Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Οι Πειρατές της Καραϊβικής:
Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού
ΣκηνοθεσίαΓκορ Βερμπίνσκι
ΠαραγωγήWalt Disney Pictures
Jerry Bruckheimer Films
ΣενάριοΤεντ Έλιοτ
Τέρι Ρόσιο
Βασισμένο σεΟι Πειρατές της Καραϊβικής[1]
ΠρωταγωνιστέςΤζόνι Ντεπ
Τζέφρεϊ Ρας
Ορλάντο Μπλουμ
Κίρα Νάιτλι
ΜουσικήΚλάους Μπαντέλτ
ΤραγούδιΚλάους Μπαντέλτ
ΦωτογραφίαΝτάριους Βόλσκι
ΜοντάζΣτίβεν Ε.Ρίφκιν, Γκρεγκ Γουντ και Άρθουρ Σμιντ
ΕνδυματολόγοςΠένι Ρόουζ
Εταιρεία παραγωγήςWalt Disney Pictures, Jerry Bruckheimer Films και Τζέρι Μπρουκχάιμερ
ΔιανομήInterCom, Disney+ και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 9 Ιουλίου 2003
Country flag 12 Σεπτεμβρίου 2003
Διάρκεια143 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσααγγλικά
ΈπεταιΤο Σεντούκι του Νεκρού
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού (αγγλικά: Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl) είναι αμερικανική περιπετειώδης ταινία φαντασίας παραγωγής 2003 που διαδραματίζεται στην Καραϊβική στις αρχές του 18ου αιώνα και διηγείται την ιστορία του σιδηρουργού Γουίλ Τέρνερ και του πειρατή Τζακ Σπάρροου στην προσπάθειά τους να σώσουν την Ελίζαμπεθ Σουάν από το καταραμένο πλήρωμα του Μάυρου Μαργαριταριού και του καπετάνιου του, Χέκτορ Μπαρμπόσσα. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Γκορ Βερμπίνσκι και την παραγωγή ανέλαβε ο Τζέρρυ Μπρούκχαϊμερ. Το σενάριο έγραψαν οι Τεντ Έλλιοτ και Τέρρυ Ρόσσιο και βασίζεται στην ομώνυμη ατραξιόν των θεματικών πάρκων της Ντίσνεϋλαντ. Πρωταγωνιστούν οι Τζόννυ Ντεπ, Ορλάντο Μπλουμ, Κίρα Νάιτλυ και Τζέφρεϋ Ρας.

Ο Τζέυ Ουόλπερτ ανέπτυξε το σενάριο το 2001 και ο Στιούαρτ Μπήττι το ξαναέγραψε στις αρχές του 2002. Εκείνη την περίοδο, ο παραγωγός Τζέρρυ Μπρούκχαϊμερ ασχολήθηκε με το πρότζεκτ και προσέλαβε τους Έλλιοτ και Ρόσσιο να δουλέψουν από την αρχή το σενάριο, προσθέτοντας την υπερφυσική κατάρα στην κεντρική ιστορία. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στο νησί Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες από τον Οκτώβριο του 2002 μέχρι το Μάρτιο του 2003 καθώς και σε σκηνικά που κατασκευάστηκαν στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.

Η ταινία κυκλοφόρησε στις 9 Ιουλίου 2003 και γνώρισε απροσδόκητη επιτυχία. Απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς[2] ενώ έγινε και μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με συνολικά έσοδα 654,2 εκατομμύρια δολλάρια παγκοσμίως.[3] Έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Α΄ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του Ντεπ.[4] Ο Ντεπ έλαβε επίσης υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα[5] και BAFTA Α΄ Ανδρικού Ρόλου[6] και βραβεύτηκε με το Screen Actors Guild Award Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας.[7]

