstrand 's (1953) Innovationsförloppet ur Korologisk Synpunkt ; Edgar S. Dunn 's (1954) The Location of Agricultural Production ; Martin J. Beckmann, CB McGuire, and Clifford B. Winston (1956) Studies in the Economics of Transportation ; Melvin L. Greenhut 's (1956) Τοποθεσία φυτών στη Θεωρία και την Πράξη . Gunnar Myrdal 's (1957) Οικονομική Θεωρία και Υπανάπτυκτες Περιοχές ; Albert O. Hirschman 's (1958) The Strategy of Economic Development ; και του Claude Ponsard (1958) Histoire des Théories Économiques Spatiales . Παρόλα αυτά, το πρώτο βιβλίο του Walter Isard το 1956, Location and Space Economy, προφανώς αιχμαλώτισε τη φαντασία πολλών και το τρίτο του βιβλίο, Methods of Regional Analysis, που δημοσιεύτηκε το 1960, τον καθιέρωσε ως ο πατέρα της περιφερειακής επιστήμης.

Όπως συμβαίνει χαρακτηριστικά, τα παραπάνω έργα χτίστηκαν πάνω σε ώμους γιγάντων. Μεγάλο μέρος αυτού του προκατόχου του έργου τεκμηριώνεται καλά στην Τοποθεσία και την Οικονομία του Διαστήματος του Walter Isard καθώς και στο Histoire des Théorie Économique Spatiales του Claude Ponsard. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συμβολή των Γερμανών οικονομολόγων του 19ου αιώνα στη θεωρία τοποθεσίας. Η πρώιμη γερμανική ηγεμονία ξεκίνησε από τον Johann Heinrich von Thünen συνεχίζοντας μέσω τον Wilhelm Launhardt και τον Alfred Weber έως και τον Walter Christaller και τον August Lösch .

Βασικά περιοδικά

Εάν ένας ακαδημαϊκός κλάδος προσδιορίζεται από τα περιοδικά του, τότε η τεχνικά η περιφερειακή επιστήμη ξεκίνησε το 1955 με τη δημοσίευση του πρώτου τόμου του Papers and Proceedings, Regional Science Association (τώρα Papers in Regional Science που δημοσιεύεται από την Springer ). Το 1958 ακολούθησε το Journal of Regional Science . Από τη δεκαετία του 1970, ο αριθμός των περιοδικών που εξυπηρετούν το πεδίο έχει εκτιναχθεί. Ο ιστότοπος του RSAI Αρχειοθετήθηκε 2018-09-25 στο Wayback Machine. εμφανίζει τα περισσότερα από αυτά.

Πιο πρόσφατα, το περιοδικό Spatial Economic Analysis δημοσιεύτηκε από το Βρετανικό και Ιρλανδικό Τμήμα RSAI με την Ένωση Περιφερειακών Σπουδών . Ο τελευταίος είναι ένας ξεχωριστός και αναπτυσσόμενος οργανισμός που περιλαμβάνει οικονομολόγους, σχεδιαστές, γεωγράφους, πολιτικούς επιστήμονες, ακαδημαϊκούς του μάνατζμεντ, υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και επαγγελματίες.

Ακαδημαϊκά προγράμματα

Οι προσπάθειες του Walter Isard κορυφώθηκαν με τη δημιουργία μερικών ακαδημαϊκών τμημάτων και αρκετών πανεπιστημιακών προγραμμάτων στην περιφερειακή επιστήμη. Μετά από πρόταση του Walter Isard, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια ξεκίνησε το Περιφερειακό Τμήμα Επιστημών το 1956. Εμφανίζοντας ως τον πρώτο απόφοιτο του τον William Alonso και όπου και πολλοί θεώρησαν ότι ήταν ο πλέον διεθνώς ακαδημαϊκός ηγέτης στον τομέα. Ένας άλλος σημαντικός απόφοιτος και μέλος ΔΕΠ του τμήματος είναι ο Masahisa Fujita. Το βασικό πρόγραμμα σπουδών αυτού του τμήματος ήταν η μικροοικονομία, η ανάλυση εισροών-εκροών, η θεωρία τοποθεσίας και η στατιστική . Η Σχολή δίδαξε επίσης μαθήματα μαθηματικού προγραμματισμού, οικονομικών μεταφορών, οικονομίας της εργασίας, ενεργειακής και οικολογικής μοντελοποίησης πολιτικής, χωρικής στατιστικής, θεωρίας και μοντέλων χωρικής αλληλεπίδρασης, ανάλυση οφέλους/κόστους, αστική και περιφερειακή ανάλυση και θεωρία οικονομικής ανάπτυξης, μεταξύ άλλων. Αλλά ο ασυνήθιστος διεπιστημονικός προσανατολισμός του τμήματος οδήγησε στην κατάρριψή του και έχασε την ιδιότητά του ως τμήματος το 1993

