Ουίλιαμ Αλόνσο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ουΐλιαμ Αλόνσο
Γέννηση29  Ιανουαρίου 1933[1][2]
Μπουένος Άιρες
Θάνατος11  Φεβρουαρίου 1999[1][2]
Βοστώνη[3]
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςUniversity of Pennsylvania School of Design, Σχολή Χάρβαρντ Κένεντι και Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια
ΒραβεύσειςΥποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1973) και Founder’s Medal (1991)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ιδιότηταοικονομολόγος
Διδακτορικός καθηγητήςΟυόλτερ Άιζαρντ

Ο Ουίλιαμ Αλόνσο (William Alonso, 29 Ιανουαρίου 1933 - 11 Φεβρουαρίου 1999) ήταν Αργεντινός οικονομολόγος. Το σημαντικότερο έργο του θεωρείται η θεωρία του πλειοδοτικού τιμήματος (αγγλ.: Bid Rent Function Theory), που δημοσιεύθηκε το 1964 στο βιβλίο του Location and land use (Cambridge, MA: Harvard University Press 1964), στο οποίο προσέγγισε μέσω ενός πλειοδοτικού μοντέλου το ζήτημα της διαμόρφωσης των ενοικίων σε αστικά περιβάλλοντα. Το μοντέλο αυτό αποτέλεσε για δεκαετίες έναν από τους πυλώνες των αστικών οικονομικών.

Σπουδές και ακαδημαϊκή καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ουίλιαμ Αλόνσο γεννήθηκε το 1933 στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής.

Πήρε το πρώτο πτυχίο του στην Αρχιτεκτονική από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1954, καθώς και μεταπτυχιακό δίπλωμα στον Αστικό Σχεδιασμό από το ίδιο Πανεπιστήμιο το 1956. Το 1960 του απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια διδακτορικό στην Περιφερειακή Ανάπτυξη, στο πρώτο πρόγραμμα Περιφερειακής ανάπτυξης που ιδρύθηκε ποτέ, πρωτοβουλία του Βάλτερ Άισαρντ[4].

Τη περίοδο 19601961, ο Αλόνσο εργάστηκε ως διευθυντής και καθηγητής στο τμήμα Περιφερειακού και Αστικού Σχεδιασμού στο Bandung Institute of Technology της Ινδονησίας.

Το 1962 διατέλεσε επισκέπτης καθηγητής στο Universidad Central de Venezuela πριν γίνει acting director του Κέντρου Αστικών Σπουδών στο Χάρβαρντ. Από το 1963 μέχρι το 1965 εργάστηκε στα πανεπιστήμια του Γέιλ, του Μπέρκλεϋ και του Στάνφορντ.

Από το 1976 ο Αλόνσο ήταν διευθυντής του Κέντρου Πληθυσμιακών σπουδών (Center for Population Studies) του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Το 1978 έγινε καθηγητής στην έδρα Ρίτσαρντ Στάλτονστολ (Richard Saltonstall) της Σχολής Δημόσιας Υγείας και μέλος του Τμήματος Κοινωνιολογίας της Σχολής Τεχνών και Επιστημών.

Η έρευνα του επικεντρώθηκε στις δημογραφικές αλλαγές και κυρίως στις έντονα αστικοποιημένες περιοχές. Ανέπτυξε, λοιπόν, ένα μαθηματικό μοντέλο συνδέοντας τη μετανάστευση και την εξέλιξη της κατανομής του πληθυσμού.

Η θεωρία του πλειοδοτικού τιμήματος (Bid Rent Function Theory)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μοντέλο του Αλόνσο αποτελεί επέκταση του μοντέλου του φον Τύνεν (γερμ. von Thünen) για τις χρήσεις της αστικής γης. Το μοντέλο λαμβάνει υπόψη τις χρήσεις γης, το ενοίκιο, την ένταση χρήσης, τον πληθυσμό και την απασχόληση, σε συνάρτηση της απόστασης από το εμπορικό κέντρο (CBD) για τη λύση της οικονομικής εξίσωσης για την αγορά του χώρου. Συγκεκριμένα απαντάει στην ερώτηση:

Αν για την εγκατάσταση στο κέντρο της πόλης σε συγκεκριμένα τετραγωνικά, ένα νοικοκυριό πληρώνει μια δεδομένη τιμή (εκκίνησης), και λαμβάνει μια δεδομένη ικανοποίηση, τι τιμή θα επέτρεπε στο νοικοκυριό, να αποκτήσει επαρκή γη (και άλλα αγαθά) σε μια άλλη περιοχή, ώστε να λαμβάνει την ίδια ικανοποίηση;

Η καμπύλη πλειοδοσίας (Bid-Price Curve) είναι ένα πακέτο συνδυασμών τιμής γης – απόστασης, για τους οποίους το νοικοκυριό δεν ενδιαφέρεται (καμπύλη αδιαφορίας).