Η επιτυχία της ταινίας οδήγησε στη δημιουργία μιας σειράς ταινιών η οποία αποτελείται συνολικά από τέσσερις ταινίες-συνέχειες: Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού (Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest, 2006), Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Στο Τέλος του Κόσμου (Pirates of the Caribbean: At World's End, 2007) και Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Σε Άγνωστα Νερά (Pirates of the Caribbean: On Stranger Tides, 2011) και Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η εκδίκηση του Σαλαζάρ (Pirates of the Carribean: Dead men Tell No Tales ή Salazar's Revenge, 2017). Όλες οι υπόλοιπες ταινίες έγιναν με την συμμετοχή του Μπρούκχαϊμερ στην παραγωγή και του Ντεπ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η έκτη ταινία της σειράς βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθώς ο κυβερνήτης Ουέδερμπι Σουάν και η δωδεκάχρονη κόρη του, Ελίζαμπεθ, ταξιδεύουν στο Πορτ Ρουαγιάλ της Τζαμάικα, το πλοίο τους βρίσκει τα συντρίμμια ενός ναυαγίου με έναν μόνο επιζώντα, τον μικρό Γουίλ Τέρνερ. Η Ελίζαμπεθ παίρνει και κρύβει ένα χρυσό μενταγιόν που φορούσε στον λαιμό του ο Γουίλ, φοβούμενη ότι θα χαρακτηριστεί ως πειρατής.

Οκτώ χρόνια αργότερα, ο καπετάνιος Τζέημς Νόρρινγκτον του Βασιλικού Ναυτικού προάγεται σε μοίραρχο και κάνει πρόταση γάμου στην Ελίζαμπεθ. Πριν εκείνη προλάβει να απαντήσει, το σφιχτό με κορσέ φόρεμά που φορά της προκαλέσει λιποθυμία και πέφτει μέσα στην θάλασσα, όπου και αρχίζει να βουλιάζει. Όταν το μενταγιόν που φορά αγγίζει το νερό, δημιουργεί έναν δυνατό παλμό.

Ο πειρατής Τζακ Σπάρροου φτάνει στο Πορτ Ρουαγιάλ για να κλέψει ένα πλοίο. Σώζει την Ελίζαμπεθ, αλλά ο Νόρρινγκτον τον αναγνωρίζει σαν πειρατή και τον συλλαμβάνει. Ο Τζακ απειλεί να σκοτώσει την Ελίζαμπεθ ώστε να καταφέρει να αποδράσει και μπαίνει μέσα στο σιδηρουργείο που εργάζεται ο Γουίλ Τέρνερ, ο οποίος και τον πολεμά. Ο Τζακ τελικά συλλαμβάνεται και πρόκειται να εκτελεστεί την επόμενη μέρα. Την νύχτα, η πόλη δέχεται την επίθεση του πληρώματος του Μαύρου Μαργαριταριού, απαντώντας στον παλμό που προκάλεσε το μενταγιόν. Η Ελίζαμπεθ πιάνεται αιχμάλωτη και ζητά διαπραγμάτευση. Χωρίς να θέλει να αποκαλύψει ότι είναι η κόρη του Κυβερνήτη, η Ελίζαμπεθ λέει στον Μπαρμπόσσα ότι το επίθετό της είναι Τέρνερ. Διαπραγματεύεται με τους πειρατές να σταματήσουν να λεηλατούν το Πορτ Ρουαγιάλ, με αντάλλαγμα το μενταγιόν. Ο Μπαρμπόσσα δέχεται αλλά δεν αφήνει ελεύθερη την Ελίζαμπεθ, καθώς πιστεύει ότι είναι η μόνη που μπορεί να λύσει την κατάρα κάτω από την οποία βρίσκεται αυτός και το πλήρωμά του.

Ο Γουίλ, που αγαπά την Ελίζαμπεθ, πρότεινε να κάνουν μία συμφωνία με τον Τζακ ώστε να τους οδηγήσει στο Μαύρο Μαργαριτάρι, αλλά ο Νόρρινγκτον αρνείται. Τότε, ο Γουίλ πείθει μόνος του τον Τζακ να τον βοηθήσει, με αντάλλαγμα να τον ελευθερώσει. Ο Τζακ δέχεται αφού μαθαίνει ότι το επίθετο του Γουίλ είναι Τέρνερ, πιστεύοντας ότι αυτό θα τον βοηθήσει να πάρει πίσω το Μαύρο Μαργαριτάρι. Οι δύο τους κλέβουν το πλοίο "Απρόσιτος" και βρίσκουν πλήρωμα στην Τορτούγα με την βοήθεια ενός παλιού φίλου του Τζακ, τον Τζόσαμι Γκιμπς. Σαλπάρουν για το Νησί των Νεκρών, καθώς ο Τζακ γνωρίζει ότι εκεί πηγαίνουν οι πειρατές για να λύσουν την κατάρα.

