Λεύκιος Αντώνιος Σατουρνίνος
| Λεύκιος Αντώνιος Σατουρνίνος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | L. Antonius Saturninus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 1ος αιώνας |
| Θάνατος | 89 Μάιντς |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός αξιωματικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός consul suffectus |
Ο Λεύκιος Αντώνιος Σατουρνίνος ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και στρατηγός κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βεσπασιανού και των γιων του. Ενώ ο κυβερνήτης της επαρχίας κάλεσε σε εξέγερση την Άνω Γερμανία, υποκινούμενος από μία προσωπική μνησικακία εναντίον τού Αυτοκράτορα Δομιτιανού, προκάλεσε μία στάση γνωστή ως Εξέγερση τού Σατουρνίνου, στην οποία συμμετείχαν οι λεγεώνες XIV Gemina και XXI Rapax, που στρατοπέδευσαν στο Mογοντιάκον (Mάιντς).
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λόγω του γεγονότος ότι ο Σατουρνίνος υποβλήθηκε σε καταδίκη της μνήμης του μετά την ήττα και το τέλος του, είναι δύσκολο να ανακατασκευαστεί η ζωή του πριν από την εξέγερσή του. Ο Ρόναλντ Σάυμ έχει προσφέρει μία πιθανή σειρά αξιωμάτων (cursus honorun) για τον Κρόνο, με βάση επιγραφές με σβησίματα των σχετικών ημερομηνιών.[1] Το παλαιότερο είναι μία ανθυπατεία στη Μακεδονία, που χρονολογείται περί το 76, και στη συνέχεια πιθανώς κυβερνήτης στην Ιουδαία από ίσως το 78 έως το 81. Η διακυβέρνηση της Ιουδαίας συνδυάστηκε με τη διοίκηση της Λεγεώνας X Fretensis. Πρώτα προτάθηκε από τον Μπαρτολομέο Μποργκέζι, αλλά αργότερα έγινε αποδεκτό από τον Σάυμ και άλλους, είχε ένα διάστημα (nundinium) ως αντικαταστάτης ύπατος το 82 ή το 83.[2] Το 87 ήταν κυβερνήτης της Άνω Γερμανίας.[3]
Εξέγερση του Σατουρνίνου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον Ιανουάριο του 89, ο Σατουρνίνος έκανε μία εξέγερση. Περίμενε οι Γερμανοί σύμμαχοί του να περάσουν τον Ρήνο για να τον υποστηρίξουν, αλλά αυτούς τους εμπόδισε ένα ξαφνικό λιώσιμο των πάγων της επιφάνειας τού ποταμού και η εξέγερση καταπνίγηκε γρήγορα από τους στρατηγούς τού Δομιτιανού Λεύκιο Άππιο Μάξιμο Νορβανό και τον (μελλοντικό Αυτοκράτορα) Τραϊανό. Στη συνέχεια, ο Noρβανός έκαψε τις επιστολές τού Σατουρνίνου, σε μία προσπάθεια να αποφύγει να εμπλέξει άλλους. Ωστόσο, ο Δομιτιανός εκτέλεσε πολλούς άλλους μαζί με τον Σατουρνίνο, εκθέτοντας τα κεφάλια τους στα ρόστρα της Ρώμης. Η Λεγεώνα XXI στάλθηκε στην Παννονία και ο Δομιτιανός ψήφισε νόμο, που απαγόρευε δύο λεγεώνες να μοιράζονται το ίδιο στρατόπεδο.[4][5][6]
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Syme, Ronald (1978). «Antonius Saturninus». Journal of Roman Studies 68: 12–21. doi:. Subscription required.
- ↑ Paul Gallivan ("The Fasti for A. D. 70-96", Classical Quarterly, 31 (1981), σελ. 211) argues that his consulship ought to be dated to 83; however, Werner Eck ("Epigraphische Untersuchungen zu Konsuln und Senatoren des 1.-3. Jh. n. Chr.", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, 37 (1980), σελ. 51-60) argues for 82. Further discussion can be found in the articles listed by Edward Dabrowa, Legio X Fretensis: A Prosopographical Study of its Officers (I-III c. A.D.) (Στουτγκάρδη: Franz Steiner, 1993), p. 32 n. 88
- ↑ Σουητώνιος, De Vita Caesarum, "Domitian", 6.2
- ↑ Σουητώνιος, "Domitian" 6.2, 7.3
- ↑ Dio Cassius, «Roman History, 11.1-2».
- ↑ «Aurelius Victor, Epitome de Caesaribus». Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2013.