Λιούμπτσο Γκεοργκιέβσκι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση. Μπορεί να συντάχθηκε αυτόματα από υπολογιστή ή από μεταφραστή με περιορισμένη γνώση της ελληνικής ή της γλώσσας προέλευσης. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. Ενδεικτικά, το αρχικό λήμμα μπορεί να εμφανίζεται στη λίστα «άλλες γλώσσες».
Λιούμπτσο Γκεοργκιέβσκι
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση17 Ιανουαρίου 1966, Στιπ
ΕθνότηταΣλαβομακεδονική / Βουλγαρική
Υπηκοότητα/
Πολιτικό κόμμα
ΣύζυγοςΣνέζζανα Γκεόργκιεβσκα (Снежана Георгиевска)
Παιδιά1
ΣπουδέςΆγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος- Πανεπιστήμιο των Σκοπίων
Επάγγελμαπολιτικός, συγγραφέας
ΑξίωμαΠρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Vice President of the Republic of Macedonia και μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λιούμπτσο Γκεοργκιέβσκι (σλαβομακεδονικά: Љубчо Георгиевски‎‎) [1] γενν. τη 17 Ιανουαρίου 1966) είναι πολιτικός από τη Βόρεια Μακεδονία ο οποίος υπηρέτησε ως 3ος Πρωθυπουργός του κράτους και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ανεξαρτησίας της χώρας. [2] Ίδρυσε τον Εσωτερικό Μακεδονικό Επαναστατικό Οργανισμό - Δημοκρατικό Κόμμα για την Εθνική Ενότητα της Μακεδονίας και ήταν ο πρώτος πρόεδρος του κόμματος από το 1990 έως το 2003. Παρ 'όλα αυτά, μετά από κατηγορίες για βουλγαρική προπαγάνδα, ο Γκεοργκιέβσκι έφυγε από το κόμμα που ίδρυσε και ίδρυσε το βουλγαροφιλικό VMRO-NP και αργότερα απέκτησε βουλγαρική υπηκοότητα .

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα 20 του χρόνια άρχισε να διαδίδει τις ιδέες για τη σλαβομακεδονική ανεξαρτησία, καθώς και την αντι-γιουγκοσλαβική και αντι-κομμουνιστική πολιτική μεταξύ των Σλαβομακεδόνων Αρχικά μπήκε στο 'Κίνημα για τη Μακεδονική Δράση' (ΜΑΑΚ) και συμμετείχε στην ιδρυτική συνάντηση του κόμματος όπου δήλωσε ότι το MAAK πρέπει να είναι ένα κίνημα για μια συνομοσπονδία . [2] Στους κύκλους του κόμματος συναντήθηκε με τους Μπόρις Ζμεγιόβσκι και Ντράγκαν Μπογκντάνοβσκι . Αφού άφησε το κόμμα, σκόπευε να δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό κίνημα.

Ο Ντράγκαν Μπογκντάνοβσκι, ο οποίος ήταν διακηρυγμένος Σλαβομακεδόνας ακτιβιστής των κινήσεων για τα δικαιώματα, είχε κάνει ένα σχέδιο για ένα Δημοκρατικό Κόμμα για την εθνική ενότητα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας . [3] Είχε επίσης κάνει ένα καταστατικό, ένα βιβλίο κανόνων και μια οδηγία για το πώς το κόμμα πρόκειται να λειτουργήσει. Ο Γκεοργκιέβσκι μαζί με τον Μπογκντάνοβσκι, ο Ζμεγιόβσκι και λίγοι άλλοι ακτιβιστές συμφώνησαν να κάνουν πάρτι για ανεξάρτητη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας . Η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση - Δημοκρατικό Κόμμα για τη Μακεδονική Εθνική Ενότητα ιδρύθηκε στις 17 Ιουνίου 1990 και ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα στη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας που μίλησε για ανεξαρτησία. Στις πρώτες πολυκομματικές εκλογές του 1990, ο Γκεοργκιέβσκι με το κόμμα του κέρδισε το μεγαλύτερο αριθμό εδρών στη βουλή . Αρνούμενος να κάνει συνασπισμό με τα αλβανικά κόμματα, ο Γκεοργκιέβσκι δεν κατάφερε να καταστήσει την κυβέρνηση και μια μη κρατική κυβέρνηση να πάρει την εξουσία.