Ο Γουίλ μαθαίνει ότι ο Τζακ ήταν κάποτε ο καπετάνιος του Μαύρου Μαργαριταριού, αλλά όταν μοιράστηκε ένα σεντούκι με χρυσά νομίσματα των Αζτέκων, ο Μπαρμπόσσα προκάλεσε ανταρσία και πήρε τον έλεγχο. Οι πειρατές ξόδεψαν τον θησαυρό, αλλά αργότερα έμαθαν ότι ήταν καταραμένος και έτσι τη νύχτα υπό το φως του φεγγαριού μεταμορφώνονται σε σκελετούς. Η κατάρα μπορεί να λυθεί αν μαζέψουν όλα τα νομίσματα στο σεντούκι, μαζί με το αίμα κάθε πειρατή. Ο Μπιλ "Μπούτστραπ" Τέρνερ, ο μόνος που υποστήριξε τον Τζακ, έστειλε ένα νόμισμα στον γιο του, Γουίλ, πιστεύοντας ότι το πλήρωμα θα πρέπει να παραμείνει καταραμένο. Ο Μπαρμπόσα έδεσε τον Μπούτστραπ σε ένα κανόνι και τον έριξε στην θάλασσα. Αργότερα, όμως, έμαθε ότι θα χρειαζόταν το αίμα του για να σπάσει την κατάρα και έτσι ένας συγγενής του πρέπει να πάρει την θέση του.

Στο Νησί των Νεκρών, ο Μπαρμπόσσα, καθώς πιστεύει ότι η Ελίζαμπεθ είναι η κόρη του Μπιλ, ρίχνει το τελευταίο νόμισμα μαζί με το αίμα της στο σεντούκι, αλλά η κατάρα παραμένει. Αφού φτάσουν στο νησί, ο Γουίλ υποπτεύεται ότι ο Τζακ μπορεί να τον προδώσει και έτσι τον ρίχνει αναίσθητο. Σώζει την Ελίζαμπεθ και δραπετεύουν με τον "Απρόσιτο". Ο Τζακ διαπραγματεύεται με τον Μπαρμπόσσα. Του αποκαλύπτει τον απόγονο του Μπούτστραπ, με αντάλλαγμα το Μαύρο Μαργαριτάρι. Ο Μπαρμπόσσα δέχεται και αρχίζει να ακολουθεί τον "Απρόσιτο". Μία μάχη ξεκινά. Το πλήρωμα του Μπαρμπόσσα νικά, βουλιάζει το πλοίο και αιχμαλωτίζει το πλήρωμα. Ο Γουίλ αποκαλύπτει ότι είναι ο γιος του Μπιλ "Μπούτστραπ" και απαιτεί να ελευθερώσουν το πλήρωμα και την Ελίζαμπεθ αλλιώς θα αυτοκτονήσει, εμποδίζοντας έτσι τον Μπαρμπόσσα να σπάσει την κατάρα. Ο Μπαρμπόσσα δέχεται και πηγαίνει τον Γουίλ στο Νησί των Νεκρών, όπου σχεδιάζει να τον σκοτώσει.

Εν τω μεταξύ, η Ελίζαμπεθ προσπαθεί να πείσει τον Νόρρινγκτον να σώσουν τον Γουίλ, με αντάλλαγμα να τον παντρευτεί. Έτσι, ο Νόρρινγκτον πηγαίνει στο Νησί και στήνει ενέδρα. Ο Τζακ προσπαθεί να πείσει τον Μπαρμπόσσα να συμμαχήσουν. Του προτείνει να μη σπάσει την κατάρα, μέχρι να νικήσουν το πλήρωμα του Νόρρινγκτον. Ο Μπαρμπόσσα δέχεται και διατάζει το πλήρωμα να επιτεθεί κάτω από τη θάλασσα. Η Ελίζαμπεθ καταφέρνει να ελευθερώσει το πλήρωμα του Τζακ. Προσπαθεί μάταια να τους πείσει να τη βοηθήσουν να σώσει τον Γουίλ. Μόνη της πηγαίνει στο Νησί των Νεκρών και σώζει τον Γουίλ, ενώ ο Τζακ μάχεται με τον Μπαρμπόσα.

