Μετάβαση στο περιεχόμενο

Οίκος των Αλπινιδών

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Οίκος των Αλπινιδών ή Οίκος του Κένεθ μακ Άλπιν ήταν δυναστεία του βασιλείου των Πίκτων, το οποίο σύντομα μετασχηματίστηκε σε βασίλειο της Άλμπα με πρώτο βασιλιά και γενάρχη τον Κένεθ Α΄ της Σκωτίας την δεκαετία του 840 και τελευταίο βασιλιά τον Μάλκολμ Β΄ της Σκωτίας (1034). Οι βασιλείς της δυναστείας ήταν όλοι σύμφωνα με την Βίβλο του Λεκάν απ'ευθείας απόγονοι του Κένεθ μακ Άλπιν, ενώ δεν αναφέρεται καθόλου στο γενεαλογικό δέντρο ο πατέρας του Άλπιν μακ Εχντάχ.[1] Οι ρίζες της οικογένειας είναι αβέβαιες, γενεαλογικά δέντρα που εμφανίστηκαν στα τέλη του 10ου αιώνα δείχνουν την καταγωγή του από τον Εντ Φιντ, αλλά υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες.[2] Σύγχρονοι ιστορικοί παρουσιάζουν τη γνώμη, ότι είχε γίνει βασιλιάς της Νταλ Ριάτα πριν ανέβει στον θρόνο των Πίκτων τη δεκαετία του 840, μετά τον θάνατο του Εογκάναν μακ Οένγκουσα.[3]

Οι πρώτοι βασιλείς της δυναστείας είχαν τον τίτλο του βασιλιά των Πίκτων. Ο τρίτος βασιλιάς και γιος του Κένεθ Α΄, ο Κωνσταντίνος Α΄ της Σκωτίας εμφανίζεται αμέσως μετά το τέλος του σαν ο τελευταίος από 70 Πίκτες βασιλείς. Οι βασιλείς του Οίκου των Αλπινιδών εξορίστηκαν (878), όταν ο μικρότερος αδελφός τού Κωνσταντίνου Α΄, ο Εντ μακ Κένεθ, ανατράπηκε από τον Γκίρικ, αλλά επέστρεψαν μετά την ανατροπή του Γκίρικ από τον γιο του Κωνσταντίνου Α΄, τον Ντόναλντ Β΄ της Σκωτίας. Ο Ντόναλντ Β΄ και οι απόγονοί του πήραν τον τίτλο του βασιλιά της Άλμπα.[4] Τον 10ο αιώνα η διαδοχή στον θρόνο γινόταν εναλλάξ ανάμεσα στους απογόνους του Κωνσταντίνου Α΄ και τον άλλο κλάδο της δυναστείας, τους απογόνους του Εντ μακ Κένεθ. Οι εμφύλιες διαμάχες συνεχίστηκαν μέχρι τις αρχές του 11ου αιώνα, που ο κλάδος του Εντ μακ Κένεθ εξέλιπε και ο κλάδος του Κωνσταντίνου Α΄ βασίλευσε χωρίς διεκδικητές, μέχρι το τέλος χωρίς γιους του τελευταίου βασιλιά Μάλκολμ Β΄. Οι μετέπειτα βασιλείς ήταν απόγονοι της κόρης τού Μάλκολμ Β΄, της Μπεθόκ από την δυναστεία του Ντάνκελντ.[5]

Γενεαλογικό δέντρο του Οίκου των Αλπίνων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Αλπίν μακ Εχντάχ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Κένεθ Α΄ μακ Άλπιν
βασιλιάς των Πίκτων
843-858
 
 
 
 
 
Ντόναλντ Α΄ μακ Άλπιν
βασιλιάς των Πίκτων
858-862
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρουν απ Άρθγκαλ
ηγεμόνας του Στραθκλάιντ
 
(κόρη)
 