Ο Γκεοργκιέβσκι ήταν ενεργός κατά τη διάρκεια της αντιπολίτευσης. Το 1998 ο Γκεοργκιέβσκι κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές και έγινε πρωθυπουργός της πΓΔΜ με μια κυβέρνηση συνασπισμού με το Δημοκρατικό Κόμμα Εναλλακτικών και το Δημοκρατικό Κόμμα των Αλβανών . Διετέλεσε τη δημοκρατία κατά τη διάρκεια της εξέγερσης το 2001 και αργότερα υπέγραψε τη Συμφωνία της Οχρίδας . Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση για την εφαρμογή φιλοβουλγαρικών πολιτικών. [4] Ο Γκεοργκιέφσκι παραιτήθηκε από το κόμμα του το 2003, αφού έχασε τις εκλογές του 2002 . Τα τελευταία χρόνια είναι πρόεδρος του Εσωτερικού Μακεδονικού Επαναστατικού Οργανισμού - Λαϊκού Κόμματος .

Ο Γκεοργκιέβσκι είναι ο ιδρυτής του δεξιού κόμματος VMRO-DPMNE . Όταν άρχισαν οι πόλεμοι για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η περιοχή κατευθυνόταν προς την ανεξαρτησία, ο Γκεοργκιέβσκι αναδείχθηκε ως μία από τις ισχυρότερες φωνές αντιπολίτευσης για να αμφισβητήσει την κομμουνιστική κυρίαρχη δομή και πέτυχε να κερδίσει ισχυρή δημόσια υποστήριξη. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην κυβέρνηση (1998-2002), ο συνασπισμός του εισήγαγε ισχυρές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της κρατικής διοίκησης, εισήγαγε το σύστημα του ΦΠΑ, άρχισε αποστρατικοποίηση και υιοθέτησε τον νόμο περί συνταξιοδοτικών συστημάτων. Η κυβέρνηση κατάφερε να επιτύχει πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα. τα συναλλαγματικά αποθέματα σχεδόν διπλασιάστηκαν και επιτεύχθηκε μεγάλο πλεόνασμα του προϋπολογισμού. Το 2001, στο Λουξεμβούργο, ο Γκεοργκιέβσκι υπέγραψε την ευρωπαϊκή συμφωνία σταθεροποίησης και σύνδεσης .

Ωστόσο, η πολιτική του ατζέντα αμφισβητήθηκε κατά τη διάρκεια της σύντομης σύγκρουσης που πυροδότησε το 2001 οι Αλβανοί αντάρτες και οι βορειομακεδονικές ένοπλες δυνάμεις . Η σύγκρουση ολοκληρώθηκε με την υπογραφή της Συμφωνίας-Πλαισίου της Οχρίδας, η οποία υποσχέθηκε μεγαλύτερα δικαιώματα για την αλβανική μειονότητα. Ο Γκεοργκιέφσκι κατηγορήθηκε για άμεση συμπλοκή στη σύγκρουση, σε σημείο που την προκάλεσε, για προσωπικά οφέλη. Λίγο μετά την απώλεια των εκλογών το 2002 στο κόμμα της αντιπολίτευσης SDSM, ακολούθησαν κατηγορίες για διαφθορά, μειώνοντας έτσι σημαντικά το πολιτικό του προφίλ.

Τελικά διέκοψε το κόμμα που ίδρυσε κάποτε, λόγω ιδεολογικής ασυμβατότητας με τον υπουργό Οικονομικών Νικόλα Γκρουέφσκι και ίδρυσε το VMRO-NP . Παρά το γεγονός ότι τα μέλη του κόμματος δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ως Βούλγαρους, δηλώνουν έντονα τη βουλγαροφιλικότητα τους και επικρίνουν τις επίσημες δηλώσεις της ιστορίας της πΓΔΜ από τους πολιτικούς και τους ιστορικούς της χώρας.

Στην πΓΔΜ, ο Γκεοργκιέβσκι έχει τη φήμη ότι είναι διανοούμενος βουλγαρόφιλος. Το 2006 ο Γκεοργκιέφσκι υπέβαλε αίτηση και έλαβε βουλγαρική ιθαγένεια [5] [6] ενώ δηλώνει βουλγαρική καταγωγή. [7] [8]

Το 1988 αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κυρίλλου και Μεθοδίου στα Σκόπια, που ειδικεύεται στη συγκριτική βιβλιογραφία. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων ποίησης ( Αποκάλυψη και πόλη ) και μιας συλλογής διηγήσεων ( Άμεσες επεμβάσεις με σύντομες ιστορίες στην ανατομική δομή της ιστορίας ). Στα τέλη του καλοκαιριού του 2007 ο Γκεοργκιέβσκι δημοσίευσε στη Βουλγαρία το βιβλίο του «Βλέποντας την αλήθεια». Σε αυτό αποκαλύπτει τη στάση του απέναντι στη σλαβομακεδονική ταυτότητα και το βουλγαρικό παρελθόν του κράτους των Σκοπίων. [9]