Με λίγες εξαιρέσεις, όπως το Πανεπιστήμιο Cornell, το οποίο απονέμει μεταπτυχιακούς τίτλους στην Περιφερειακή Επιστήμη, οι περισσότεροι επαγγελματίες κατέχουν θέσεις σε τμήματα όπως τα οικονομικά, η γεωγραφία, τα πολιτικά μηχανικά, τα γεωργικά οικονομικά, η αγροτική κοινωνιολογία, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, η δημόσια πολιτική ή η δημογραφία . Η ποικιλομορφία των κλάδων που συμμετέχουν στην περιφερειακή επιστήμη τη βοήθησε να γίνει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και γόνιμα πεδία ακαδημαϊκής εξειδίκευσης, αλλά έχει καταστήσει επίσης δύσκολη την ενσωμάτωση των πολλών προοπτικών σε ένα πρόγραμμα σπουδών για μια ακαδημαϊκή κατεύθυνση. Είναι ακόμη δύσκολο για τους συγγραφείς να γράψουν τοπικά εγχειρίδια επιστήμης, καθώς αυτό που είναι στοιχειώδης γνώση για έναν κλάδο μπορεί να είναι εντελώς πρωτότυπο για έναν άλλο.

Αντίκτυπος της δημόσιας πολιτικής

Μέρος του κινήματος ήταν, και συνεχίζει να συνδέεται, με την πολιτική και οικονομική πραγματικότητα του ρόλου της τοπικής κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση όπου η δημόσια πολιτική κατευθύνεται σε υποεθνικό επίπεδο, όπως μια πόλη ή μια ομάδα νομών, οι μέθοδοι της περιφερειακής επιστήμης μπορούν να αποδειχθούν χρήσιμες. Παραδοσιακά, η περιφερειακή επιστήμη παρέχει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής καθοδήγηση σχετικά με τα ακόλουθα ζητήματα:

• Καθοριστικοί παράγοντες της βιομηχανικής θέσης (τόσο εντός του έθνους όσο και στην περιοχή)
• Περιφερειακός οικονομικός αντίκτυπος της άφιξης ή της αναχώρησης μιας επιχείρησης
• Καθοριστικοί παράγοντες της εσωτερικής μετανάστευσης και της αλλαγής χρήσης γης
• Περιφερειακή εξειδίκευση και ανταλλαγή
• Περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κοινωνικής και οικονομικής αλλαγής
• Γεωγραφική ένωση οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών

Στοχεύοντας ομοσπονδιακούς πόρους σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, η κυβέρνηση Κένεντι συνειδητοποίησε ότι οι πολιτικές χάρες μπορούσαν να αγοραστούν. Αυτό είναι επίσης εμφανές στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη όπου οι τοπικές οικονομικές περιοχές δεν συμπίπτουν με τα πολιτικά όρια. Στην πιο πρόσφατη εποχή της αποκέντρωσης, η γνώση σχετικά με τις «τοπικές λύσεις στα τοπικά προβλήματα» έχει προκαλέσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος για την περιφερειακή επιστήμη. Έτσι, υπήρξε μεγάλη πολιτική ώθηση στην ανάπτυξη της πειθαρχίας.

Εξελίξεις μετά το 1980

Η περιφερειακή επιστήμη απολαμβάνει μικτές περιουσίες από τη δεκαετία του 1980. Ενώ έχει κερδίσει μεγαλύτερους οπαδούς μεταξύ των οικονομολόγων και των επαγγελματιών της δημόσιας πολιτικής, η πειθαρχία έχει πέσει σε δυσμένεια μεταξύ των πιο ριζοσπαστικών και μεταμοντερνιστών γεωγράφων. Σε μια προφανή προσπάθεια να εξασφαλίσουν μεγαλύτερο μερίδιο ερευνητικών κεφαλαίων, οι γεωγράφοι ζήτησαν το Πρόγραμμα Γεωγραφίας και Περιφερειακής Επιστήμης του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών να μετονομαστεί σε "Γεωγραφία και Χωρικές Επιστήμες".