Η συνάρτηση (bid-rent) δίνει το ποσό που ένα νοικοκυριό δέχεται να πληρώσει για ενοίκιο σε διαφορετικές περιοχές (με διαφορετικό μεταφορικό κόστος) έτσι ώστε να επιτύχει το ίδιο επίπεδο ικανοποίησης (συνεπώς, υπάρχει μια καμπύλη πλειοδοσίας για κάθε επίπεδο ικανοποίησης). Αυτή η διατύπωση επιτρέπει την πιθανότητα επιλογής διαφορετικών ποσών ενοικίου σε διαφορετικές περιοχές. Επιτρέπει επίσης την πιθανότητα τα υψηλά εισοδηματικά στρώματα να εγκαθίστανται στα προάστια επειδή το κατ’ αναλογία κόστος της γης εκεί, είναι συγκρίσιμο με του (Εμπορικού) κέντρου. Η εξίσωση του πλειοδοτικού τιμήματος, δεν χρειάζεται να είναι ευθεία γραμμή.

Για ένα νοικοκυριό, η μετάβαση σε υψηλότερη εξίσωση πλειοδοτικού τιμήματος εμπεριέχει την αποδοχή χαμηλότερης καμπύλης αδιαφορίας, όπως για παράδειγμα, αν διαπιστώσει ότι η δεν υπάρχει περιοχή στην οποία η δική του εξίσωση να δίνει τιμή ίση ή μεγαλύτερη των υφιστάμενων ενοικίων.

Η μαθηματική διατύπωση της εξίσωσης έχει ως ακολούθως:

Αν U(x,h,T) η συνάρτηση που εκφράζει τις προτιμήσεις του νοικοκυριού, όπου h τα τετραγωνικά, Τ ο ελεύθερος χρόνος, και x η κατανάλωση λοιπών υπηρεσιών και αγαθών, ο προϋπολογισμός που θα διαθέσει ισούται με:

όπου t είναι ο χρόνος μεταφοράς, w το επίπεδο μισθών y0 το μη χρηματικό εισόδημα. Με δεδομένα τα t, r και p, το νοικοκυριό μεγιστοποιεί την ωφέλεια.

Ο Αλόνσο υπογραμμίζει τρία σημεία στον χαρακτηρισμό του για την εξίσωση πλειοδοσίας:

  • κάθε ανεξάρτητο άτομο ή νοικοκυριό έχει τη δική του καμπύλη
  • κάθε καμπύλη αντιπροσωπεύει διαφορετικό επίπεδο ωφέλειας. Υπάρχει ένα πακέτο καμπυλών που αντιπροσωπεύει διαφορετικά επίπεδα ωφέλειας, ανάλογα με τις γνωστές καμπύλες αδιαφορίας.
  • οι τιμές που αντιπροσωπεύουν οι καμπύλες, δεν έχουν απαραίτητα σχέση με τις πραγματικές τιμές: "Η τιμή προσφοράς είναι υποθετική, απλώς μας λέει ότι, εάν η τιμή της γης ήταν αυτή, το νοικοκυριό θα είχε την μέγιστη ωφέλεια"

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Theory of the Urban Land Market, 1960
  • Location and land use. Towards a General Theory of Land Rent, Cambridge, MA: Harvard University Press, 1964
  • Information on and evaluations of innovations in housing design and construction techniques as applied to low-cost housing, 1969)
  • Beyond the inter-disciplinary approach to planning, Institute of Urban & Regional Development, 1971
  • Readings in Theory and Applications, MIT Press, 1975
  • The current halt in the metropolitan phenomenon, 1977
  • Population in an Interacting Word, Harvard University Press, 1987
  • The Politics of Numbers, Russell Sage Foundation Publications, September 1987 (58 γνωστές citations)
  • Demographic Change and the American Future, Univ of Pittsburgh Pr, November 1990 (4 γνωστές citations)

Άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The form of cities in developing countries, Papers in Regional Science, Volume 13, Number 1 / December 1964, pp. 165-173
  • Location, primacy, and regional economic development, 1966
  • A reformulation of classical location theory and its relation to rent theory, Papers in Regional Science, Volume 19, Number 1 / December 1967, pp. 22-44
  • What Are New Towns for?, Urban Studies, Volume 7, Issue 1 February 1970 , pp. 37–55, (4 γνωστές citations)
  • The economics of urban size, Papers in Regional Science, Volume 26, Number 1 / December, 1971, pp. 66-83
  • Industrial location and regional policy in economic development, 1971
  • Surprises and Rethinkings of Metropolitan Growth: A Comment, International Regional Science Review, 12 1977; vol. 2: pp. 171-174
  • Five bell shapes in development Papers in Regional Science, Volume 45, Number 1 / December 1980, pp. 5-16
  • Gravity models, 1986
  • What can be Learned about Regional Development from the Ex-Communist World? A Comment, International Regional Science Review, 12 1992; vol. 15: pp. 291-296
  • The Future Composition of the American Population:An Illustrative Projection, Paper presented at the Winter Meetings of the American Statistical Association, February 1993
  • Citizenship, nationality and other identities, Journal of International Affairs, Volume 48, Issue n2 January 1, 1995, pp. 585-599

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6kw66rp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 Dalibor Brozović, Tomislav Ladan: «Hrvatska enciklopedija» (Κροατικά) Ινστιτούτο Λεξικογραφίας «Μίροσλαβ Κρλέζα». 1999. 1940. ISBN-13 978-953-6036-31-8. ISBN-10 953-6036-31-2.
  3. Freebase Data Dumps. Google.
  4. David Boyce. (2004) 'A short history of the field of regional science', Papers of regional Science, 83:49.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]