Ο Νόρινγκτον βλέπει ότι το πλοίο του δέχεται επίθεση και δίνει εντολή στους άντρες του να επιστρέψουν στο πλοίο. Φτάνουν εγκαίρως, καθώς ο Γουίλ με τον Τζακ επιστρέφουν τα τελευταία νομίσματα. Όταν ο Μπαρμπόσσα πάει να σκοτώσει την Ελίζαμπεθ, ο Τζακ τον πυροβολεί. Ο Μπαρμπόσσα πιστεύει ότι ο Τζακ χαράμισε την σφαίρα του, αλλά τότε ο Γουίλ στέκεται πάνω από το σεντούκι και με ένα μαχαίρι κόβει το χέρι του και ρίχνει πάνω στα νομίσματα το αίμα του. Χωρίς να είναι πια αθάνατος, ο πληγωμένος Μπαρμπόσσα καταρρέει και οι πειρατές του παραδίνονται.

Στο Πορτ Ρουαγιάλ, ο Τζακ πρόκειται να εκτελεστεί. Ο Γουίλ τον βοηθά να δραπετεύσει και καταφέρνει να κολυμπήσει και να φτάσει μέχρι το Μαύρο Μαργαριτάρι.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τζόννυ Ντεπ: Τζακ Σπάρροου
  • Ορλάντο Μπλουμ: Γουίλ Τέρνερ
  • Κίρα Νάιτλυ: Ελίζαμπεθ Σουάν
  • Τζέφρεϋ Ρας: Χέκτορ Μπαρμπόσσα
  • Τζακ Ντάβενπορτ: Τζέημς Νόρρινγκτον
  • Τζόναθαν Πράυς: Κυβερνήτης Ουέδερμπυ Σουάν
  • Λη Άρενμπεργκ: Πίντελ
  • Μακένζι Κρουκ: Ραγκέττι
  • Κέβιν Ρ. ΜακΝάλλυ: Τζόσαμι Γκιμπς
  • Ζόι Σαλντάνα: Αναμαρία
  • Ντέιβιντ Μπέιλι: Κόττον
  • Τρέβορ Γκόνταρντ: Γκραπλ
  • Άιζαακ Σίνγκλτον Τζρ: Τιμονιέρης
  • Μπράυ Κούπερ: Μάλλοτ
  • Μάικλ Μπέρρυ Τζρ: Τουίγκ
  • Μάρτιν Κλέμπα: Μάρτυ
  • Ντέιμιαν Ο'Χέαρ: Λοχαγός Τζιλλέτ
  • Γκρεγκ Έλλις: Πλωτάρχης Θίοντορ Γκρόουβς
  • Τζάιλς Νιού: Μέρταγκ
  • Άνγκους Μπάρνετ: Μάλλροϋ

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα στάδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, οι σεναριογράφοι Τεντ Έλλιοτ και Τέρρυ Ρόσσιο σκέφτηκαν ένα υπερφυσικό σενάριο ώστε να επαναφέρουν το είδος των πειρατικών ταινιών.[8] Ο Στήβεν Σπίλμπεργκ εξέφρασε ενδιαφέρον να σκηνοθετήσει, με τους Μπιλ Μάρρεϋ, Στηβ Μάρτιν ή Ρόμπιν Ουίλλιαμς να ενσαρκώνουν τον Τζακ Σπάρροου. Η Walt Disney Pictures όμως απέρριψε το πρότζεκτ. Χρόνια μετά, το 2001, προσέλαβε τον Τζέυ Ουόλπερτ να γράψει ένα σενάριο βασισμένο στο ομώνυμο πάρκο της Ντίσνεϋλαντ. Η ιστορία ήθελε τον Γουίλ να είναι φρουρός φυλακών που ελευθερώνει τον Τζακ για να σώσουν την Ελίζαμπεθ, η οποία κρατείται από τον Καπετάνιο Μαυρόκαρδο που ζητά λύτρα για να την ελευθερώσει. Η Ντίσνεϋ δεν ήταν σίγουρη για το αν θα κυκλοφορούσε την ταινία στους κινηματογράφους ή απ' ευθείας σε βίντεο. Τον Μάρτιο του 2002, ο Στούαρτ Μπήττι ανέλαβε να ξαναγράψει το σενάριο εξ' αιτίας της γνώσης του με την πειρατεία.[9] Όταν ο Ντικ Κουκ έπεισε τον παραγωγό Τζέρρυ Μπρούκχαϊμερ να συμμετάσχει στο πρότζεκτ, απέρριψε το σενάριο γιατί το βρήκε μία καθαρά πειρατική ταινία.[10] Τότε προσέλαβε τους Έλλιοτ και Ρόσσιο, που πρότειναν μία υπερφυσική κατάρα σαν κεντρική πλοκή.[11] Τον Μάιο του 2002, ο Γκορ Βερμπίνσκι συμφώνησε να σκηνοθετήσει.