Νέα οικονομική γεωγραφία

Το 1991, ο Paul Krugman, ως ένας εξαιρετικά αναγνωρισμένος θεωρητικός του διεθνούς εμπορίου, απηύθυνε έκκληση στους οικονομολόγους να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην οικονομική γεωγραφία σε ένα βιβλίο με τίτλο Γεωγραφία και εμπόριο, εστιάζοντας σε μεγάλο βαθμό στην κεντρική περιφερειακή επιστημονική έννοια των οικονομιών οικισμών. Το κάλεσμα του Κρούγκμαν ανανέωσε το ενδιαφέρον των οικονομολόγων για την περιφερειακή επιστήμη και, ίσως το πιο σημαντικό, ίδρυσε αυτό που ορισμένοι ονομάζουν «νέα οικονομική γεωγραφία», η οποία έχει πολύ κοινό έδαφος με την περιφερειακή επιστήμη. Οι ευρέως καταρτισμένοι «νέοι οικονομικοί γεωγράφοι» συνδυάζουν την ποσοτική εργασία με άλλες ερευνητικές τεχνικές, για παράδειγμα στο London School of Economics . Η ενοποίηση της Ευρώπης και η αυξανόμενη διεθνοποίηση της παγκόσμιας οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής σφαίρας έχει προκαλέσει περαιτέρω ενδιαφέρον για τη μελέτη των περιφερειακών, σε αντίθεση με τα εθνικά, φαινομένα. Η νέα οικονομική γεωγραφία φαίνεται να έχει συγκεντρώσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην Ευρώπη παρά στην Αμερική, όπου οι ανέσεις, κυρίως το κλίμα, έχουν βρεθεί ότι προβλέπουν καλύτερα την ανθρώπινη τοποθεσία και τα πρότυπα μετεγκατάστασης, όπως τονίστηκε στην πρόσφατη εργασία του Mark Partridge. Το 2008 ο Krugman κέρδισε το βραβείο Nobel Memorial στις Οικονομικές Επιστήμες και η διάλεξή του για το βραβείο έχει αναφορές τόσο στην εργασία στη θεωρία θέσης της περιφερειακής επιστήμης όσο και στην οικονομική θεωρία του εμπορίου.

Κριτικές

Σήμερα, ο αριθμός των περιφερειακών επιστημόνων από προγράμματα ακαδημαϊκού σχεδιασμού και γενικά τμήματα γεωγραφίας μειώνεται. Οι επιθέσεις εναντίον των επαγγελματιών της περιφερειακής επιστήμης από ριζοσπαστικούς κριτικούς ξεκίνησαν ήδη από τη δεκαετία του 1970, κυρίως ο David Harvey που πίστευε ότι δεν είχε κοινωνική και πολιτική δέσμευση. Ο ιδρυτής της περιφερειακής επιστήμης, Walter Isard, ποτέ δεν οραματίστηκε ότι οι περιφερειακοί επιστήμονες θα ήταν πολιτικοί ή ακτιβιστές σχεδιασμού. Μάλιστα, πρότεινε ότι θα επιδιώξουν να κάθονται μπροστά από έναν υπολογιστή και να περιτριγυρίζονται από βοηθούς ερευνητές. Ο Trevor J. Barnes προτείνει ότι η παρακμή της περιφερειακής επιστημονικής πρακτικής μεταξύ των σχεδιαστών και των γεωγράφων στη Βόρεια Αμερική θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Λέει: «Δεν αντανακλάται, και κατά συνέπεια αναγκάζεται να αλλάξει, λόγω της δέσμευσης για την οπτική του Θεού. Είναι τόσο πεπεισμένη για την ορθότητά της, για την αρχιμήδεια θέση της, που παρέμεινε απόμακρη και αμετάβλητη, αντί να είναι ευαίσθητη στο μεταβαλλόμενο τοπικό της πλαίσιο.»  

Περαιτέρω ανάγνωση

• Μπόις, Ντέιβιντ. (2004). Μια σύντομη ιστορία του πεδίου της περιφερειακής επιστήμης. Εργασίες Περιφερειακής Επιστήμης., 83 σελ. 31–57. Σύντομη ιστορία . (PDF) . Ανακτήθηκε στις 04-06-2011.
• Durlauf, Steven N., and Lawrence E. Blume, ed. (2008). The New Palgrave Dictionary of Economics, 2η Έκδοση:

«νέα οικονομική γεωγραφία» του Anthony J. Venables . Αφηρημένη.

«regional development, geography of» των Jeffrey D. Sachs και Gordon McCord. Αφηρημένη.

«Χωρική οικονομία» του Gilles Duranton. Αφηρημένη.

«αστικός οικισμός» του William C. Strange. Αφηρημένη.

• Fujita, Masahisa, Paul Krugman και Anthony Venables. (1999). The Spatial Economy: Cities, Regions and International Trade (Cambridge, Massachusetts: MIT press). ((ISBN 0-262-06204-6) )
• Fujita, Masahisa. (1989). Urban Economic Theory: Use Land and City Size (Cambridge, UK: Cambridge University Press). ((ISBN 0-521-34662-2) )
• Fritsch, Michael und Mueller, Pamela (2006), Η επίδραση του σχηματισμού νέων επιχειρήσεων στην περιφερειακή ανάπτυξη με την πάροδο του χρόνου. The Case of Germany, Discussion Papers on Entrepreneurship, Growth and Public Policy, Jena
• Web Book of Regional Science Αρχειοθετήθηκε 2010-06-24 στο Wayback Machine.