Πέτρος Π. Καλονάρος
| Πέτρος Π. Καλονάρος | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πέτρος Π. Καλονάρος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1894[1][2] Νομός Λακωνίας[2] |
| Θάνατος | 1959[1][2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[1][2] |
| Ιδιότητα | βυζαντινολόγος[2], φωτογράφος[2] και λαογράφος[2] |
Ο Πέτρος Π. Καλονάρος (Νόμια Λακωνίας, 1894 - Αθήνα, 1959) ήταν Έλληνας συγγραφέας, ιστορικός, λαογράφος και φωτογράφος.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Καλονάρος γεννήθηκε το 1894 στη Νόμια της Μέσα Μάνης[3][4][5]. Τελείωσε το δημοτικό στην ιδιαίτερη πατρίδα του ενώ τα χρόνια του Γυμνασίου τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας καθώς ο πατέρας του εργαζόταν ως εφοριακός[5]. Το 1917 μετέβη στη Γαλλία όπου σπούδασε για πέντε χρόνια γαλλική φιλολογία και νομικά στα πανεπιστήμια της Νανσί και της Αιξ-αν-Προβάνς[5]. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διετέλεσε από το 1925 ως το 1937 καθηγητής γαλλικών στη μέση εκπαίδευση και από το 1937 μέχρι το 1953 υπήρξε καθηγητής γαλλικών στη Σχολή Ευελπίδων. Παράλληλα αποφοίτησε από το τμήμα φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών[5]. Απεβίωσε το 1959 στην Αθήνα. Σύζυγός του ήταν η ποιήτρια Αικατερίνη Καλονάρου από τη Μονεμβασιά[6].
Σημαντική πηγή για το έργο του Καλονάρου είναι το έργο του Δικαίου Βαγιακάκου «Πέτρος Καλονάρος 1894-1959 (15 Μαΐου), (Νεκρολογία)», Αθήναι, 1960[7].
Εργογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η επιρροή του μανιάτικου περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ανατράφηκε, η γνωριμία του με φοιτητές που κατάγονταν από το Καργκέζε της Κορσικής (οικισμός που εποικίστηκε κατά τον 17ο αιώνα από Μανιάτες) και η παραμονή του στη Γαλλία συντέλεσαν καθοριστικά στα ιστορικά και λαογραφικά ενδιαφέροντα του Καλονάρου, τα οποία κινήθηκαν στη μελέτη της βυζαντινής περιόδου, της Φραγκοκρατίας, της Βενετοκρατίας, του ελληνισμού της Μεγάλης Ελλάδας και της Κορσικής καθώς και διαφόρων πτυχών που σχετίζονταν με τη Μάνη[8]. Σημαντικό έργο του είναι το βιβλίο που εξέδωσε για το Χρονικό του Μορέως.
Βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Το Χρονικόν του Μορέως, Το ελληνικόν κείμενον κατά τον κώδικα της Κοπεγχάγης μετά συμπληρώσεων και παραλλαγών εκ του Παρισινού, Πέτρου Π. Καλονάρου, διπλωματούχου του Γαλλικού Πανεπιστημίου Aix, καθηγητού παρά τη Στρατ. Σχολή των Ευελπίδων, Αρχαίος Εκδοτικός Οίκος Δημ. Δημητράκου Α.Ε., Αθήναι (1940)
- Βασίλειος Διγενής Ακρίτας Τόμος δεύτερος: τα έμμετρα κείμενα Αθηνών (πρώην Άνδρου, μετά συμπληρώσεων και παραλλαγών εκ της διασκευής Τραπεζούντος), Κρυπτοφέρρης και Εσκοριάλ, Αθήναι : Δημ. Δημήτριος, 1941 (1931)
- Ηθογραφικά Μάνης: η Μάνη και τα έθιμά της, η οικογένειες, η μανιάτικες έχθρες, η γυναίκα στη Μάνη / Πέτρου Π. Καλονάρου ; με φωτογραφίες και σκίτσα του συγγραφέως / Αθήναι : Εκδοτικός Οίκος Δημητράκου Α. Ε., 1934