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ρόλος του Τζακ Σπάρροου γράφτηκε ειδικά για τον Χιου Τζάκμαν, αλλά επειδή ο Τζάκμαν τότε δεν ήταν ευρύτερα γνωστός, το στούντιο αποφάσισε να δώσει τον ρόλο στον Τζόννυ Ντεπ.[12] Ο Ντεπ προτίμησε να αλλάξει τον χαρακτήρα σε σχέση με αυτόν που διάβασε στο σενάριο. Για την ερμηνεία του προτίμησε να ξεφύγει από τους κλασικούς ήρωες-πειρατές και σύγκρινε τους πειρατές με ροκ σταρ και έτσι αποφάσισε να ενσαρκώσει τον ρόλο του βασισμένος στον Κηθ Ρίτσαρντς.[13] Παρ' όλο που οι Μπρούκχαϊμερ και Βερμπίνσκι είχαν εμπιστοσύνη στον Ντεπ, κυρίως επειδή είχαν τον Ορλάντο Μπλουμ που υποδυόταν τον παραδοσιακό ήρωα, τα στελέχη της Ντίσνεϋ ήταν μπερδεμένοι, ζητώντας από τον Ντεπ να τους εξηγήσει αν ο ήρωάς του είναι μεθυσμένος ή ομοφυλόφιλος. Ο πρόεδρος της Ντίσνεϋ, Μάικλ Άιζνερ τον κατηγόρησε ακόμα ότι καταστρέφει την ταινία και ο Ντεπ απάντησε ότι είτε θα τον εμπιστευτεί, ή θα τον διώξει. Πριν δεχτεί ο Ντεπ να παίξει, οι Μάικλ Κήτον, Τζιμ Κάρεϋ και Κρίστοφερ Ουόκεν είχαν προταθεί για τον ρόλο, ενώ ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο τον απέρριψε.[14]

Οι Τζουντ Λω, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, Τόμπυ Μαγκουάιρ, Κρίστοφερ Μάστερσον και Κρίστιαν Μπέιλ είχαν προταθεί για τον ρόλο του Γουίλ Τέρνερ.[14]

Αποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όταν πρωτοανακοινώθηκε η παραγωγή της ταινίας στις αρχές του 2002, κινηματογραφόφιλοι και κριτικοί ήταν αρκετά επιφυλακτικοί για το αν θα μπορούσε να γίνει επιτυχία. Το είδος των «πειρατικών» ταινιών είχε καταγράψει τα τελευταία χρόνια μία σειρά από πολυδάπανες αποτυχίες όπως Το νησί των κουρσάρων (Cutthroat Island, 1994) και Ο Πλανήτης των Θησαυρών (Treasure Planet, 2002). Κριτικοί και θεατές ήρθαν τελικά αντιμέτωποι με μία ευχάριστη και διασκεδαστική περιπέτεια και η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική επιτυχία και έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης και της υποψηφιότητας-έκπληξη για το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Τζόννυ Ντεπ.[4]

Box Office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 140.000.000 δολλάρια[3], η ταινία άνοιξε στην πρώτη θέση με 46,6 εκατομμύρια δολλάρια το πρώτο σαββατοκύριακο.[3] Στην Αμερική οι συνολικές εισπράξεις έφτασαν τα 305,4 εκατομμύρια δολλάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 348,8 εκατομμύρια δολλάρια.[3] Παγκοσμίως απέφερε 654,2 εκατομμύρια δολλάρια.[3] Ήταν η τρίτη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερική για το 2003 και η τέταρτη παγκοσμίως.[3] Ανάμεσα στις υπόλοιπες ταινίες της σειράς καταλαμβάνει την 3η θέση στο αμερικανικό box office και την 4η παγκοσμίως.[15]