Κωνσταντίνος Α΄
βασιλιάς των Πίκτων
862-877
 
Εντ μακ Κένεθ
βασιλιάς των Πίκτων
877-878
 
Μειλ Μουίρ ινγκέ Κινεάντα
 
Γκίρικ
βασιλιάς των Πίκτων
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έοχεντ μακ Ρουν
βασιλιάς των Πίκτων
 
 
 
 
 
Ντόναλντ Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
889-900
 
Κωνσταντίνος Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
900-943
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μάλκολμ Α΄
βασιλιάς της Σκωτίας
943-954
 
Ίντουλφ
βασιλιάς της Σκωτίας
954-962
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Νταφ
βασιλιάς της Σκωτίας
962-967
 
 
 
 
 
Κένεθ Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
971-995
 
Κούλεν
βασιλιάς της Σκωτίας
966-971
 
Αμλάιμπ
βασιλιάς της Σκωτίας
971-977
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Κένεθ Γ΄
βασιλιάς της Σκωτίας
997-1005
 
 
 
 
 
Μάλκολμ Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
1005-1034
 
Κωνσταντίνος Γ΄
βασιλιάς της Σκωτίας
995-997
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Σούιμπνε
κύριος Νορμανδο-Γαελών
 
Μπόιτ μακ Κένεθ
πρίγκιπας της Σκωτίας
 
Ντονάτα
 
Μπεθόκ
 
Κρίναν του Ντάνκελντ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Τζάιλ Κόεμγκειλ
κύριος του Μόρεϊ
 
Γκρουκ της Σκωτίας
 
Μάκβεθ
βασιλιάς της Σκωτίας
1040-1057
 
 
 
 
 
Ντάνκαν Α΄
βασιλιάς της Σκωτίας
1034-1040
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Λούλαχ
βασιλιάς της Σκωτίας
1057-1058
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΝΤΑΝΚΕΛΝΤ
.....
  1. Woolf, Pictland to Alba, pp. 222–224; Broun, Irish Identity, pp. 173–174.
  2. Woolf, Pictland to Alba, p. 173.
  3. Woolf, Pictland to Alba, pp. 93–98 & 116–117.
  4. Woolf, Pictland to Alba, pp. 122–126.
  5. Woolf, Pictland to Alba, pp. 225–230.
  • Anderson, Alan Orr (1922), Early Sources of Scottish History A.D. 500 to 1286, I (1990 revised & corrected ed.), Stamford: Paul Watkins.
  • Bannerman, John (1999), "The Scottish Takeover of Pictland and the relics of Columba", in Broun, Dauvit; Clancy, Thomas Owen, Spes Scotorum: Hope of Scots. Saint *Columba, Iona and Scotland, Edinburgh: T. & T. Clark, pp. 71–94.
  • Broun, Dauvit (1999), "Dunkeld and the origins of Scottish Identity", in Broun, Dauvit; Clancy, Thomas Owen, Spes Scotorum: Hope of Scots. Saint Columba, Iona and Scotland, Edinburgh: T. & T. Clark, pp. 96–111.
  • Broun, Dauvit (1999), The Irish Identity of the Kingdom of the Scots in the Twelfth and Thirteenth Centuries, Woodbridge: Boydell Press.
  • Broun, Dauvit; Clancy, Thomas Owen (1999), Spes Scotorum: Hope of Scots. Saint Columba, Iona and Scotland, Edinburgh: T. & T. Clark.
  • Duncan, A. A. M. (2002), The Kingship of the Scots 842–1292: Succession and Independence, Edinburgh: Edinburgh University Press.
  • Herbert, Máire (2000), "Ri Éirenn, Ri Alban: kingship and identity in the ninth and tenth centuries", in Taylor, Simon, Kings, clerics and chronicles in Scotland 500–1297, Dublin: Four Courts Press, pp. 62–72.
  • Taylor, Simon, ed. (2000), Kings, clerics and chronicles in Scotland 500–1297, Dublin: Four Courts Press.
  • Woolf, Alex (2007), From Pictland to Alba, 789–1070, The New Edinburgh History of Scotland, Edinburgh: Edinburgh University Press.