Μάσιμο Τροΐζι
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Μάσιμο Τροΐζι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Massimo Troisi (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 19 Φεβρουαρίου 1953[1][2][3] Σαν Τζόρτζο α Κρεμάνο[4] |
| Θάνατος | 4 Ιουνίου 1994[1][2][3] Όστια και Ρώμη[5] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου, ηθοποιός[6], σεναριογράφος[6], ηθοποιός ταινιών και ποιητής[7] |
| Σύντροφος | Nathalie Caldonazzo Άννα Παβινιάνο Clarissa Burt Τζο Τσάμπα |
| Σημαντικά έργα | Ricomincio da tre, Nothing Left to Do But Cry και Ο Ταχυδρόμος |
| Βραβεύσεις | Νταβίντ ντι Ντονατέλο Α' Ανδρικού Ρόλου, Ciak d'oro, Nastro d'Argento Special, Nastro d'Argento for Best New Director, d:Q16156319, Nastro d'Argento for Best Screenplay και Volpi Cup for Best Actor |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μάσιμο Τροΐζι (Massimo Troisi, 19 Φεβρουαρίου 1953 - 4 Ιουνίου 1994) ήταν Ιταλός ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έγινε γνωστός παγκοσμίως μετά θάνατον, για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κινηματογραφική ταινία Ο Ταχυδρόμος.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Τροΐζι γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1953 στο Σαν Τζιόρτζιο, μια μικρή πόλη της Καμπανίας κοντά στη Νάπολη, παιδί της Έλενα και του Αλφρέντο Τροΐζι. Ο πατέρας του ήταν μηχανοδηγός.
Είχε ακόμα πέντε αδέλφια, ενώ στο σπίτι ζούσαν μαζί τους και οι δυο γιαγιάδες. Οι εμπειρίες από τα παιδικά του χρόνια αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης στο μετέπειτα έργο του.
Πρώτα βήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Θαυμαστής από μικρή ηλικία του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, άρχισε το 1969 να ανεβάζει αυτοσχέδιες παραστάσεις μαζί με φίλους σε μια τοπική σκηνή. Το 1972 ξεκίνησε να εργάζεται ως επαγγελματίας κωμικός σε καμπαρέ, συμμετέχοντας στο τρίο Saraceni (Σαρακηνοί) και εν συνεχεία La Smorfia (κυριολεκτικά Γκριμάτσα, μεταφορικά το όνομα ενός ναπολιτάνικου παιχνιδιού). Η τριάδα έγινε σύντομα διάσημη μεταφέροντας τα νούμερά της σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, ο δε Τροΐζι καθιερώθηκε στη συνείδηση του κοινού ως ανερχόμενο ταλέντο, ιδίως χάρη στην ικανότητά του να ερμηνεύει ρόλους που ακουμπούσαν στη ναπολιτάνικη παράδοση. Σύμφωνα με το σπουδαίο Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, πατέρα του σύγχρονου ναπολιτάνικου θεάτρου, ήταν ο κωμικός του μέλλοντος αλλά με ρίζες που βρίσκονταν στο παρελθόν.
Ενώ συνέβαιναν το παραπάνω, ο Τροΐζι έχασε τη μητέρα του και προσπάθησε να το αντιμετωπίσει μέσω της εντατικής δουλειάς, φτάνοντας στα όρια πλήρους εξάντλησης. Αυτό συνδυάστηκε με ένα παλαιότερο πρόβλημα υγείας (κρίσεις ρευματικού πυρετού), με αποτέλεσμα σε ηλικία μόλις 23 ετών να μεταβεί στις ΗΠΑ για εγχείρηση καρδιάς, με έξοδα που καλύφθηκαν από έρανο μεταξύ των φίλων του.
Κινηματογράφος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1981 έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και πρωταγωνιστής της ταινίας Ricomincio da tre (Ξαναρχίζω απ' το τρία). Ακολούθησε μια πολύ παραγωγική δεκαετία, κατά την οποία συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τους Ρομπέρτο Μπενίνι, Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Έττορε Σκόλα.
Το 1994 έπαιξε στον Ταχυδρόμο (Il postino) του Μάικλ Ράντφορντ, κρατώντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αναφέρεται επίσης ως ένας εκ των σεναριογράφων, διότι συνέβαλε σημαντικά στην προσαρμογή του πρωτότυπου μυθιστορήματος και των χαρακτήρων στα δεδομένα της νότιας Ιταλίας. Ο ρόλος προσέφερε στον Τροΐζι διεθνή αναγνώριση και δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ (Α' Ανδρικού Ρόλου, Προσαρμοσμένου Σεναρίου), αλλά ο ίδιος δεν ζούσε για να το απολαύσει: Είχε πεθάνει στις 4 Ιουνίου 1994 από έμφραγμα του μυοκαρδίου, ενώ ξεκουραζόταν στο σπίτι της αδελφής του στην Όστια, λίγο πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα.
Αργότερα οι άνθρωποί του ανακάλυψαν ότι είχε αναβάλει μια εγχείριση καρδιάς, ώστε να μην καθυστερήσει τα γυρίσματα της ταινίας.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δεν συμπεριλαμβάνονται οι τηλεοπτικές εκπομπές. Για τις ταινίες που έχουν προβληθεί στην Ελλάδα, αναφέρεται η ελληνική ονομασία τους.
- Ricomincio da tre (1981) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
- Morto Troisi, viva Troisi! (τηλεταινία 1982) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
- No grazie, il caffè mi rende nervoso (1982) - ηθοποιός
- Scusate il ritardo (1983) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
- FF.SS. - Cioè: "...che mi hai portato a fare sopra a Posillipo se non mi vuoi più bene?" (1983) - ηθοποιός
- Non ci resta che piangere (1984) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης (+ Ρ. Μπενίνι), ηθοποιός
- Hotel Colonial (1986) - ηθοποιός
- Le vie del Signore sono finite (1987) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
- Σπλέντορ (1988) - ηθοποιός
- Che ora è? (1989) - ηθοποιός, βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας
- Il viaggio di Capitan Fracassa (1990) - ηθοποιός
- Pensavo fosse amore, invece era un calesse (1991) - σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός
- Ο ταχυδρόμος (1994) - ένας εκ των σεναριογράφων, ηθοποιός, υποψήφιος για Όσκαρ και με τις δύο ιδιότητες
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 139696664. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6b70kvk. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 6,0 6,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2015.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]