Το καλοκαίρι του 2012 ο Γκεοργκιέφσκι δημοσίευσε το αυτοβιογραφικό του βιβλίο « Εγώ είμαι ». Εκεί αποκαλύπτει μια σειρά από νέα στοιχεία της άγνωστης ιστορίας της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι μαζί με τον Σέρβο ομόλογό του Ζόραν Ντίντιτς συζήτησαν την ανταλλαγή εδαφών μεταξύ πΓΔΜ, Αλβανίας και Κοσσυφοπεδίου . Το βιβλίο επιβεβαιώνει ότι το 1999 κλήθηκε στο Λευκό Οίκο, όπου η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, ζήτησε άδεια από τις πρεσβυτέριες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ να επιτεθούν στη Σερβία από το έδαφος της χώρας. Μεταξύ άλλων, έγραψε ότι είχε περάσει 15 λεπτά μιλώντας στον πρώην Πρόεδρο της Σερβίας και της Μαυροβουνίου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ενώ επισκέφτηκε τον πρώην υπουργό Εσωτερικών της πΓΔΜ Λιούμπε Μποσκόσκι στη φυλακή Scheveningen. Όσον αφορά τη σημερινή κατάσταση πολιτικού χαρακτήρα της χώρας, ο Γκεοργκιέφσκι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι σήμερα «οι Σλαβομακεδόνες είναι οι μεγαλύτεροι παραχαράκτες της ιστορίας των Βαλκανίων». [10] Σύμφωνα με τον ίδιο, η παρούσα εξέλιξη του VMRO-DPMNE είναι προσωπική αποτυχία του. Ο Γκεοργκιέβσκι ισχυρίζεται ότι σήμερα είναι ένα πλαστό κόμμα χωρίς καμία ιδεολογία.

Επαγγελματική και πολιτική βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1990-2002 Πρόεδρος του VMRO-DPMNE
  • 1991 Αντιπρόεδρος πΓΔΜ [11]
  • 1992-1995 Αντιπρόσωπος στη Συνέλευση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας
  • 1995-1998 Συμβουλευτικές υπηρεσίες στην BS Consulting-Σκόπια
  • 1998-2002 Πρωθυπουργός της πΓΔΜ
  • 2002-2007 Πρόεδρος του VMRO-NP
  • 2012- σήμερα πρόεδρος του VMRO-NP

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Georgievski has stated in his book Остварување на вековниот сон (Realization of the Immortal Dream), 2001,
  2. ↑ 2,0 2,1 20 years Macedonian independence (TV documentary film), Macedonian Radio-Television, 2011
  3. ↑ Victims of Communism (TV documentary series), Macedonian Radio-Television, 2011 episode. 7
  4. ↑ Macedonia: Warlords & Rebels in the Balkans, John Phillips, I.B.Tauris, 2004, (ISBN 186064841X), p. 76.
  5. ↑ Macedonia’s Former PM Ljubco Georgievski Received Bulgarian Citizenship, Macedonian News, 16 July 2006
  6. ↑ «Former Macedonian Prime Minister received a Bulgarian passport» (στα Bulgarian). Trud. 16 July 2006. 
  7. ↑ Contested Ethnic Identity: The Case of Macedonian Immigrants in Toronto, 1900-1996, Chris Kostov, Peter Lang, 2010, (ISBN 3034301960), p. 109.
  8. ↑ Citizenship After Yugoslavia, Jo Shaw, Igor Štiks, Routledge, 2013, (ISBN 1317967070), p. 110.
  9. ↑ "Защо се срамуваме и бягаме от факта, че всичко това, което е позитивна македонска революционна традиция, произлиза тъкмо от екзархийския дял на македонския народ. Няма да кажем някаква нова истина, ако споменем факта, че и Гоце Делчев, и Даме Груев, и Гьорче Петров, и Пере Тошев – трябва ли да редя и броя всички – са били учители на Българската екзархия в Македония." «Lyubcho Georgievski seeks the spirit of Gotse Delchev» (στα Bulgarian). Standart News. 28 August 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-27. https://web.archive.org/web/20070927223842/http://www.standartnews.com/bg/article.php?article=201326. Ανακτήθηκε στις 2007-08-29. 
  10. ↑ Ex-Macedonian PM: Đinđić wanted exchange of territory – B92, June 29, 2012. Σφάλμα στο πρότυπο webarchive: Ελέγξτε την τιμή |url=. Empty.
  11. ↑ https://books.google.com/books?id=G6iBAgAAQBAJ
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λιούμπτσο_Γκεοργκιέβσκι&oldid=9740977"