- «Εικόνες Από τον Ελληνισμό της διασποράς» (1937)
- Μεγάλη Ελλάς, Εντυπώσεις εκ του Ελληνισμού της Νοτίου Ιταλίας και της Κορσικής (1944)
- Venezia: nelle leggende e canzoni del popolo greco / Pietro P. Calonaros [1][νεκρός σύνδεσμος] (Η Βενετία εις τους θρύλους και τα τραγούδια του ελληνικού λαού, 1942)
- Ιστορία της πόλεως Αμφίσσης (επανέκδοση 1997)
- Η Ιερά Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου, η επιλεγόμενη Βαρνάκοβα, ιστορία, τέχνη, έγγραφα μετά διαφόρων άλλων ιστορικών ειδήσεων περί των μοναστικών ιδρυμάτων και του κλήρου και περί των επαρχιών Δωρίδος και Ναυπακτίας (1957)
- Μάνη, Κάστρο της παράδοσης, φύση, ιστορία, έθιμα, θρύλοι
Στον Καλονάρο αποδίδεται και το βιβλίο Λακωνικά, το οποίο όμως φέρει τα στοιχεία της γυναίκας του:
- Α. Π. Καλονάρου - Κανακάκη, Λακωνικά (Λουλούδια της Μονεμβάσιας και του Ταΰγετου) (1936 Αθήναι) (η σύζυγός του Αικατερίνη)
Μετά το θάνατό του, ο γιος του Παναγιώτης δημοσίευσε δυο βιβλία που συνέγραψε από τις σημειώσεις του πατέρα του:
- Καλονάρος Παναγιώτης, Η ιστορία του Καραγκιόζη από σημειώσεις του Πέτρου Π. Καλονάρου, εκδ. Ευκλείδη, Αθήνα 1977
- Ο Βυζαντινός στρατός και το ακριτικόν έπος : η άλωσις. 1453, Παναγιώτου Π. Καλονάρου, από σημειώσεις του Πέτρου Π. Καλονάρου, Αθήνα, Τύπο70, 1976 [2][νεκρός σύνδεσμος]
Φωτογραφίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άρθρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφέρεται ότι είχε δημοσιεύσει 230 μελέτες και άρθρα[4]. Κάποια αναφέρονται παρακάτω:
- Η εορτή των φώτων: εις την ιστορίαν, την βυζαντινήν παράδοσιν και την νεοελληνικήν λαογραφίαν, Επιφυλλίδα στην εφημερίδα Καθημερινή, 7 Ιανουαρίου 1948
- Λάκωνες λόγιοι, άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ελληνική Δημιουργία, τεύχος 8, σελ. 297 -301, 1948
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 149786530. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 108859395X. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2022.
- ↑ Καλονάρος, Πέτρος, ygeiaonline.gr, ΔΟΜΗ
- ↑ 4,0 4,1 Φωτογραφικό Αφιέρωμα στον Πέτρο Π. Καλονάρο Δέηση μνήμης από τον γιο του Τάκη Καλονάρο Αρχειοθετήθηκε 2012-01-11 στο Wayback Machine., (τα βιογραφικά στοιχεία είναι από τη νεκρολογία που έγραψε ο Δ. Βαγιακάκος)
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Νικολάου Γ. Φραγκινέα, Λακωνική γη, Δίφρος, Αθήνα 1971, σ. 309.
- ↑ Νικολάου Γ. Φραγκινέα,1971, σ. 311.
- ↑ Πέτρος Καλονάρος 1894-1959 (15 Μαΐου), (Νεκρολογία), Δικαίος Βαγιακάκος, Αθήναι, 1960
- ↑ Νικολάου Γ. Φραγκινέα,1971, σ. 309 - 310.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Δικαίος Βαγιακάκος, «Πέτρος Καλονάρος, 1894-1959 (Νερκρολογίαι)», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ. ΙΔ, σελ.529-611