Στην Ελλάδα, η ταινία έκοψε 520.000 εισιτήρια πανελλαδικά και ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία για την σεζόν 2003-2004.[16]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα
Όσκαρ[4] Α' Ανδρικού Ρόλου Τζόννυ Ντεπ Υποψηφιότητα
Μοντάζ Ηχητικών Εφέ Κρίστοφερ Μπόις & Τζορτζ Ουότερς Υποψηφιότητα
Ήχος Κρίστοφερ Μπόις, Ντέιβιντ Πάρκερ, Ντέιβιντ Κάμπελ & Λη Όρλοφ Υποψηφιότητα
Οπτικά Εφέ Τζον Νολ, Χαλ Τ. Χίκελ, Τσαρλς Γκίμπσον & Τέρρυ Ντ. Φράζι Υποψηφιότητα
Μακιγιάζ Βι Νιλ & Μάρτιν Σάμιουελ Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες[5] Α' Ανδρικού Ρόλου Τζόννυ Ντεπ Υποψηφιότητα
Screen Actors Guild Awards[7] Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Πρωταγωνιστικό Ρόλο Τζόννυ Ντεπ Νίκη
BAFTA[6] Α' Ανδρικού Ρόλου Τζόννυ Ντεπ Υποψηφιότητα
Ήχος Κρίστοφερ Μπόις, Τζορτζ Ουότερς ΙΙ, Ντέιβιντ Πάρκερ, Ντέιβιντ Κάμπελ & Λη Όρλοφ Υποψηφιότητα
Σχεδιασμός Κοστουμιών Πένι Ρόουζ Υποψηφιότητα
Μακιγιάζ & Κομμώσεις Βι Νιλ & Μάρτιν Σάμιουελ Νίκη
Ειδικά Εφέ Τζον Νολ, Χαλ Τ. Χίκελ, Τσαρλς Γκίμπσον & Τέρρυ Ντ. Φράζι Υποψηφιότητα

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Σουηδικά) Svensk Filmdatabas. Svenska Filminstitutet. 56056.
  2. ↑ «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2013. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «The 76th Academy Awards (2004) Nominees and Winners». oscars.org. 29 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «The 61st Annual Golden Globe Awards (2004)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «BAFTA Awards». IMDb. 15 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «The 10th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. 22 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  8. ↑ Gerard Raiti (11 Ιουλίου 2003). «ILM and Disney Make Pirate Perfection». VFXWorld. http://www.awn.com/articles/technology/ilm-and-disney-make-pirate-perfection. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  9. ↑ Greg Dean Schmitz (9 Αυγούστου 2008). «Greg's Previews - Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl (2003)». Yahoo!. http://movies.yahoo.com/shop?d=hp&cf=prev&id=1808405416&gpt=ch. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  10. ↑ Stax (25 Ιουνίου 2003). «Depp & Bruckheimer Talk Pirates». IGN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-01-02. https://web.archive.org/web/20080102184110/http://uk.movies.ign.com/articles/425/425848p1.html. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  11. ↑ Ted Elliott, Terry Rossio, Stuart Beattie, Jay Wolpert (2003). Audio Commentary (DVD). Buena Vista. 
  12. ↑ McKay, Holly (1 Δεκεμβρίου 2010). «"Jack Sparrow Was Named After Hugh Jackman, Not Intended for Johnny Depp"». Fox News Channel. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2011. 
  13. ↑ Ian Nathan (1 Ιουλίου 2006). «Pirates of the Caribbean 2». Empire magazine, σελ. 68. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Η Κατάρα του Μαύρου Μαργαριταριού στο Internet Movie Database». IMDb. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2010. 
  15. ↑ «Franchises Pirates of the Caribbean». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2013. 
  16. ↑ Περιοδικό Σινεμά (Καλοκαίρι 2004). Ελληνικό Top 20 για τη σεζόν 2003-2004. σελ. 90. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οι_Πειρατές_της_Καραϊβικής:_Η_Κατάρα_του_Μαύρου_Μαργαριταριού&oldid=10883988"